H κυρά Βαγγελίτσα, του Νάσκου του Μαλεγκάνου είχε πάντα τον Αη Μηνά περί πολλού... Πρώτα ανέφερε στο σταυροκόπημα της τον Αη Μηνά κι ύστερα την Παναγία. «Αη Μηνά μου, έχε καλά τα παιδιά , τα εγγόνια και τα δισέγγονά μου».
Στις δυσκολότερες στιγμές της, έβρισκε εκεί σε αυτήν την εκκλησία με τη χαμηλή πόρτα και τα αστραφτερά τα υφαντά, καταφυγή. Όταν αρρώσταιναν τα παιδιά της, όταν οι δουλειές του Νάσκου δεν πήγαιναν καλά… Ακόμη κι όταν κάηκε το σπίτι της, παραμονή της γιορτής του Αγίου Προστάτη της, είπε «Αη Μηνά μου, θέλημα σου»…
Ο Αη Μηνάς καταφυγή και στα όμορφα! Πρώτα με αυτόν μοιραζόταν τις καλοσύνες του σπιτιού της. Γάμοι, γέννες, πανηγύρια! Σ’ αυτόν προσκυνούσε και ζητούσε καλό δρόμο για τα παιδιά της, όταν έφευγαν για την ξενιτιά και σ’ αυτόν πάλι παρακαλούσε για την καλή επιστροφή τους. Αυτή, άναβε πάντα τα καντήλια στη χάρη όλων των προσκυνητών και των Αγίων. Κι εμείς, τα παιδιά, τα εγγόνια και τα δισέγγονα της, κάθε χρόνο τέτοια μέρα, ανάβαμε το καθιερωμένο κερί στη χάρη του και προσκυνούσαμε στην εικόνα, «στο ντουβάρι» όπως πάντα μας έλεγε, μπαίνοντας στα δεξιά…
Μετά στο σπίτι της, το φωτισμένο και το ζεστό απ’ τις ξυλόσομπες, για κέρασμα και το καθιερωμένο μοίρασμα της μαρμελάδας απ’ τα ρείκια του δέντρου της έξω απ’ το χαγιάτι, στις νύφες και τις εγγονές για «καλό χειμώνα». Ανεβαίναμε τη σκάλα και οι μυρωδιές από τα κάστανα που ψήνονταν στη σόμπα , έπαιρναν τα μυαλά μικρών και μεγάλων. Φωνές χαρούμενες και η γιαγιά Βαγγελίτσα μεταμορφωμένη στην καλύτερη νοικοκυρά και οικοδέσποινα του κόσμου να καλοδέχεται όλη τη γειτονιά, κερνώντας τις μουσταλευριές και τις λαλαγγίδες της.
Τα χρόνια πέρασαν, τη γιαγιά την αποχαιρετήσαμε χρόνια πριν στον Αη Μηνά. Όλα τα παιδιά της, τα εγγόνια της μαζί με 17 δισέγγονα… Φέτος, περπατήσαμε στο ίδιο σοκάκι. Στο μυαλό όλων η γιαγιά Βαγγελίτσα, τα κεράσματά και οι ευχές της «να σας φυλάει ο Αη Μηνάς».
Γύρισα το κεφάλι μου στο σκοτεινό σπίτι. Εκεί από χρόνια δεν ακούγονται φωνές, κόσμος δεν ανεβοκατεβαίνει τα σκαλιά. Ο αέρας όμως απόψε μύριζε κάστανο και σαν να την είδα στο παραθύρι , πίσω απ’ τον κεντημένο μπερντέ να μας χαμογελάει, φορώντας αυτό το μπλέ της φόρεμα με τον άσπρο γιακά και να φωνάζει:
«Τσούπω, χρόνια πολλά και του χρόνου ο Αη Μηνάς μας»…
Ένα εκ των 17 δισέγγονων της Κυρα Βαγγελίτσας
Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 13 Νοεμβρίου 2014, αρ. φύλλου 764
Εξαιρετικης ποιότητας ανάμνηση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ήξερα ότι οι αναμνήσεις έχουν ποιότητες δλδ κάτι όπως τα υφάσματα, τα κρέατα "αρνάκι ΑΑΑ ποιότητας"!
ΔιαγραφήΤο έμαθα κι αυτό, ευχαριστώ!
Απλά υπέροχο!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜόλις το διάβασα και αλήθεια μου σηκώθηκαν οι τρίχες της κεφαλής από τη συγκίνηση! Μούδιασε το κεφάλι μου από το αίσθημα της αγάπης που μεταδίδει αυτό το κείμενο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤσούπω, χαλάλι να σε γίνει!!!