Πρόσωπα 2014: Ανέστης Αγγελής [1]

ΟΔΟΣ Πρόσωπα 2014 | 8.1.2015 | 770

Επιστροφή

στο πολιτικό παρελθόν

Ο πολιτικός της διπλανής πόρτας, τέως βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας που βρέθηκε στο επίκεντρο της δημόσιας ζωής την δεκαετία του 1980 αλλά και αρκετά αργότερα με την εκλογή του ως βουλευτής και την διαδοχή από τον ίδιο του άλλοτε πανίσχυρου Κ. Σημαιφορίδη και για την εν συνεχεία επανεκλογή του, στο ίδιο αξίωμα.

Ο Ανέστης Αγγελής ύστερα από αρκετά χρόνια πολιτικής σιωπής και αποστρατείας, επανέκαμψε ως οδοστρωτήρας. Με μικρή προσπάθεια, και ομολογουμένως χωρίς απόλυτα ξεκάθαρο η πειστικό πρόγραμμα, αλλά κάτω από τον βαρύ τίτλο «Εν τιμή», συσπείρωσε δίπλα και γύρω του, πρώην δημάρχους αλλοτινών δήμων της καποδιστριακής περιόδου.

Μαζί με αρκετούς άλλους δημότες και προπαντός τους δυσαρεστημένους των απελθόντων. Όλους αυτούς και αρκετούς νέους, τους επανέφερε μαζί του στο προσκήνιο και στο τέλος κατέκτησαν τον στόχο τους.

Παρά το γεγονός ότι με τον δημοτικό συνδυασμό τους, έμοιαζαν να υποστηρίζονται άμεσα ή έμμεσα από την Νέα Δημοκρατία της οποίας τα σχέδια ναυάγησαν στις περιφερειακές εκλογές για την Δυτική Μακεδονία. Και η οποία είχε ήδη υποστεί σημαντική φθορά από την κυβερνητική της θητεία λόγω της λιτότητας και των προγραμμάτων εξορθολογισμού που έχουν στείλει στο περιθώριο μεγάλες ομάδες του πληθυσμού.

Αλλά και παρά την φθορά του ίδιου και των τ. δημάρχων συνεργατών του, και όπως ήδη αναφέρθηκε, παρά το ασαφές και αόριστο πρόγραμμα του συνδυασμού του. Παρά ταύτα κατόρθωσε πολύ γρήγορα να στείλει στα έδρανα της αντιπολίτευσης, και στο χρονοντούλαπο (;) της τοπικής ιστορίας την δημοτική αρχή του κ. Μανώλη Χατζησυμεωνίδη, ύστερα από μόλις 3,5 χρόνια δημαρχιακής σταδιοδρομίας του ίδιου.

Παρά τους δύο γύρους που απαιτήθηκαν η εκλογική του επικράτηση, αυτή θεωρείται αρκετά άνετη. Ωστόσο το φαινόμενο της επαναφοράς του, στην δημοτική αυτή την φορά ζωή του τόπου, συνδυαζόμενο με την επιχείρηση επιστροφής του κ. Φ. Πετσάλνικου, ή των επιγόνων – απογόνων του, την αντίστοιχη αναβάθμισης του κ. Μανώλη Χατζησυμεωνίδη που δηλώνει έτοιμος για βουλευτής – και αυτός- αν τον καλέσουν οι συμπολίτες του, είναι κάτι που απομένει να αποδειχθεί αν για τον ίδιο σημαίνει κάτι αληθινά σοβαρό και για τον τόπο ελπιδοφόρο.

Αν δηλαδή, η ανάληψη της δημαρχίας Καστοριάς, ερμηνεύεται από τον ίδιο ως πράξη αναγνώρισης με πολιτική αποστρατεία συνοδευόμενη από όλες τις σχετικές τιμές. Ή αν αντίθετα η επανεκλογή του σηματοδοτεί την αγωνία και τον πανικό των συμπολιτών του, που με μια επιστροφή στο πολιτικό παρελθόν, προσπαθούν να αποκαταστήσουν σχέση συνεννόησης και αυτονόητες καταστάσεις, για το παρόν και το μέλλον.

Που φαίνεται να είχαν διασαλευθεί σοβαρά την περίοδο της δημοτικής αρχής του κ. Εμμανουήλ Χατζησυμεωνίδη, ο οποίος (μαζί με το περιβάλλον του) είχε δείξει σημάδια ταύτισής του με την πεποίθηση ότι ήταν μια νομοτέλεια οφειλής του τόπου προς τον ίδιο και όσους τον ακολουθούσαν. Και όχι το αντίθετο.

Αν τώρα ο κ. Ανέστης Αγγελής, πετύχει το αντίθετο και αποκαταστήσει τις ταραγμένες και λεπτές ισορροπίες, είναι κάτι που δεν μπορεί να ξεκαθαριστεί από τώρα. Μερικές παρεμβάσεις του, όπως η διχοτόμηση του τομέα της πολιτιστικής αντιδημαρχίας, η συμμετοχή του ίδιου, σε κάτι που μάλλον δεν του πηγαίνει γάντι -όπως στο μπουλούκι της Αριστοτέλους, οι βιαστικές τοποθετήσεις του για το θέμα της Αρχιτεκτονικής Σχολής, η κατανομή των αξιωμάτων με τρόπο που για τους κατοίκους της πόλης, επικρίθηκε ως Ξενοκράτης και μερικές άλλες, προκαλούν εύλογα ερωτηματικά.

Μάλιστα όπως πολύ εύστοχα τα σχόλια της κ. Ελένης Τσαδήλα σε παρέμβασή της με επιστολή της που δημοσιεύτηκε στο φύλλο της ΟΔΟΥ 769 της 18ης Δεκεμβρίου 2014, στο οποίο σημείωνε ότι «Ψηφίσαμε αλλαγή δημάρχου, διότι πραγματικά επιθυμούσαμε έναν δήμαρχο που θα έκανε διαφορετικά πράγματα από ό,τι οι προηγούμενοι και θα αντιμετώπιζαν την Καστοριά με αγάπη και όραμα. Αν εσείς κ. δήμαρχε πιστεύετε ότι αλλάξαμε δήμαρχο για να κάνει ακριβώς τα ίδια με τους προηγούμενους, νομίζουμε ότι κάνετε τραγικό λάθος».

Τίποτε ωστόσο απ’ όλα τα πιο πάνω μόνο του, αλλά όλα μαζί, δεν αλλάζουν το γεγονός ότι το 2014, για πλήθος αναγνωστών της ΟΔΟΥ, είτε έτσι είτε αλλιώς, του ανήκει.

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 8 Ιανουαρίου 2015, αρ. φύλλου 770