Λόγος & Αντίλογος

 

«Ματιές» 

Η ανατομία της σύγχρονης τοπικής κοινωνίας έχει πραγματοποιηθεί ήδη σε πολλά «χειρουργεία». Οριζοντίως, καθέτως, διαγωνίως. Και επιτυχώς. Ωστόσο η κοινωνική µας έκφραση προβάλλει συνεχώς –και προκλητικώς– συμπτώματα που προκαλούν και ερεθίζουν για νέες διαγνώσεις. 

Αξιοπρόσεκτο σύμπτωμα σε ολόκληρη σχεδόν τη διαστρωμάτωση της τοπικής κοινωνίας µας, η παθητική µας απορροφητικότητα. Μια απορροφητικότητα εκτεταμένη, που διακρίνεται από την ανεξέλεγκτη και χωρίς επεξεργασία αποδοχή και κατανάλωση προϊόντων πνεύματος, αγαθών, υπηρεσιών και γενικώς τρόπου ζωής. 

Η αγορά αυτή εξελίχθηκε και γιγαντώθηκε µε αξιοθαύμαστη ταχύτητα και περιχαρακώθηκε συνωμοτικά, αποκλείοντας διεισδύσεις ποιοτικού ανταγωνισμού. Όπου τελικά η υπερβολή διαδέχεται την κοινοτοπία, η νοθεία τη β' διαλογή, το κιτς την απουσία γνησιότητας και αυθεντικότητας. 

Ένας λαός, εμείς, αποστερημένος από δυνατότητες επιλογών και συγκρίσεων, απορροφά κάθε υποπροϊόν που του παρέχεται ως Ανωτέρας Ποιότητας ή τελευταίας λέξης της μόδας και της τεχνολογίας. Χωρίς να είναι βεβαίως. 

Με αυτές τις προϋποθέσεις διευκολύνεται η διόγκωση και η διάχυση του νεοπλουτισµού, που συμμαχεί ευθέως µε την ανεξέλεγκτη εμπορική δραστηριότητα διαφόρων «επιχειρηματιών». Τελικώς οι απαιτήσεις προσαρμόζονται στην αμφισβητούμενη αισθητική της βιτρίνας και η ποιοτική έκφραση αποτελεί ασήμαντη μειονότητα περιφρονητικά παραγκωνισμένη. Είτε ως εξεζητημένη ή το χειρότερο ως µη αποδοτική και άχρηστη. 

Εκ των έσω, ο ορίζοντας είναι θολός και δεν επιτρέπει διαχωρισμούς και παρατηρήσεις. Απ' έξω και αποστασιοποιημένα, αλλά και µε συγκριτικές δυνατότητες, αιφνιδιάζει. Και τρέπει τον παρατηρητή σε άτακτη φυγή. Καθ' ότι µόνο άμα βάψεις τους τοίχους του σπιτιού σου αντιλαμβάνεσαι πόσο λερωμένοι ήσαν πριν. 

Το περιγραφόμενο σύνδρομο διερευνάται ευχερώς στα ντελικατένσεν των, κατά Χλόην μεριά, βορείων προαστίων, όπου στην προθήκη υπενθυμίζεται –ή µάλλον γνωστοποιείται– ότι ο καπνιστός σολομός τρώγεται µε μαύρο ψωμί και βούτυρο (σαν να λέμε ότι το ψάρι συνοδεύεται µε άσπρο κρασί), στις επιλογές σοφιστικέ αυτοκινήτων που «περπατάνε» όμως στους κατσικόδρομους της περιφερειακής µας περιοχής ή στην αγορά πανάκριβων κατοικιών µε αδιαφορία για την ποιότητα ή την επάρκεια των παροχών των υπηρεσιών κοινής ωφελείας. 

Πιο κάτω στην κλίμακα της αστικής "καταξίωσης" ή καλύτερα της οικονομικής δυνατότητας, το λαϊκό και το γνήσιο αποδίδεται (και συγχέεται σκοπίμως) µε το υποβαθμισμένο και οι στοιχειώδεις ποιοτικές και πολιτιστικές συνθήκες καταγγέλλονται ως αριστοκρατισμός ή ελιτισμός. Καλά να ‘μαστε και λεφτά να 'χουμε. Όλα τα άλλα είναι δευτερεύοντα… 

Ένας συνυπεύθυνος

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 3 Ιουνίου 2021, αρ. φύλλου 1082.