ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ έγραψαν

"Tι φταίει;" Υπάρχει λύση;

Μετά από 40 περίπου χρόνια στην λεγόμενη μαχόμενη ιατρική του ΕΣΥ και ενώ η ιδιότητα του εκούσιου συνταξιούχου έχει απαλύνει εδώ και τρία χρόνια όλες τις γλυκόπικρες αναμνήσεις, η καίρια τοποθέτηση του αγαπητού Γιώργου (Παπαγεωργίου) σε συνδυασμό με το ερωτηματικό βλέμμα του αθώου πάσχοντος που αυτή τη φορά είναι πολύ αγαπημένο πρόσωπο, κάνει τη παρέμβαση μου όχι υποχρέωση απλά, αλλά καθήκον.
Η ιδιαίτερη τύχη να γνωρίσω ό,τι καλύτερο στην Ιατρική, από την αλτρουιστική προσφορά του εθελοντή αιμοδότη ως την άδολη υπερπροσφορά των ξεχωριστών συνειδητοποιημένων εργαζομένων στα Νοσοκομεία γιατρών, νοσηλευτών, τεχνολόγων, διοικητικών μέχρι τον τελευταίο κρίκο της θεραπευτικής φροντίδας -αλλά και ό,τι χειρότερο όπως τον εξωνυμένο καιροσκόπο "πανεπιστημιακό", τον ανενδοίαστο "φακελάκια", τον ασυνείδητο κομματικό εγκάθετο, τον εγκληματικά αδιάφορο θεράποντα, μου επιτρέπει να συνεισφέρω στην απάντηση όχι μόνο του τι φταίει αλλά και αν υπάρχει λύση.
Σε κάποιο βαθμό φταίμε όλοι: περισσότερο οι γνωρίζοντες γιατί δεν ενημερώνουμε και δεν πιέζουμε αρκετά τα περίφημα "κέντρα αποφάσεων" ώστε η ντροπή της ανυπαρξίας φροντίδας στη περιφέρεια με τη συγκεντροποίηση των πάντων στην Αθήνα-Θεσσαλονίκη και την επακόλουθη τόσο κακή ποιότητα προσφοράς υπηρεσιών Υγείας (πχ ράντζα, ταλαιπωρία) να εκλείψει. Λιγότερο οι αγνοούντες, γιατί δεν ενημερωνόμαστε παρά μόνο όταν "η καμπάνα χτυπήσει για μας.....". Και πολύ λίγο οι ίδιοι οι ασθενείς γιατί μέσα στο φόβο και τον πόνο ξεχνούν τα δικαιώματά τους (φυσικά σε μια ευνομούμενη πολιτεία!).
Αλλά δεν έχει νόημα αυτή η συλλογική ενοχοποίηση παρά μόνο αν υπάρχει τρόπος να αλλάξει. Και υπάρχει, αρκεί να πιστέψουμε στη δική μας πρωτοβουλία:
1) Συγκέντρωση στοιχείων (Πόσοι ασθενείς υπάρχουν σήμερα στο νομό, τι είδους νόσο αντιμετωπίζουν) και πίεση από όλους όσοι αντιμετωπίζουν το πρόβλημα προς τη Νομαρχία και τη διοίκηση του Νοσοκομείου για τη δημιουργία μιας μονάδας χημειοθεραπείας, τώρα! με τη δημιουργία συλλόγου π.χ.
2) Αν η απάντηση είναι γραφειοκρατική ή αρνητική γιατί π.χ. δεν υπάρχουν γιατροί ή χώρος ή εξειδικευμένο προσωπικό, ο σύλλογος ή η ομάδα μπορεί να ζητήσει την εθελοντική προσφορά γιατρών της Θεσσαλονίκης που πιθανόν κατάγονται από το νομό και είναι πρόθυμοι να έρχονται τακτικά αλλά και να εκπαιδεύσουν άλλους(*) αν χρειασθεί.
3) Αν το εμπόδιο είναι οικονομικό ας κινητοποιηθούν οι ενδιαφερόμενοι συνεισφέροντας οι ίδιοι πρώτα το αντίστοιχο της ταλαιπωρίας τους και σε ένα ευρύ φάσμα πιθανών χορηγών στο πρότυπο του συλλόγου "Ελπίδα" π.χ.
4) Και τελευταίο αλλά όχι λιγότερο ας μην αποδεχθούν καμιά άρνηση γιατί έχουν το δικαίωμα να διεκδικήσουν τη φροντίδα που χρειάζονται κι έχει υποχρέωση η πολιτεία να την παρέχει. Έμπρακτα. Όχι μόνο προεκλογικά λόγια.

Ευχαριστώ θερμά για τη(πιθανή;) φιλοξενία. Η ΟΔΟΣ μου κεντρίζει πάντοτε το ενδιαφέρον, ανεξάρτητα από τη νοσταλγία. Θα ήμουν ευτυχής να βοηθήσω αν και όπως μου ζητηθεί.

Μπέσση Μιχαήλ (Μέριανου)
Δ. Γούναρη 53-55, Κηφισιά 14562 τηλ. 6932729598
(Βασιλική Μιχαήλ-Μέριανου MD-PhD,
Τ.Ανοσοαιματολόγος-Διευθύντρια Αιμοδοσίας)

......

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ