ΟΔΟΣ: O πήχης του περίπου στοιχειώδους και του αυτονόητου

Ελάχιστες πια ημέρες πριν τις εκλογές, -αύριο βράδυ "κλείνει" και επίσημα η προεκλογική περίοδος, ώστε να μην απέχει από την πραγματικότητα η παρατήρηση, ότι αυτή, αποτέλεσε μια από τις πιο σύντομες προεκλογικές περιόδους των τελευταίων δεκαετιών. Δεν κράτησε περισσότερο από δέκα-δώδεκα ημέρες

Η ιδιορρυθμία αυτή, γίνεται ακόμη πιο κατανοητή αν αναλογιστεί κάποιος ότι ήδη από τις αρχές του 2007 και οπωσδήποτε από τον Μάρτιο και μετά, τα μεν κεντρικά μέσα μαζικής ενημέρωσης, σε συστηματική βάση καλλιεργούσαν σενάρια και εκδοχές για πρόωρες εκλογές οποτεδήποτε, τα δε κόμματα, με επικεφαλής το ΠαΣοΚ ζητούσαν τουλάχιστον άπαξ κάθε μήνα την παραίτηση της κυβέρνησης και την προκήρυξη εκλογών, ενώ η κυβέρνηση τέλος, ήδη μετά το Πάσχα, και οπωσδήποτε από τον Ιούνιο και μετά, ξεκίνησε το φάσμα των εξαγγελιών και των φιλολαϊκών μέτρων, που συνηθίζονται να χαρακτηρίζονται ως προεκλογικές παροχές.

Στο γεγονός αυτό προφανώς συνέβαλλαν διάφοροι παράγοντες. Η παρατεταμένη, πολύμηνη σιωπή του πρωθυπουργού, οι μακρές θερινές διακοπές του ελληνικού λαού και του πολιτικού κόσμου, η κάπως αιφνίδια ανακοίνωση της διεξαγωγής πρόωρων εκλογών και η διάλυση της Βουλής μόλις μια μέρα μετά τον δεκαπενταύγουστο, η εξελισσόμενη τουριστική περίοδος σε όλη την νησιωτική χώρα, αλλά και στα τουριστικά κέντρα της ηπειρωτικής, που περιορίζει δραστικά τον προεκλογικό πυρετό κομματικών οργανώσεων και βάσης. Και φυσικά οι εκατοντάδες πυρκαγιές και οι εμπρησμοί των δασών, η καταστροφή ολόκληρων χωριών, και πολύ περισσότερο, η απώλεια δεκάδων τραγικών θυμάτων της φωτιάς και της αδυναμίας των αρμόδιων υπηρεσιών να εφαρμόσουν αποτελεσματικά τα σχέδια αντιμετώπισης φυσικών καταστροφών που διαθέτουν.

Εν μέρει λοιπόν στην στρατηγική και εν μέρει καταναγκαστικά, η προεκλογική περίοδος που ολοκληρώνει τον κύκλο της αύριο, στέρησε σε αξιοσημείωτο βαθμό την κυβέρνηση από το πρόσταγμα της πολιτικής πρωτοβουλίας που διέθετε. Υποχρέωσε την ίδια αλλά και τα κόμματα, εν όψει των εκλογών της Κυριακής σε αγώνα δρόμου και χρόνου, για να μπορέσουν να παρουσιάσουν τις απόψεις των κομμάτων τους, το κυβερνητικό τους πρόγραμμα, τις θέσεις τους για τα σενάρια των μετεκλογικών συνεργασιών (ή της άρνησής τους) σε περίπτωση αδυναμίας σχηματισμού αυτοδύναμων κοινοβουλευτικών ομάδων.

Η αναδίπλωση άρχισε να διαμορφώνεται με την κοινή τηλεοπτική εμφάνιση των αρχηγών των κομμάτων, στην γνωστή πια "τηλεμαχία" της π. Πέμπτης, για να καταστεί κάπως πιο δραστική τις αμέσως επόμενες ημέρες με συγκεντρώσεις "αστραπή", σε επιλεγμένα περιφερειακά κέντρα ή κόμβους επικαιρότητας, καθώς και με την παραδοσιακή συμμετοχή των πολιτικών αρχηγών όπως και του πρωθυπουργού στην Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης. Τέλος, με τις "ανοικτές" συγκεντρώσεις στα μεγάλα αστικά κέντρα, που και αυτές προσαρμόζονται στις διαστάσεις της σύντομης προεκλογικής αυτής περιόδου.

Αν μέσα απ' αυτή την κατάσταση διακρίθηκε με επάρκεια το πολιτικό "διακύβευμα", όπως συνηθίζεται να λέγεται τα τελευταία χρόνια, το οποίο μπορεί να προκαλέσει τις ανακατατάξεις που επαγγέλλονται τα κόμματα της αντιπολίτευσης, ή θα δοθεί μια ακόμη ευκαιρία στην κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, και πιο συγκεκριμένα σε κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον κ. Κ. Καραμανλή ώστε να εφαρμόσει το κυβερνητικό έργο που έχει εξαγγείλει ήδη από το 2004, ή αν αντίθετα, ο κ. Γ. Παπανδρέου θα κατορθώσει κάτι που ελάχιστους μόλις μήνες πριν, φάνταζε για τον ίδιο ως περίπου ακατόρθωτο -όπως τουλάχιστον προέκυπτε από τις δημοσκοπήσεις.

Αυτό είναι ένα καυτό ερώτημα που θα απαντηθεί ίσως νωρίς το βράδυ της Κυριακής -αν υπάρξει άνετη κοινοβουλευτική πλειοψηφία του πρώτου κόμματος. Ειδάλλως, η αγωνία θα κρατήσει άυπνους τους πάντες μέχρι τα ξημερώματα μιας Δευτέρας, από την οποία όπως αναμένεται θα παραταθεί η προεκλογική περίοδος ως την επαναληπτική εκλογή. Η ΟΔΟΣ αρκείται στην αναφορά των δύο μεγάλων κομμάτων, όχι για άλλο λόγο, παρά μόνο γιατί το ελληνικό εκλογικό σύστημα παραμένει δικομματικό και πρωθυπουργικό.

Η χρονική πύκνωση της προεκλογικής περιόδου, καθόρισε αναπόφευκτα και τον αντίστοιχο διαθέσιμο χρόνο των υποψήφιων βουλευτών του νομού Καστοριάς. Παραμένει άγνωστο αν πέρα από τις γνωστές υποψηφιότητες των κκ Α. Αγγελή (στην ΝΔ) και Φ. Πετσάλνικου (στο ΠαΣοΚ) οι υπόλοιποι υποψήφιοι και των δύο μεγάλων κομμάτων μπόρεσαν μέσα στο διάστημα μιας σύντομης κλεψύδρας μιας-δυο εβδομάδων να παρουσιάσουν με επάρκεια το πολιτικό τους στίγμα ώστε να προκαλέσουν όσες ανατροπές και εξελίξεις έχει ενδεχομένως ανάγκη ο τόπος.

Είναι αλήθεια ότι η ασφυκτική χρονική πίεση, καθώς και ορισμένοι λάθος προσωπικοί χειρισμοί των ίδιων των υποψηφίων, ίσως να μην επέτρεψαν στους καλλίτερους απ' αυτούς να αναδείξουν με σχετική άνεση και λιγότερο άγχος μερικά από τα ποιοτικά χαρακτηριστικά τους, που σε διαφορετικές συνθήκες ενδεχομένως να επιδρούσαν δυναμικά και να καθόριζαν σημαντικές εξελίξεις, με μόνη την αναμόχλευση των ζυμώσεων και τις αντιδράσεις μιας νέας πολιτικής χημείας, που έχει τόσο ανάγκη ο τόπος, και η οποία δεν διαφάνηκε στο μέτρο και την ένταση που θα έπρεπε.
Παλιοί και νέοι, όλοι οι υποψήφιοι, αναλώθηκαν απλώς στην διάδοση πανομοιότυπων πολιτικών μέτρων και έργων. Άλλαζε ίσως μόνο η σειρά προτεραιότητας, καθώς και η διατύπωση, ή η περιγραφή έργων και δράσεων, που δεν χρειάζεται να είναι κανείς υποψήφιος βουλευτής για να εξαγγείλει την χρησιμότητα και την ανάγκη τους. Γι' αυτό σχεδόν κανένα απ' αυτά δεν ξεπέρασε τον πήχη του περίπου στοιχειώδους και του αυτονόητου: Μιας αναπτυξιακής υποδομής, που με εξαίρεση της Εγνατία Οδό και τις προσβάσεις της (που επιτέλους αναμένεται να ολοκληρωθούν), ακόμη δεν απέκτησε η περιοχή του ν. Καστοριάς.

Για όλους αυτούς τους λόγους, δεν είναι καθόλου βέβαιο αν διαφάνηκε ολοκληρωμένα και το "προσωπικό" διακύβευμα των υποψήφιων βουλευτών της Καστοριάς, ώστε με τις κατάλληλες επιλογές, να μπορέσει ο τόπος να εξελιχθεί σύμφωνα με τις ανάγκες της εποχής και των ανθρώπων του.