ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΔΟΛΛΑ: "Ένα Γενναίο Νέο Κοινοβούλιο" (*)

Το εκλογικό αποτέλεσμα της 16ης Σεπτεμβρίου, ανεξαρτήτου κομματικής σκοπιάς, αποτελεί μία πρώτης τάξεως ευκαιρία για τον πολιτικό κόσμο του τόπου. Το συναίσθημα "κέρδισα-έχασες", από το πρωΐ της Δευτέρας, περνάει σε δεύτερη μοίρα και δίνει τη θέση του στο "θα κάνω τη δουλειά που μου ανέθεσε ο ελληνικός λαός όσο καλύτερα γίνεται". Η Νέα Δημοκρατία ως κυβέρνηση και το Πα.Σο.Κ. ως αντιπολίτευση.

Με την οριακή αυτοδυναμία η Νέα Δημοκρατία δεν έχει περιθώρια αλαζονικής συμπεριφοράς. Πρέπει να μείνει προσηλωμένη στο έργο που εξήγγειλε χωρίς πολλές αποκλήσεις. Μεγάλα μεταρρυθμιστικά έργα, όπως το ασφαλιστικό, τα οποία δεν υλοποιήθηκαν με 165 βουλευτές, είναι δύσκολο να υλοποιηθούν με 152. Το δ' κοινοτικό πακέτο είναι το βασικό της εργαλείο, το οποίο πρέπει να χειριστεί σωστά. Με προγράμματα όπως η Ενίσχυση της γυναικείας επιχειρηματικότητας και των επιχειρήσεων εμπορίου & υπηρεσιών να υλοποιούνται μέσα στους πρώτους μήνες διακυβέρνησης της, αποκτά το πλεονέκτημα μίας καλής εκκίνησης. Με τον αναπτυξιακό νόμο αναθεωρημένο και ήδη σε ισχύ, έχει όλα τα εχέγγυα για μία καλή συνέχεια. Και όλα αυτά νοιώθοντας επιτέλους την ανάσα της αντιπολίτευσης.

Μία ανάσα που γίνεται καυτή με την επικείμενη ανάληψη της ηγεσίας του Σοσιαλιστικού Κινήματος από τον Ευάγγελο Βενιζέλο. Μία αλλαγή ηγεσίας που δείχνει να είναι μονόδρομος, από την στιγμή που ο Γεώργιος Παπανδρέου κατάφερε να ανατρέψει το "δεν κυβερνάς - δεν κρίνεσαι - δεν έχεις φθορά". Σπανίως κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης καταφέρνει να μειώσει το ποσοστό του, καταδεικνύοντας με τον πιο εμφανή τρόπο την αδυναμία του αρχηγού να ασκήσει γόνιμη κριτική και ουσιαστική πίεση στους κυβερνώντες.
Μία ουσιαστική πίεση που μπορεί πλέον να ασκηθεί από τέσσερα κόμματα. Με την είσοδο του Γεώργιο Καρατζαφέρη η βουλή αποκτά μία πολυφωνία που έως τώρα δεν είχε, έστω και αν η φωνή του τελευταίου είναι ακραία.

Η ενίσχυση του κατεξοχήν αριστερού χώρου αποτελεί μήνυμα αισιοδοξίας για το αντιπολιτευτικό γίγνεσθαι της Ελλάδος. Ένα ισχυρό Κομμουνιστικό Κόμμα δεν προκαλεί πλέον απαρχαιωμένες φοβίες, αλλά αποτελεί ένα επιπλέον μοχλό ενδυνάμωσης της κοινωνικής ευαισθησίας και επαγρύπνησης. Τα οφέλη μίας σύγχρονης δυνατής αριστεράς είναι απτά στο παράδειγμα της Ιταλίας, όντας μία από τις οχτώ πλουσιότερες χώρες στον κόσμο.

Τέλος, η φιλελεύθερη παράταξη, για πρώτη φορά μετά το '81, έχει την ευκαιρία να κρίνει ουσιαστικά και ρεαλιστικά το κόμμα της. Η δικαιολογία "δεν μας αφήσανε να ολοκληρώσουμε το έργο μας" πλέον δεν υφίσταται. Η αλήθεια είναι ότι η παραπάνω δικαιολογία, που ακουγόταν από την πτώση της κυβέρνησης Μητσοτάκη έως σήμερα, δεν υφίστατο ποτέ. Το μόνο που θα μπορούσαμε να λέμε είναι ότι "δεν μας αφήσαμε να ολοκληρώσουμε το έργο μας", μιας και την κυβέρνηση Μητσοτάκη την ρίξαμε μόνοι μας και δεν έπεσε.

Και εδώ είναι η μεγαλύτερη πρόκληση της Νέας Δημοκρατίας. Με την iστορία της οριακής αυτοδυναμίας να επαναλαμβάνεται, καλείται να αποδείξει ότι έμαθε από τα λάθη του παρελθόντος και ότι δεν θα τα επαναλάβει. Αν δεν τα καταφέρει τότε δικαίως θα την ακολουθεί: "το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού"...


(*) Παραφράζοντας το βιβλίο του Άλντους Χάξλεϋ "Ένας Γενναίος Νέος Κόσμος".