1.2.08

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ Γ. ΤΖΗΜΑ: Αναγνώριση Σκοπίων από Καναδά και Η.Π.Α

Στις 20 Σεπτεμβρίου η κυβέρνηση του συντηρητικού κόματος του Καναδά αναγνώρισε την πΓΔΜ ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας» για διμερείς σχέσεις. Η είδηση αυτή αναστάτωσε τις εκατοντάδες χιλιάδες Καναδών ελληνικής καταγωγής, όπως ήταν φυσικό, επειδή θεώρησαν την ενέργεια αυτή της συντηρητικής κυβέρνησης Χάρπερ (πρωθυπουργού Stephen Harper) προσβλητική και απαράδεκτη για την Ελληνική ομογένεια, αλλά και ένα πισώπλατο χτύπημα για την Ελλάδα τη στιγμή που συνεχίζονται οι διαπραγματεύσεις στον ΟΗΕ μεταξύ Ελλάδος και σκοπιανού κράτους για την εξέυρεση μιάς κοινά αποδεκτής λύσης για το όνμα αυτού του κράτους, σύμφωνα με την εντολή του ψηφίσματος 817(1993) του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και της «Ενδιάμεσης Συμφωνίας» της 13 Σεπτ. 1995. Επίσης η κυβέρνηση Χάρπερ με την πράξη της αυτήν ενισχύει την αδιαλλαξία της σκοπιανής κυβέρνησης και ταυτόχρονα γίνεται συνεργός των Σκοπιανών στην παραχάραξη της ελληνικής ιστορίας και του πολιτισμού της ελληνικής Μακεδονίας.

Όμως εδώ είναι εύλογο το ερώτημα: γιατί η συντηρητική κυβέρνηση Χάρπερ προέβη σ’αυτήν την ενέργεια σε αντίθεση με τις προηγούμενες κυβενήσεις του Καναδά, φιλελευθέρων και συντηρητικών, κατά τα τελευταία 15 χρόνια; Ακούστηκε, ότι ο κ. Χάρπερ πιέστηκε από τον George Bush, πρόεδρο των ΗΠΑ, που ήδη είχαν αναγνωρίσει το σκοπιανό κράτος ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας» τον Νοέμβριο 2004. Και πάλι το ίδιο ερώτημα είναι εύλογο και για τις ΗΠΑ. Μα δεν είναι ξεκάθαρη η ελληνική ιστορία της Μακεδονίας και η πανάρχαια ονομασία της; Πώς τολμούν οι Σλάβοι να την πλαστογραφούν; Αλλά και πως αυτή η χονροειδής και οφθαλμοφανής πλαστογραφία γίνεται δεκτή από τις ΗΠΑ και τον Καναδά (όπως βέβαια και από άλλα κράτη) χωρίς ντροπή;

Όμως και πάλι η ιστορία μας διδάσκει, ότι το τελευταίο που οι άνθρωποι σέβονται είναι η ιστορία ενός τόπου, όταν τα μεγάλα γεωπολιτικά συμφέροντα υπαγορεύουν άλλη συμπεριφορά. Ετσι λοιπόν μιά σύντομη αναδρομή στην σχετικά πρόσφατη ιστορία της Μακεδονίας μας αποκαλύπτει, ότι η Μακεδονία, λόγω της γεωστρατηγικής της θέσης, ήταν το «μήλον της έριδος» ανά τους αιώνες και αποτέλεσε ζωτικό χώρο τριών αυτοκρατοριών, της ρωμαϊκής, της βυζαντινής και της οθωμανικής.

Στο πιό πρόσφατο παρελθόν δημιουργήθηκε το λεγόμενο «Μακεδονικό ζήτημα» (ως μέρος του «Ανατολικού ζητήματος») με την ίδρυση της Βουλγαρικής Εκκλησιαστικής Εξαρχίας, το οποίο ανέκαθεν ήταν και παραμένει και σήμερα πολιτικό ζήτημα. Ετσι σαν «πολιτικός στόχος» η Μακεδονία πέρασε αρκετές περιπέτειες με εναλασσόμενες πολιτικές δυνάμεις, που την επιβουλεύονται, όπως η τσαρική Ρωσσία με τη Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου, όταν με την λήξη του Ρωσσοτουρκικού πολέμου(1) υποχρέωνε την Τουρκία να παραχωρήσει την Μακεδονία στη Βουλγαρία και μέσω αυτής να επιτύχει έξοδο στο Αιγαίο.

Με τους βαλκανικούς πολέμους 1912-1913, το μεγαλύτερο μέρος του γεωγραφικου χώρου της Μακεδονίας έγινε μέρος της Ελλάδας, κάτι που ποτέ οι βόρειοι γείτονές μας δεν το χώνεψαν και συνεχίζουν να επιβουλεύονται την Μακεδονία μας. Έτσι η Βουλγαρία κατά τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο συμμάχησε με την ναζιστική Γερμανία και το 1941 κατέλαβε και προσάρτησε την ανατολική Μακέδονία και την δυτ. Θράκη, αλλά με την ήττα του άξονα αναγκάστηκε να τα εγκαταλείψει τον Οκτώβριο 1944.

Ενώ όμως τα σχέδια της Βουλγαρίας ματαιώνονταν, ο άλλος γείτονάς μας κατέστρωνε τα δικά του σχέδια. Ο Κροάτης Ιωσήφ Τίτο από τη θέση του αρχηγού των γιουγκοσλάβων παρτιζάνων ανακήρυξε (2 Αυγ. 1944) το νότιο τμήμα της Σερβίας, που ως τότε ήταν μέρος της περιφέριας «Vardarska Banovina», σε μιά από τις 6 «ομόσπονδες δημοκρατίες» της χώρας του και την ονόμασε «Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας». Τους σλάβους κατοίκους αυτής της περιοχής (Βούλγαρους και Σέρβους) τους ονόμασε «Μακεδόνες», κατασκεβάζοντας έτσι το «έθνος των Μακεδόνων».

Έκτοτε καταβάλονται τεράστιες προσπάθειες για να εδραιωθεί και να γίνει παγκοσμίως αποδεκτή η ύπαρξις αυτού του ψευδεπίγραφου «έθνους». Και οι προσπάθειες αυτές εντάθηκαν και μεθοδεύτηκαν σε αφάνταστο βαθμό μετά την αυτοανακήρυξη αυτής της «Ομόσπονδης Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας» σε ανεξάρτητο κράτος τον Νοέμβριο 1991 (με τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας) με το όνομα «Δημοκρτία της Μακεδονίας» (Republic of Macedonia). Και ενώ ζητούσε διεθνή αναγνώριση, συνέχισε να εντείνει την αλυτρωτική προπαγάνδα εις βάρος της ελληνικής Μακεδονίας θρασύτατα σε ενημερωτικά μέσα και με οποιονδήποτε άλλο τρόπο. Μεταξύ άλλων στη σκοπιανή προπαγάνδα εκφράζεται η θέση, ότι η Μακεδονία «πατρίδα» τους διαμελίστηκε σε τρία κομμάτια και τα δύο κατέχονται από την Ελλάδα και τη Βουλγαρία. Γι’αυτό και το όνειρό τους είναι να «ξαναενώσουν» αυτά τα κομμάτια και να δημιουργήσουν την «Ενωμένη Μακεδονία» που θα φτάνει ως τον Ολυμπο!

Φυσικά ήταν επόμενο η Ελλάδα να αντιδράσει διεθνώς, όπως είναι γνωστό, για τον σφετερισμό των ονομάτων «Μακεδονία» για το νέο κρατίδιο και «Μακεδόνες» για τους σλάβους πολίτες του, επειδή αυτά τα ονόματα χρησιμοποιούνταν από το 1944 (και συνεχίζεται να χρησιμοποιούνται μέχρι σήμερα) ως βάση γιά τον σφετερισμό της πολιτιστικής μας κληρονομιάς και για τις εδαφικές διεκδικήσεις τους εις βάρος της «Μακεδονίας του Αιγαίου», δηλ. της Μακεδονίας που αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του ελληνικού κράτους, από τότε που απελευθερώθηκε από τον τουρκικό ζυγό με τους βαλκανικούς πολέμους του 1912-13.

Και ενώ ο απανταχού ελληνισμός, συνειδητοποιώντας για πρώτη φορά την έκταση της σκοπιανής προπαγάνδας και ότι οι ρίζες της βρίσκονται στα σφετερισμένα ονόματά μας, ξεσηκώθηκε και ζήτησε να μην αναγνωρισθεί αυτό το νέο κρατίδιο ως «Μακεδονία», από το 1991 εκφράστηκαν και απόψεις όπως: «αυτά που λένε οι Σκοπιανοί είναι ανιστόρητα και δεν υπάρχει λόγος να τα δίνουμε σημασία» , ή «δεν υπάρχει λόγος να αισθανόμαστε απειλή από ένα μικρό και ανίσχυρο κρατίδιο», ή «θα τους κατακτήσουμε οικονομικά και σε δέκα χρόνια θα ξεχάσουμε το όλο θέμα», και άλλα πολλά. Επίσης ξεχάσαμε έναν βασικό κανόνα, ότι δηλαδή κερδίζουμε όχι αναγκαστικά κάτι που νομίζουμε ότι μας ανήκει ιστορικά σε περιπτώσεις αυτού του είδους, αλλά αυτό που μπορούμε να διαπραγματευτούμε.

Όμως, το 1992 ο αείμνηστος μακεδόνας πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας Κωνστ. Καραμαλής, αναφερόμενος στις απειλές των Σκοπιανών, με την οξυδέρκεια που τον διέκρινε είπε τα εξής: «Το επιχείρημα ότι η Ελλάς υπερβάλλει διότι τα μικρά Σκόπια δεν αποτελούν απειλή για την Ελλάδα, μέλος του ΝΑΤΟ .... είναι αντιφατικό και επικίνδυνο για να μη πούμε παράλογο. Αν τα Σκόπια δεν αποτελούν απειλή αυτή τη στιγμή, κανείς δεν μπορεί να προβλέψει και να εγγυηθεί, ιδιαίτερα μέσα στις συνθήκες ρευστότητος και αστάθειας, ποιοί συνδυασμοί δυνάμεων θα προκύψουν στο εγγύς ή στο απώτερο μέλλον στα Βαλκάνια και την ευρύτερη περιοχή. Αν αυτές οι δυνάμεις θελήσουν να χρησιμοποιήσουν και πάλι το Μακεδονικό, όπως έκαναν στο παρελθόν, γιατί η διεθνής κοινότητα θα πρέπει να τους έχει δώσει εκ των προτέρων ένα τίτλο νομιμότητας για να το πράξουν;».

Σήμερα, 15 χρόνια μετά από αυτήν την σοφή επισήμανση, ποιά είναι η κατάσταση στη Χερσόνησο του Αίμου; Η Ουάσινγτον, ως Νέα Ρώμη, με ορατά τα αμερικανικά προτεκτοράτα από την Αδριατική ως τη Μαύρη Θάλασσα: Βοσνία-Ερζεγοβίνη, Αλβανία, Σερβία, Μαυροβούνιο, Κοσσυφοπέδιο, Σκόπια, Βουλγαρία και Ρουμανία. Και σχεδόν εξ ολοκλήρου νοτίως όλων αυτών των χωρών η Μακεδονία μας τα «υποβαστάζει» ευρισκόμενη στον γεωστρατηγικό χώρο που κατέχει. Οι ισχυρότερες στρατιωτικές βάσεις των ΗΠΑ σε ευρωπαϊκό έδαφος σήμερα βρίσκονται στο Κοσσυφοπέδιο, στην Αλβανία, στα Σκόπια, στη Βουλγαρία και στη Ρουμανία. Είναι δύσκολο να καταλάβουμε τον πολιτικό λόγο, για τον οποίον οι ΗΠΑ υποστηρίζουν το Σκοπιανό Κράτος και το αναγνωρίζουν ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας» ενισχύοντας έτσι την αδιαλλαξία του στο να διαπραγματευτεί με την Ελλάδα για την εξεύρεση μιας κοινά αποδεκτής ονομασίας; Και είναι αξιον απορίας το ότι δημοσιεύτηκε χάρτης σε εγχειρίδιο του Αμερικανικού στρατού που παρουσιάζει τον χώρο του σκοπιανού κράτους και νοτίως στο χώρο της ελληνικής Μακεδονίας έχει την ένδειξη “Occupied Territories” (κατακτημένες περιοχές);(2)

Από την άλλη πλευρά ηγετικά στελέχη του σκοπιανού κράτους δηλώνουν ότι το σφετερισμένο όνομά τους είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της εθνικής του ταυτότητας, δηλαδή της ψευδεπίγραφης ταυτότητας. Δεν περνάει όμως από το νού τους ότι, εφόσον η εθνική τους ταυτότητα στηρίζεται στο ψέμα, αναπόφευχτα αργά ή γρήγορα θα καταρεύσει.

Εδώ θα πρέπει να σημειωθεί, ότι σύμφωνα με πληροφορίες από την εφημερίδα του Σικάγου People’s Weekly World της 9ης Οκτ./07, η εταιρία Halliburton έχει ήδη εκπονήσει τα σχέδια για την κατασκευή πετρελαιοαγωγού από το Μπουργκάς (πρώην Πύργο) της Βουλγαρίας ως την Αυλώνα της Αλβανίας. Σύντομα θα αρχίσει η κατασκευή του από την αμερικανικής ιδιοκτησίας εταιρία “Albanian-Macedonian-Bulgarian Oil Corp. (AMBO) κατά μήκος του μεσοβαλκανικού διαδρόμου ( άξων 8) που θα διασχίζει τις προαναφερόμενες χώρες με δύο διακλαδόσεις για την Ελλάδα, που θα κατεβαίνουν η μία στη Θεσσαλονίκη και η άλλη στο Ιόνιο πέλαγος.

Ο πετρελαιοαγωγός αυτός βέβαια προρίζεται για την μεταφορά του μαύρου χρυσού από την μεγάλη πετρελαιοδεξαμενή της Κασπίας θάλασσας στις αγορές της Ευρώπης και του υπόλοιπου κόσμου. Γι’αυτό είναι απαραίτητο να επικρατεί ειρήνη και σταθερότητα στην περιοχή αυτού του μεσοβαλκανικού διαδρόμου, που σημαίνει ότι πρέπει να διευθετηθούν εκκρεμότητες όπως η κατάσταση στο Κοσσυφοπέδιο, όπου οι Αλβανοί ζητούν ανεξαρτησία. Αυτή όμως η ανεξαρτησία θα έχει ως επακόλουθο την απαίτηση των Αλβανών του Τετόβου να ενωθούν με το Κοσσυφοπέδιο, που σημαίνει διαμελισμό του σκοπιανού κράτους με πιθανές άλλες εξελίξεις.
Σίγουρα αυτά θα είναι θέματα που θα πρέπει να διευθετηθούν στο εγγύς μέλλον.

.
1. Ο Ρωσοτουρκικός πόλεος 1877-1878, έληξε με την υπογραφή της συνθήκης του Α.Στεφάνου (Μάρτιο 1878) αφού απελειθερώθηκε η Βουλγαρία και υποχρέωνε την Τουρκία να παραχωρήσει ολόκληρη την Μακεδονία (εκτός της Χαλκιδικής και της Θεσσαλονίκης) στη Βουλγαρία. Ευτυχώς για τον ελληνισμό της Μακεδονίας αυτή η παραχώρηση ματαιώθηκε λόγω της αντιζηλίας των τότε άλλων μεγάλων δυνάμεων, επειδή η Ρωσσία μέσω Βουλγαρίας θα είχε πρόσβαση στο Αιγαίο.
.
2. Ελευθεροτυπία, 30 Νοεμ. 2004

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ