Το θέμα που θα αναπτύξουμε στη συνέχεια, είναι έξω από τα συνήθη δημοσιογραφικά, πολιτικά κ.λ.π, αλλά ένα καθαρά γεωργικό με πολύ μεγάλη σημασία για την περιοχή μας.
Πρόκειται για τον κάμπο Μαυροχωρίου-Πολυκάρπης-Φωτεινής, ο οποίος εγγίζει τα (15) χιλιάδες στρέμματα και αποτελεί συνετική γεωργική ενότητα, που με τη σημερινή τους καλλιέργεια την παλαιά και αναχρονιστική εκμετάλλευση του ξεπεράστηκε, δεν αποδίδει όσο πρέπει κι ένα μεγάλο ποσοστό εκτάσεως του βρίσκεται εκτός καλλιέργειας. Εγκατάλειψη, φράκτες με ότι μπορείς να φανταστείς, αγκάθια, βάτα που καταλαμβάνουν ίσως και χιλιάδες ακαλλιέργητη γη.
Λοιπόν, όπως αντιλαμβάνεσθε αυτό το προικίο του νομού, το πιο πρόσφορο και γόνιμο βρίσκεται σε μικρή απόδοση. Μένει μέχρι σήμερα στα χέρια παραγωγών κάποιας περασμένης ηλικίας, οι οποίοι αδυνατούν στ’ αλήθεια να προβούν σε νέες εκμεταλλεύσεις πιο αποδοτικές, αφού οι νέοι μια σοβαρή αιτία, δεν ενδιαφέρονται γιατί όπως είναι σήμερα πολυτεμαχισμένο το προικίο αυτό δεν προχωρούν στην γεωργία και την εκμετάλλευσή της.
Άρα ο παράδεισος αυτός, το δώρο της φύσεως φθίνει και δεν αποδίδει, ενώ με ένα σωστό αναδασμό μπορεί να γίνει η Αριζόνα της Δυτικής Μακεδονίας.
Αυτός ο κάμπος-παράδεισος είναι αποτέλεσμα προσχώσεων των ποταμών και χειμάρρων, ρυακιών που χύνονται από τα γύρω βουνά που περικλείουν και χρησιμεύουν ως προστάτες της περιοχής, την κρατούν ζεστή. Ο κάμπος αυτός είναι πολύ θερμός, αφού δεν κρατάει ποτέ χιόνια και σε συνδυασμό με τη δροσιά της λίμνης γρήγορα αλλάζει κλίμα και προσφέρεται για ποικίλες καλλιέργειες με κάθε είδους φυτά. Τα δε υπόγεια άφθονα νερά του τον βοηθούν, όπως γνωρίζουμε οι γεωτρήσεις δεν έχουν μεγάλο βάθος πράγμα σοβαρό.
Ακόμη και με την ολοκλήρωση του φράγματος Μελισσοτόπου δημιουργείται ακόμη ένας βοηθητικός παράγοντας στην νέα κατάσταση.
συνέχεια στην επόμενη σελίδα
συνέχεια από την 11η σελίδα
Ψάχνουμε να βρούμε τρόπους στο νομό να ζήσουμε κι ενώ έχουμε αυτό το θείο δώρο στα χέρια μας, το οποίο θα μας βγάλει από κάθε οικονομική ανάγκη ως νομό, το αφήνουμε στη μοίρα του και δεν προχωρούμε στην μορφή ενός αναδασμού, με τον οποίο θα λυθεί κατά 50% το οικονομικό πρόβλημα του νομού.
Αυτός ο επίγειος πλούτος του νομού είναι πιο θερμός από τον κάμπο των Σερρών και της Θεσσαλίας, αλλά όπως είπαμε παραμένει αναξιοποίητος και με μονοετή καλλιεργητική περίοδο προϊόντων.
Θα αναφερθώ μόνο σ’ ένα γεγονός. Οι λουλουδάτες των Σερρών και της Θεσσαλίας οι κηπουροί μας παίρνουν σ’ ένα μήνα ένα εκατομμύριο ευρώ και κάθε χρόνο στη λαϊκή αγορά εξαπλώνονται περισσότερο.
Το θεωρώ έγκλημα μεγάλο να συνεχίζεται αυτή η κατάσταση αφού μ’ ένα αναδασμό θ’ αλλάξει η οικονομία του νομού μας. Ο κάμπος αυτός δεν είναι οροπέδιο για τις καλλιέργειες τις σημερινές, έχει σοβαρότερη αποστολή, αλλά εμείς είμαστε σε λάθος δρόμο και καθυστερούμε την ανάπτυξη της περιοχής γενικότερα.
Εγώ κατάγομαι από χωριό που γύρω του είναι μόνο δάση οξυάς και δρυός. Οι λίγοι γεωργοί χάθηκαν οριστικά. Τώρα αποδίδει για λίγο ακόμη καιρό η ελεύθερη κτηνοτροφία, αλλά κι αυτή σύντομα θα περιοριστεί.
Ζηλεύω που βλέπω αυτόν τον κάμπο, αλλά και πονώ γιατί δεν προσφέρει τώρα και περιορίζεται συνεχώς λόγω του πολυτεμαχισμού και της εγκαταλείψεως του.
Ο χώρος αυτός θα απασχολήσει όλο το χρόνο πολλούς εργάτες και κτηματίες με επαγγελματική ιδιότητα σοβαρή, γιατί θα προκύψουν προϊόντα ονομαστά όταν καλλιεργηθεί σωστά αυτή η περιοχή.
Έχω όλο το δικαίωμα να φαντάζομαι τι μπορεί να γίνει σ’ αυτόν τον παράδεισο, ύστερα από τον αναδασμό που πρέπει να γίνει το συντομότερο.
Συνιστώ ανεπιφύλακτα στους γνωστούς μου σημερινούς γεωργοκαλλιεργητές, οι οποίοι είναι της ηλικίας μου και μεγαλύτεροι μου να φανούν για πρώτη φορά πολύ συνετοί. Ήδη τα χωράφια τα παράτησαν σε κακή καλλιεργητική κατάσταση. Να κάνουν το τόλμημα να αποδεχθούν ένα σωστό αναδασμό, ο οποίος επιβάλλεται από τις σημερινές συνθήκες να πρωτοστατήσουν για ν’ αφήσουν σωστά κτήματα στα παιδιά τους, πιο αποδοτικά και να ωφελήσουν εμμέσως την οικονομία του νομού. Θα έχουμε τα πιο νόστιμα προϊόντα, γιατί το νερό των βουνών είναι πλούσιο σε γεύσεις, πράγμα που το συναντούμε με τα ψάρια της λίμνης μας.
Με την ευκαιρία αυτή θα διασωθεί και η λίμνη κι ο ξηροπόταμος Σταραρέκα θα γίνει ακίνδυνος για τη λίμνη, γιατί θα τακτοποιηθεί η όχθη του και οι φερτές ύλες που δημιουργούν πρόβλημα στη λίμνη θα περιορισθούν καθώς επίσης και τα υπόγεια ύδατα θα διαχειρισθούν ορθολογικότερα. Οι κοινότητες, ο δήμος, οι υπηρεσίες του νομού οι σχετιζόμενες με το γεωργικό αντικείμενο, ας ενδιαφερθούν γι’ αυτό το οικονομικό πεδίο που έχει την τύχη ο νομός μας.
Ήδη στην Πρέσπα οι παραγωγοί με το έργο της τυποποίησης του προϊόντος «φασόλι» θα μας αφήσουν πολύ πίσω.
Οι εγωϊσμοί πια δεν περνούν. Όλοι φωνάζουμε για την ακρίβεια. Ένας είναι ο λόγος. “Η υποτονική εκμετάλλευση της θαυμάσιας γεωργίας που έχουμε έναντι των κολοσσών που μας πνίγουν με τα είδη που αξιοποίησαν.
Επίσης πρέπει να σταματήσει η οικιστική ανάπτυξη στον κάμπο, γιατί και το ένα στρέμμα αργότερα θα είναι περιζήτητο. Όλες οι μονάδες αυτές να κτίζονται στις πλαγιές των λόφων και ψηλότερα. Ο κάμπος αυτός θα μας σώσει μελλοντικά, είναι το στομάχι του νομού. Ας το καταλάβουμε κι ας προχωρήσουμε σ’ αυτή τη νέα πρόκληση, στο σωτήριο αναδασμό.
Όπως βρίσκεται σήμερα ο κάμπος είναι ένα μελανό σημείο σ’ όλη την υπόλοιπη έκταση που απλώνεται από την Βασιλειάδα-Λιθιά-Μελισσότοπο και Κορησό, όπου το έδαφος της δεν έχει την στρεμματική απόδοση του κάμπου αυτού.
Έχουν μέχρι σήμερα γίνει πολλοί αναδασμοί στην περιοχή μας με πολύ καλά αποτελέσματα, οπότε οι αρμόδιες υπηρεσίες είναι καλά καταρτισμένες και θα προσφέρουν σωστό έργο και θα πέσουν πολλά χρήματα για την δημιουργία του.
Εμπρός, λοιπόν οι νέοι του χωριών αυτών ας ξεκινήσουν αυτοί πια αυτή την προσπάθεια να γίνει το θαύμα στην περιοχή, της αποδοτικότητας της αναπτύξεως και της χρησιμότητας της γης που πάντοτε θα παραμένει η Μάνα Γη.
Πολλά ονειρεύομαι για την περιοχή αυτή, φυσικά όταν ευτυχήσω να τη δω με το δακτυλίδι του αναδασμού. Τώρα στο χαρτί αυτό δεν είναι δυνατόν να παρουσιαστούν αλλά υπάρχουν κι άλλοι πολύ περισσότερο ικανοί και γνώστες του αντικειμένου από μένα.
Σταματώ ως εδώ αυτή μου τη γραφή γύρω από το μεγάλο αυτό θέμα και εύχομαι από τα βάθη της ψυχής μου ν’ αναλάβουν δράση όλοι οι γεωργοί, Δήμος και υπηρεσίες για την διαφώτιση των παραγωγών και για τις ωφέλιμες προοπτικές του αναδασμού.
Ας γίνει διάλογος κι ας ακουστούν οι απόψεις και μπορεί να προκύψει κάτι καλό το συντομότερο.
Πρόκειται για τον κάμπο Μαυροχωρίου-Πολυκάρπης-Φωτεινής, ο οποίος εγγίζει τα (15) χιλιάδες στρέμματα και αποτελεί συνετική γεωργική ενότητα, που με τη σημερινή τους καλλιέργεια την παλαιά και αναχρονιστική εκμετάλλευση του ξεπεράστηκε, δεν αποδίδει όσο πρέπει κι ένα μεγάλο ποσοστό εκτάσεως του βρίσκεται εκτός καλλιέργειας. Εγκατάλειψη, φράκτες με ότι μπορείς να φανταστείς, αγκάθια, βάτα που καταλαμβάνουν ίσως και χιλιάδες ακαλλιέργητη γη.
Λοιπόν, όπως αντιλαμβάνεσθε αυτό το προικίο του νομού, το πιο πρόσφορο και γόνιμο βρίσκεται σε μικρή απόδοση. Μένει μέχρι σήμερα στα χέρια παραγωγών κάποιας περασμένης ηλικίας, οι οποίοι αδυνατούν στ’ αλήθεια να προβούν σε νέες εκμεταλλεύσεις πιο αποδοτικές, αφού οι νέοι μια σοβαρή αιτία, δεν ενδιαφέρονται γιατί όπως είναι σήμερα πολυτεμαχισμένο το προικίο αυτό δεν προχωρούν στην γεωργία και την εκμετάλλευσή της.
Άρα ο παράδεισος αυτός, το δώρο της φύσεως φθίνει και δεν αποδίδει, ενώ με ένα σωστό αναδασμό μπορεί να γίνει η Αριζόνα της Δυτικής Μακεδονίας.
Αυτός ο κάμπος-παράδεισος είναι αποτέλεσμα προσχώσεων των ποταμών και χειμάρρων, ρυακιών που χύνονται από τα γύρω βουνά που περικλείουν και χρησιμεύουν ως προστάτες της περιοχής, την κρατούν ζεστή. Ο κάμπος αυτός είναι πολύ θερμός, αφού δεν κρατάει ποτέ χιόνια και σε συνδυασμό με τη δροσιά της λίμνης γρήγορα αλλάζει κλίμα και προσφέρεται για ποικίλες καλλιέργειες με κάθε είδους φυτά. Τα δε υπόγεια άφθονα νερά του τον βοηθούν, όπως γνωρίζουμε οι γεωτρήσεις δεν έχουν μεγάλο βάθος πράγμα σοβαρό.
Ακόμη και με την ολοκλήρωση του φράγματος Μελισσοτόπου δημιουργείται ακόμη ένας βοηθητικός παράγοντας στην νέα κατάσταση.
συνέχεια στην επόμενη σελίδα
συνέχεια από την 11η σελίδα
Ψάχνουμε να βρούμε τρόπους στο νομό να ζήσουμε κι ενώ έχουμε αυτό το θείο δώρο στα χέρια μας, το οποίο θα μας βγάλει από κάθε οικονομική ανάγκη ως νομό, το αφήνουμε στη μοίρα του και δεν προχωρούμε στην μορφή ενός αναδασμού, με τον οποίο θα λυθεί κατά 50% το οικονομικό πρόβλημα του νομού.
Αυτός ο επίγειος πλούτος του νομού είναι πιο θερμός από τον κάμπο των Σερρών και της Θεσσαλίας, αλλά όπως είπαμε παραμένει αναξιοποίητος και με μονοετή καλλιεργητική περίοδο προϊόντων.
Θα αναφερθώ μόνο σ’ ένα γεγονός. Οι λουλουδάτες των Σερρών και της Θεσσαλίας οι κηπουροί μας παίρνουν σ’ ένα μήνα ένα εκατομμύριο ευρώ και κάθε χρόνο στη λαϊκή αγορά εξαπλώνονται περισσότερο.
Το θεωρώ έγκλημα μεγάλο να συνεχίζεται αυτή η κατάσταση αφού μ’ ένα αναδασμό θ’ αλλάξει η οικονομία του νομού μας. Ο κάμπος αυτός δεν είναι οροπέδιο για τις καλλιέργειες τις σημερινές, έχει σοβαρότερη αποστολή, αλλά εμείς είμαστε σε λάθος δρόμο και καθυστερούμε την ανάπτυξη της περιοχής γενικότερα.
Εγώ κατάγομαι από χωριό που γύρω του είναι μόνο δάση οξυάς και δρυός. Οι λίγοι γεωργοί χάθηκαν οριστικά. Τώρα αποδίδει για λίγο ακόμη καιρό η ελεύθερη κτηνοτροφία, αλλά κι αυτή σύντομα θα περιοριστεί.
Ζηλεύω που βλέπω αυτόν τον κάμπο, αλλά και πονώ γιατί δεν προσφέρει τώρα και περιορίζεται συνεχώς λόγω του πολυτεμαχισμού και της εγκαταλείψεως του.
Ο χώρος αυτός θα απασχολήσει όλο το χρόνο πολλούς εργάτες και κτηματίες με επαγγελματική ιδιότητα σοβαρή, γιατί θα προκύψουν προϊόντα ονομαστά όταν καλλιεργηθεί σωστά αυτή η περιοχή.
Έχω όλο το δικαίωμα να φαντάζομαι τι μπορεί να γίνει σ’ αυτόν τον παράδεισο, ύστερα από τον αναδασμό που πρέπει να γίνει το συντομότερο.
Συνιστώ ανεπιφύλακτα στους γνωστούς μου σημερινούς γεωργοκαλλιεργητές, οι οποίοι είναι της ηλικίας μου και μεγαλύτεροι μου να φανούν για πρώτη φορά πολύ συνετοί. Ήδη τα χωράφια τα παράτησαν σε κακή καλλιεργητική κατάσταση. Να κάνουν το τόλμημα να αποδεχθούν ένα σωστό αναδασμό, ο οποίος επιβάλλεται από τις σημερινές συνθήκες να πρωτοστατήσουν για ν’ αφήσουν σωστά κτήματα στα παιδιά τους, πιο αποδοτικά και να ωφελήσουν εμμέσως την οικονομία του νομού. Θα έχουμε τα πιο νόστιμα προϊόντα, γιατί το νερό των βουνών είναι πλούσιο σε γεύσεις, πράγμα που το συναντούμε με τα ψάρια της λίμνης μας.
Με την ευκαιρία αυτή θα διασωθεί και η λίμνη κι ο ξηροπόταμος Σταραρέκα θα γίνει ακίνδυνος για τη λίμνη, γιατί θα τακτοποιηθεί η όχθη του και οι φερτές ύλες που δημιουργούν πρόβλημα στη λίμνη θα περιορισθούν καθώς επίσης και τα υπόγεια ύδατα θα διαχειρισθούν ορθολογικότερα. Οι κοινότητες, ο δήμος, οι υπηρεσίες του νομού οι σχετιζόμενες με το γεωργικό αντικείμενο, ας ενδιαφερθούν γι’ αυτό το οικονομικό πεδίο που έχει την τύχη ο νομός μας.
Ήδη στην Πρέσπα οι παραγωγοί με το έργο της τυποποίησης του προϊόντος «φασόλι» θα μας αφήσουν πολύ πίσω.
Οι εγωϊσμοί πια δεν περνούν. Όλοι φωνάζουμε για την ακρίβεια. Ένας είναι ο λόγος. “Η υποτονική εκμετάλλευση της θαυμάσιας γεωργίας που έχουμε έναντι των κολοσσών που μας πνίγουν με τα είδη που αξιοποίησαν.
Επίσης πρέπει να σταματήσει η οικιστική ανάπτυξη στον κάμπο, γιατί και το ένα στρέμμα αργότερα θα είναι περιζήτητο. Όλες οι μονάδες αυτές να κτίζονται στις πλαγιές των λόφων και ψηλότερα. Ο κάμπος αυτός θα μας σώσει μελλοντικά, είναι το στομάχι του νομού. Ας το καταλάβουμε κι ας προχωρήσουμε σ’ αυτή τη νέα πρόκληση, στο σωτήριο αναδασμό.
Όπως βρίσκεται σήμερα ο κάμπος είναι ένα μελανό σημείο σ’ όλη την υπόλοιπη έκταση που απλώνεται από την Βασιλειάδα-Λιθιά-Μελισσότοπο και Κορησό, όπου το έδαφος της δεν έχει την στρεμματική απόδοση του κάμπου αυτού.
Έχουν μέχρι σήμερα γίνει πολλοί αναδασμοί στην περιοχή μας με πολύ καλά αποτελέσματα, οπότε οι αρμόδιες υπηρεσίες είναι καλά καταρτισμένες και θα προσφέρουν σωστό έργο και θα πέσουν πολλά χρήματα για την δημιουργία του.
Εμπρός, λοιπόν οι νέοι του χωριών αυτών ας ξεκινήσουν αυτοί πια αυτή την προσπάθεια να γίνει το θαύμα στην περιοχή, της αποδοτικότητας της αναπτύξεως και της χρησιμότητας της γης που πάντοτε θα παραμένει η Μάνα Γη.
Πολλά ονειρεύομαι για την περιοχή αυτή, φυσικά όταν ευτυχήσω να τη δω με το δακτυλίδι του αναδασμού. Τώρα στο χαρτί αυτό δεν είναι δυνατόν να παρουσιαστούν αλλά υπάρχουν κι άλλοι πολύ περισσότερο ικανοί και γνώστες του αντικειμένου από μένα.
Σταματώ ως εδώ αυτή μου τη γραφή γύρω από το μεγάλο αυτό θέμα και εύχομαι από τα βάθη της ψυχής μου ν’ αναλάβουν δράση όλοι οι γεωργοί, Δήμος και υπηρεσίες για την διαφώτιση των παραγωγών και για τις ωφέλιμες προοπτικές του αναδασμού.
Ας γίνει διάλογος κι ας ακουστούν οι απόψεις και μπορεί να προκύψει κάτι καλό το συντομότερο.
[δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 3.7.2008]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.