ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ έγραψαν

1. Βου-Βου

Χιλιάδες μύγες που βουΐζουν μαζεμένες. Οι βουβουζέλες έγιναν παγκοσμίως γνωστές, είναι η πρώτη φορά που δεν θέλω να είμαι στα γήπεδα του μουντιάλ, ούτε καλά καλά τηλεόραση δεν μπορείς να παρακολουθήσεις ήσυχα, περίμενα ή την FIFA να τις απαγορεύσει (όπως μελετούσε πέρσι) ή τους νοτιοαφρικανούς να φυσάν μόνο στα γκολ και στις καλές φάσεις. Αντ’ αυτού, το αποτέλεσμα είναι απίστευτα αντιαισθητικό, η παρακολούθηση γίνεται τουλάχιστον κουραστική, το «προϊόν υποβαθμίζεται» όπως λέει ο φίλος μου ο Λάτσος, η αίσθηση είναι βλακώδης φασαρία για την φασαρία και οι παίκτες δεν μπορούν να ακούσουν τίποτε. Το όνομα της στην τοπική αφρικανική γλώσσα είναι «Λεπατάτα». Αυτό ακριβώς: αφρικανική πατάτα. 113 ντεσιμπέλ σε 2 μέτρα απόσταση. Ένα αεροπλάνο που απογειώνεται, σε ύψος 1000 ποδών θορυβεί με 105 db. Παράδοση λέει. Οι οπαδοί της έθνικ αφρικανικής μουσικής τι θα πουν άραγε τώρα; Κρίμα για τους μαύρους που εφηύραν τα μπλουζ και τα γκόσπελ. Τρίζουν τα κόκκαλα του Τζον Λι Χούκερ.

2. Κοντράστ

Στα ημερήσια ματς θα έχετε δει το γήπεδο να χωρίζεται στα δύο από μια βαθιά σκιά. Το φωτόμετρο της κάμερας τα παίζει όταν έχουμε γενικό πλάνο: τα ηλιόλουστα σε γκαβώνουν, τα σκοτεινά μέρη βάραθρα του Άδη. Ο λόγος είναι απλός: στη Ν. Αφρική είναι Δεκέμβριος βορείου ημισφαιρίου και ο ήλιος είναι χαμηλά, οι σκιές μακριές. Θα μου πείτε, και με τον ήλιο τα έβαλες; Είναι σίγουρο όμως ότι οι Αφρικανοί κάνανε το καλύτερο δυνατόν με τον προσανατολισμό και σχεδιασμό των γηπέδων; Ή είναι καλλιτεχνική έμπνευση για να εκφρασθεί η χώρα των αντιθέσεων, των λευκών και μαύρων, του έντονου κοντράστ;

3. Φλατ

Παλιά έβλεπες μουντιάλ γιατί είχε και πλάκα: οι μαύροι τρέχαν άτσαλα σαν να κυνηγάν γαζέλλες, οι φαρφαλομοδάτοι Ιταλοί έκαναν σικάτα σουτ, οι Ασιάτες ακούραστες ακρίδες, οι Νοτιοαμερικανοί φανταιζί τακουνάκια και ψαλίδια, οι Γερμανοί με στιλ Βέρμαχτ. Παν αυτές οι εποχές, παγκοσμιοποίηση, οι παίκτες δεν παίζουν στη χώρα τους, τα εθνικά στοιχεία συρρικνώνονται. Εκτός από τις βουτιές του Καραγκούνη, δεν έμεινε σχεδόν τίποτε άλλο εθνικό και όλοι παίζουν σαν στο Τσάμπιονς Λιγκ: δίχως χρώμα, με δύναμη, με αλληλοκάλυψη κλπ. Πού είναι ο Χεγκουΐτα; Όλοι σοβαροί και σπουδαγμένοι φαίνονται. Φλατ. Κι αν προσθέσεις και τις Λεπατάτες, η συνολική εικόνα δεν είναι για την ώρα καθόλου διασκεδαστική.

Ευχαριστώ για την φιλοξενία.
Χ.Τ.