13.5.11

Rainer Maria Rilke


ΑΝΟΙΞΗ

Πανηγυρίζουν τα πουλιά - τα ξύπνησε το φως,
το απέραντο γαλάζιο γεμίζει ο αντίλαλος
στο αυτοκρατορικό το πάρκο η παλιά αίθουσα δεξιώσεων
γέμισε ως επάνω με λουλούδια.



Ο ήλιος καταγράφεται γεμάτος με ελπίδες
στο τρυφερό χορτάρι με κεφαλαία γράμματα.
Μόνο κάπου εκεί, κάτω από μαραμένα φύλλα
αναστενάζει θλιβερά ένας πέτρινος Απόλλων.

Να, πλησιάζει ένα αεράκι, σαρώνει και σκορπίζει
την κίτρινη περικοκλάδα μ’ ένα χορευτικό ρυθμό
και θέτει γύρω από το μέτωπό της το χλωμό,
της πασχαλιάς το γαλανό στεφάνι.



ΣΤΑΥΡΩΣΗ

Από καιρό πολύ συνηθισμένοι, στον έρημο τον τόπο τής αγχόνης
κάποιο σκυλολόϊ να στριμώχνουν,
κρεμούσανε τούς δούλους τούς βαρύθυμους
και κάπου-κάπου έκαναν μια έντονη γκριμάτσα

γυρίζοντας απ’ τους εκτελεσθέντες εκεί πάνω.
Όμως του δήμιου το απεχθές το έργο
στα γρήγορα γινόταν` και μόλις το αποτέλειωναν
τινάζονταν οι άνδρες οι ελεύθεροι.

Μέχρι που ένας (κατάστικτος σαν νάτανε χασάπης)
είπε: Κυρ λοχαγέ, αυτός εδώ εφώναξε.
Κι ο λοχαγός κοίταξε από τ` άλογο: Ποιος;
και νόμισε, λες και είχε ακούσει

τον ίδιο τον Ηλία να φωνάζει. Όλοι
γύρισαν να δουν γεμάτοι κέφι,
και στάθηκαν, μην καταρρεύσει,
άπληστα όλη του η χολή
από το φθίνοντα το βήχα.

Γιατί ελπίζανε σ` άλλο ένα παιγνίδι
και ίσως και στον ερχόμενο Ηλία.
Αλλά πίσω στο βάθος έκλαιγε η Μαρία
κι αυτός ο ίδιος βόγκηξε και κατέρρευσε.



Ο ΑΝΑΣΤΗΘΕΙΣ

Ποτέ του δεν κατάφερε μέχρι το τέλος
να αποτρέψει ή να της αρνηθεί
πως η αγάπη της την έκανε γνωστή`
και στο σταυρό αυτή βυθίστηκε μέσα στου πόνου
το μανδύα, που με τις πιο μεγάλες πέτρες
τής αγάπης της ήταν γεμάτος.

Αλλά, μια και αυτή μετά, να τον μυρώσει θέλοντας
στον τάφο ήρθε, με δάκρυα στο πρόσωπο,
για χάρη της αναστήθηκε,
έτσι που μακάρια τής είπε: Μην-

Το αντιλήφθηκε αρχικά στο καταγώγι της,
πώς, δυναμωμένος από το θάνατό του,
της απαγόρευσε επιτέλους να ξαλαφρώνει με έλαια
και με προαίσθηση του αγγίγματος,

ώστε να πλάσει απ` αυτήν την αγαπημένη
που δεν θα υποκλίνεται πια στον αγαπημένο,
διότι αυτή, παρασυρμένη από τεράστιες
καταιγίδες, τη δική του τη φωνή την ξεπερνάει.


Μετάφραση: Χρυσούλα Πατρώνου Παπατέρπου

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ