Κάποτε στην Καστοριά

[στήλη] 
Επιστολή Κολλάτου προς Παπανδρέου
(Νοέμβριος 1987)

Έχουν περάσει 25 χρόνια περίπου από τότε, που ο Δημήτρης Κολλάτος ως σύγχρονος Αριστοφάνης, είτε από επαγγελματική σκοπιμότητα είτε για άλλον λόγο είχε το θάρρος να καταγγείλει την ιδιωτική ζωή ενός πανίσχυρου πρωθυπουργού, τον οποίο τότε κάποιοι τον πίστεψαν, άλλοι τον λάτρευαν, άλλοι τον λοιδορούσαν, άλλοι σιωπούσαν και πάει λέγοντας που λέμε στην καθομιλουμένη.
Θα μου πείτε γιατί την επιστολή αυτή την ανασύρουμε από τα χρονοντούλαπα της ιστορίας τώρα; Πρώτον διότι αναμοχλεύοντας τα αρχεία μου την βρήκα, καθότι τότε θεώρησα καλό να την κρατήσω. Δεύτερον διότι τότε οι περισσότεροι τα θεωρούσαν αυτά ως προπαγάνδα ή υπερβολές ή ακόμη και ψέματα και δεν τα δίναμε σημασία. Ποιος τολμούσε τότε να αμφισβητήσει τον Ανδρέα; Όλοι πλέαμε τότε σε πελάγη ευτυχίας με τα δανεικά που δημιουργούσαν ανάπτυξη, διορισμούς σκοπιμοτήτων, παράλογες απεργίες και διεκδικήσεις , κομπίνες, μίζες, λαμογιές, δαιμονοποίηση της επιχειρηματικότητας και ένα σωρό άλλους παραλογισμούς που τώρα τους πληρώνουμε. Τρίτον την επιστολή αυτή την διένειμε και στην Καστοριά κάποτε ο Κολλάτος, όταν έπαιξε το θεατρικό του έργο Μισό-Μισό.
Η επιστολή λοιπόν αυτή έλεγε τα εξής:

«Αγαπητέ κ. Πρόεδρε της Κυβέρνησης ,
Στις 6 Νοεμβρίου ανεβάζω το θέατρο Μουσούρη το καινούργιο μου θεατρικό έργο Μισό-Μισό. Σας παρακαλώ μην βιαστείτε να πείτε ότι κάνω σκάνδαλο και θέλω να προκαλέσω. Το θεατρικό έργο, γράφει κάπου ο Τσέκωφ, είναι ένα κομμάτι ζωής που έχει αρχίσει πριν ανοίξει η αυλαία και συνεχίζεται να παίζεται κι όταν κλείσουν τα φώτα κι αδειάσει τα θέατρο…
Το Μισό-Μισό είναι ένα κομμάτι ζωής που καίει, όπως ο Άγιος Πρεβέζης, οι εφοπλιστές ή ο μεγιστάνας του Τύπου. Σε μια στιγμή που Ελλάδα διαλύεται, πουλιέται στου ξένους, πεθαίνει από υπογεννητικότητα, χάνει τη γλώσσα της και ζει χωρίς ελπίδα και πίστη, εσείς ο Πρωθυπουργός της Χώρας, ο άνθρωπος που θέλει να αντιπροσωπεύει ακόμα και σήμερα της σοσιαλιστική ελπίδα, απομακρύνθηκε από τον λαό και αδιαφορεί για τα προβλήματα και τις αγωνίες του. Συνοδεία από κοριτσόπουλα, ο Πρωθυπουργός της Ελλάδος κάνει κρουαζιέρες με γιώτ διεφθαρμένων εφοπλιστών. Όχι κ. Πρόεδρε, η ιδιωτική σας ζωή δεν σας ανήκει. Όπως δεν ανήκε και στον Άγιο Πρεβέζης όταν πήγαινε με την Παπαδιά.
Στην ιστορία της Ελλάδος υπάρχει το προηγούμενο του Περικλή, που αγάπησε την Ασπασία, μια πόρνη και δεν δίστασε να την κάνει γυναίκα του και να αποκτήσει παιδί μαζί της. Όμως ο Περικλής, είχε το κουράγιο μα μην την κρύψει απ’ το λαό τον έρωτά του αυτόν. Να υπερασπιστεί την γυναίκα που αγάπησε και να την επιβάλει στο Δήμο. Και ο λαός τη δέχθηκε όχι γιατί ήταν διεφθαρμένος, αλλά γιατί ένιωσε, ότι η Ασπασία, θα βοηθούσε τον Περικλή στο έργο του – και ο Περικλής έκανε έργο. Και τότε όμως παρ’ όλα αυτά, ο Αριστοφάνης κορόιδευε σκληρά τον ηγέτη της Αθηναϊκής Δημοκρατίας. Με αφορμή τον έρωτα αυτόν έγραψε κατηγορώντας τον Περικλή, ο μεγάλος αυτός σατυρικός συγγραφέας ότι ‘’ο Πελοποννησιακός πόλεμος έγινε για τον κώλο της Ασπασίας’’. Και μην μου πείτε σας παρακαλώ κ. Πρόεδρε, ότι εγώ δεν είμαι Αριστοφάνης, γιατί δεν ξέρω αν εγώ είμαι Αριστοφάνης, αλλά εσείς σίγουρα, δεν είστε Περικλής.
 Όμως εσείς κ. Πρόεδρε δεν έχετε το κουράγιο να μας παρουσιάσετε τον έρωτά σας και να ζητήσετε την έγκριση του λαού. Γιατί ξέρετε ότι ο έρωτας αυτός δεν είναι έρωτας ηγέτη για μια γυναίκα που τον εμπνέει και τον βοηθάει στον αγώνα του, αλλά γεροντικός έρωτας που οφείλεται στη απελπισία της ηλικίας. Ο έρωτας σας είναι αδιάφορος στις αγωνίες του λαού και στα οράματα της αλλαγής, γι’ αυτό και τον κρύβετε απ’ αυτούς που σας πίστεψαν και αγωνίστηκαν για σας.
Βρίσκετε έτσι ερωτικό καταφύγιο στα νησιά των εφοπλιστών – αυτών που εσείς είχατε καταγγείλει όταν είσαστε αντιπολίτευση. Με μεσάζοντες κάποιους καινούργιους ‘’φίλους’’, ρουφιάνους τους λέει ο λαός, αυτούς δηλαδή που παίρνουν τις χοντρές προμήθειες από πολεμικές και άλλες κρατικές παραγγελίες. Χορός δισεκατομμυρίων γύρω απ’ το ερωτικό σας κρεβάτι.
Ο μεγάλος συγγραφέας Στέφαν Τσβάιχ -άλλος σκανδαλοθήρας ίσως και αυτός – είχε γράψει ένα θεατρικό έργο: Του φτωχού το αρνί, που αναφέρεται στον έρωτα του Ναπολέοντα με την γυναίκα ενός αξιωματικού του. Ο μεγάλος δραματουργός μιλάει με θαυμασμό για τον νεαρό αξιωματικό που αρνήθηκε να παίξει το ρόλο του κερατά από δουλοπρέπεια στον δυνατό. Περιγράφει δε με ζωντανές εικόνες την μεταμόρφωση του Ναπολέοντα , από στρατηγό την Δημοκρατίας σε προδότη των ιδεών της Επανάστασης. Ο Ναπολέοντας, Δημοκράτης Στρατηγός, ‘’πεθαίνει’’ για να πάρει την θέση του ο Ναπολέων Αυτοκράτορας, Δυνάστης του Λαού….. Μέσα από μια ερωτική ιστορία, που σαν την δική σας ήταν ένα σκάνδαλο, βγαίνει ζωντανή η διαφθορά του πολιτικού ηγέτη.
Μήπως κ. Πρόεδρε και το Μισό-Μισό δεν είναι μια απλή ερωτική ιστορία, αλλά το άλλο πρόσωπο σας που τόσα χρόνια μα κρύβατε;
Το θέατρο σε όλο τον κόσμο παίρνει τα θέματά του από την καθημερινή ζωή. Οι ήρωες του είναι υπαρκτά πρόσωπα, γι’ αυτό και συνεχίζει να ζει τόσους αιώνες. Τι φταίω εγώ αν η καθημερινή ζωή της Ελλάδος είναι ένα σκάνδαλο; Αν η χυδαιότητα έγινε χαρακτηριστικό στοιχείο όλων μας;
Το Μισό-Μισό δεν το δημιούργησα εγώ. Το έργο μου πιστεύω, πέρα από το γέλιο, θα δώσει τη δυνατότητα στους θεατές και σ’ όλους μας, να προβληματιστούμε για την κατάντια της χώρα μας και τον εξευτελισμό των πάντων.
Θα ήθελα να έρθετε στην παράσταση, να δείτε πως μέσα από την σάτυρα και το γέλιο, εμείς ο λαός, ζούμε το αδιέξοδο της Χώρας μας.
Ελπίζω να μη θυμώσετε, γιατί πιστεύω ότι δεν έχετε πα περιθώρια. Εμείς ο ‘’κυρίαρχος’’ λαός, έχουμε θυμώσει πολύ.
Αν θέλετε να έρθετε να δείτε την παράσταση, δώστε εντολή τα τηλεφωνήσουν στο 3227248 στο θέατρο Μουσούρη θα σας έχω κρατήσει θέσεις.
Πιστεύω να έχετε χιούμορ και να είστε μαζί μας στην πρεμιέρα. Σκεφτείτε πόσο χιούμορ έχουμε εμείς αφού σας ξαναψηφίσαμε…»

Αυτά έγραψε ο Δημήτρης Κολλάτος τον Νοέμβρη του ‘ 87. Νομίζω τα σχόλια περιττεύουν. Τα αποτελέσματα εκείνων των πολιτικών που άσκησαν οι τότε ηγέτες μας τα ‘’απολαμβάνουμε’’ σήμερα, ευχόμενοι ‘’ου μη και χειρότερα’’.
Ο Πάγκαλος άραγε τότε τι γνώμη θα είχε αν κάποιος του έλεγε ‘’ Θόδωρε μαζί τα τρώμε’’.
Αυτά τα λίγα έτσι για να στοχαζόμαστε.

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 13 Σεπτεμβρίου 2012, αρ. φύλλου 657