17.12.12

ΟΔΟΣ: Υγρά ιδρωμένα χέρια


ΟΔΟΣ 6.9.2012 | 656

Η Ιστορία όπως και η Αλήθεια έχουν δικές τους νομοτέλειες. Για τα κράτη -και τα εθνικά σύνολα- η αυτονόητη, μερικές φορές και πικρή ταυτόχρονα αυτή πραγματικότητα, υπό προϋποθέσεις ασκεί δημιουργική επιρροή. Ενεργοποιεί την εξέλιξη και συμβάλλει στην πρόοδο.

Η συμπλήρωση αυτές τις μέρες 90 ετών από την Μικρασιατική Καταστροφή το 1922 (ούτε 10 χρόνια μετά την απελευθέρωση της Μακεδονίας και της Καστοριάς από τους Τούρκους) όπως και το κύμα των προσφύγων από τις ακτές της Ιωνίας και την πεδινή ενδοχώρα των παραλίων προς την Ελλάδα, αποτελεί κορυφαίο αλλά τραγικό γεγονός το οποίο στιγμάτισε καθοριστικά την εξέλιξη του ελλαδικού χώρου και οριστικοποίησε τις τύχες του ελληνικού λαού και έθνους. Ταυτόχρονα αποτελεί μιας πρώτης τάξεως επιβεβαίωση της μικρής-πικρής αλήθειας για την ιστορία και την νομοτέλεια.

Από τότε μπορεί να γράφτηκαν εκατοντάδες τραγούδια για το γεγονός, να πραγματοποιήθηκαν χιλιάδες μνημόσυνα και εκδηλώσεις για την εθνική απώλεια. Μπορεί οι μνήμες 3.000 χρόνων ελληνικότητας να επιβεβαιώνονται ακόμη και στην σημερινή εποχή από τα πολύ πλούσια διαχρονικά μνημεία που παρέμειναν πίσω ερημωμένα. Ενώ (μπορεί) ψήγματα νοσταλγίας να επιβιώνουν στο συναισθηματικό υπόβαθρο κάθε Έλληνα σχεδόν -έστω κι’ αν δεν έλκει καταγωγή από τα μέρη εκείνα. Είναι η φυσική έλξη της καταγωγής όπως και η ένταση της τραγωδίας που ασκούν ακόμη σημαντική επίδραση, όπως είχε συμβεί με την Άλωση.

Ωστόσο, σε όλα αυτά δεν υπάρχει το παραμικρό στοιχείο αλυτρωτισμού ή αμφισβήτησης των υποχρεώσεων που καθορίστηκαν και αναλήφθηκαν στην συνέχεια από τις διεθνείς συμφωνίες. Η ισχυρή πεποίθηση πως η Ελλάδα με την μικρασιατική εκστρατεία του 1919 είχε μεν σκοπό την εδαφική ολοκλήρωση της απελευθέρωσης του Ελληνισμού, πλην όμως «έπαιξε» το τελευταίο της χαρτί το οποίο και έχασε οριστικά, είναι δεδομένο που επιτρέπει στους Έλληνες να είναι συμφιλιωμένοι με την πραγματικότητα την οποία και πλήρως αποδέχθηκαν με τον μελαγχολικό όρο «χαμένες πατρίδες». Στις οποίες προστέθηκαν και όσες στην συνέχεια, ως το 1925 εγκαταλείφθηκαν από Έλληνες και χριστιανούς που κατέφθασαν υποχρεωτικά στην Ελλάδα, αλλ’ αυτή την φορά λόγω της ανταλλαγής των πληθυσμών από την κεντρική και νότια Μικρά Ασία και βεβαίως τον Πόντο, ενώ σε εφαρμογή της μετακινήθηκαν αναγκαστικά στην αντίθετη κατεύθυνση- από τα ελεύθερα ελληνικά εδάφη και εκατοντάδες χιλιάδες Τούρκοι ή απλά μουσουλμάνοι, προς την Τουρκία και ιδιαίτερα τις ακτές της Μικράς Ασίας.

Τις μικρές και απλές αυτές διαπιστώσεις που έχουν διεθνή αναγνώριση και αποδοχή, δείχνει να περιφρονεί επιδεικτικά η προπαγάνδα των Σκοπίων που διεξάγεται με πρωτοφανή ένταση και μίσος σε βάρος της Ελλάδος, φαινόμενο που έχει επιδεινωθεί τα 1-2 τελευταία χρόνια της οικονομικής κρίσης. Προφανώς, εκτιμήθηκε από τα Σκόπια, τους συμμάχους τους και όσους πανσλαβιστές ενθαρρύνουν τις βλέψεις τους, αλλά και από μερικές εκατοντάδες τοποτηρητές, πράκτορες ή απλώς μειοδότες που κατοικούν στα πέριξ ίσως και μέσα στην Ελλάδα, ότι η οικονομική κρίση αποτελεί κοινωνικό και πολιτικό φαινόμενο διάρκειας, που ενθαρρύνει την διασάλευση της κρατικής υπόστασης στην Ελλάδα. Γι’ αυτό ξεκίνησαν την «προσπάθεια» αποσταθεροποίησης της Μακεδονίας, αφού η προπαγάνδα με όπλο την δήθεν παραδοσιακότητα σε μουσική και γλώσσα, που βρίσκεται σε εξέλιξη τα τελευταία πολλά χρόνια, έχει ενταθεί σε πρωτοφανή βαθμό και στοχεύει στην οριστική παραποίηση των δεδομένων.

Συμπτωματικά το γεγονός ότι ίσως και στην μεγαλύτερη μερίδα της τοπικής κοινωνίας παραμένουν ιστορικά ακατανόητα τα πρόσφατα πολιτιστικά δρώμενα της «Αλεξιάδας», που οργάνωσε ο Δήμος Καστοριάς την π. εβδομάδα (μεταφέροντας την ιδέα από αντίστοιχα φεστιβάλ που πραγματοποιούνται από δεκαετίες σε μεσαιωνικές πόλεις της δυτικής και νότιας Ευρώπης), με αποτέλεσμα οι εκδηλώσεις να είναι περαιτέρω αμφιλεγόμενες, τεκμηριώνει το πρόβλημα στην μια πτυχή του: την απουσία ιστορικής γνώσης και σεβασμού από σημαντική μερίδα του τοπικού πληθυσμού, που απλά δεν έχει ιδέα για τους Κομνηνούς, τους Νορμανδούς ακόμη δε και για τους Βυζαντινούς. Ούτε καν για τις βυζαντινές εκκλησίες και τα μνημεία της Καστοριάς.

Αλλά αυτά αποτελούν (και) διαφορετικό ζήτημα. Διότι τα Σκόπια στην αρχή ασύντακτα, και εν συνεχεία μέσω οργανώσεων που συστήνονται με νομιμοφανή τρόπο στην Ελλάδα -την οποία δεν αναφέρουν καθόλου στις ιδρυτικές τους πράξεις- ώστε να πετυχαίνουν ακόμη και οικονομική ενίσχυση από τις Αρχές και προπαντός νομιμοποίηση, προσπαθούν να σχηματίσουν πυρήνες σε ευαίσθητες περιοχές.

Πολύ κοντά στην πόλη είναι μερικά από τα χωριά στα οποία τεχνητά έχει παρατηρηθεί κινητικότητα από ελάχιστους, την στιγμή που συντριπτική πλειοψηφία των συγχωριανών τους με την στάση τους δείχνουν αποστροφή στην προπαγάνδα, έστω κι’ αν κάποιοι μπορεί και να τους φοβούνται κιόλας. Το πρωτοφανές είναι ότι στις έδρες των Δήμων, όχι μόνο στο Νεστόριο αλλά και στο Άργος Ορεστικό, ακόμη δε και στην Καστοριά, έχουν εκδηλωθεί ενέργειες που έχουν αρχικό σκοπό στην σφυρηλάτηση της πλαστής πεποίθησης ότι η… «μακεδονικότητα» είναι μια παράδοση που έχει κοινά βαλκανικά χαρακτηριστικά σλαβικής κυρίως χροιάς, ευρύτερης γεωγραφικής εμβέλειας, και πάντως όχι ελληνικά.

Ο στόχος αυτών των οργανωμένων θυλάκων που αριθμούν κάποιες εκατοντάδες φαντασιόπληκτους μισέλληνες –σ’ αυτό τουλάχιστον το χρονικό στάδιο, είναι οι νέες γενιές των Ελλήνων της Μακεδονίας, και ιδιαίτερα αυτοί που κατάγονται από «γηγενείς» πληθυσμούς και οι οποίοι δεν διατηρούν την παραμικρή επιθυμία να ενδώσουν στην προπαγάνδα τους, διότι όχι μόνο είναι και αισθάνονται, αλλά και το δείχνουν ότι είναι Έλληνες. Προσπαθούν να τους μαντρώσουν σε πλάνες και ψεύδη, και για τον λόγο αυτό χρησιμοποιούν μουσική, το ξεχασμένο ιδίωμα των προγόνων τους, αλλά και συκοφαντίες σε βάρος της Ελλάδας και των Ελλήνων με ανιστόρητες γενικεύσεις, από το περιβόητο ψαρόλαδο του δικτάτορα Ι. Μεταξά μέχρι τις εχθροπραξίες του Εμφυλίου, ειδικά για τις οποίες, αφελείς ή κάτι χειρότερο, τους τείνουν ήδη χείρα βοηθείας μέσω προγραμμάτων δήθεν εθνικής συμφιλίωσης.

Η Ελλάδα που μετά την Μικρασιατική Καταστροφή εκτός από τους αποκλειστικά ελληνόφωνους, υποδέχθηκε εκτός από τους ελληνόφωνους και δεκάδες χιλιάδες τουρκόφωνων Ελλήνων Καππαδοκών ή Ποντίων στην ανταλλαγή των πληθυσμών ως Έλληνες, δεν μπορεί να πείσει τους πλανηθέντες ότι το ιδίωμά τους δεν τους ξεχωρίζει εθνικά από τους υπόλοιπους Μακεδόνες.

Το δυσάρεστο και ανησυχητικό είναι ότι φυσικά άθελα, αν όχι χείρα βοηθείας, τουλάχιστον κοινωνική νομιμοποίηση και κρίσιμη ανοχή παρέχεται στην ανθελληνική προπαγάνδα και από τους θεσμικούς φορείς όπως τους Δήμους και ιδιαίτερα της Καστοριάς. Διότι εκτός του ότι ενισχύονται και αυτοί, όπως και όλοι οι υπόλοιποι οργανωμένοι σε σωματεία και λέσχες, μετέχουν στις αμφιλεγόμενες πολιτιστικές εκδηλώσεις τους, σύμβουλοι, αντιδήμαρχοι και οι ίδιοι οι δήμαρχοι, σέρνοντας τον χορό που δεν γνωρίζουν φυσικά, ότι έχει αλυτρωτικό ή και συνωμοτικό χαρακτήρα σε βάρος της Ελλάδος και προπαντός της Μακεδονίας.

Βεβαίως αν μετέχουν συνειδητά για να μην αφήσουν ελεύθερο το πεδίο δράσης σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις, αυτό θα ήταν μια κάποια εξήγηση. Όμως προκαλούνται υπόνοιες ότι συμμετέχουν είτε απλά αθώα, είτε για την προσωπική τους πολιτική επιβίωση, δηλαδή για ψηφοθηρία.

Με αφορμή ένα σχόλιο της ΟΔΟΥ (από το φύλλο 627 της 2ας Φεβρουαρίου 2012) που αναρτήθηκε στις 19 Απριλίου στο ιστολόγιό της από την εφημερίδα, ενθαρρύνθηκε ξαφνικά μέσα στο κατακαλόκαιρο (μετά τις 12 Ιουλίου) μια ανοικτή συζήτηση με σχόλια επωνύμων και ανωνύμων για την Μακεδονία και την Ελλάδα, για τις παραδόσεις, την γλώσσα, το παρελθόν και το μέλλον των ίδιων αλλά και της χώρας. Τα σχόλια αυτά που θα άξιζε να διαβάσουν όσοι σφίγγουν υγρά ιδρωμένα χέρια και σέρνουν χορούς, ξεδιπλώνουν την προπαγάνδα τους και την τακτική τους. Οργανωμένοι κονδυλοφόροι, ακόμη και με πλαστά ονόματα, άρχισαν να αφήνουν τα σχόλιά τους, αρχικά ανώδυνα με στόχο το θυμικό, την συμπάθεια αλλά και τον οίκτο ακόμη για το «κακό» που προξένησε η «σκληρή» Ελλάδα σε άδολους και αθώους πολίτες που απλά μιλούσαν άλλη «λαλιά». Για να φθάσουν στο τέλος με την απώλεια κάθε ψυχραιμίας και προπετάσματος να λοιδωρούν την Ελλάδα και τους Έλληνες με συγκαλυμμένες απειλές και δολιότητες.

Αυτή η κατάσταση όπως αποτυπώθηκε και καταγράφτηκε στο διαδίκτυο, επικαιροποιεί και αναβαθμίζει το ζήτημα της στάσης της συντεταγμένης Καστοριάς απέναντι στην πλαστογραφία και τον σφετερισμό της Μακεδονίας και της ελληνικής ιστορίας. Οι σύμβουλοι των τοπικών φορέων που δεν αφήνουν γραμμή σχολίου και κριτικής από τις εφημερίδες και τα blogs, οφείλουν να επισκεφθούν το διαδίκτυο και να ενημερώσουν τους εντολείς τους, ότι διεξάγεται επιχείρηση «Δούρειος Ίππος» κάτω από την μύτη τους και να λάβουν τα μέτρα τους. Όσο είναι ακόμη καιρός.



Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 6 Σεπτεμβρίου 2012, αρ. φύλλου 656


Σχετικό κείμενο

1 σχόλιο:

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ