“Αχ που 'σαι τώρα καημένο μου φωτόδεντρο
που 'σαι φωτόδεντρο παραμιλούσα κι
έτρεχα,
τώρα σε θέλω τώρα
που έχασα ως και τ' όνομά μου”
Οδυσσέας Ελύτης
(“Το Φωτόδεντρο και η δέκατη τέταρτη ομορφιά”)
Την εβδομάδα που πέρασε, συνεργείο της ΔΕΗ Καστοριάς μετέβη στο Βογατσικό του Δήμου Ορεστίδος και ακρωτηρίασε το ...μοναδικό έλατο του χωριού το οποίο βρίσκονταν στην αυλή του πατρικου μου σπιτιού χωρίς να έχω ειδοποιηθεί προηγουμένως. Έγινε καταπάτηση της περιουσίας μου και του ιδιωτικού μου χώρου και επίσης αγνοώ αν το δασαρχείο Καστοριάς είχε ενημερωθεί για την αποστολή του κλιμακίου των αγρίων.
Οι άνθρωποι της ΔΕΗ φυσικά δεν δίνουν εξηγήσεις. Τις αφήνουν ίσως να εννοηθουν... Εμφανίστηκαν απο το πουθενα και κουτσουρεψαν το δέντρο. Υποθέτω τα πλησίον διερχόμενα καλώδια και το απειλούμενο βραχυκύκλωμα λόγω της εγγύτητος είναι μια καθωσπρέπει εξήγηση.
Τα καλώδια αυτά βρέθηκαν στη θέση αυτή -αλλάζοντας διάταξη απο κάθετη σε οριζόντια- πριν απο 20 χρόνια περίπου. Το δεντρο όμως βρισκόταν ήδη είκοσι χρόνια εκεί ενώ το σπίτι μας σχεδόν 100.
Θέλοντας να λάβω τα μέτρα μου απέναντι στην, γνωστή απο άλλες περιπτώσεις βαρβαρότητα και ασυδοσία της κρατικής ΔΕΗ, ζήτησα -προφορικά- πριν από δυό χρονια να τα μετατρέψουν σε συστρεφόμενα -“πλεξούδα”- όπως κάνουν πάνω από τα δάση. Έδωσαν τότε μια λογικοφανή “περί φορτίου” του δικτύου εξήγηση και για το αδύνατον της συγκεκριμένης λύσης. Επίσης αρνήθηκαν να μετακινήσουν από την άλλη μεριά του δρόμου την κολώνα.
Το έλατο που ακρωτηριάστηκε ήταν νομίζω το ΜΟΝΑΔΙΚΟ έλατο του πετρώδους και άγονου Βογατσικού και το είχα φυτέψει ο ίδιος σε ηλικία δώδεκα ετών μαζί μ’ ένα άλλο που δεν ευδοκίμησε.
Θλίβομαι για τη συμπεριφορά και των, συνήθως ομιλητικών, ευαίσθητων και κοινωνικά δραστήριων συμπατριωτών μου, που δεν είχαν ούτε μια λέξη να αντιτείνουν στην αυθαιρεσία του συνεργείου -έστω περιφρουρώντας ένα στολίδι του χωριού τους- (Αφήνω πως μπορώ να υποθέσω ότι το ευχαριστήθηκαν κι όλας...).
Όμως “ένα δεντρο”, σύμφωνα με τον ποιητή Χαλιλ Γκιμπράν, “είναι ένα ποίημα που στέλνεται στον ουρανό”.
Στην εποχή αυτής της αμείλικτης στέγνιας και της σαρωτικής ένδειας τα ποιήματα μοιραία θυσιάζονται...
Μαζί κι οι μνήμες. Απομένουν θα μου πείτε οι ρίζες, μα κι οι πεθαμένοι ρίζες απλώνουν...
Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 12 Ιουλίου 2012, αρ. φύλλου 650.
Επιλογή σχετικών αναρτήσεων:
- Β.Π.ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ: ...Και μπαίνει ο μέγας τράγος της ΔΕΗ με το πριόνι
- ΟΔΟΣ: Υψηλές τάσεις
- ΟΔΟΣ: Ασυνήθιστη πολιτική παρέμβαση από τον Δικηγορικό σύλλογο Καστοριάς
- ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ έγραψαν
- ΓΕΩΡΓΙΟΥ Α.ΔΑΟΥΤΟΠΟΥΛΟΥ: Είδες η ΔΕΗ;
- ΟΔΟΣ: Χαρακτηριστικό της καστοριανής νοοτροπίας
- ΟΔΟΣ: Ρομπέν
Aκόμα και τώρα πολλοί συγγενείς, φίλοι και συντοπίτες προσπαθούν να με πείσουν ότι δεν έγινε και κάποια τρομερή ζημιά στο δέντρο. Ότι "δεν φαίνεται και πολύ από χαμηλά αν το κοιτάξεις"...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν έχω τολμήσει να πάω να το δω "επί τόπου".
Ωστόσο πιστεύω πως οι άνθρωποι επειδή θωρούν πάντοτε από το δικό τους "ύψος" τις ενέργειές τους και τις πράξεις τους, χάνουν την ευκαιρία να δουν στο πραγματικό τους μέγεθος τις συνέπειες που αυτά έχουν!
Αλλά δεν μπορούμε να πούμε πια στους Έλληνες να εποπτεύουν τα έργα των ημερών τους σαν απάτητα βουνά ή σαν αετοί.
Έρπουν με επαγγελματικό τρόπο άλλωστε εδώ και παρά πολλά χρόνια.
Τότε πώς μας τα λες έτσι κ. Τσίγκα, ενώ δεν πήγες καν να το δεις επί τόπου; Ποιητική αδεία;
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε το συμπάθιο θα στο πω κύριε Νώντα καιμη μου θυμώσεις, αλλά έτσι είναι η ζωή. Ότι αφήνουμε μας αφήνει. Όλοι μας κάτι κερδίζουμε, κάτι άλλο χάνουμε. Κανείς δεν μπορεί να τα έχει όλα, μονάζυγά δικά του. Και Θεσσαλονίκη και Βογατσκό ακέριο... Κι εσύ εμένα έτσι δε θα με συμβούλεβες;;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΕδώ που τα λέμε... σαν άντρες!
Έφθασα να πιστεύω ότι καταντά υπερβολή η αναγραφή στίχων ποιητών ως μότο σε κείμενα ακόμη και με το παραμικρό θέμα. Η φειδώ μπορεί να αποτελέσει και ένδειξη σεβασμού, όταν πρόκειται μάλιστα για ποιητές όπως ο Ελύτης και έργα όπως το "Φωτόδεντρο και η δέκατη τέταρτη ομορφιά". Δηλαδή, αν είχατε πρόβλημα με τη ροδιά στον κήπο σας, θα γράφατε το κείμενο A pleine haleine ;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑ! Ξέρω κι εγώ έναν στίχο του Ελύτη! Θαρρώ πως είναι από το Δοξαστικόν του ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ :
ΑπάντησηΔιαγραφήΝυν η ταπείνωση των θεών νυν η σποδός του ανθρώπου
Το γράφω κι ας υπάρχει υπαγόρευση να μη με παίρνετε στα σοβαρά. Δεν πειράζει. Πάρτε στα σοβαρά όμως τον ποιητή!
H προπέτεια και η γοητευτική ελαφρότητα της άγνοιας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ καθείς και τα όπλα του λοιπόν ηλεκτρολογο-λουλου-μιμόζες: Άλλος με την ποίηση και τους στίχους, άλλος με τον καϋμό του, άλλος με την ασυνάρτητη και επί παντός επιστητού άποψη.
Όμως μονάχα όποιος έχει φυτέψει ένα δέντρο δικαιούται και να το μοιρολογάει κι όλας ακόμα και με στίχους μεγάλων ποιητών αφού μάλλον τους γνώρισε αρκετά καλά...
http://odos-kastoria.blogspot.gr/2009/09/blog-post_9997.html
Κι αφήστε το κλαρί σε τούτο δω το δέντρο γιατί ενώ θαρείτε πως κελαϊδάτε κράζετε φρικτότατα..
Επίσης η μεγαλειότης της ανωνυμίας σας ας μου επιτρέψει να σας προσφέρω δυο ακόμη στίχους γνωστού Έλληνα ποιητή:
ΑπάντησηΔιαγραφή"Ὁ Ἕλληνας δυὸ δίκαια ἀσκεῖ πανελευθέρως,
συνέρχεσθαί τε καὶ οὐρεῖν εἰς ὅποιο θέλει μέρος".
(Γ. Σ ..ΟΥΡΕΙΣ)
Θέλεις και τα ρέστα τώρα κύριε Νώντα; Είδες Τι παθαίνει κανείς όταν έχει έλατο στο σπίτι του; Του το κόβουν για να υπάρχει ισότης..! Άκου στη Θεσσαλονίκη και στο Βογατσικό... Δε νγίνονται τέτοια πράματα κύριε Νώντα μου, δεν τα επιτρέπει η ισότης που επικράτησε τα τελευταία χρόνια σ' αυτό τον τόπο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔημήτρης Κανελλόπουλος
εκ Νεμούτης Ηλείας, κάτοχος εσωτερικού διαβατηρίου, με το οποίον επισκέπτομαι το χωριό που γεννήθηκα μερικές ημέρες κάθε δυο-τρία χρόνια, και μόνον κατόπιν αδείας λόγω της ισότης..!
"Διάβαζαι Νώντα και μην ανακατώνεσε!"
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάνεις λάθος, φίλε Νώντα, ότι θαρρούμε πως κελαηδάμε. Εγώ τουλάχιστον παραδέχομαι και το κράξιμο. Εσύ μήπως πιστεύεις ότι επειδή βάζεις όμορφες λέξεις στη σειρά είσαι και π(ε)ιστικός παντού και πάντοτε; Μα τόσο άκυροι όλοι οι άλλοι πια; Είδες τώρα πόσο δύσκολο είναι να ανεχθεί κανείς τις "ροκιές" κι ας ισχυρίζεται ότι τού αρέσουν;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι όσο για την ανωνυμία, δεν συνηθίζω να κρύβομαι, αλλά να μού επιτρέψεις να πάρω και μιαν ανάσα...
Κόραξ της συνομοταξίας των Ασυναρτήτων
Όμως μονάχα όποιος έχει φυτέψει ένα δέντρο δικαιούται και να το μοιρολογάει κι όλας ακόμα και με στίχους μεγάλων ποιητών αφού μάλλον τους γνώρισε αρκετά καλά...
ΑπάντησηΔιαγραφήέγραψες Νώντα Τσίγκα !
Κι εγώ συμφωνώ ενθυμούμενη το "Μοιρολόγι της φώκιας" και επαυξάνω με τη σκέψη: "και πού να παρέμενες και δίπλα του..."
Είναι μεγάλος ο καημός !
Προσοχή! Κραδασμοί! Προσδεθείτε, μην καπνίζετε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είναι σωστό γιατρός να βγάζει "τηλεδιάγνωση" και να προσάπτει προπέτεια, άγνοια, ασυναρτησία σε ανθρώπους αγνώστους του.
Δεν είναι σωστό συγγραφέας να θεωρεί μονοπώλιό του τη γνώση και τη χρήση στίχων μεγάλων ποιητών.
Δεν είναι σωστό πολίτης να απέχει από τόσα άλλα σοβαρά προβλήματα που θίγονται σε άλλες αναρτήσεις (και τον αφορούν άμεσα ή έμμεσα) και να ξεσπαθώνει μόνο για την αυλή του.
Ευχαριστούμε που ταξιδέψατε μαζί μας και ελπίζουμε να σάς ξαναδούμε σε μία από τις επόμενες πτήσεις μας!
Τι τόθελες το Φωτόδεντρο κι εσύ καημένε;
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν έβαζες το "Αχ έλατο! Αχ έλατο!" που το ξέρουμε κιόλας...
Νώντα, το ότι δεν μπήκαν οι (Δημόσιοι) υπάλληλοι της ΔΕΗ και στο σπίτι σου, να λες ευχαριστώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓι’ αυτό μάλλον οι κόρακες λυπούνται…
@ Ανώνυμος 0013
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλαράκι, το παν είναι να βλέπει κανείς μακριά...
Δεν σού πέρασε από το μυαλό ότι έτσι ήρθε κι έδεσε το δέντρο με τη ΔΕΗ ;
΄Ασε τα γύναια και τον μαστρωπό λαό σου
ΑπάντησηΔιαγραφήΡώμε Φιλύρα,
σε βάραθρο πέφτοντας αγριωπό
κράτησε σκήπτρο και λύρα.
Πάλι απροειδοποίητο τεστ ;;;;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑδικία !
«H ΑΓΝΟΙΑ είναι ΔΥΝΑΜΗ»
ΑπάντησηΔιαγραφήΤζ. Όργουελ , «Η φάρμα των ζώων»
Η ΑΝΩΝΥΜΙΑ ξεκάθαρα δηλώνει ΑΝΑΝΔΡΙΑ (και χωρίς να έχει αυτό οποιαδήποτε σχέση με χαρακτηριστικά του φύλου). Δηλώνει επίσης τρομακτική ανασφάλεια του προσώπου γύρω από την ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ του. Και σχεδόν πάντα αυτή η -ομιλούσα ή γράφουσα- ΜΑΣΚΑ της ανωνυμίας αν δεν κρύβει κάποιο …καρναβάλι κρύβει τον υφέρποντα φασισμό. Η δηλητηρίαση με οργίλο συναίσθημα, η ανυπόστατη δυσφήμιση, η εκ των προτέρων καταδίκη, οι μικρότητες, η διαπόμπευση και η αγοραία περιφορά μιας ιδέας, μιας άποψης, ενός προσώπου χωρίς να γίνεται κανένας ΔΙΑΛΟΓΟΣ επί της ΟΥΣΙΑΣ είναι κάποια χαρακτηριστικά αυτής της στάσης ζωής.
Κλείνω τον «διάλογο»-παρωδία με τα κακόφωνα «κορακοειδή» , τις παρδαλές «μιμόζες», τις μικρομέγαλες «Λουλού-δες», τους παρενδυσίες «ηλεκτρολόγους» και όλους τους λοιπούς «ανώνυμους» που συναθροίστηκαν ώστε να επιτεθούν με θαυμαστή λύσσα και πάλι. Θεωρούν προφανώς ότι παίρνουν μια «ρεβάνς» αφού όταν τους αντιλήφθηκα να ανοηταίνουν και να αυτογελοιοποιούνται, με την ευκαιρία της τιμητικής αναδημοσίευσης του αφηγήματος «Ο Άγιος Ζαμπλακάς» του αείμνηστου Γιώργου Γκολομπία, προσπάθησα να τους …συμμαζέψω κάπως. Η επανεμφάνισή τους έγινε τώρα με προσωπικές επιθέσεις, με άρρωστη εμπάθεια, ανυπόφορους υπαινιγμούς, κορακίστικα (τι άλλο;) υπονοούμενα και διάφορες δυσκοίλιες ιδεολογικές κακαράντζες.
Δεν θα σταθώ σε όσα απίθανα μου προσάπτουν ( όπως πχ. στο απίστευτο: «Δεν είναι σωστό πολίτης να απέχει από τόσα άλλα σοβαρά προβλήματα που θίγονται σε άλλες αναρτήσεις -και τον αφορούν άμεσα ή έμμεσα- και να ξεσπαθώνει μόνο για την αυλή του». Αν γνωρίζουν γράμματα ας ανατρέξουν στις δημοσιεύσεις μου στην ΟΔΟ τα τελευταία πέντε χρόνια ) , όσα από μόνοι τους συμπεραίνουν χωρίς να αγγίζουν ΠΟΤΕ το κύριο θέμα. [Είναι γνωστό πως ονομάζεται εκείνος που όταν του δείχνεις ολόκληρο δάσος αυτός κοιτάει το δάχτυλό σου... Κι εδώ επρόκειτο για ένα μονάχα δέντρο βέβαια!].
Δεν χρειάζεται, εννοείται, να είναι κανείς γιατρός ώστε να διαγνώσει την προπέτεια, την άγνοια, την ασυναρτησία σε κάποιους ανθρώπους. Οι ιδιότητες αυτές είναι ευανάγνωστες κι αναγνωρίσιμες στην «παρέα των ανωνύμων». Κάνουν «μπαμ» από μακριά!
Θα παρακαλέσω τον καλό μου φίλο, τον διευθυντή της ΟΔΟΥ και του blog, κ. Παναγιώτη Μπαϊρακτάρη όσον αφορά στο μέλλον σε αναρτήσεις δικών μου κειμένων να επιτρέπει ΜΟΝΑΧΑ τους ε π ώ ν υ μ ο υ ς σχολιασμούς. Αλλιώς θα προτιμούσα να μην αναρτά κανένα δικό μου κείμενο.
- Έτσι λοιπόν κοράκια και κάργιες και καρακάξες «ξουτ από δω»!
Ή θα αποκτήσετε ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ανθρώπου και πάλι ή δεν έχει ξανά κρέας
(ζωντανού ή πεθαμένου εννοείται…)!
Η ΟΔΟΣ ανταποκρίνεται στην επιθυμία του κ. Ε. Τσίγκα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα δέντρο φυτευμένο στη μικρή αυλή ενός σπιτιού έχει ψυχή και εμπεριέχει συμβολισμό. Η παρέμβαση με κλαδευτήρι στην κορυφή του είναι ακρωτηριασμός. Η εισβολή στην ιδιοκτησία είναι κάτι σαν βιασμός. Καταλαβαίνω πολύ καλά την αγανάκτηση του κ. Τσιγκα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠέρα από την λογοτεχνική νοστιμάδα του πράγματος, μια είναι η αλήθεια που παραμένει: Ένα συνεργείο "μπούκαρε" σε ξένη ιδιοκτησία και έκανε ό,τι έκανε χωρίς την άδεια του ιδιοκτήτη. Τα υπόλοιπα μπορείτε να τα διαβάσετε στον Βίλχελμ Ράϊχ.
ΑπάντησηΔιαγραφήένας άνθρωπος μπορεί να πονά για ότι τον άγγιξε, έστω κι αν δεν το έχει τώρα κοντά του, ακόμα κι αν δεν συμφωνούν ο Ελύτης και ο Πεντζίκης. δεν χρειάζεται να είμαστε τόσο αυστηροί με τις ευαισθησίες των άλλων. μάλλον του τα έχει κάποιος κρατημένα.
ΑπάντησηΔιαγραφή"το αχ! έλατο- αχ! έλατο" μου άρεσε πολύ.