ΚΑΣΤΟΡΙΑΝΗ ΑΡΧΟΝΤΙΣΣΑ
Βάνει τις στόφες τα χρυσά,
βάνει και τους ταφτάδες,
βάνει και το κοντέσι της
γεμάτο τετραμάδες,
βάνει τη ζούνα τη χρυσή,
βάνει και τα στολίδια,
βάνει το φέσι στα μαλλιά
με φούντα χρυσαφένια
και στον τεπέ με τα πολλά
φλωριά μαλαματένια.
Και γύρω, γύρω τα μαλλιά
κοτσίδα τα γυρνάει,
βάνει τα σκουλαρίκια της
με νάζι τα κοιτάει.
Ταμπάρο με μηλόγουνα,
με κεντητά μανίκια
βάνει και εις τα χέρια της χρυσά
δυο μπιλιτζίκια.
Καδένες βάνει στο λαιμό - μάλαμα
ν' απορέσεις
και το ρολόγι το κρεμάει
στα πλαϊνά της μέσης.
Παίρνει το μυγιαστήρι της,
πούπουλο στολισμένο,
παίρνει και την ομπρέλα της
με χέρι ασημουμένο.
Βάνει και τα σκαρπίνια της
από καλό λουστρίνι
και έτσι σαν βυζαντινό
όμορφο φιγουρίνι
της Καστοριάς παλιά κυρά
βγαίνει από το σπίτι
και μέσα εις της εκκλησιάς
πάει τον γυναικωνίτη.
Με το χρυσάφι λάμποντας
και με την ομορφάδα
γεμάτη στόλη περισσή,
γεμάτη φρονιμάδα.
ΚΑΣΤΟΡΙΑΝΟΣ ΑΡΧΟΝΤΑΣ
Στολίζεται ο Άρχοντας,
στολίζεται ο κύρης,
στολίζεται της Καστοριάς
ο πρώτος νοικοκύρης.
Φοράει αντερί καλό,
ραμμένο εις του Μάντη,
φοράει τα δακτυλίδια του,
γεμάτα με διαμάντι.
Βάνει ζουνάρι πλουμιστό
με χρώματα και ρίγες
κι απ' τις πολλές τις λίρες του,
εις την σακούλα λίγες.
Στον ένα κόρφο του κρατάει
τις λίρες και στον άλλο
ένα μαντήλι κλαδωτό,
χρωματιστό μεγάλο.
Βάνει τις κάλτσες κεντητές
με ακριβά γαϊτάνια,
βάνει ολοκαίνουργια γυμνιά
και με μια τέχνη σπάνια.
Βάνει το φέσι στον τζαμπά,
βάνει και κοσμετίκι
και κλώθει το μουστάκι του,
το μαύρο σαν βερνίκι.
Βάνει τζουμπέν με ακριβή
παχειομαλλούσα γούνα
και παίρνει εις το χέρι του
μι' αμπανοζομπαστούνα.
Και παίρνει εις το άλλο του
το χέρι την μετάνοια
και καμαρώνοντας κρυφά
για τα καλά του στράνια.
Βγαίνει από το σπίτι του
γεμάτος στα στολίδια
και πιάνει εις την εκκλησιά,
το πρώτο απ' τα στασίδια.
Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 2 Αυγούστου 2012, αρ. φύλλου 653
- ΟΔΟΣ: ρ'
- Εκ της θαλάσσης
- Αθανάσιος Χριστόπουλος
- Ιωάννης Εμμανουήλ
- Θωμάς Μανδακάσης
- Αργύριος Παπαδίσκος
- Ιφιγένεια Διδασκάλου
- Χάρης Χρήστου
- Μαρία Σέκιου
- Δημήτρης Μάνος
- Βενετία Σιώντα
- Κωνσταντίνος Βαδραχάνης
- Παντελής Ζάττας
- Ανέστης Αγγελής
- Ηλίας Παπαμόσχος
- Νίκος Δόϊκος
- Αργύρης Νικολάου
- Νώντας Τσίγκας
- Ευτύχιος Μπαλλής
- Αριστείδης Ρούνης
- Χρήστος Δ. Παπαδόπουλος
- Μαρία Δανιήλ
- Θανάσης Μπατσόπουλος
- Νικόλαος Μερτζανίδης
- Κ. Αίολος
- Κ. Σκαπέρδα Γερεουδάκη
- Πόπη Φανούλη Νάτου
Σαν ζωγραφιές παρουσιάζονται οι αρχοντικές μορφές της Καστοριάς ! Τα ποιήματα έχουν και υλικό για λαογράφους.
ΑπάντησηΔιαγραφήεισαι αχτυπητη Μιμοζα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ για την φιλοφρόνηση !
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπενθυμίζω ότι το άλλο μου όνομα είναι :
Μη μου άπτου !
και έτσι σαν βυζαντινό
ΑπάντησηΔιαγραφήόμορφο φιγουρίνι
της Καστοριάς παλιά κυρά
βγαίνει από το σπίτι
Τώρα που το σκέφτομαι... Πόσο υπέροχη είναι η παρομοίωση της γυναικείας εμφάνισης με "βυζαντινό φιγουρίνι" !
Αν πρόσεχαν λίγο οι σύγχρονες γυναίκες τη μετρημένη περιποίηση και την καλαισθησία, όπως φαίνεται στις βυζαντινές εικόνες και τοιχογραφίες, θα γλιτώναμε από τις υπερβολές, που οδηγούν στο αντιαισθητικό αποτέλεσμα του διαδεδομένου σήμερα τρόπου ντυσίματος, χτενίσματος, βαψίματος...
Είναι πολύ σημαντικό να το ακούσουν αυτό από έναν άντρα (;) οι γυναίκες. Για να δούνε πως η πολλή μπογιά δεν τους συγκινεί-ίσα ίσα. Και ν' αρχίσουν να το χωνεύουν πως το αληθινό είναι αυτό που μετράει πάντα! Σ' ευχαριστούμε, Βασίλειε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαταπληκτικά ποιήματα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο σας κ. Μπαϊρακτάρη που παραπέμπετε και σε άλλα σχετικά κείμενα. Όσον αφορά σε αυτό το θέμα, είναι η καλύτερη απάντηση σε όσουν μεμψιμοιρούν, γιατί βλέπουν την Καστοριά σαν ένα πνευματικό τέλμα.
ΑπάντησηΔιαγραφή