ΧΑΡΗΣ ΧΡΗΣΤΟΥ

ΣΤΗ  ΦΥΣΗ
ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΚΩΝ ΠΛΗΓΩΝ
ΚΑΙ ΤΩΝ ΖΩΙΚΩΝ ΒΟΤΑΝΩΝ

Πώς να σε ξεχάσω άγγελε της νύχτας
εσύ μου έμαθες ό,τι ξέρω.
Να παίζω με τα σκατά των προβάτων
βόλους,
να 'χω μες στους νευρώνες μου
τους πόθους όλων, όλους.
Έλιωσα τα φύλλα της βελανιδιάς
και έκανα ελατήρια που τοποθέτησα
στα γόνατα μου. Χίλιες φορές
άτρωτος! Ο πόνος, τα σκουπίδια, το τέλος,
κάθε εναντίον μου βέλος
έχω για καύσιμο,
με δίδαξες και με
πήρες στην αγκαλιά σου, με ζύμωσες
και μου έδωσες τον μέσο όρο ζωής σου.
Με ονομάζω τριγμό της τριβής σου.
Θα σε δείξω και στους άλλους,
θέλω όμως μόνο εμένα να αγαπήσεις τόσο.
Αυτή είναι η ταρίφα του ανθρώπινου
στόματός μου.

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 2 Αυγούστου 2012, αρ. φύλλου 653

Σχετικά κείμενα:

• ΟΔΟΣ: ρ' 
•  Εκ της θαλάσσης
• Αθανάσιος Χριστόπουλος
• Ιωάννης Εμμανουήλ
• Θωμάς Μανδακάσης
• Αργύριος Παπαδίσκος
• Ιφιγένεια Διδασκάλου
• Μαρία Σέκιου
• Δημήτρης Μάνος
• Βενετία Σιώντα 
• Κωνσταντίνος Βαδραχάνης 
• Παντελής Ζάττας
• Ανέστης Αγγελής
• Ηλίας Παπαμόσχος
• Νίκος Δόϊκος
• Ιωάννης Μπακάλης
• Αργύρης Νικολάου
• Νώντας Τσίγκας
• Ευτύχιος Μπαλλής
• Αριστείδης Ρούνης
• Χρήστος Δ. Παπαδόπουλος
• Μαρία Δανιήλ
• Θανάσης Μπατσόπουλος
• Νικόλαος Μερτζανίδης
• Κ. Αίολος
• Κ. Σκαπέρδα Γερεουδάκη
• Πόπη Φανούλη Νάτου