Λόγος & Αντίλογος

Αγαπητή ΟΔΟΣ

Μέρες που είναι προεκλογικές και μετά τα καρναβάλια της Καστοριάς – ιστορική και μοναδική στα χρονικά σύμπτωση στα μασκαρέματα, σκέφτηκα ότι ίσως και να περίσσευε. Αναφέρομαι στην φωτογραφία του προέδρου της Τουρκίας κ. Ταγίπ Ερντογάν με τον επίσημο προσκεκλημένο του, πρόεδρο της Παλαιστινιακής Αρχής Μαχμούτ Αμπάς στις σκάλες του νέου προεδρικού ανακτόρου. Του άλλως πώς νέου Ντολμά Μπακτσέ της Τουρκίας, υπό το άγρυπνο βλέμμα των δέκα έξι φρουρών (;) με τις εξωραϊσμένες δήθεν (ή όχι) ιστορικές ενδυμασίες του τουρκικού έθνους στο διάβα των αιώνων.

Σκέφθηκα ότι μπορεί να προκαλούσα σύγχυση – μέρες που είναι προεκλογικές και όχι μόνο. Ιδίως σε όσους τα αμέσως προηγούμενα χρόνια ονειρεύτηκαν την ανασύσταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ως λύση στο ελληνικό οικονομικό, πολιτικό και πολιτιστικό αδιέξοδο. Ίσως πάλι κάποιοι να νόμιζαν ότι πρόκειται για χορό μεταμφιεσμένων, για κάποια θεατρική παράσταση ή αναπαράσταση. Για κάτι πολύ πνευματώδες τέλος πάντων ή πολύ μεταφυσικό. Και οι προθέσεις μου να παρεξηγούνταν για μια ακόμη φορά.

Αλλά μιας και φρόντισαν να διασύρουν την φωτογραφία και την πόζα τα ελληνικά ραδιοτηλεοπτικά μέσα και ιδίως τα μεγάλα και μικρά που την περασμένη τριετία-τετραετία μετέτρεψαν την ελληνική τηλεοπτική ζώνη σε παράρτημα της τουρκικής λαογραφίας, μυθιστοριογραφίας, τέχνης, του νταλκά και της αγνής υπαίθρου, ώστε η φωτογραφία να είναι ήδη αρκετά γνωστή στους αναγνώστες σου, αποφάσισα να σου γράψω.

Όχι για να τονίσω τις (δήθεν) ομοιότητες του σκηνικού με αντίστοιχα στιγμιότυπα σε άλλες δυτικές χώρες πχ όπως είμαι βέβαιος ότι θα επισημάνουν οι νεήλυδες. Άλλωστε δεν έχω σκοπό να αναλωθώ στην τεκμηρίωση της διαφοράς και μάλιστα για ένα ζήτημα που δεν με αφορά.

Αλλά για να τονίσω τις ομοιότητες του αξεπέραστου θεάματος, της Τέχνης που αντιγράφει την ζωή, με όσα αντίστοιχα συμβαίνουν στην FYRoM. Όπου ξεφυτρώνουν Ντολμά Μπακτσέδες με την ντουζίνα κάθε μέρα, Βουκεφάλες, Μεγαλέξανδροι, Φίλιπποι και ένδοξοι αρχαίοι Μακεδόνες, έφιπποι ή όχι με την σέσουλα. Την χώρα δηλαδή που μας απελευθερώνει μουσικά και πολιτιστικά στα καρναβάλια –συγνώμη Ραγκουτσάρια ήθελα να πω. Μας αναβαθμίζει αισθητικά και προπαντός μας μαθαίνει ποιότητα, μας δείχνει τον καλύτερό μας εαυτό και βεβαίως μας πληροφορεί ότι η μουσική δεν έχει σύνορα.

Και όπως η αγάπη, έτσι κι’ αυτή, η μουσική δηλαδή, όλα τα υπομένει και η γη γυρίζει. Γυρίζει από την αγάπη, την μουσική, την αδελφοσύνη ή το λίγωμα αυτής της φωτογραφίας και κάθε αντίστοιχης υπερβολής, στον γεωγραφικό περίγυρο, δεν ξέρω ειλικρινά και θα σε γελάσω.

Ήθελα όμως – μέρες που είναι προεκλογικές να τονίσω τις ανησυχητικές ομοιότητες και ταυτότητες. Όχι μόνο αυτές που φαίνονται, αλλά προπαντός τις αόρατες. Και τις ανεπαίσθητες.

Στο κάτω-κάτω όλα για τους ανθρώπους είναι.

Ο τακτικός άτακτος

αναγνώστης σου

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 15 Ιανουαρίου 2015, αρ. φύλλου 771.