ΟΔΟΣ: Παθητική ρευστότητα

ΟΔΟΣ 3.9.2015 | 801

Η Καστοριά εισέρχεται στην (νέα) προεκλογική περίοδο μέχρι τις εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου, χωρίς ιδιαίτερο εκλογικό δίλημμα προς τους πολίτες της. Το γεγονός ότι ο έως πρόσφατα βουλευτής του ΣυΡιζΑ κ. Ευάγ.Διαμαντόπουλος, μετά την ένταξή του στην «Λαϊκή Ενότητα», δεν συγκεντρώνει αντικειμενικά μεγάλες πιθανότητες επανεκλογής του στην Βουλή που θα προκύψει, έχει μια σημασία που δεν αφορά τις γενικότερες τοπικές εξελίξεις πλέον.

Όσοι συζητούν από τώρα πιθανότητα νέων εκλογών σε περίπτωση μετεκλογικού αδιεξόδου, θα κληθούν να συνειδητοποιήσουν σύντομα ότι πλανώνται. Καθώς σύμφωνα με τις πιο λογικές και νηφάλιες εκτιμήσεις, οι μεθεπόμενες εκλογές θα γίνουν τουλάχιστον κοντά στην ώρα τους. Αν μπορούσαν να την υπερβούν, θα το έκαναν κι’ αυτό.

Έως τότε, δηλαδή ως το 2019 η Καστοριά θα πρέπει να πορευθεί χωρίς ουσιαστική ανασυγκρότηση του πολιτικού σκηνικού και ιδίως προσωπικού της. Αυτό είναι γεγονός που θα διευκολύνει βεβαίως τα μέτρα και τις αποφάσεις που θα ληφθούν σε κεντρικό κυβερνητικό επίπεδο. Ελπίζεται μάλιστα ότι σε πανελλήνιο επίπεδο θα εξομαλύνει τις προσαρμογές που απαιτούνται για την σταδιακή έξοδο από την κρίση. Ωστόσο είναι και κάτι που θα αναστείλει κάθε ουσιαστική ελπίδα για την Καστοριά. Στο μεσοπρόθεσμο μέλλον. Σε όλα τα επίπεδα και τα fora άσκησης εξουσίας.

Βεβαίως, όλα είχαν ήδη διαμορφωθεί από την εποχή που, σχεδόν σύντομα μετά το δημοψήφισμα του Ιουλίου, ο ίδιος (ο κ. Διαμαντόπουλος) διαφοροποιήθηκε από τις επίσημες κυβερνητικές θέσεις και στην συνέχεια καταψήφισε όλα τα «μνημονιακά» νομοθετήματα για να εγκαταλείψει εν τέλει τον ΣυΡιζΑ μέσα στον θερμό Αύγουστο και να ενταχθεί στην Κ.Ο της «Λαϊκής Ενότητας».

Η απόφασή του, να μην βρει φόρμουλα συμβίωσής του στις τάξεις του μέχρι χθες κυβερνητικού κόμματος, ακόμη και αν γίνεται κατανοητή ως έμπρακτη απόδειξη προσωπικής συνείδησης και ιδεολογικής συνέπειας, προκαλεί πλήγμα στην προοπτική της Καστοριάς.

Η ΟΔΟΣ ασκώντας κριτική και σχολιάζοντας την τρέχουσα τότε επικαιρότητα, επανειλημμένα τόνιζε την ανάγκη να αντιληφθεί ο τέως βουλευτής την ιστορική ευκαιρία για τον τόπο, από την εκλογή του. Και μόνη η μέχρι τότε διαδρομή του, προκαλούσε ελπίδα ότι, θα υποχρέωνε και τους λοιπούς πολιτικούς σχηματισμούς σε αναπροσαρμογή και ανανέωση του προσωπικού τους, ώστε να υπάρχει ουσιαστικό και αξιόπιστο αντίβαρο. Θα υποχρέωνε έστω, ακόμη και το παρόν πολιτικό προσωπικό των άλλων κομμάτων σε τοπικό επίπεδο να εκσυγχρονιστεί το ίδιο και να υπερβεί τις αδυναμίες του.

Αυτό βέβαια δεν σημαίνει αναγκαία ότι όσα έκανε (ή δεν έκανε) ο κ. Ευάγγελος Διαμαντόπουλος ήταν σωστά. Σημαίνει απλά, ότι η επανεκλογή του τον Ιανουάριο ήταν μια απόδειξη ότι, εδώ, στο κάστρο μιας υπερσυντηρητικής και οπισθοδρομικής πραγματικότητας, μπορούν να γίνουν ακόμη και ανατροπές.

Η αδυναμία της «για πρώτη φορά» Αριστεράς να (μπορεί να) αλλάξει η ίδια για να απαιτεί μετά να τ’ αλλάξει όλα, όχι μόνο προκάλεσε μέσα σε διάστημα 7-8 μηνών μια βαθειά πολυδιάσπαση του ΣυΡιζΑ, πολύ πιο ουσιαστική και με ποσοτικά ακόμη κριτήρια από τον διχασμό σε «τριτομνημονιακούς» και αντιπάλους. Αλλά χωρίς αμφιβολία παρέχει την ευκαιρία στο «παλιό» πολιτικό σύστημα να ανασυνταχθεί. Αυτό δεν θα ήταν από μόνο του απαραίτητα κάτι κακό, αν δεν γινόταν χωρίς τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις και την αυτοκριτική. Χωρίς την ανανέωση. Τι είδους προοδευτικό είναι αυτό που αρνείται να αλλάξει το ίδιο, κανείς δεν ξέρει.

Η οριστική συγκρότηση των ψηφοδελτίων στα υπόλοιπα κόμματα, την Νέα Δημοκρατία, τον ΣυΡιζΑ, την Δημοκρατική Συμπαράταξη (ΠαΣοΚ και ΔημΑρ) δεν αναμένεται να προκαλέσει εκπλήξεις, όχι τουλάχιστον στην Καστοριά. Η μεταβατικότητα και αναλωσιμότητα, της χωρίς εκλογή καταστατικής ηγεσίας της Νέας Δημοκρατίας υπό τον κ. Ευάγγελο Μεϊμαράκη, δεν ευνοεί μεταβολές στην εκλογική λίστα του κόμματος. Παρά το γεγονός ότι κατά κοινή ομολογία, κάτι θα έπρεπε ήδη να έχει γίνει κατεπειγόντως στο κόμμα αυτό. Και όπως λέγεται, χθες.

Η έλλειψη χρόνου και μέσων στην «Δημοκρατική Συμπαράταξη» να εργαστεί στο πλαίσιο μιας ουσιαστικής ανασύνταξης της κεντροαριστεράς, δεν δίνει την ευκαιρία στην τοπική κοινωνία να ξεπεράσει την σαρωτική, αλλά και μοιραία, διαδρομή και επιρροή του κ. Φιλίππου Πετσάλνικου. Από την εποχή της παντοδυναμίας του στο ΠαΣοΚ, ως την συμμετοχή του στην δημιουργία και στο νεότευκτο κόμμα του τ. πρωθυπουργού κ. Γ. Παπανδρέου.

Όσοι συγκροτούσαν και εν δυνάμει αποτελούν την υψηλού επιπέδου βάση και ελπίδα της κεντροαριστεράς στην Καστοριά, εξακολουθούν να παρακολουθούν αμέτοχοι και παθητικά τις εξελίξεις. Σαν σε κάτι «αιρέσεις» του Ισλάμ στην Ασία, προτιμούν να οδύρονται και να αυτομαστιγώνονται. Δείχνουν την αφοσίωση και την πίστη τους, μέσα τους. Διότι προς τα έξω, απλά ματώνουν. Τα ήθελαν όλα έτοιμα, ή δεν ήταν τελικά αρκετά ώριμοι και τολμηροί, χωρίς αμφιβολία.

Στα υπόλοιπα κόμματα, τους Ανεξάρτητους Έλληνες για παράδειγμα που όλες οι δημοσκοπήσεις δεν δίνουν και σημαντικές ελπίδες εισόδου στην Βουλή, το ΚΚΕ και βεβαίως την «Χρυσή Αυγή», δεν μοιάζει να υπάρχουν εξελίξεις σημαντικές που να καθορίζουν την πορεία του τόπου και της Καστοριάς.

Μέσα στην αμφιβολία και την παθητική ρευστότητα, οι καταφανώς περιττές αυτές εκλογές, με τρίτες κατά σειρά κάλπες σε διάστημα εννέα μηνών, αναδεικνύει επί της ουσίας την κακοδαιμονία της Καστοριάς και την κατασπατάληση του χρόνου που μεσολάβησε. Χωρίς κανένα κέρδος, ούτε μια προσδοκία. Για μια ακόμη φορά, εδώ ο χρόνος ήταν τελικά κρίμα, και όχι χρήμα.

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 3 Σεπτεμβρίου 2015, αρ. φύλλου 801.