Το συνηθίζουν εξάλλου τώρα τελευταία τα μέλη της δημοτικής αρχής να πίνουν τις ρακές τους. Και καλά κάνουν εδώ που τα λέμε. Τόσες ώρες δουλεύουν οι άνθρωποι.
Αγαπητή ΟΔΟΣ,
Μια φορά και έναν καιρό στην ακριτική πόλη Καστροπολιτάνα, όλα έμοιαζαν να κυλούν αρμονικά. «Δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά» όπως θα φανταζόταν οποιοσδήποτε αναγνώστης αυτής ιστορίας. Ειδικά, αν συνεκτιμούσε την γεωμορφολογική της θέση αλλά και την πράσινη περιβαλλοντολογική της περιβολή. Το υδάτινο στοιχείο της λίμνης που περιβάλλει την κατοικημένη χερσόνησο, τα παλιά –αλλά πλέον ελάχιστα– καστροπολιτάνικα καράβια της, η αμφιθεατρική της δόμηση και το εξωτερικό αγκάλιασμα του πρασίνου, δικαιολογημένα θα επέτρεπαν την εντύπωση μιας παραμυθένιας πόλης. Που όμοιά της δύσκολα να φανταζόταν και ο πλέον δύσπιστος και ονειροπόλος αναγνώστης.
Οι γηγενείς της κάτοικοι από τα βάθη αιώνων, είχαν σαν μόνιμη εργασία την επεξεργασία γουνοφόρων ζώων μέσα από τα αυτοσχέδια βυρσοδεψεία που είχαν κατασκευάσει και εκσυγχρόνιζαν, στηριζόμενοι στην εμπειρία και τεχνογνωσία που έφεραν στην πόλη επιστρέφοντας από ταξίδια έξω από την πατρίδα τους. Από τόπους μακρινούς και περισσότερο ανεπτυγμένους. Που σε συνδυασμό με την δική τους επιχειρηματικότητα και εργατική ευφυΐα, κατάφεραν στις περισσότερες περιπτώσεις να ξεπεράσουν εκείνους που θεωρούνταν ως τότε οι «νούμερο ένα» του συγκεκριμένου κλάδου.
Οι ίδιοι μάλιστα είχαν καταφέρει μέσα από την σκληρή δουλειά να εξελιχθούν στους πρώτους των πρώτων ανά τον κόσμο στην ποιοτική παραγωγή γουνοφόρων ενδυμάτων που έτσι έγιναν γνωστά σε όλο τον πλανήτη. Κάποιοι άλλοι δε, από τους κατοίκους της Καστροπολιτάνας είχαν σαν μόνιμη ενασχόληση τους την αλιεία από την πλούσια σε ιχθυοπαραγωγή, λίμνη της πόλης. Το γεγονός πως την ίδια πόλη μοιράζονταν με πολίτες διαφορετικών εθνικοτήτων αλλά και θρησκειών δεν τους προβλημάτιζε. Διότι παρά τις δεκάδες βυζαντινού τύπου εκκλησιών που τους τριγύριζαν, εντοπισμένες σε συγκεκριμένα σημεία του εσωτερικού της χερσονήσου και τις νεότερες μεταβυζαντινές, υπήρχαν και τεμένη λατρείας και για άλλες θρησκείες. Απεναντίας, υπήρξαν πολλά παραδείγματα καλής κοινωνικής συμβίωσης και εμπορικής συνεργασίας οι οποίες κατέληγαν σε περιπτώσεις δυνατής φιλίας.
Όταν όμως πέρασαν τα χρόνια και για διαφορετικούς λόγους έφυγαν από την Καστροπολιτεία οι κάτοικοι θρησκειών της μειοψηφίας, τότε όπως προκύπτει μέσα από τα ντοκουμέντα εφημερίδων, φάνηκε πως ξεδιπλώθηκε η στενοχώρια του αποχωρισμού και της καστροπολιτάνιας νοσταλγίας. Την θέση των αποχωρησάντων από εκείνη την περίοδο, είχαν ξεκινήσει να καλύπτουν δειλά-δειλά στην αρχή οι κάτοικοι της επαρχίας που περιέβαλε την Καστροπολιτάνα.
Έτσι, οι γηγενείς κάτοικοι της πόλης που είχαν καθαρά αστικές συνήθειες απέμειναν μόνοι–σχεδόν απομονωμένοι– απέναντι στις εμπορικές προκλήσεις της εποχής που είχαν προκύψει στοιχηματίζοντας με τους εαυτούς τους αν θα μπορούσαν να αξιοποιήσουν πλήρως όλες τις ευκαιρίες για περαιτέρω ανάπτυξη. Των ίδιων αλλά και αυτής που θα ακολουθούσε σε ολόκληρη την χερσόνησο. Μέσα σε λίγες δεκαετίες λοιπόν από την απελευθέρωση μέχρι τα μεταπολεμικά χρόνια η Καστροπολιτάνα γεύτηκε τους καρπούς της ανάπτυξης κυρίως μέσω της εμπορικής δεινότητας των ίδιων από την πώληση των γουνοφόρων handmade ειδών τους.
Πολλοί δε, από τους κερδισμένους της τότε λαμπρής εποχής έδωσαν νέα πνοή στην Καστροπολιτάνα. Τις περισσότερες φορές αδιαφορώντας για την πολιτιστική κληρονομιά που άφηναν για πάντα πίσω τους, ανήγειραν άναρχα και αντισυμβατικά με τον ως τότε διατηρούμενο ρυθμό δόμησης. Κυριευμένοι από την δύναμη του πλούτου και συμπαρασυρόμενοι από “ψαγμένους” διακοσμητές της εποχής. Οι οποίοι έκαναν ξεκάθαρα το “αγροτικό τους”, χωρίς πολιτισμικούς και πολιτιστικούς φραγμούς. Στις περισσότερες των οποίων, γινόταν αντιληπτή μια νέα “καλαισθησία” κυριευμένη από στοιχεία νεοπλουτισμού και –αναπόφευκτα– χαμηλού επιπέδου αισθητικής.
Συνηθίζεται άλλωστε, στις δύο αυτές έννοιες η μία να συμπληρώνει την άλλη. Τουλάχιστον αυτό μαρτυρούν ακόμα και σήμερα οι παλιοί της Καστροποιλιτάνας. Κατάσταση πλοκής με ποιοτικά χαρακτηριστικά διάχυτου επαρχιωτισμού εκείνης της εποχής και της οικονομικής άνεσης. Καταστροφικό combo λένε κάποιοι ακόμη και σήμερα. Κάπου εκεί λοιπόν και ίσως νωρίτερα, λίγο μετά το επίσημο πικ κυρίως της οικονομικής άνθησης, να τοποθετείται χρονικά και η αρχή της παρακμής της Καστροπολιτάνας. Σε όλους τους τομείς. Πολιτική, πολιτισμική, κοινωνική και πολιτιστική, εργασιακή, ανθρώπινη, εκκλησιαστική. Και στο τέλος, αξιακή.
Η επικρατούσα κατάσταση είχε φτάσει στο σημείο να μην γίνεται αποδεκτή και αναγνωρίσιμη –υποθέτω ως τις φανταστικές μέρες του παρόντος– από τους πάλαι ποτέ γηγενείς Καστροπολιτάνους. Καταλήγοντας σε βαθμό που να είναι εμφανής η επίδραση της οικονομικής έπαρσης σε συνδυασμό με την επαρχιώτικη κουλτούρα. Συνδυασμός πρωτόγνωρος, υποστηρίζουν ορισμένοι ακόμα και σήμερα. Που νιώθουν σαν να ζούσαν σε μια άλλη πόλη από εκείνη που μεγάλωσαν ευτυχισμένοι και απόλυτα ικανοποιημένοι από αγαθά που η φύση τους χάριζε απλόχερα.
Βέβαια από την Καστροπολιτεία, δεν θα μπορούσε να λείψει ποτέ η συμβολή της Εκκλησίας. Άρρηκτα συνδεδεμένη με τους γηγενείς κατοίκους της στο πέρασμα των χρόνων, η τοπική ιεραρχία απέκτησε μια δύναμη, παραπάνω από θρησκευτικού ενδιαφέροντος. Είχε ενταχθεί στην κοσμική ζωή των κατοίκων της. Λάθος; Σωστό; Ο καιρός θα το έδειχνε στο πέρασμα της φανταστικής αυτής ιστορίας.
Και κάπως έτσι πέρασαν διάφοροι μητροπολίτες της περιοχής, έτσι πέρασαν και πολλοί αιρετοί. Άλλοτε κάνοντας ό,τι καλύτερο για τον τόπο –σύμφωνα με τον δικό τους τρόπο σκέψης– και άλλοτε όχι. «Η Ιστορία θα τους κρίνει» όπως και λένε και οι “οι ντόπιοι” παράγοντες αυτού του παραλλαγμένου –πλέον– τόπου. Και ορισμένους βέβαια θα τους έχει κρίνει. Έτσι, πέρασαν μέρες, μήνες, χρόνια, και δεκαετίες που αρκετοί αιρετοί έχουν αφήσει το στίγμα τους. Άλλοι κινήθηκαν προς την εξέλιξη, άλλοι άφησαν ταμεία γεμάτα, άλλοι προσπάθησαν αλλά δεν τους βγήκε το όραμα για την Καστροπολιτάνα, άλλοι κάνανε το συνταξιοδοτικό τους μετά την τετραετή βουλευτική τους καριέρα και ξαφνικά ψηφίστηκε δημοκρατικά εκλεγμένος, ο δήμαρχος της ιστορίας μου.
Ως cool προσωπικότητα κρίθηκε –και ψηφίστηκε– αρχικά. Μα δεν πέρασαν αρκετοί μήνες και στα μάτια των περισσοτέρων είχαν φανεί οι ενδείξεις. Και οι ενδείξεις κατά την γνώμη μου, δεν απέχουν απ’ αυτά που μπορεί να περιμένει κάποιος από έναν εκπρόσωπο της λαϊκής και συντηρητικής δεξιάς με τον τίτλο του (δήθεν κατά την γνώμη μου) φιλελεύθερου. Και συμβαίνει σε αυτές τις fake καταστάσεις, το πρώτο τσαλάκωμά του δεν άργησε να έρθει. Φρόντισε ο ίδιος γι’ αυτό. Λίγο τα πολιτιστικά, λίγο η έπαρσή του, λίγο τα πικάντικα κοινωνικά τον έφεραν σε δυσμενή θέση, κατατάσσοντας τον στην πλέον φθαρμένη δημοσκοπικά διοίκηση της Καστροπολιτάνας σε διάστημα λίγων μηνών.
Εξάλλου ήταν ο ίδιος που προεκλογικά διατυμπάνιζε στους εναγκαλιστές του το τσιτάτο «καλύτερα να εκλεγώ εγώ παρά η τραπεζική αντίπαλος». Στο γαλιφαδιό του δε, πολλοί και διάφοροι. Ωραίοι και τοπικά γνωστοί από διατελέσαντες θητείες. Εκείνοι που στο παρελθόν κρινόντουσαν ανεπαρκείς, αλλά τοποθετήθηκαν στον συνδυασμό "Ρολόι επτά για δουλειά" ως οι πλέον ικανοί. Κρινόμενοι εκ του θαύματος ως επαρκείς και κατάλληλοι. «Who knows?» που λένε κάποιοι στην επαρχία. Μπορεί και να ισχύει.
Παρόλο δε που και αυτοί του αντιπολιτευόμενου μετώπου κρίνονται ως κατώτεροι των περιστάσεων. Πάλι καλά που ενδεχομένως να διάβασαν κάποιο παλιότερο μυθιστόρημα και να μπόρεσαν να αντλήσουν αντιπολιτευτικές ιδέες. Λέμε τώρα... Χωρίς να υπάρχει η σιγουριά φίλε/φίλη αναγνώστη αν το έχουν διαπράξει στο παρελθόν. Που εδώ που τα λέμε, καλύτερα να το είχαν κάνει γιατί όλο και κάτι ουσιώδες αντιπολιτευτικό θα έβρισκαν να διατυπώσουν.
Ώστε να καταφέρουν κάποια στιγμή με άνεση και νηφαλιότητα να αποκρούσουν την εξωθεσμική τακτική της δημοτικής αρχής της Καστροπολιτάνας, που ενδιαφέρεται για το status quo της επικεφαλής της αντιπολίτευσης. Το πόσο συχνά κάνει διακοπές, τι καφέ πίνει και ποιον προορισμό επιλέγει. Αντλώντας όλες αυτές τις “τατιανίστικες” πληροφορίες οι γαλιφιάρηδες του... «επικεφαλή» από πρώην μέλος της αντιπολιτευόμενης παράταξης, τον γνωστό και ως Κωστίκα τον πολυεκλεγμένο.
Ο οποίος μόλις έκανε γνωστή την παραίτηση του, έσπευσε να παραβρεθεί στο γραφείο του μεγάλου για να ενημερωθεί για τις επικείμενες συναντήσεις του δημοτικού του “πατερούλη” αλλά και να πιει με τους καινούριους δημαρχιακούς τους εταίρους τα τσίπουρα του χαλαρώνοντας στην πλατεία της Ογκολιθιάς. Και εδώ που τα λέμε καθόλου μπράβο τους. Συνεχίζοντας να ζουν αυτοί καλά και εσείς καλύτερα. Σαν ένα ωραίο παραμύθι.
(Το παραπάνω αποτελεί προϊόν φαντασίας και δεν
υπόκειται σε οποιασδήποτε ταύτιση με υπαρκτά πρόσωπα)
Ιωάννης Σκόρδας
iskord@hotmail.com
Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 8 Ιουλίου 2021, αρ. φύλλου 1087.
Από σκέμπα καλά πάμε, από δουλειά παιδιά τί γίνεται;
ΑπάντησηΔιαγραφήΦάγανε φάγανε φάγανε....
ΑπάντησηΔιαγραφήΠήγε ο Πέτρος στο Όρος και μας μοστράρισε φωτογραφία με τον πατέρα Αμβρόσιο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈλεος, Χριστιανοί μου!
Τί να καταλάβουμε;
Έξω πάμε καλά;
Εδώ; Ποιος νοιάζεται ;
Σώπασε, κυρά Δέσποινα .......
Τον ίδιο τον πατέρα Αμβρόσιο τον ρώτησε, για να ανεβάσει τη φωτογραφία του στο FB ; Ή τον πέρασε για influencer κι εμάς για followers ;
Διαγραφή( μια ζωή η ίδια παρερμηνεία ; )
Και νααα βροχή τα like και οι καρδούλες και τα σχόλια από κάθε πικραμένο αλλά και κάθε χαρούμενο.
Να είναι ευλογημένο;
Δεν μας τα λες καλά, Πέτρο! Πολύ μοναχοφάης βγαίνεις, αδερφάκι μου! Πού το βρήκες γραμμένο να πας και να βγεις μόνο εσύ φωτογραφία με τον πάτερ; Δεν τό’πραξες καλά.
ΔιαγραφήΤο σωστό ήταν να με πεις κι εμένα, να φέρω και τέσσερις δικούς μου, για να βουτήξουμε με τα δυνατά μας μπράτσα όχι μόνο τον Ηγούμενο, αλλά και όλους τους άλλους Μοναχούς και να τους τσουβαλιάσουμε, άχνα να μη προλάβουν να βγάλουν και να τους φέρουμε ξανά στο Μοναστήρι.
Άμα έχεις διαβάσει τον βίο του Αγίου Αμβροσίου, καταλαβαίνεις. Κι εκείνον με απαγωγή τον έφεραν στο Μιλάνο. Τούτον θα αφήσουμε να κάνει νάζια;
Και τι θα πει “ναι, όμως οι ίδιοι θέλουν ;”
ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΤΟΥΣ ΡΩΤΗΣΕ ;;;;;
Ως Χριστιανοί ζητάμε να γίνεται το θέλημα του Θεού. Κι αυτό είναι γραμμένο.
Σε ποιο ιερό βιβλίο βρήκε κανείς να παίρνουν Απολυτήριο οι Μοναχοί σαν απλοί μαθητές Λυκείου και να εγκαταλείπουν τη Μονή της μετανοίας τους ;
Και να ζητάν ευλογία από Ιερέα οι λαϊκοί μόνο στο φέησμπουκ ;
Σιγά να μην εξομολογούμαστε και μέσω σκάιπ …
Τι να σας πω ρε παιδιά, η φωτογραφία με τον μοναχό φέρνει ψήφους; ϊσως κάποιας ετοιμοθάνατης γιαγιάς. Αν ήταν σέλφι με την Καρντάσιαν ξεβράκωτη μπορεί να τον ψήφιζε και κανένας νέος.
ΔιαγραφήΈλα τώρα! Δεν είδες ότι τα λάικ ξεπέρασαν τα 400 και πόσες κοινοποιήσεις γίναν;
ΔιαγραφήΠοια μπάμπω λες; Όλη τη νέα γενιά της Καστοριάς είχε μαθητές ο πάτερ. Γι'αυτό ονειρεύονται μερικοί-μερικοί.
Ξανασκέψου το ...
Είσαι καλά ρε;;;; Σιγά μη κάτσει η Καρντάσιαν να βγει μαζί του φωτογραφία!!!!
ΔιαγραφήΕκείνος που θα παραδεχτώ είναι όποιος βγάλει σέλφι με τον πατέρα Γεράσιμο, τον οποίο στη συγκεκριμένη ανάρτηση κάποιοι αναφέρουν στα σχόλια σαν κακούργο.
ΔιαγραφήΠολύ χριστιανικό πνεύμα βρε σεις!
Δώστε και σ’ εμάς λίγο, μπας και από ρεμάλια γίνουμε άνθρωποι...!
Όσο ήταν εν ζωή ο Σεραφείμ που να τολμούσε ο Πέτρος να βγάλει Σελφι με Αμβρόσιο.... Πανέξυπνος είναι ο μόνος έμπειρος εκλογομαγειρας της Ώρας Για Γυμναστήριο...
ΔιαγραφήΤι θα γίνει ρε δήμαρχε με τα φανάρια;;;; Πόσο υπομονή να κάνουμε;;; Θα γίνει κάνα ατύχημα και θα μας πεις ότι φταίνε οι άλλοι και όχι εσύ φυσικά....
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα κόκκινα φανάρια
ΔιαγραφήΕίναι ανίκανοι να επισκευάσουν τα φανάρια...
ΔιαγραφήΜόνο για βόλτες με το yaris είναι.... μαζί με (.....)..ο Πατρίς θρησκεία οικογένεια...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟκτώβριος του 2023 ..... ώρα για απαλλαγή!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα βγάλουμε τους καθηγητές με Υπαρχηγό τη Λασκαρινα Κατερίνα...
ΔιαγραφήΟ ένας πρόλαβε και άνοιξε καλλυντικάδικο, ο άλλος γυμναστήριο, ο άλλος κατάστημα λογαριασμών ρεύματος, πολλά τα λεφτά Άρη..... Νιονιο εσύ τι θα ανοίξεις....;;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΣουβλατζίδικο....
ΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ΔιαγραφήΝα ανοίξει άγιο οίκο, να μην πηγαίνουμε στα Μπίτολα για εξομολόγηση.
ΔιαγραφήΟ (...) τα φτερά του..18αχρονου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤί εννοείς;
ΔιαγραφήΚαβάλησε καλάμι και αυτό θα του στοιχίσει.....
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο καλάμι πάντα καβαλημενο το είχε... Τώρα θα του στοιχίσει το άλλο καβαλημα...
ΔιαγραφήΚαλάμι;;! κολώνα ολόκληρη....η φαντασία πάει σύννεφο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ΑπάντησηΔιαγραφή