ΧΡΥΣΟΥΛΑΣ ΠΑΤΡΩΝΟΥ ΠΑΠΑΤΕΡΠΟΥ: Τα τρολ

ΟΔΟΣ 7.7.2022 | 1132

Δεν είχα ιδέα τι είναι και γιατί ακούω ή μάλλον διαβάζω συνεχώς στο διαδίκτυο για τρολάρισμα. Αφού, λοιπόν, προστρέξω στον ορισμό της έννοιας αυτής, καταλήγω ότι κάλλιστα θα μπορούσα να την αποδώσω με το δικό μας περιγελώ, κοροϊδεύω κακόψυχα ή ακόμη και ανόητα.

Τρολ, όμως, γιατί; Και γράφει ο Χανς Μάγκνους Έτσενσμπέργκερ: «Μας κατακυρίευσαν τα τρολ με τον πολλαπλασιασμό τους. Ευτυχώς που, μέχρι τώρα, τα βρίσκουμε μόνο στο διαδίκτυο». Ναι, αλλά υπάρχουν και τα άλλα, εκείνα τα σκανταλιάρικα υπόγεια ξωτικά, που τόσο ταλαιπωρούν τους κατοίκους της υπαίθρου στις βόρειες χώρες της Ευρώπης. Που κατοικούν στα έγκατα της γης και βγαίνουν για να κάνουν τις ζαβολιές τους τις νύχτες του χειμώνα. 

Και οι έρμοι οι χωρικοί, ειδικά οι γαλακτοκόμοι, τρέμουν μήπως τους βάλουν στο μάτι, μην καταστρέψουν τον κόπο τους όλο της μέρας. Γι’ αυτό και φροντίζουν να αφήνουν τα βράδια έξω από την πόρτα τους ένα κατσαρόλι γάλα ή ακόμη καλύτερα, ανθόγαλα. Για να τα δωροδοκούν! Κι εκείνα τότε, τα τρολ, που τόση αδυναμία έχουν στα γαλακτοκομικά, φεύγουν ευχαριστημένα και άλλο τόσο οι νοικοκυραίοι, που τρέμει το φυλλοκάρδι τους μην αφαιμάξουν τα ζωντανά τους. Δωροδοκία η λύση! Για τα τρολ! Που τρέχουν τόσο γρήγορα, που διανύουν τέτοιες απίθανες αποστάσεις μέσα σε δευτερόλεπτα, ώστε είναι αδύνατον να τα κυνηγήσεις και να τα συλλάβεις!

Αυτά διαβάζω και αναρωτιέμαι: μήπως θα έπρεπε μία παρόμοια μέθοδο να χρησιμοποιήσουν και οι χρήστες του διαδικτύου που δέχονται καταιγιστικό τρολάρισμα; Δωροδοκία η λύση κι εδώ; Ναι, αλλά πώς; Γιατί τα έλλογα τρολ, ακριβώς σ’ αυτό στοχεύουν, στην κακόψυχη κριτική ή γελοιοποίηση των θυμάτων τους. Και τίποτα δεν τους σταματά. 

Τρέμω στη σκέψη κάθε φορά που θέλω να αναρτήσω κάτι στο χρονολόγιό μου: λες να θεωρήσουν την παρατήρηση, τη σκέψη ή το σχόλιό μου γόνιμο έδαφος για να αρχίσουν το κυνηγητό; Να αναρτούν κακόψυχα σχόλια; Άραγε, με τι θα μπορούσα να δωροδοκήσω αυτά τα τρολ;

Δύσκολο να βρω κάποια λύση, έναν τρόπο για να μπορέσω να αμυνθώ χωρίς να γίνω περίγελως. 

Και τότε ακούω στο ραδιόφωνο τους θρήνους του Ιερεμία του Χάυδν. Και σκέφτομαι: μήπως να γράψω μερικούς από αυτούς και να δω τις αντιδράσεις; Γιατί όχι; 

Θρήνοι Κεφ. 1

ΠΩΣ κάθησε μόνη η πόλη, που ήταν γεμάτη από λαούς! Έγινε σαν χήρα, αυτή που ήταν γεμάτη από έθνη! Αυτή που ηγεμόνευε στις επαρχίες έγινε υποτελής!

Κλαίει ακατάπαυστα τη νύχτα, και τα δάκρυά της κατεβαίνουν επάνω στα σαγόνια της· απ’ όλους εκείνους που την αγαπούν, δεν υπάρχει αυτός που να την παρηγορεί· όλοι οι φίλοι της φέρθηκαν σ’ αυτήν άπιστα· έγιναν σ’ αυτήν εχθροί.

 Πενθούν οι δρόμοι τής Σιών, επειδή δεν έρχεται κανένας στις γιορτές· όλες οι πύλες της είναι έρημες· οι ιερείς της αναστενάζουν, οι παρθένες της είναι περίλυπες, κι αυτή γεμάτη πικρία.

 Οι ενάντιοί της έγιναν κεφάλι, οι εχθροί της ευημερούν· επειδή, ο Κύριος την κατέθλιψε εξαιτίας τού πλήθους των ανομιών της· τα νήπιά της πήγαν σε αιχμαλωσία μπροστά από τον εχθρό.

… Και από τη θυγατέρα Σιών έφυγε όλη η δόξα της· οι άρχοντές της έγιναν σαν ελάφια που δεν έβρισκαν βοσκή, και βάδιζαν χωρίς δύναμη μπροστά απ’ αυτούς που τους καταδίωκαν.

Περιττό να εξηγήσω τη συνέχεια. Μόνο τρολάρισμα δεν δέχτηκα. Οι θρήνοι του Ιερεμία έγιναν viral και τα επαινετικά σχόλια για την ανάρτησή μου, τέλος δεν έχουν. Και άρχισαν οι πικρόχολες παρατηρήσεις για την εγκατάλειψη της πόλης από τους εκάστοτε άρχοντες, για το πόσο θύμιζε η Σιών τον δικό μας παρηκμασμένο τόπο...

Πού να το φανταζόμουν ότι θα ήταν τόσο αποτελεσματική δωροδοκία!

Φωτογραφία: Ο προφήτης Ιερεμίας (670 πΧ-586 πΧ) τοιχογραφία (1508-1512) του Μιχαήλ Αγγέλου (1475-1564) στην Καπέλα Σιστίνα (παρεκκλήσιο του Σίξτου, 1473) στο Βατικανό. 

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 7 Ιουλίου 2022, αρ. φύλλου 1132.