Κάθε καλοκαίρι στα περίχωρα του νομού Καστοριάς στήνονται τέτοιου είδους γλέντια και πανηγύρια με αφορμή εκκλησιαστικούς εορτασμούς στα οποία χορεύονται και τραγουδιούνται αλυτρωτικοί σκοποί των «βορειομακεδόνων».
Όταν στις αρχές της δεκαετίας του ’90, ο Ουμπέρτο Έκο είχε κυκλοφορήσει το βιβλίο του με τίτλο «Τον Αύγουστο δεν υπάρχουν ειδήσεις», είναι κάτι περισσότερο από βέβαιο πως το είχε γράψει με διάθεση χιουμοριστική, εννοώντας κάτι διαφορετικό από το προφανές. Ένας τίτλος βιβλίου που έτεινε να γίνει δημοσιογραφικό κλισέ κατά το πέρασμα των χρόνων.
Ενδεχομένως διότι πολλοί από τους έλληνες δημοσιογράφους, να είχαν ταυτιστεί πλήρως με την φράση του αείμνηστου ηγέτη του ΠαΣοΚ Ανδρέα Παπανδρέου περί «μπάνιων του λαού». Αγνοώντας το γεγονός πως τα κοινωνικοπολιτικά γεγονότα και εξελίξεις δεν κάνουν τις δικές τους διακοπές ούτε κατά τους καλοκαιρινούς μήνες. Καθώς και ο φετινός Αύγουστος ήταν γεμάτος ειδήσεις, διαψεύδοντας εκείνους που εξακολουθούν να χρησιμοποιούν το συγκεκριμένο κλισέ, επιβεβαιώνοντας ταυτόχρονα πως το ΠαΣοΚ δεν ήταν απλά ένα πολιτικό κόμμα, αλλά συνώνυμο της χαλαρότητας και του ανάλαφρου τρόπου ζωής που έχει ριζώσει σε πολλές γενεές.
Έτσι λοιπόν και από την καστροπολιτεία της Δυτικής Μακεδονίας δεν θα μπορούσαν να λείψουν οι ειδήσεις και τα γεγονότα. Ακόμα και αν αυτά παράγονται από τοπικές υπέρλαμπρες πολιτικές (;) παρουσίες και αναπαράγονται από μερίδα των τοπικών ΜΜΕ. Προφανώς γοητευμένα από την λάμψη των προσώπων που εμπλέκονται σε αυτά και δικαίως -ή και αδίκως- διεκδικούν κάποια λεπτά τοπικής δημοσιότητας.
Επιβεβαιώνοντας τον πάνσοφο ελληνικό λαό που αναφέρεται συχνά σε ανάλογες περιπτώσεις μέσω του αποφθέγματος «καλύτερα πρώτος στο χωριό παρά τελευταίος στην πόλη». Και ως συνηθίζεται, τα πολιτικά πρόσωπα, οι ειδήσεις και τα παραγόμενα αποτελέσματά τους, το πολιτιστικό και πολιτισμικό επίπεδο κοκ είναι ανάλογα των ποιοτικών χαρακτηριστικών των κατοίκων της περιοχής. Εξαιρουμένης βεβαίως της Καστοριάρας και των κατοίκων της. Οι οποίοι δεν τοποθετούνται επ’ ουδενί στο κά δρο σύγκρισης με καμία αντίστοιχη τοπική κοινωνία, διότι κατέχουν φυσικά τα πρωτεία σε όλους τους τομείς.
«Από πού να το πιάσει κανείς και πού να το αφήσει;» σημείωσαν σκωπτικά ορισμένοι από τους οποίους σαφώς και δεν θα διαχώριζα την θέση μου. Θέλεις αγαπητή ΟΔΟΣ για την ανυπαρξία σύγχρονου «πνευματικού κέντρου» πόσο μάλλον που η Καστοριά δεν διαθέτει ούτε και... μπανάλ πνευματικό κέντρο; Θέλεις για τα πολιτιστικά και πολιτισμικά όπως αυτά εκπροσωπούνται από τους τοπικούς συλλόγους; Ή μήπως για τον "πολιτισμό" που εξάγουν μερικοί εξ αυτών σε γειτονικές βαλκανικές χώρες; Μήπως για τα πανηγύρια που λαμβάνουν χώρα στις περιαστικές περιοχές του νομού; Ή μήπως για τις προσπάθειες πολιτισμικής εξίσωσης της πόλης με όσα συναντά κανείς στην επαρχία, εξυπηρετώντας αποκλειστικά προσωπικές ατζέντες και ικανοποιώντας εσωτερικά τους κενά;
Από όποια πλευρά και να προσπαθήσει κανείς να το προσεγγίσει, σχεδόν αυθόρμητα ο συλλογισμός του κατευθύνεται στις τοπικές πολιτικές κεφαλές. Όλων των βαθμίδων, μηδενός εξαιρουμένου. Και οι περισσότεροι πολίτες αναπόφευκτα φέρνουν στην σκέψη τους ένα ακόμη γνωμικό του πιο ταλαιπωρημένου -αν μη τι άλλο- λαού της υφηλίου, που αναφέρει πως «το ψάρι όζει από το κεφάλι». Από τους οποίους σαφώς και διαχωρίζω την θέση μου, αναγνωρίζοντας στα πρώην και νυν πολιτικά πρόσωπα μόνο πολιτική ευωδία και τίποτα λιγότερο. Μιλημένα, «ξηγημένα» αγαπητή ΟΔΟΣ προς αποφυγή παρεξηγήσεων και λοιπών μπλεξιμάτων.
Σύμφωνα λοιπόν με όσα ισχυρίζονται αρκετοί, τα τελευταία αρκετά χρόνια δεν έχει παρατηρηθεί έστω και ένα από τα πολιτικά πρόσωπα που έχουν διατελέσει στα τοπικά αξιώματα, η από μέρους τους παραμικρή προσπάθεια αντιστροφής των παραπάνω ή έστω μερικής αλλαγής αυτών. Καθώς σε τέτοιου είδους ζητήματα που η πλειοψηφία στο σύνολο της αναζητεί λύσεις, χρειάζονταν/χρειάζονται πολιτικά πρόσωπα που θα έπρεπε να εργαστούν προς εκείνη την κατεύθυνση.
«Ωχού, ποιος ασχολείται με τέτοια ζητήματα τώρα...» θα μπορούσε να είναι μια φανταστική απάντηση των υπευθύνων που θα ταίριαζε γάντι στην πολιτική τους ιδιοσυγκρασία αγαπητή ΟΔΟΣ. Ο πολιτικός ωχμωρεαδερφισμός στα καλύτερά του. Που εξαιτίας της διαχρονικής πολιτικής αδιαφορίας των εκλεγμένων εκπροσώπων του νομού, έφτασαν στο σημείο να γίνουν μέρος των προβλημάτων και όχι των λύσεων. Φέροντας και την αποκλειστική ευθύνη για την τρέχουσα δυσμενή κατάσταση.
Και για την στοιχειοθέτηση των παραπάνω, θα επιχειρηθεί η αναφορά ορισμένων παραδειγμάτων. Δεν είναι λίγες οι φορές που μέσω των φύλλων σου έχει γίνει εκτενής αναφορά για την δράση ορισμένων συλλόγων και όσων εκείνοι εκπροσωπούν σε πολιτιστικό και πολιτισμικό επίπεδο. Που η δράση τους θα μπορούσε να θεωρηθεί ως γρανάζι εξυπηρέτησης εξωτερικής προπαγάνδας της Βόρειας Μακεδονίας και στην καλύτερη των περιπτώσεων ως αμφιλεγόμενου περιεχομένου. Ή τουλάχιστον δυσνόητη για όλους εκείνους που τοποθετούνται εκτός των συγκεκριμένων θεματικών ορίων.
Φτάνοντας στο σημείο, κάθε καλοκαίρι στα περίχωρα του νομού Καστοριάς να στήνονται τέτοιου είδους γλέντια και πανηγύρια με αφορμή εκκλησιαστικούς εορτασμούς στα οποία χορεύονται και τραγουδιούνται αλυτρωτικοί σκοποί των «βορειομακεδόνων». Και για τα οποία έχουν εκφραστεί έντονες αντιδράσεις τόσο από πολίτες που έχουν παραβρεθεί σε αυτά όσο και από εκείνους που απλώς μαθαίνουν για όσα προπαγανδιστικά διαδραματίζονται σε αυτά.
Και αυτόματα γεννώνται ερωτήματα για τον τρόπο με τον οποίο όλα αυτά τα θλιβερά περιστατικά αντιμετωπίζονται τόσο από την τοπική αυτοδιοίκηση όσο και από την βουλευτική εκπροσώπηση του νομού. Κοινωνικοί προβληματισμοί που ματαίως αναζητούν λύσεις από πολιτικά πρόσωπα τα οποία φροντίζουν να κάνουν γνωστή την παρουσία τους σε προπαγανδιστικά πανηγύρια δίχως καμία συστολή και αυτοσυγκράτηση. Άσε δε αγαπητή ΟΔΟΣ πως η πλειοψηφία τέτοιων εκδηλώσεων χρηματοδοτείται από την τοπική αυτοδιοίκηση και εν τέλει από το κεντρικό κράτος.
Και καλό θα ήταν κάποια στιγμή οι τοπικοί πολιτικοί παράγοντες να δώσουν απαντήσεις στα θέματα χρηματοδότησης συγκεκριμένων συλλόγων που έχουν διαφορετικούς σκοπούς ασκώντας αρνητικές επιδράσεις την εξωτερική πολιτική της χώρας. Όπως και η τοπική γαλάζια βουλευτής κ. Μαρία Αντωνίου, το κόμμα της οποίας έσκιζε τα ιμάτιά του για την Συμφωνία των Πρεσπών και λίγα χρόνια αργότερα στελέχη του και βουλευτές του παραβρίσκονται σε αλυτρωτικά πανηγύρια εντός της ελληνικής επικράτειας.
Παραβλέποντας και παρακούγοντας τους σκοπούς που χορεύουν και τραγουδιούνται σε αυτά τα πανηγύρια αλλά και τους λόγους για τους οποίους στηρίζεται οικονομικά η προπαγάνδα των Σλάβων «βορειομακεδόνων», σαν να μην συμβαίνει τίποτα το αθέμιτο. Και εδώ που τα λέμε, καθόλου μπράβο τους.
Ιωάννης Σκόρδας
iskord@hotmail.com
Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 5 Σεπτεμβρίου 2024, αρ. φύλλου 1238
Επιλογή σχετικών αναρτήσεων:
Όλα μεθοδευμένα και υποκινούμενα, με την αδιαφορία ή σε άλλες περιπτώσεις με την ανοχή τη δική μας, και την κατ' επίφαση ανεκτικότητα ή «δημοκρατική-προοδευτική» παραδοχή της «ετεροτοπίας» ή του δικαιώματος του ανιστόρητου αυτοπροσδιορισμού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλα εκτιμώ πως είναι κατευθυνόμενα και για να μην αρχίσει πάλι το παραμύθι της μουσικής παγκοσμιότητας, εδώ δεν μιλάμε για τακτικές ασπάλακα, υπόγειες και διαβρωτικές, εδώ μιλάμε φανερά, προκλητικά και δημόσια για αλυτρωτισμούς και «εξεγέρσεις».
Αυτά στη Φλώρινα, σε κάποια χωριά της Καστοριάς, χωρίς καμία ιστορική γνώση και περίσκεψη.
Εν τέλει ναι στη μουσική, όχι στην παραχάραξη, όχι στην αποσιώπηση και στη σιωπή. Συνοπτικά από τη Μόλαση-Διαλεκτό, μέχρι το 1974 χωριό του Βοΐου Κοζάνης, που τα ακούσματα τα μουσικά ήταν ελληνικά, από αυτά που ήταν τα «θκά μας».
Υ.Γ. 1 Εναπόκειται στο Δήμο ο χειρισμός της υπόθεσης του Καστοριανού καρναβαλιού.
Υ.Γ.2 Αυτοπροσδιορίζομαι και είμαι «προοδευτικός», αλλά και ας μου επιτραπεί γνώστης αρκετά καλός της ιστορίας.