ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ έγραψαν

Κύριε Διευθυντά,

Σας ευχαριστώ που δημοσιεύσατε το κείμενο για το Απόζαρι.
Επίσης ευχαριστώ όλους για το ενδιαφέρον τους, σχετικά με το δημοσίευμά μου.
Ορισμένοι με υπενθύμισαν ότι εκτός από τους ΕΛΑΣίτες που μνημόνευσα, ήταν και άλλοι στο αντάρτικο, όπως ο σαξοφωνίστας Πουλιόπουλος, γιος του εξαίρετου μουσικού Μπίλια, και ο λεβέντης γουνοποιός Πρόδρομος Μπούτης.
Όσο για την αγαπητή Λευτερώ, έχουν δίκαιο, ήταν από την συνοικία της Παναγίας Φανερωμένης. Επειδή όμως στην γειτονιάς της, την αγνοούσαν, την υιοθετήσαμε μετά χαράς και αγάπη στον μαχαλά μας.
Για τον συμπατριώτη μου που μου τηλεφώνησε και ειρωνεύτηκε: «Ρε Μανιό, δεν μας είπες τι έγιναν τα ξύλινα τουφέκια σας; Κρύψατε τα μισά, όπως έκαμαν οι αντάρτες;». –Όχι δεν τα κρύψαμε, ξανάγιναν σανίδια.
Όπλα ήταν μόνο όσα τα κρατούσαμε στα χέρια μας με αγάπη και φαντασία. Όπλα των Μακεδονομάχων παππούδων μας, των πατεράδων μας του 1940, και των μεγάλων αδελφών μας της Αντίστασης. Άγνωστε φίλε, όποτε θέλεις σε κερνώ κρασί.
Άργησα κ. Διευθυντά να σ’ ευχαριστήσω, γιατί ήμουν βαριά άρρωστος.

Μετά τιμής
Μανιός Παπακώστας