ΟΔΟΣ: Νεομάρτυρες εν θερμώ

ΟΔΟΣ 22.7.2010 | 552

Κάθε τόπος έχει τους εκπροσώπους που του αξίζουν και τον εκφράζουν. Είτε οι εκπρόσωποι αυτοί έλκουν αυθεντικά την νομιμοποίησή τους απ’ ευθείας από τους πολίτες μέσω κάποιας εκλογής, είτε είναι δοτοί. Οπότε ανάλογα με την θέση, την ωριμότητα και την προσωπικότητα του καθενός, μπορούν να ενεργούν αυτόνομα. Ή αντίθετα να είναι φερέφωνα.

Στην προκειμένη περίπτωση το ζήτημα προκαλείται με την ανοικτή παρέμβαση του προέδρου του Τοπικού Συμβουλίου Νέων του Δήμου Καστοριάς. Διότι με το κείμενό του καταφέρεται μετωπικά στα τοπικά ΜΜΕ υποστηρίζοντας ότι, ασκώντας αυτά κριτική στην απόφαση του δημοτικού συμβουλίου να παραχωρήσει οικόπεδο-φιλέτο στην Μητρόπολη Καστοριάς για να ανεγερθεί με χρηματική δωρεά αγνώστου προσώπου, υπηρετούν (τα ΜΜΕ) το «κάτι πονηρό» που κρύβεται «από πίσω». Σε μια προσπάθεια προφανούς δαιμονοποίησης της κριτικής στην Καστοριά. Αλλά και αυτών που την ασκούν.

Η νεότητα βεβαίως, της οποίας φορέας εξακολουθεί να είναι ο «πρόεδρος της τοπικής επιτροπής νέων» διακρίνεται για την αμεσότητα και την μαχητικότητα λόγων και έργων. Οπότε τα σφάλματα, ιδίως όταν οφείλονται σε έλλειψη κοινωνικής εμπειρίας ή ιστορικής γνώσης, και αναμενόμενα, αλλά και θεμιτά είναι.

Όμως όλα αυτά δεν ισχύουν πάντοτε. Και προφανώς δεν έχουν λόγο να ισχύουν όταν η φωνή των νέων, διά του προέδρου τους ή όχι, είναι βουβή και δεν ακούγεται παρά μόνο σπάνια και ίσως για δεύτερη φορά. Η πρώτη φορά ήταν την περίοδο των «Δεκεμβριανών» του 2008 όταν ο ίδιος πάλι, με την ίδια ιδιότητα, αξίωσε δημοσίως την παραδειγματική τιμωρία και εξευτελισμό (!) του (εγκληματία βεβαίως) αστυνομικού που εξετέλεσε τον άτυχο Αλέξη Γρηγορόπουλο. Κανείς δεν μπορεί να κατανοήσει ή να δικαιολογήσει την αστυνομική βία, αλλά το να ζητεί ένας νέος άνθρωπος την παραδειγματική τιμωρία και μάλιστα τον εξευτελισμό του οποιουδήποτε ενόχου, απαιτεί άλματα οπισθοδρομικότητας.

Και να που τώρα επανήλθε για ένα θέμα που δεν αφορά τελικά την νεότητα, αλλά τα γηρατειά. Διότι ποτέ άλλοτε δεν παρατηρήθηκε παρέμβαση του αγνώστου στους πολλούς Τοπικού Συμβουλίου των Νέων του Δήμου Καστοριάς και για κανένα άλλο τοπικό κοινωνικό πρόβλημα. Ούτε για πανεπιστήμιο, ούτε για πινακοθήκη, ούτε για τα βυζαντινά και άλλα μνημεία της Καστοριάς και ειδικά τις εκκλησίες. Ούτε για το Πνευματικό Κέντρο, ούτε καν για την λίμνη. Για τίποτε άλλο, ποτέ, ή οποτεδήποτε. Εκτός απ’ αυτή την μία και μοναδική φορά, που έγινε το εύκολο: υποβλήθηκαν τα σέβη τους στους local θεσμούς.

Προνοητικό ίσως, αλλά το κείμενο αυτό μοιάζει περισσότερο με πολιτικό μανιφέστο ενός, ή μιας κατηγορίας νέων στην ηλικία ανθρώπων, που μετά τις απόψεις τους για εξευτελισμό ανθρώπου, υποστηρίζουν την κοινωνική ανθρωποφαγία. Από νέους, από τους οποίους περισσότερο θα περίμενε κανείς ως φυσικό να αρθρώσουν λόγο αμφισβήτησης και σύγκρουσης με το κατεστημένο. Παρά λόγο υποστήριξης και μάλιστα στην πιο συντηρητική του εκδοχή.

Διότι να υπάρχουν νέοι, και μάλιστα πρόεδροι τοπικών επιτροπών νέων, που να γράφουν την λέξη τόπος με κεφαλαίο «Τ», αλλά και να συγχέουν τους θεσμούς με τα πρόσωπα των υπηρετών τους (δημάρχου, συμβούλων, μητροπολίτη κ.ο.κ.), νέοι που δέχονται την Εκκλησία ως αναπλήρωμα ή υποκατάστατο της Πολιτείας. Που υπονοούν ότι υπάρχει… «ο πονηρός» πίσω από τις αντιρρήσεις που διατυπώνονται για την αμφίβολης νομιμότητας απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Καστοριάς.

Αυτά σημαίνουν ότι τα φαινόμενο ξεπερνά την διάσταση της κολακείας, της άγνοιας, ή έστω της διαφαινόμενης υποψηφιότητας σε δημοτικές εκλογές. Επομένως το μανιφέστο αυτό, είτε αντιγράφει τις απόψεις άλλων, και είναι απλά κατευθυνόμενο, είτε υποστηρίχθηκε ως εφαλτήριο για σταδιοδρομία υποψήφιου συμβούλου, που φαίνεται βγήκε προς άγρα ψηφοφόρων κολακεύοντας τις ευαισθησίες των αναγνωστών στα θέματα πίστης. Και συκοφαντώντας τον κριτικό αντίλογο, καθώς και την άλλη άποψη.

Διότι το αληθινό πρόβλημα θα είναι αν τελικά αποδειχθεί ότι, το οπισθοδρομικό αυτό μανιφέστο είναι πραγματικά γνήσιο και ότι εκφράζει αυθεντικά νέους της Καστοριάς. Ότι δηλαδή υπάρχουν νέοι στην Καστοριά που υποστηρίζουν τον σκυφτούλη πολίτη. Το «πίστευε και μη ερεύνα» και στο δημοτικό συμβούλιο Καστοριάς. Ότι είναι έτοιμοι να αντιδράσουν ως νεομάρτυρες στο πλευρό του Σεβασιμιώτατου Μητροπολίτη. Τον οποίο κανείς με την κριτική του δεν έθιξε ευθέως, αλλά κρίθηκαν ως ρομαντικές, ανεπαρκείς και ατεκμηρίωτες οι εισηγήσεις του στο δημοτικό συμβούλιο Καστοριάς. Στο οποίο παρενέβη (με την συμβολική επιρροή του σχήματός του) για να κλείσει στον Δήμο Καστοριάς στα τυφλά, «ραντεβού με ένα άγνωστο»! Μόνο και μόνο για το δωρεάν παραδάκι, που υποτίθεται ότι διαθέτει κάποιος, για να γίνει ό,τι δεν έκανε μέχρι τώρα η κακούργα πολιτεία. Ενέργεια χωρίς προηγούμενο, αλλά και αφελής.

Το να υποστηρίζει κάποιος τις ιδέες του είναι δικαίωμα ιερό, ή απλά κατανοητό. Είναι όμως ακατανόητο να βιάζεται ένας νέος τόσο πολύ για να γεράσει. Και να απευθύνεται στους συγκοινωνούς συμπολίτες του με την νεοελληνική ορολογία ενός δασκάλου επί Μεσοπολέμου. Προφανώς όμως οι απόψεις αυτές γράφτηκαν εν θερμώ.

Γιατί αλλιώς «πλάκα μας κάνει» (κατά το νεολαιϊστικο λεξιλόγιο που επικαλείται ο κ. πρόεδρος), να ισχυρίζεται κάποιος, και μάλιστα νέος άνθρωπος ότι, η Ελλάδα θα πάει μπροστά με πρωτοπόρους τον (οποιονδήποτε) δήμαρχο και τον κλήρο. Γιατί αν είναι έτσι η νεότητα, πως είναι η αρχαιότητα;

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 22 Ιουλίου 2010, αρ. φύλλου 552

Σχετικά:

• ΟΔΟΣ: Πολιτι[στι]κά
• ΟΔΟΣ: οικογενειακά αμπελοχώραφα
• Πρόσωπα 2010 | Μητροπολίτης
• ΟΔΟΣ: Καταδίκες προσώπων
• ΟΔΟΣ: Ο δημόσιος λόγος της Καστοριάς και η στοχοποίηση των φοιτητών
• ΟΔΟΣ: Τα του Καίσαρος
• ΟΔΟΣ: Το «Τάμα»
• ΟΔΟΣ: "Πάντα ελεύθεροι" [;]