ΜΑΡΙΑ ΣΕΚΙΟΥ: Υπάρχει διέξοδος

Ξανά μας πήρε το πλοίο Ελένη
Βουβές στο κατάστρωμα αποχαιρετούμε τις παλιές συντροφιές το πλατύσκαλο, τον Αύγουστο.
Μπερδεμένες σκιές πλέουμε στον τόπο που χρόνια μας γυρεύει.
Μας ερωτεύθηκε και στέλνει μοναξιές να μας σπρώξουν
στη σελήνη
ζώα να μας κουβεντιάσουν τις θλίψεις τους
δέντρα να μας μεταμορφώσουν.

Κι εμείς οι αλαφροΐσκιωτες πάντα με παιχνιδίσματα
δεχόμαστε το πλοίο.
Και μας φαίνεται ροδόχρωμη η κακία
κι οι χαρακιές στο στήθος μας τριανταφυλλένιες.
Και τραγουδάμε τους φόβου ς μας
και μυρίζουμε τις πασχαλιές
και χοροπηδάμε στα ξύλα όταν μας διαπερνά
ο θάνατος.