Πλέω σε πελάγη ευτυχίας και θέλω να μοιραστώ μαζί σου την χαρά μου. Έτσι είμαι σαν άνθρωπος. Μοιράζομαι τις λύπες αλλά και τις χαρές μου… Κι΄ όλα αυτά τα χαρμόσυνα μου συνέβησαν στις τελευταίες δέκα το πολύ ημέρες. Για την ακρίβεια, τα πέτυχαν άλλοι για μένα, χωρίς εμένα, χωρίς να ενοχληθώ ή να κοπιάσω καθόλου.
Δεν γνώριζα τίποτε για την ευτυχία μου, ώσπου ήλθαν τα καλά νέα. Απίστευτο ε; Κι΄ όμως είναι πέρα, για πέρα αληθινό. Πίσω από την μεγάλη μου τύχη και τις μεγάλες, ανοιχτές θάλασσες, τους ωκεανούς -καλλίτερα- της ευτυχίας μου, κρύβεται όπως δείχνουν όλα τα πράγματα, ο Δήμος Καστοριάς. Αυτοπροσώπως. Διότι θαρρώ ότι αυτός έχει την αιγίδα των εξελίξεων και δρέπει τις δάφνες. Όχι, δεν είναι τόσο η συναυλία της Μαρινέλλας που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο της περιοδείας της, προχθές.
Εδώ που τα λέμε, δεν με ενθουσίασε κιόλας αυτό το περιφερόμενο γαϊτανάκι της ζωής, μιας αληθινά μεγάλης -στην εποχή της (όμως) τραγουδίστριας, που πάντως σε εμένα δεν μου μοιάζει και τόσο συναρπαστική και ξεχωριστή για να δικαιολογεί τόσο θρίαμβο. Η ίδια, ίσως να μην αντιλαμβάνεται, ότι άρχισε να δείχνει καλλιτεχνική καρικατούρα του παρελθόντος της. Ούτε ότι έπρεπε να έχει αποσυρθεί εδώ και πολλά-πολλά χρόνια, αναπαυμένη στην πανελλήνια αναγνώριση. Και όχι να συνεχίζει να επιμένει-διεκδικεί λαίμαργα τα χειροκροτήματα του κόσμου. Θυμίζοντας μ’ αυτόν τον τρόπο τους πολιτικούς. Σε σύγκριση μαζί της (τηρουμένων των αναλογιών) ο βουλευτής του τόπου μας, καλά-καλά δεν βρίσκεται στο μέσο της πολιτικής του σταδιοδρομίας. Ματαιότης η δόξα, ματαιοτήτων πρώτη.
Αλλά τέλος πάντων ας μην ασχοληθώ άλλο με το καλλιτεχνικό δρώμενο, έστω κι’ αν οι υπεύθυνοι του Δήμου Καστοριάς νομίζουν ότι στιγμάτισαν την πνευματική αναγέννηση του τόπου τους.
Διότι στην πραγματικότητα, οι αιτίες της ευτυχίας μου είναι δύο γεγονότα, τα οποία αν και φαινομενικά είναι παντελώς άσχετα μεταξύ τους αλλά και με την Μαρινέλλα, ωστόσο σε μια virtual εκδοχή, ίσως να είναι το ίδιο πράγμα.
Το πρώτο είναι το γεγονός ότι μετά από πολύμηνες έρευνες και μελέτες (από τον περασμένο Οκτώβριο είπαν ότι ξεκίνησαν) βγήκε επιτέλους το ΙΓ ΜΕ και σε εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στο Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης – Ενυδρείο, ανακοινώθηκε με τον πιο επίσημο και κατηγορηματικό τρόπο, δια στόματος μάλιστα του διευθυντή Γενικής Γεωλογίας και Χαρτογράφησης του ΙΓΜΕ και υπεύθυνου του έργου Παναγιώτη Τσόμπου, ότι η λίμνη της Καστοριάς (ή Ορεστιάδος για όσους παθαίνουν ένα αλλεργικό σοκ όταν διαβάζουν ή ακούν σκέτη την λέξη «Καστοριά» -με το συμπάθειο ε-) από γεωλογικής πλευράς μοιάζει να είναι μια «κανονική λίμνη». Και είχα μια αγωνία, για το αν τελικά προέκυπτε ότι ήταν μια ακανόνιστη λίμνη.
Καταπληκτικό έτσι; Δαπανήθηκαν χιλιάδες-χιλιάδων ωρών εργασίας και επιστημονικής έρευνας, προπαντός κάτι ευρώ με πολλά μηδενικά μετά το πρώτο ψηφίο, για να μάθω, όχι μόνο το αυτονόητο, αλλά ότι υπάρχει περίπτωση να μην είναι και 100% μια κανονική λίμνη.
Και να είναι τι, άραγε;. Μήπως λιμνοθάλασσα; Φράγμα; Κανονικό κύπελλο με νερό όπου πάνω του καθρεπτίζεται η έκπαγλος ομορφιά της πόλης; Μήπως κρατήρας ηφαιστείου; Μήπως το στόμιο της Ατλαντίδας;
Όχι, όχι αγαπητή ΟΔΕ. Η επιστήμη απεφάνθη: Η λίμνη της Καστοριάς μοιάζει να είναι μια κανονική λίμνη, η οποία μάλιστα «δε φαίνεται να αντιμετωπίζει κάποιο σοβαρό πρόβλημα», σύμφωνα με το χρησμό του πορίσματος που θα μπορούσε να ονομαστεί «η Πυθία». Και «απλώς» θα χρειαστούν «κάποια» έργα και «κάποιες» παρεμβάσεις, προφανώς και «κάποια» χρήματα με πολλά μηδενικά και εδώ μετά το πρώτο ψηφίο, για να διατηρηθεί η… κανονικότητά της.
Θα χρειαστεί δηλαδή ένα ινστιτούτο ομορφιάς, ώστε να περιοριστούν τα «ίσως» και «μήπως» που άφησε υπαινικτικά να αιωρούνται το πόνημα του ΙΓΜΕ. Σοφά τα πορίσματα και άξιος ο μισθός δεκάδων επιστημόνων και ερευνητών, που επί τόσους μήνες εργάσθηκαν με αυταπάρνηση, προφανώς με όση εργάζονται εκεί στο ΚΠΕ, για να μας πουν ότι γεωλογικά η λίμνη είναι κανονική.
Κι’ ας μόλις πριν ένα χρόνο ακριβώς τα αντίθετα ισχυρίζονταν οι καθηγητές κρούοντας τον κώδωνα του συναγερμού.
Να γιατί θα πιάσουν τόπο τα 2.000.000 ευρώ της μελέτης και τα 20.000.000 ευρώ (!!! ναι!!) για έργα όπως δενδροφυτεύσεις (είναι και η γνωστή φυσιολατρία του Δήμου) για να συγκρατούν τις φερτές ύλες και να μειώνουν την επιβάρυνση της λίμνης.
Διαψεύστηκαν έτσι διάφορες Κασσάνδρες, που όχι μόνο ισχυρίζονται ότι ακόμη και γεωλογικά η λίμνη της Καστοριάς να είναι «κανονική», το κύριο περιεχόμενό της ωστόσο, δηλαδή το νερό της, είναι τόσο μολυσμένο (περιέχοντας κυανοφίκη και άλλα τέτοια ακατονόμαστα), ώστε να μην είναι ακίνδυνη η ιχθυοπαραγωγή της. Και ότι κανονικά, όχι μόνο δεν μπορείς να κολυμπήσεις σ’ αυτήν, αλλά ούτε καν τις βελέντζες σου να πλύνεις.
Και να τώρα, που το ΙΓΜΕ ανακοίνωσε την κανονικότητα της λίμνης, από γεωλογικής άποψης και ότι κατά τα φαινόμενα, η λίμνη δεν αντιμετωπίζει κανένα «σοβαρό» πρόβλημα. Έτσι στους χρησμούς αυτούς βρήκε αντίκρισμα (πως αλλιώς να πω το «χαλάλι») η αργομισθία άλλων συναδέλφων τους στην Καστοριά, στην Κοζάνη και όπου γης, οι διάφοροι σοφοί επιστήμονες, καταστρώνουν μελέτες, προϋπολογισμούς, έργα επί έργων, επιστημονικές έρευνες και άλλα, για τα οποία ξοδεύονται τεράστια κονδύλια, είτε από την ΑΝ.ΚΟ., είτε από το Κ.Π.Ε., είτε από διάφορα Πανεπιστήμια, είτε από τον Δήμο, είτε από κάθε «συναρμόδιο» φορέα και «Σωτήρα» της λίμνης. Και έχουμε πολλούς από δαύτους. Μέχρι και η υπόσχεση ενός ουτοπικού έργου για την τηλεθέρμανση της Καστοριάς από την… λάσπη του πυθμένα της, που εξήγγειλε στο τέλος του πολιτικού της βίου η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Καστοριάς πέρσι σε συνεργασία με Κοζανίτες ειδικούς, άρχισε να μου μοιάζει σαν εφικτός στόχος.
Σε όλους αυτούς που εργάστηκαν τόσο σκληρά, επί τόσους μήνες, για να μας πουν στο γνωστό Κ.Π.Ε., που εξακολουθεί να στεγάζεται στο υπερπολυτελές Ενυδρείο, ότι η λίμνη της Καστοριάς είναι, δηλαδή μάλλον είναι, από γεωλογικής πλευράς μια κανονική λίμνη, θερμά συγχαρητήρια.
Οάλλος λόγος της μεγάλης ευτυχίας μου, οφείλεται στην ομιλία του ομότιμου καθηγητή της Νομικής Σχολής κ. Κ. Μπέη. Όχι, δεν θα πάρω θέση για το αμιγές επιστημονικό του έργο, για το οποίο, όπως μου λένε όσοι ασχολούνται με την νομική επιστήμη, ο Κωνσταντίνος Μπέης υπήρξε πράγματι ένας μεγάλος νομικός και πολυγραφότατος επιστήμονας.
Ούτε βέβαια θα ασχοληθώ με την συμμετοχή του -τις συμβολικές ή πραγματικές ευθύνες του, για το κατάντημα του τόπου. Διότι δεν μπορεί, κάπου θα έβαλε κι’ αυτός το χεράκι του (ή έστω δεν θα αντέδρασε) ως αγαπητός του κοινωνικού και πολιτικού κατεστημένου επί δεκαετίες (ως υπουργός επί κυβερνήσεων ΠαΣοΚ, ως πρόεδρος της ΕΡΤ, ως μέλος νομοπαρασκευαστικών επιτροπών κ.ο.κ.).
Ούτε θα ασχοληθώ με το περιεχόμενο της ομιλίας του με θέμα «Η Αξιόπιστη Δημοκρατική Πολιτεία», που κι’ αυτή σηκώνει μεγάλη συζήτηση. Μιας και πολύ καθυστερημένα μας τα λένε όλοι.
Άσε που όπως στα εξομολογούμαι τώρα, δεν μπορώ να καταλάβω πώς περιοδεύει σ’ όλη την Ελλάδα (ποιος πληρώνει, πώς οργανώνεται κλπ) με ρυθμό και πυκνότητα, που δεν είμαι σίγουρος ότι είναι συνεπής με το μέγεθος της καθηγητικής του σταδιοδρομίας.
Αλλά αυτά τα ξεπερνάω. Και εστιάζω την ευτυχία μου στην αποστροφή της ομιλίας του, σύμφωνα με την οποία, επειδή δεν είδε διαμαρτυρόμενους και αγανακτισμένους, βρήκε την Καστοριά κάπως ευδαίμονα, και συμπέρανε ότι αυτή η κατάσταση προδίδει ανάπτυξη! Και μας μακάρισε για όλα αυτά, όπως και για το γεγονός ότι δεν είδε νέους ανθρώπους, στις εργάσιμες ώρες να συνωστίζονται σε καφενεία και καφετέριες. Καθώς και για τον λόγο ότι, σε αντίθεση με την ανεργία και την κατάσταση που συνάντησε σ’ όλη την υπόλοιπη Ελλάδα, εδώ είναι όλα τόσο ιδανικά, που σχεδόν δεν αναγνώρισε την πόλη, στην οποία είχε 10 χρόνια να έλθει.
Όλα αυτά έφεραν στο μυαλό μου ιστορίες παλιές, που ακούω από τον πατέρα και την μητέρα μου -καθ’ όσον εγώ δεν είχα γεννηθεί καν τότε- ότι το 1980 λέει, ή κάπου στις αρχές του 1981, είχε έλθει ο τότε πρωθυπουργός Γεώργιος Ράλλης, και στην κεντρική του ομιλία στην πλατεία Δαβάκη, άφησε εμβρόντητους τους Καστοριανούς, προβλέποντας, ότι σε μια πιθανή κρίση-κατάρρευση της γούνας, οι κάτοικοι της πόλης ήταν τυχεροί, γιατί δεν θα πεινάσουν, μια που έχουν την λίμνη, θα μπορούσαν να γίνουν... ψαράδες!
Και να που η ιστορία επαναλαμβάνεται, κάπως αντίστροφα, 30 χρόνια μετά. Και εγώ που νόμιζα αγαπητή ΟΔΟΣ –εν αντιθέσει με τον κ. καθηγητή, ότι ζω σε μια πόλη καθυστερημένη, βυθισμένη στην κρίση και την ανεργία. Σε μια πόλη καταχρεωμένη, χωρίς νέους (εκτός καφετεριών), χωρίς εναλλακτικές λύσεις επαγγελματικού προσανατολισμού, σε μια πόλη που αν πράγματι δεν έχει αργόσχολους νέους σε καφενεία και λέσχες στις εργάσιμες ώρες, αυτό οφείλεται στο ότι δεν απέμειναν και πάρα πολλοί νέοι πια στον τόπο αυτό.
Ενώ επιπλέον δεν υπάρχουν σχολές (πανεπιστημίου) για να τονώσουν με τις φωνές τους -και τις χαρούμενες… νεανικές φωνές τους- οι φοιτητές την πόλη. Ίσως-ίσως και επειδή δεν υπάρχουν πια και χρήματα για να ροκανίζει κανείς τον χρόνο του, στα ευαγή ιδρύματα, καφετέριες και μπαρ, τουλάχιστον, με ανάλογο τρόπο με όσα συμβαίνουν σε άλλες πόλεις, όπως δεν παρατηρήθηκε προφανώς στην κατάμεστη αίθουσα του δημοτικού συμβουλίου Καστοριάς.
Είναι μετά απ’ αυτά να αντέξω; Πόσο να αντέξω και εγώ ο άνθρωπος, ο μικρόψυχος, ο πονηρός και κυρίως ο μη καλόβουλος; Κι’ όλα αυτά τα πέτυχε με την αιγίδα του ο Δήμος μας, όλα μαζί, μέσα σε περίπου μια βδομάδα, πριν καλά-καλά συμπληρωθούν έξι μήνες στα ινία του Δήμου. Περιβάλλον για την λίμνη. Πνεύμα για τον κ. Μπέη. Διασκέδαση και ψυχαγωγία για την κυρία Μαρινέλλα.
Μήπως πράγματι ζω σε ιδανικό τόπο, και μέχρι τώρα δεν το ήξερα ο άμοιρος. Γι’ αυτό, αγαπητή ΟΔΟΣ ας κρατούσε λίγο ακόμη ο φετινός Ιούνιος, με τις τόσες χαρές που μου έδωσε. Στο κάτω-κάτω, υπάρχει μια καλύτερη Ελλάδα και την θέλουμε. «Σήμερα, σήμερα», όπως θα τραγουδούσε η Μαρινέλλα.
Υ.Γ. Είναι αλήθεια, ή τίποτε φήμες, αυτό που ακούστηκε ότι σε απόδειξη της κανονικότητας της λίμνης, εκεί οι του Δήμου Καστοριάς, του ΚΠΕ, του ΙΓΜΕ, της ΑΝΚΟ και άλλοι εποχούμενοι, αφού πρώτα κολυμπήσουν συμβολικά στα γάργαρα κανονικά νερά της, στην συνέχεια θα δεξιωθούν με μενού από ψάρια της λίμνης της Καστοριάς (ή της Ορεστιάδος αν προτιμάτε) αλλήλους και όλους τους εργατικούς νέους της ανεπτυγμένης Καστοριάς σε υπαίθριο χώρο που θα γίνει ειδικά για την περίσταση, στις εγκαταστάσεις του ΔηΝαΚ. Είναι αλήθεια ότι θα είναι καλεσμένη και η Μαρινέλλα που θα τραγουδήσει προς τιμή των μεγάλων επιτυχιών αυτού του τόπου το «πίσω από τις καλαμιές»;
Τέλος αληθεύει ότι όσοι γέμισαν την αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου Καστοριάς, για να παρακολουθήσουν την παρουσίαση του κ. Κ. Μπέη και ιδίως κανείς από τους αξιωματούχους, τιτλούχους και άλλους προσοδοφόρους, δεν τόλμησε να αντικρούσει την πρόχειρη και περιστασιακή εντύπωση του συγγραφέα, για την ανάπτυξη της Καστοριάς;
Καταπληκτικό!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή