9.10.11

ΟΔΟΣ: Argentina


[GR]  
¡salud!


Ποια είναι η πραγματική σχέση της Ελλάδας με την Αργεντινή; Μπορεί να είναι κάτι ουσιωδέστερο από  την σχέση της (αείμνηστης)… Αλίκης Βουγιουκλάκη που 30 χρόνια πριν  ενσάρκωσε – στο μέτρο των υποκριτικών δυνατοτήτων της και της γραφικότητας- στο θέατρο την (επίσης αείμνηστη) Εβίτα Περόν σπάζοντας ταμεία στην Αθήνα του 1981, της οποίας το επίπεδο στον χώρο των γραμμάτων και των τεχνών φλέρταρε πάντοτε με την απελπισία;  Ή μήπως όχι; Μπορεί η σχέση της Καστοριάς με μια χώρα υπερπαραγωγό δερμάτων να έχει και άλλη διάσταση εκτός απ’ αυτήν;

Κι’ όμως, η ιστορία καθώς και οι συμπτώσεις αποδεικνύει ότι είναι. Λαμπρό παρελθόν, δραματικό παρόν με ανεργία, παρακμή και διασάλευση της κοινωνικής συνοχής, τόσο εδώ όσο και εκεί, εξ αιτίας της οικονομικής κρίσης.

Μερικές μέρες μετά την σύνοδο κορυφής του Eurozone στις Βρυξέλλες και ο πρωθυπουργός της χώρας με τον αρμόδιο υπουργό (Παπανδρέου και Βενιζέλο) συνεχίζουν (ακάθεκτοι;) τις διαβεβαιώσεις ότι αποφεύχθηκε για το μεσοπρόθεσμο μέλλον ο κίνδυνος της άμεσης στάσης πληρωμών (πτώχευσης) της Ελλάδας. Μακάρι φυσικά.

Αυτόν τον κίνδυνο δεν απέφυγε ωστόσο η Αργεντινή πριν 10 χρόνια περίπου, όταν πτώχευσε και τα τηλεοπτικά πλάνα από το Buenos Aires με τον κόσμο να έχει ξεχυθεί στους δρόμους της πρωτεύουσας του περίφημου tango με τις κατσαρόλες στα χέρια, έκαναν τον γύρο της υφηλίου προκαλώντας αλγεινές εντυπώσεις.

Τότε όλα αυτά στα μάτια του μέσου Έλληνα, φάνταζαν πολύ απόμακρα. Μια ξένη υπόθεση, πρόβλημα ούτε καν του γείτονα, πολύ latin σε τελευταία ανάλυση. Προβλήματα που στην ελληνική ημιμάθεια ταίριαζαν σε πολιτικό περιβάλλον αστάθειας, σε χώρα-μπανανία και όχι σε μια ευρωπαϊκή χώρα, μέλος της Ε.Ε και του ΝΑΤΟ.

Και να που τα δύο τελευταία χρόνια, η Αργεντινή απέκτησε για τους Έλληνες, εκτός από τον Μαραντόνα και τα υπόλοιπα κάπως φθηνά στοιχεία της, και μια ακόμη διάσταση. Της αυθεντικά «ευρωπαϊκής» χώρας, στην καρδιά της Λατινικής Αμερικής, η οποία παρά το γεγονός ότι διαθέτει τεράστιο φυσικό πλούτο, με πρωτογενή τομέα της οικονομίας διεσπαρμένο σε όλη την χώρα, που προσέλκυσε εκατομμύρια εκατομμυρίων (μεταξύ των οποίων και χιλιάδες Ελλήνων) μεταναστών από την Ευρώπη, ιδιαίτερα στο πρώτο μισό του 2ου αιώνα, ωστόσο, εξ αιτίας της διαφθοράς και της ανικανότητας, πτώχευσε.
Πτώχευσε μαζί με τις τράπεζές της εννοείται, και συμπαρέσυρε στην κατάρρευση ολόκληρο τον ιδιαίτερα υπερήφανο και ποιοτικό λαό της.

Με κατοίκους στην μεγάλη τους πλειοψηφία ιταλικής, ισπανικής, γαλλικής και πορτογαλικής καταγωγής, συγκεντρώνει πολλά από τα χαρακτηριστικά μιας τυπικής μεσογειακής χώρας. Ώστε έμελλε η περιπέτειά της, η οποία συνεχίζεται έστω και εξασθενημένη ακόμη και σήμερα, να «εμπνέει» ή και να τρομάζει τους Έλληνες, που για μια ακόμη φορά προσποιούνται ότι δεν καταλαβαίνουν πως η μοναδική συμπαράσταση -έστω και ηθική- που λαμβάνουν είναι από τον δυτικό κόσμο, και καθόλου από τους διάφορους ομόδοξους αδελφούς (Ρώσους, Σέρβους κοκ).

Έτσι, όσο και υπερβολικά να είναι όλα αυτά που υποτίθεται ότι πέτυχαν, ή έστω τα μισά να είναι, όπως τα ισχυρίζονται οι της ελληνικής κυβέρνησης μετά την τελευταία σύνοδο κορυφής, με αυτά τα δεδομένα, τίποτε άλλο δεν θα μπορούσε να είναι τόσο κατάλληλος προπομπός των ελληνικών καλοκαιριών διακοπών. Υπ’ αυτές τις περιστάσεις εννοείται και κατά την διάρκεια του πιο αινιγματικού ελληνικού Αυγούστου.

Μιας και οι αντιδράσεις μεγάλης μερίδας κοινωνικών ομάδων που χάνουν τα συνήθως παράλογα και πελατειακά κεκτημένα τους, δεν έχουν τέλος και επαναφέρουν την απαισιοδοξία στην ημερήσια διάταξη. Σήμερα είναι οι οδηγοί ταξί, χθες ήταν οι αγρότες, προχθές οι φορτηγατζήδες και οι επαγγελματίες διαδηλωτές, αύριο θα είναι κάποιοι άλλοι.



ΟΔΟΣ 602 | 28.7.2011
Να πέφτεις σαν πληγωμένο ζώο στο μέρος που του επέπρωτο τόπος αποκαλύψεων

ALEJANDRA PIZARNIK
* * * 


Έτσι συμβαίνει ακόμη και σήμερα στην Αργεντινή.
Σαν φθάσεις στον διεθνή της αερολιμένα, με έκπληξη διαπιστώνεις ότι σε ολόκληρο αεροδρόμιο, δεν κυκλοφορεί ούτε ένα κέρμα, έστω και για δείγμα. Και ότι τα λεωφορεία που πραγματοποιούν το (2,5 ωρών) αστικό δρομολόγιο ως το κέντρο της εκτεταμένης αυτής μεγαλούπολης, δέχονται μόνο κέρματα για τα εισιτήρια, ή πάσο. Οπότε υποτίθεται, αναγκάζεται ο επισκέπτης να μισθώσει ταξί. Πέτυχε έτσι το πανίσχυρο ακόμη συνδικάτο τους, να ελέγχει σχεδόν πλήρως τις μεταφορές από και προς το αεροδρόμιο. Παράλογο βεβαίως, κι’ όμως συμβαίνει, δέκα χρόνια μετά την κρίση, εκεί στην πόλη του tango.

Δεν είναι γνωστό αν η αντιπολίτευση στην Αργεντινή εντυπωσιάζει όσο εδώ η μάλλον κοντόφθαλμη στάση της Νέας Δημοκρατίας, η οποία από κεκτημένη ταχύτητα να λέει διαρκώς «όχι», παρέλειψε ίσως να τοποθετηθεί κάπως πιο υπεύθυνα και διορατικά στα καθέκαστα.

Ούτε είναι γνωστό αν η ποίηση της Αργεντινής, την οποία αποφάσισε να παρουσιάσει η ΟΔΟΣ στους αναγνώστες της με το σημερινό φύλλο στο ετήσιο αυγουστιάτικο αφιέρωμά της, είναι γνωστή, κατανοητή και κυρίως «εύπεπτη» στον μέσο έλληνα αναγνώστη, καταμεσής του ελληνικού καλοκαιριού και του αργεντίνικου χειμώνα. Ή αν συγκρίνεται η εκφραστικότητα τους, με τον λυρικό ερωτισμό της ισπανικής γλώσσας, τους φλογερούς ήχους των ερωτικών τραγουδιών της, τις γεμάτες πάθος φιγούρες του αυθεντικού tango.

Καθ’ όσον υπάρχουν και σημαντικές διαφορές μεταξύ Ελλάδος και Αργεντινής, που σε αντίθεση με την Ελλάδα βρίσκεται στο νότιο ημισφαίριο και τώρα στην καρδιά του χειμώνα κυριολεκτικά (και ίσως μεταφορικά), ας έχει η ανάγνωση αυτών των ποιημάτων, την σημειολογία της κοινής εμπειρίας δυο λαών, που στερήθηκαν από την μια μέρα στην άλλη από τις σταθερές, τις αξίες και τις προσδοκίες τους. Με την βαθειά ελπίδα πως, δεν θα έλθει άλλοτε τέτοιος Αύγουστος.




(Τα ποιήματα -εκτός από τον εθνικό ύμνο της Αργεντινής-  διατίθενται μόνο στην έντυπη έκδοση της εφημερίδας) 


εξώφυλλο: Η σημαία της Αργεντινής 


Σχετικά:

1 σχόλιο:

  1. Ανώνυμος9/10/11

    θα έρθουν πολλοί Αύγουστοι, αν ο Ελληνικός Λαός δεν ξεσηκωθεί στην λαίλαπα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ