Τα καλοκαίρια κατεβαίνω στα Χανιά της Κρήτης. Ευκαιρία για ηρεμία και περισυλλογή σε αγαπημένη γη. Ετούτο το καλοκαίρι οι σκέψεις περίσσεψαν. Άλλη μια πόλη γνωρίζει την ύφεση – παρά τον τουρισμό και την υποτιθέμενη αύξησή του.
Οι επιχειρήσεις καταρρέουν αλυσιδωτά. Οι περισσότεροι δρόμοι έχουν εξελιχθεί σε οδούς «κλειστών καταστημάτων». Ίσως μια μέρα τους δώσουν ονόματα των σημερινών πολιτικών μας, που συνειδητά οδηγούν τη χώρα στο χάος και στο γκρεμό.
Εδώ στα Χανιά έχω ακόμη την ευκαιρία να κάνω ποδήλατο. Όχι φυσικά επειδή το κράτος ή ο Δήμος έφτιαξαν ποδηλατοδρόμους, αλλά επειδή ο ιστός της διατηρητέας Παλιάς πόλης δίνει αυτή την ευκαιρία. Φέτος όμως έκλεισε το κατάστημα στο οποίο απευθυνόμουν για τις όποιες επισκευές του ποδηλάτου μου. Έκλεισε και το βιβλιοδετείο, όπου κατέβαζα επιλεγμένα βιβλία, περιοδικά και εφημερίδες – ανάμεσα τους ξεχωριστά την «ΟΔΟ» - για να δεθούν και να κοσμούν τη βιβλιοθήκη μου. Έκλεισε πολύ απλά επειδή η βιβλιοδέτης αδυνατούσε πια να πληρώνει τις ιδιαίτερα υψηλές εισφορές του ΤΕΒΕ – και το κράτος δεν είναι ευέλικτο. Ασφαλώς το σενάριο είναι κοινότυπο για χιλιάδες επιχειρήσεις. Διότι βεβαίως με μια λογικότερη εισφορά, που αυτονόητα και αναντίρρητα θα συνδεόταν με μια χαμηλότερη σύνταξη, χιλιάδες επαγγελματίες θα συνέχιζαν. Ενώ τώρα, μετά τα λουκέτα, δε θα εισπράττονται από το κράτος καθόλου εισφορές, καθόλου ΦΠΑ, καθόλου φόροι για τα εισοδήματα από τα μισθώματα, αλλά και από τα επιτηδεύματα – διότι όλοι αυτοί οι επαγγελματίες και οι έμποροι που αναγκάστηκαν να βάλουν «λουκέτο» στις επιχειρήσεις τους, κάτι δήλωναν και κάτι πλήρωναν, όσο κι αν ισχυρίζονται οι κυβερνητικοί ότι φοροδιέφευγαν. Διότι προφανώς αν ήταν τόσο επωφελείς γι’ αυτούς η φοροδιαφυγή, δε θα είχαν διακόψει την επαγγελματική τους δραστηριότητα…
Τώρα το κράτος θα εισπράξει το απόλυτο μηδέν. Ίσως εκεί αποσκοπεί πραγματικά ο πρωθυπουργεύων, το «πόδι» των ΗΠΑ στην Ελλάδα και αρχιερέας της εθνικής υποτέλειας: στην άτακτη προλεταριοποίηση της αστικής τάξης και την πλήρη κατάλυση του κοινωνικού κράτους. Είναι «σοσιαλιστής» άλλωστε και ηγέτης της «Σοσιαλιστικής Διεθνούς» - κάτι έλεγε βέβαια ο Λένιν για τον προκάτοχο του Κάουτσκι και τους αποστάτες σοσιαλδημοκράτες, άλλο τώρα που όλα αυτά ηχούν μακρινά και εκτός πραγματικότητας και κανείς δεν τα θυμάται...
Μας οδηγεί λοιπόν η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργεύων ολοταχώς στη δημιουργία της «Ελλάδα Α.Ε.» ή καλύτερα «Ελλάδα Ε.Π.Ε.», αφού περιορισμένες ως ανύπαρκτες είναι οι ευθύνες των κυβερνήσεων για κάθε πράξη τους. Τώρα πια μάλιστα, μετά την επίσημη έλευση του υπέρ-πρωθυπουργού Ράϊχενμπαχ και της ομάδας του, ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ είναι κατά κυριολεξία πρωθυπουργεύων και η χρήση του όρου δεν είναι ακρότητα του γράφοντος.
Φαντάζομαι πως παρόμοια εικόνα με χιλιάδες κλειστά καταστήματα και έρημους εμπορικούς δρόμους επικρατεί σε κάθε ελληνική πόλη: στην Καστοριά, την Καβάλα, τη Λάρισα… Η κυβέρνηση επιδίωξε και επέτυχε να οδηγήσει το λιανικό εμπόριο στις πολυεθνικές.
Την ίδια ώρα βεβαίως, η κίνηση στο λιμάνι των Χανίων και στα πέριξ σφύζει. Ψευδαίσθηση πως δεν υπάρχει κρίση, ή ίσως ύστατη αναλαμπή των μεσοαστών – διότι βεβαίως συνηθισμένοι άνθρωποι κάνουν διακοπές στην πόλη κι όχι μεγιστάνες. Και η φοροδιαφυγή στο χώρο της εστίασης κυρίως είναι ξέφρενη κι ανεξέλεγκτη, ακόμη και από τους πολυάριθμους εδώ αλλοδαπούς επιτηδευματίες, που έχουν μάθει από τις ελληνικές πρακτικές: μη έκδοση και «ανακύκλωση» αποδείξεων. Η Ελλάδα ένα ατελείωτο καφενείο και ξενυχτάδικο. Και το μέτωπο των αποδείξεων απλώς εκδικήθηκε την κυβέρνηση που με τη στενόμυαλη και μπακαλίστικη λογική της οδηγεί τη χώρα σε αδιέξοδα.
Την ίδια ώρα επίσης διαπιστώνονται πολλά άλλα ενδιαφέροντα. Οι τιμές στα βασικά είδη κατανάλωσης αυξάνονται ασύστολα – χωρίς αποχρώντα λόγο, και βεβαίως το αδιάφορο και εχθρικό προς τους πολίτες κράτος ουδέποτε θέλησε να ελέγξει αυτό το μέτωπο. Παράλληλα δε, τα ελληνικά προϊόντα στα καταστήματα ολοένα λιγοστεύουν: ως και τα λεμόνια είναι εισαγόμενα σε ένα τόπο όπου ευδοκιμούν. Σε λίγο θα δούμε και φασόλια Καστοριάς εισαγόμενα και γούνες κινέζικες. Δεν μας αφήνουν να παράγουμε τίποτε…
Στα μηχανήματα αυτόματων συναλλαγών των τραπεζών σχηματίζονται ουρές – αλλά ο αριθμός των μηχανημάτων έχει μειωθεί εμφανώς. Προφανώς και το μέσο ύψος των ποσών των αναλήψεων. Κρίση ρευστότητας ή κρίση λογικής; Τώρα με τη συγχώνευση των τραπεζών χιλιάδες άνθρωποι θα βρεθούν χωρίς δουλειά. Αλλά αυτό αποσιωπείται: βλέπουμε το δέντρο και όχι το δάσος, την επιφάνεια και όχι την ουσία.
Την ίδια ώρα επίσης, οι κυβερνώντες απτόητοι ετοιμάζονται για το θερμότερο φθινόπωρο της μεταπολεμικής ιστορίας της χώρας. Ο πρωθυπουργεύων μαζεύει το κανώ του και με τους συν αυτώ επανέρχεται. Έχουν σπείρει άλλωστε πολλούς ανέμους και πρέπει να ετοιμάζονται για το μεγάλο θερισμό της θύελλας. Ακόμη και σε τομείς που δε συνδέονται άμεσα με τα λογιστικά δημοσιονομικά της χώρας – όπως τα Πανεπιστήμια – όπου ασφαλώς χρειάζονται αλλαγές, αλλά οι χειρισμοί της αρμόδιας υπουργού – κατά κακή μας τύχη εκ Κοζάνης ορμώμενης και αυτής – οδηγούν στην εκπαίδευση των ολίγων και κατεχόντων.
Ενώ η χώρα βαδίζει ολοταχώς στον καταπράσινο δρόμο της προόδου, οι κυβερνώντες που βύθισαν τη χώρα στη μεγάλη νύχτα, πρέπει μάλλον να ετοιμάζονται για τη δικιά τους μεγάλη νύχτα: τη νύχτα που θα φύγουν…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.