13.10.11

ΠΑΝΟΥ Θ. ΠΟΥΓΓΟΥΡΑ: Δεν πληρώνω - δεν πληρώνω!


Εκτός από τον Ντάριο Φό κανένας δεν τόλμησε πιο μπροστά να γράψει ή και να πει πως δεν πληρώνει και μάλιστα μετ' επιτάσεως. Και γιατί δεν πληρώνεις; ρώτησε ο εισπράκτορας στα διόδια;
-Έχω τους λόγους μου, το και το.
-Και εγώ τι θα πω; Υπάρχουν και προϊστάμενοι.
-Τίποτα. Απλά, σήκωσε τις μπάρες να περάσω, φώναξε μέσα από το αυτοκίνητο με κατεβασμένο παράθυρο.
-Από το πρωΐ πέρασαν πάνω από δέκα αυτοκίνητα, να δούμε που θα πάει μέχρι το βράδυ. Αναρωτήθηκε μισο-ξαφνιασμένος, μισοενημερωμένος ο υπάλληλος πίσω από το ανοιχτό παράθυρο με το προταγμένο χέρι με την απόδειξη προς τον οδηγό του αυτοκινήτου.
-Τι ήταν πάλι και τούτο; Αυτό συμβαίνει για πρώτη φορά τί έχουμε να δούμε άλλο; Ψιθύρισε ενοχλημένος ο εισπράκτορας πίσω από το τζάμι. Και όμως δεν είναι η πρώτη φορά, όσο θυμάμαι.
Όσο κρατούσε η αφήγηση του επεισοδίου από τον συνοδηγό του αυτοκινήτου επαναλήφθηκε το “δεν πληρώνω - δεν πληρώνω”.
Κοίταξα την μεταξωτή γραβάτα που φορούσα, την πρόσεξα στοχαστικά καθώς η σκέψη μου πίσω από τον φακό της μνήμης μεγάλωνε τα σχέδια της καί τα σχήματα, διευρύνει και χρωματίζει τα πεδία μέχρι που χάνεσαι σ΄αυτά. Σπάνια κρατιούνται τα χρώματα για καιρό, άλλοτε πάλι, αν δεν βρεθεί λόγος, ξεθωριάζουν με τον χρόνο.

Η γραβάτα ήταν δώρο του, μακαρίτη τώρα πιά συναδέλφου, από το Λονδίνο, την έφερε ειδικά για μένα, όταν επέστρεψε και μου την χάρισε με άπειρη ευγνωμοσύνη, για την όποια εξυπηρέτηση παρείχα στην πελατεία του, όσο εκείνος έλειπε για θεραπεία. Μου θύμισε λοιπόν η γραβάτα το δεν πληρώνω - δεν πληρώνω εκείνο που με τόσο επώδυνο τρόπο τυπώθηκε, λες και ήταν σαν από πυρογράφο, όταν χαράχτηκε ανεξίτηλα σαν εμπειρία. Ήταν πριν από μερικά χρόνια, τότε ο συνάδελφος με σοβαρό πρόβλημα υγείας υποχρεώθηκε να τρέξει απελπισμένος για θεραπεία μέχρι το Λονδίνο. Παρακάλεσε να φροντίσω την πελατεία του όσο θα έλειπε. Η δουλειά και η πελατεία του ήρθε περισσευούμενη, τί σου είναι πάλι και τούτο, να σούρχονται τα λεφτά όταν δεν τα χρειάζεσαι, όταν δεν μπορείς πια να τα ξοδέψεις. Κυριολεκτικά δεν μπορείς να τα ξοδέψεις, παρά σε γιατρούς, χρειάζονται και πόσο χρειάζονται όμως για φροντίδες υγείας

Η πελατεία του προσερχόταν πληθωρικά στην κλινική όπου συνεργαζόμασταν τότε, έτσι συνεννοήθηκε ο ίδιος με την πελατεία του, πριν φύγει. Με κάθε τηλεφώνημα από ‘κεί έτρεχα για τις πελάτισσές του, τοκετοί, καισαρικές, αιμορραγίες, οι θάλαμοι γεμάτοι από λεχώνες πελάτισσες του. Κάθε ιδιοτροπία των πελατών του εθεωρείτο υποχρέωσή μου προς τον συνάδελφό, κατά πως τα είχε συμφωνημένα εκείνος. Η δική μου συμβολή ήταν χωρίς επιφυλάξεις και εκφρασμένες αντιρρήσεις, στάθηκε αποκλειστικά και μόνο εκτελεστική σα να ήταν όλα επιτρεπόμενα και κατορθωτά. Η δική μας άποψη κρυβόταν, μια και ο συνάδελφος το υποσχέθηκε. Ένας μου ζήτησε επιτακτικά.
-Ξέρετε η γυναίκα μου έχει δύο ινομυώματα από πριν μείνει έγκυος και ο γιατρός μας είπε ότι θα τ΄ αφαιρούσε με την ευκαιρία της καισαρικής τομής.
-Μα ξέρετε αυτό που σας είπε δεν...
-Τι δεν, μας το υποσχέθηκε. (τελεία και παύλα).

Οι τοκετοί, οι καισαρικές εκτελούνται κανονικά, όλοι είναι ευχαριστημένοι από το ιατρικό έργο (την αφεντιά μου) και νοσηλευτικό (των μαιών και της κλινικής) έργο, όλα πήγαιναν καλά, όπως το υποσχεθήκαμε στον ασθενούντα συνάδελφο. Οι επισκέψεις μου τακτικές πρωί-βράδυ, όλα εκτελούνται κατά τις εντολές από Λονδίνο επικυρωμένες.
Τα τηλεφωνήματα από το Λονδίνο στην οικογένειά του συχνά. Κάποτε χρειάστηκε χρήματα, τί άλλο εκτός από “ίμερο” όπως θα έλεγε την επάνοδο και ο Όμηρος, τι άλλο λοιπόν θα χρειαζόταν ένας ασθενής στην αλλοδαπή; Τηλεφώνησε ο πεθερός του γνωστός δικηγόρος, να έρθει μαζί μου στην επίσκεψη στην κλινική και με την ευκαιρία να εισπράξει χρήματα -την ιατρική αμοιβή- από τους ασθενείς του γαμπρού του, αφού τα χρειαζόταν ο γιατρός τους μια και η έξοδός τους από την κλινική επείκετο. Ήρθε λοιπόν με το μπλοκ των αποδείξεων την ώρα της επίσκεψης μας. Ενημέρωσε τους πελάτες του γαμπρού του; μέσω της προϊσταμένης, ότι θα ήθελε εξόφληση της ιατρικής αμοιβής, όποια συμφωνήθηκε με τον γιατρό τους. Τον συνόδευσα στους θαλάμους μετά την ιατρική επίσκεψή για να τον παρουσιάσω. Δεν είχα κανέναν προσωπικό λογαριασμό μαζί τους, εξυπηρετούσα απλά τον συνάδελφό μου, η προσπάθεια του πεθερού δεν με αφορούσε, είτε πλήρωναν, είτε όχι.

Η πρώτη αντίδραση τους στην παράκληση ήταν κάποια αδιαφορία, ωσάν να μην τους αφορούσε. Δεν εισέπραξε από τον πρώτο θάλαμο, είπε θα ήταν απροειδοποίητοι η απροετοίμαστοι γι’ αυτό. Πήγαμε σε δεύτερο θάλαμο με την ίδια πρόθεση και το μπλοκάκι ανοικτό, τα ίδια και εκεί.
-Συνεννοηθήκαμε με τον γιατρό εμείς, είπαν. Κάτι υποπτεύθηκα, αλλά δεν τόλμησα να το διατυπώσω και τους άφησα να συνεχίσουν την παράκληση για εξόφληση με την προϊστάμενη. Από κάθε θάλαμο βγαίνανε το ίδιο συνοφρυωμένοι με άδεια χέρια και το μπλοκάκι δίχως αλλαγή σελίδας. Πέρασαν από τέσσερις θαλάμους, οι ασθενείς, όσοι όφειλαν, ήταν περισσότεροι από πέντε. Είμαστε σε ιδιωτική κλινική, οι λεχώνες ανεξάρτητα με τη όποια είχαν ασφαλιστική κάλυψη, όφειλαν την ιατρική αμοιβή, μια και η κάλυψη αν είχαν από κάποιο ταμείο, δεν αφορούσε παρά μόνον την κλινική και τα νοσήλια, ο λόγος γίνεται για την αμοιβή του γιατρού, όποιαν είχε προσυμφωνηθεί από τον ίδιο. Η άρνησή τους να καταβάλουν την αμοιβή του γιατρού τους μας ξάφνιασε, μας ενόχλησε, μας πίκρανε. Πιθανολόγησα την κάποια οικονομική αδυναμία τους σαν αιτία. Ίσως όταν έρθει ο γιατρός να υπολόγιζαν αλλιώς, ώστε ο καθένας να ελπίζει σε κάποια οικονομική ελάφρυνση από πλευράς γιατρού. Λες και όλοι οι άποροι είχαν σύμπτωση στην ίδια κλινική την ίδια μέρα. Να θυμίσουμε ότι οι μη δυνάμενοι να καταβάλουν ιατρική αμοιβή νοσηλεύονται σε νοσοκομεία. Ο δικηγόρος και πεθερός προσπάθησε να επαναλάβει το αίτημά του με κάποιο τόνο συναισθηματικό, αυτή την φορά ομαδικά, επιμείναμε. Βγήκαν στις πόρτες των θαλάμων στον διάδρομο με την ίδια αρνητικά τους απόφαση, φαίνεται ότι είχαν συνεννοηθεί προηγουμένως. Ήρθαν όλοι οι συνοδοί στο γραφείο της προϊσταμένης και επανελήφθη η παράκληση για εξόφληση της ιατρικής αμοιβής, επικαλεσθήκαμε λόγους οικονομικής ανάγκες του γιατρού τους, μήπως και η όποια συγκίνηση επιφέρει κάποιο αποτέλεσμα. Τα πρόσωπα τους το ίδιο αδιάφορα σαν να μην τους αφορούσε η εξόφληση του λογαριασμού, η δική τους η υγεία και η ζωή μια φορά διασφαλίστηκε, η υγεία και η ζωή του γιατρού τους; Όσο εξαρτάται από την δική τους, εξόφληση;

-Την αδιαφορία τους στην αίτησή μας, περίπου παράκληση, την διαδέχτηκε κάποια σοβαρότητα που έδειξε προειλημμένη απόφαση. Κάποιοι ψιθύρισαν.
-Μα ο γιατρός....
-Τι ο γιατρός; είπα.
-Ο γιατρός είναι άρρωστος, είπαν σχεδόν όλοι μαζί. Τότε τους είδαμε όλους συγκεντρωμένους με την ίδια απόφαση και επιθετική ίσως διάθεση, να διατυπώνεται τμηματικά απ΄ όλους «αφού ο γιατρός είναι... άρρωστος». Κοιταχτήκαμε στα μάτια και αναρωτηθήκαμε «τί ήθελαν να πουν»
-Και επειδή είναι άρρωστος; τόλμησα να πω.
-Αν επιστρέψει, τα βρίσκουμε μεταξύ μας, εμείς τα είπαμε με τον γιατρό. Παρατήρησα τότε ανάμεσά τους και εκείνος που του υποσχέθηκε ο γιατρός τους την ταυτόχρονη αφαίρεση των ινομυωμάτων κατά την καισαρική τομή, όπως άλλοι έταξαν και άλλοι έπραξαν, με ότι αυτό συνεπάγεται για όσους γνωρίζουν τι σημαίνει ιατρικά αυτή η απόπειρα. Όταν λοιπόν ήρθε η ώρα να πληρωθεί η αμοιβή, τότε επένδυσαν στη προσδοκία του θανάτου. Λονδίνο, καρκίνος πολλά γίνονται, ήταν κάτι απροσδόκητο που συζητήθηκε από πριν, όλοι συμφώνησαν και αποφάσισαν “δεν πληρώνω - δεν πληρώνω”. Αυτό συζήτησαν με τον γιατρό τους; ότι μπορεί και να μην γυρίσει, πάντως εκείνοι δεν πληρώνουν σε άλλους την αμοιβή του.

Τί ακριβώς ελπίζουν; ότι ο θάνατος χαρίζει την οφειλόμενη αμοιβή τους για υπηρεσίες προς τον αποθανόντα;
-Ακούστε με, παράπονα δεν έχετε από μένα, δεν σας γνωρίζω, εξυπηρέτησα τον συνάδελφό μου, δεν μ΄ ενδιαφέρει αν τον πληρώσετε ή όχι. Δεν περίμενα ποτέ ότι, η ιατρική αμοιβή θα εξαρτάται από το αν θα επιστρέψει ο ασθενής γιατρός σας από το εξωτερικό, αν ναι τότε, ίσως, αν όχι τότε “δεν πληρώνω -δεν πληρώνω”. Αν πληρώσουμε τώρα; τί έχουμε να κερδίσουμε από τον καρκίνο του γιατρού; Μπορεί και να μην γυρίσει, γι αυτό και “δεν πληρώνω - δεν πληρώνω”.
-Η γραβάτα από μετάξι αν και δώρο συναδέλφου σπάνια πια φοριέται. Νομίζω ότι κρατάει τις δυο κακές θύμησες του θανάτου του γιατρού και του πως ο θάνατος του ίσως εξαργυρωθεί με το “δεν πληρώνω - δεν πληρώνω”. Φοριέται τέτοια γραβάτα;


φωτό: David Attenborough



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ