31.10.11

ΒΑΣΙΛΗ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΥ: Η Τουρκία σήμερα [και εμείς]

Πέρυσι τον Οκτώβριο είχα γράψει ένα άρθρο με τίτλο «Μια ευχάριστη είδηση από… απέναντι» που δημοσίευσε η ΟΔΟΣ στο υπ’ αρ. 560 φύλλο της. Αφορμή αυτού του άρθρου, και του… ενθουσιασμού μου, ήταν το δημοψήφισμα που πραγματοποιήθηκε στην Τουρκία στις 12 Σεπτεμβρίου 2010 για αλλαγή του Συντάγματός της. Αυτό που ίσχυε ήταν το καθιερωμένο από το δικτάτορα Εβρέν που είχε επιβάλει πριν 30 χρόνια στις 12 Σεπτεμβρίου του 1980. Το αποτέλεσμα ήταν αυτό, που επιθυμούσε ο Ερντογάν, δηλαδή την αλλαγή του.

Η αισιοδοξία μου, από το αποτέλεσμα αυτό ήταν πως ο Ερντογάν, ο Τούρκος Πρωθυπουργός θα μπορούσε ύστερα από το γεγονός αυτό να τιθασεύσει τους στρατηγούς του, ώστε όσο αφορά εμάς κάποια στιγμή να σταματήσουν οι προκλήσεις κύρια με τις πτήσεις των αεροπλάνων τους πάνω από τα νησιά μας, κατά παράβαση και παραβίαση καθιερωμένων διεθνών κανόνων, αλλά και δηλώσεων για αλλαγές στο status quo του Αιγαίου.

Όπως είναι γνωστό η κατάσταση αυτή, δηλαδή η επιθετικότητα ή καλύτερα η προκλητικότητα, μαζί με δηλώσεις και άλλες ενέργειες (όρα Στρατιά Αιγαίου) έφερναν τη χώρα μας σε δύσκολη θέση και την ανάγκαζαν σε ανάλογους με την Τουρκία εξοπλισμούς. Τρισεκατομμύρια δραχμές παλαιότερα, δισεκατομμύρια ευρώ σήμερα, ξοδεύονται για αεροπλάνα, τανκς, υποβρύχια, πλοία και άλλα όπλα, από την προκλητική συμπεριφορά της γείτονος. Αν αυτά τα χρήματα δεν πήγαιναν για… σίδερα (συνεχώς χρειάζονται αλλαγές προσθέσεις ή ανανεώσεις) και διετίθεντο για ειρηνικούς σκοπούς η πατρίδα μας θα ήταν ασφαλώς σε καλύτερη οικονομική κατάσταση και μπορεί η σημερινή οικονομική κρίση, μέσα στη διεθνή, να ήταν πιο ελαφριά και να μη βρισκόμαστε τώρα σχεδόν σε αδιέξοδο!

Όμως από πέρυσι μέχρι σήμερα μεσολάβησαν πολλά γεγονότα και ειπώθηκαν πολλά, κύρια για τα οικονομικά μας πράγματα, που είναι δύσκολα. Όμως υπήρξαν εξελίξεις και με την Τουρκία. Άλλοτε ήταν τέτοιες ώστε να θεωρούνται ευνοϊκές για τις σχέσεις μας με αυτή και φέρνοντας αισιοδοξία για μείωση των εξόδων για εξοπλισμούς και άλλοτε αντίθετα απαισιόδοξες, οπότε η σκέψη πήγαινε στην επικρατούσα άποψη πως «οι Τούρκοι είναι πάντα Τούρκοι, δεν αλλάζουν». Και σκεπτόμουν μήπως η αισιοδοξία που είχα εξωτερικεύσει στο άρθρο μου στην ΟΔΟ, ξέφευγε από την πραγματικότητα.

Σκέπτομαι πως αυτοί (οι Τούρκοι) διακατέχονται από ένα εγωισμό εκτιμώντας ή υπερεκτώντας την πλεονεκτική θέση της χώρας των. Τώρα δε με την κυριαρχία και σταθερότητα με τον Ερντογάν, με την οικονομία να πηγαίνει καλά ύστερα από την περιπέτειά τους με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (Δ.Ν.Τ.) μαζί με τον… πονηρούλη και πάντα γελαστό Υπουργό τους των εξωτερικών, τον Νταβούτογλου, φαίνεται πως έχουν κυριαρχηθεί από το σύνδρομο της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Ξεχνώντας βέβαια τους Κούρδους και την καθυστέρηση του εσωτερικού τους χώρου, πέρα από την Κωνσταντινούπολη, Σμύρνη και δυτικά παράλιά τους. Εν πάση περιπτώσει δείχνουν να θέλουν να παίξουν και διεθνή ρόλο. Είναι γεγονός πως το παίζουν λίγο…. άκομψα ή καλύτερα λίγο… χωριάτικα.
Ντόρος στην Συρία (μεγάλο κακό που θα φτάσει;) στάλθηκε ο Νταβούτογλου να διορθώσει την κατάσταση. Αναστάτωση στη Λιβύη παρών και ο Νταβούτογλου. Εμμονή στην απαίτηση συγνώμης από τους Ισραηλινούς για τα επεισόδια (και νεκροί) στα Ισραηλινά παράλια, πέρυσι κ.ά. Και βέβαια να μη το ξεχνούμε πως συμπεριελήφθηκε και στην ομάδα των G 20 δηλαδή ομάδα των πολυπληθέστερων (Κίνα, Ινδία, Βραζιλία κ.λ.π.) χωρών και των πλέον αναπτυγμένων (Δύση, Ιαπωνία) και συν το γεγονός αυτό θα δυνάμωσε την αλαζονεία τους.

Έχουμε λοιπόν να κάνουμε με μια γειτονική χώρα πολυπληθή, που δυναμώνει και οικονομικά (κατ’ εμέ δεν της λείπουν τα προβλήματα) και που καταφέρνει να ακούεται και πιο… πέρα.
Κατά τη γνώμη μου όπως ανέφερα, άκομψα, όπως βγαίνει και από τις αντιδράσεις των Η.Π.Α. και Ρωσίας στην προσπάθειά της (Τουρκίας) να παρεμβαίνει στην συμφωνία Κύπρου και Ισραήλ να εκμεταλλευθούν τα πλούσια κοιτάσματα φυσικού αερίου, που φαίνεται να υπάρχουν στα γειτονικά χωρικά ύδατα των δύο χωρών. Η θέση των δύο μεγάλων χωρών εκδηλώθηκε καθαρά υπέρ της Κύπρου και του Ισραήλ.

Τώρα όσο αφορά τα πολύ δικά μας, με αυτούς θέματα, κρίνω πως ο ενθουσιασμός μου, η καλύτερα η αισιοδοξία μου από το αποτέλεσμα, του τουρκικού δημοψηφίσματος δεν ήταν χωρίς εξελίξεις όπως θα διαφανεί από την αναφορά μου παρακάτω, στα γεγονότα που μεσολάβησαν από τον προηγούμενο Σεπτέμβρη ως το φετινό. Θα αρχίσω από τα όχι καλά.
1. Οι δηλώσεις του Ερντογάν στην κατεχόμενη Κύπρο, που ήταν απόλυτα, αρνητικές για διαφαινόμενη λύση. «Επίδειξη θράσους Ερντογάν από τα κατεχώμενα» γράφουν οι εφημερίδες. Κάτι θα υπολογίζει ο πονηρός. ΔΕΝ αποχωρούν τουρκικά στρατεύματα. ΔΕΝ ανοίγει η Αμμόχωστος. ΔΕΝ επιστρέφεται η Μόρφου. ΔΕΝ συζητά για το Ριζοκάρπασο.
2. Ο Νταβούτογλου (περισσότερους Έλληνες συναντάς με την Τουρκική κατάληξη –όγλου παρά Τούρκους, γιατί;) δήλωσε στα σοβαρά ότι το Καστελόριζο βρίσκεται στη… Μεσόγειο. Είναι να τρελαίνεσαι με αυτά, αλλά αυτοί το… χαβά τους. Κάπου το πάνε!
3. Δεν σταμάτησαν οι πτήσεις των αεροπλάνων τους από τα νησιά αλλά δεν είναι ιδιαίτερα προκλητικές. Δεν έχω κάποιο άλλο γεγονός υπ’ όψη μου που θα επηρέαζε αρνητικά, θα λέγαμε το καλό κλίμα που επικρατεί τον τελευταίο καιρό.

Τα θετικά: 

1. Η κυριαρχία του Ερντογάν επί των στρατηγών. Αυτό είναι πολύ σημαντικό για την Τουρκία και έμμεσα για μας. Οι υποθέσεις «Εργκενεκον και Βαριοπούλα» στις οποίες αποδείχτηκε πως συμμετείχαν και στρατηγοί εν ενεργεία, πέρα από τους αποστράτους, κατά της κυβέρνησης και παραίτηση της ηγεσίας των, άνοιξαν τον δρόμο στον Ερντογάν να κυριαρχήσει πλέον και στο Στρατό. Είναι χαρακτηριστικές οι τελευταίες εμφανίσεις του Πρωθυπουργού με την ηγεσία του στρατού. Στην πρώτη κάθεται ο Ερντογάν, στη σχετική συνεδρίαση του στρατιωτικού συμβουλίου, στη μέση μιας απ’ τις παράλληλες σειρές του μεγάλου τραπεζιού, ανάμεσα στους στρατηγούς. Στην δεύτερη κάθεται στην κορυφή του τραπεζιού δίπλα στον αρχηγό του στρατού και στην Τρίτη (φωτογραφία) κάθεται μόνος στην κορυφή του τραπεζιού με τις γροθιές πάνω στο γραφείο και στις δύο παράλληλες σειρές οι στρατηγοί με τα χέρια τους κάτω. Το γεγονός αυτό το θεωρώ καθοριστικό για το μέλλον της γειτονικής χώρας, αλλά οπωσδήποτε και με ευνοϊκά επακόλουθα κατά την άποψή μου και για τη χώρα μας.
2. Το δεύτερο γεγονός είναι η είδηση που κυκλοφόρησε πως διαλύεται η στρατιά του Αιγαίου, που φυσικά εποφθαλμιούσε το Ελληνικό Αιγαίο.
3. Οι κοινές συνεδριάσεις μεγάλου μέρους των υπουργών των δύο κυβερνήσεων στην Αθήνα και την Άγκυρα για λύση (εύκολων) προβλημάτων που απασχολούν τις δύο πλευρές.
4.Το πολύ σημαντικό, οικονομικό, γεγονός δηλαδή την επιστροφή των «Βακουφίων» στους Ρωμιούς της Πόλης, που αποτέλεσε και την αφορμή για τη γραφή του παρόντος άρθρου μου.
Εν τω μεταξύ ο πονηρούλης Νταβούτογλου έθεσε θέμα αμοιβαιότητας από τις βαλκανικές, ιδιαίτερα από την Ελλάδα, χώρες να πράξουν ανάλογα δηλαδή να επιστρέψουν ακίνητα που πέρασαν από την Οθωμανική Αυτοκρατορία στις χώρες αυτές, στους εδώ ομοεθνείς τους. Έχω την άποψη πως δεν είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα αφού οι δεσμεύσεις καλύτερα οι κατασχέσεις, στην Κωνσταντινούπολη έγιναν το 1972, ενώ στην Ελλάδα οι όποιες ρυθμίσεις συμφωνήθηκαν και διακανονίσθηκαν πριν τον πόλεμο του 1940.
Στο θέμα των «Βακουφίων» αναφέρεται με πιο συγκροτημένο, φυσικά, άρθρο στα ΝΕΑ ο αναπληρωτής καθηγητής στο Παν. Μακεδονίας κ. Κων. Τσιτσελέκης. Σε μια παράγραφό του αναφέρει: « Αρχίζει να γίνεται διακριτό ότι στην Τουρκία αρχίζουν να καταλαμβάνουν χώρα σημαντικές μεταρρυθμίσεις σε θέματα δικαιωμάτων των μειονοτήτων, αν και πολλά μένουν να γίνουν ώστε το νομικό καθεστώς των Βακουφίων να «κανονικοποιηθεί», πλήρως, να απεγκλωβιστεί δηλαδή από τις συνθήκες μέσα στις οποίες οι μειονότητες είναι ορατές μόνο ως «εξαίρεση».
5. Θα ήθελα να προσθέσω, για να θυμίσω, και την επί δύο ώρες, συνομιλία των δύο Πρωθυπουργών. Όταν ο δικός μας, ο Γιώργος Παπανδρέου επισκέφθηκε την Τουρκία, αλλά και τα σταράτα λόγια του προς τους στρατηγούς της σύναξής των. «Δεν αλλάζει τίποτε με το να πετάτε τα αεροπλάνα σας λίγα μέτρα πάνω από τον ουρανό στο Φαρμακονήσι».
Θα επιμείνω στην επί δύο ώρες των δύο ηγετών, στην τετ-α-τετ, που λέγεται συζήτηση. Δεν μπορεί εκεί να μην συζητήθηκαν πολύ σοβαρά πράγματα. Αν με κάποια δούνε-λαβείν μεταξύ των δύο χωρών, ανεπαίσθητης σημασίας που να μη θίγουν τον εθνικό εγωϊσμό των δύο λαών, βρεθεί μια οριστική λύση στις όποιες διαφορές, βασικά αυτοί επιμένουν, θα είναι ευλογία Θεού (Χριστού και Αλλάχ) για τις δύο, κύρια για τη δική μας, χώρες!

Πριν στεγνώσει η μελάνη, όπως λεγόταν όταν γράφαμε με μηχανή (οι νέοι δεν θα την ξέρουν) ή μόλις τελείωσα το πόνημά μου για τους Τούρκους (2/9/2011) ήρθε σαν βόμβα η είδηση της έκθεσης του ΟΗΕ για τα περσινά επεισόδια στα χωρικά ύδατα του Ισραήλ με τους ακτιβιστές. Αυτή σημειώνει πως οι Ισραηλινοί υπήρξαν με πολύ σκληροί στην αντιμετώπιση της παρέμβασης των ακτιβιστών (υπήρξαν 9 νεκροί Τούρκοι) αλλά δικαιολογούνται (οι Ισραηλινοί) εν πάση περιπτώσει, στην αντιμετώπισή των επισκεπτών. Όσο αφορά την Τουρκία κατανοεί την αναστάτωση από το γεγονός, αλλά θεωρεί ιδιαίτερα έντονο τον τρόπο αντίδρασής της.  Οι Τούρκοι απάντησαν σ’ αυτό με απέλαση του Ισραηλινού Πρέσβη στην Άγκυρα! Επιβεβαιώνεται δηλαδή η άποψή μου πως ενεργούν κατά κάποιο τρόπο… άγαρμπο όχι διπλωματικό. Ε με τέτοιες κινήσεις δεν πείθεις, την διεθνή κοινότητα που θέλει μαζί με την όποια δύναμη και ψυχραιμία και διπλωματικότητα. Βλέπουμε τους Κινέζους με τι ήπιο και διπλωματικό τρόπο κατακτούν τον κόσμο. Χωρίς να προβάλλουν την δύναμή τους με το 1,4 δις. κόσμο τους. Οι Τούρκοι μπρος σ’ αυτούς είναι μια…χούφτα, 80 (λένε αυτοί) εκατομμυριάκια!

Ύστερα από αυτό το περιστατικό βγήκαν στην επιφάνεια και οι ενστάσεις των δικών μας (Ελλήνων) εν τάξει στα βακούφικα αλλά πως και πότε. Ακούστηκε για την στρατιά του Αιγαίοιυ (κατάργησή της) αλλά μέχρι σήμερα δεν πραγματοποιήθηκε. Θα καταλήξω ότι είναι… απρόβλεπτοι και επομένως χρειάζεται προσοχή.

Όμως θα εμμείνω στην άποψη της μεγάλης σημασίας του γεγονότος της επιβολής του Ερντογάν επί των στρατηγών και της επί δίωρο συζήτησης των δύο πρωθυπουργών. Ενώ το σήριαλ των επεισοδίων με τους Ισραηλινούς αλλά και την Κύπρο συνεχίζεται και ίσως χειροτερέψει όπως διαγράφεται από τις προθέσεις των Τούρκων εν όψει και της συμφωνίας για έρευνες για αέριο στα χωρικά ύδατα των χωρών τους.
Θα κλείσω την αναφορά μου στο θέμα (Τουρκία), επαναλαμβάνοντας την άποψη πως είναι… απρόβλεπτοι αλλά και εκτός των διεθνών πρακτικών παρά την ικανοποιητική πρόοδό τους σε πολλούς τομείς.


Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 22 Σεπτεμβρίου 2011, αρ. φύλλου 608

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ