21.5.13

ΠΕΡΔΙΚΚΑ ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ: Οικονομική ανάπτυξη




Ανάπτυξη: Βελτίωση των οικονομικών δεικτών, με βασικό στοιχείο την αύξηση της παραγωγής [ΜΠΑ]. Σταδιακή αύξηση ή βελτίωση της βιομηχανίας [ΑΠΘ] [ειδικ.] Η προαγωγή της οικονομίας μιας χώρας ώστε αυτή να φτάσει το  επίπεδο των αναπτυγμένων [ΠΑΠΥΡΟΣ]. 

Προσπάθησα να παρακολουθήσω μια εκπομπή για την ανάπτυξη. Δεν θυμάμαι ακριβώς τον τίτλο της. Πέμπτη επί 2, ή κάπως έτσι. Η διαφημιστική παρουσίαση, εμφάνιζε ότι θα παρουσιάσουν ένα σοβαρό θέμα: Πως η Ελλάδα θα ξεφύγει από την σημερινή κατάσταση, και θα αναπτύξει τις παραγωγικές της δυνατότητες, και ίσως κάτι παραπάνω, με την βοήθεια των φίλων μας Γερμανών.
Πήρα θέση μπροστά στη τηλεόραση, με το καφεδάκι μου, τα κουλουράκια και την ελπίδα μου. Επί τέλους θα δω προτάσεις… Η γυναίκα μου (η Ντένια) πήγε στη κουζίνα. Πάλι θα απελπιστείς, θα απογοητευθείς και θα βρίζεις με είπε.

Για μένα φαινόταν κάτι διαφορετικό. Ένα ζευγάρι σεμνών παρουσιαστών -τους είχα ξαναδεί στην παρουσίαση του Γαβρά- καλεσμένος ο καθ’ ύλην αρμόδιος Υπουργός της Ανάπτυξης και το σπουδαιότερο δεν υπήρχαν άνθρωποι του ΣΥΡΙΖΑ, που καταστρέφουν κάθε δημιουργικό, στη ζωή και τις συζητήσεις! Στους καλεσμένους δεν ήταν ούτε η Βούλτεψη ούτε ο Ντινόπουλος, ούτε ακόμη οι δύσκολοι ιδεολόγοι: Η οικογένεια Μητσοτάκη, ο Βορίδης, ο Πρετεντέρης, ο Ευαγγελάτος. Ακόμη και η χαριτωμένη Έλλη Στάη απουσίαζε …

 Ο κ. υπουργός, ένας νέος άνθρωπος, που είχε διατελέσει ευρωβουλευτής, αλλά και υπουργός στη κυβέρνηση Καραμανλή.  Βέβαια η λύση που είχε δώσει στο θέμα της Ολυμπιακής δεν ήταν της απόλυτης έγκρισής μου, αλλά τότε ήταν και άπειρος και υπήρχαν πολιτικές σκοπιμότητες, σκέφτηκα. Μπορούσε λοιπόν να περιμένει κανείς, μια σωστή τοποθέτηση του θέματος, και ίσως κάποιες δημιουργικές προτάσεις.

Το ξεκίνημα της εκπομπής θαυμάσιο! Ο παρουσιαστής θέτοντας το θέμα είπε ότι ο κ. υπουργός θα μας αναπτύξει, την έννοια της ανάπτυξης και τις κυβερνητικές θέσεις. Ο κ. υπουργός πήρε το λόγο, και δεν κατάλαβα, πραγματικά, γιατί θέμα μιλούσε. Δεν θυμάμαι αν είπε όλη την ιστορία της ζωής του, αλλά δεν ένοιωσα ότι ανάμεσα σ’ αυτά που έλεγε μιλούσε και για ανάπτυξη… Μια πρώην βουλευτής προσπάθησε να επαναφέρει στο θέμα τον κ. υπουργό αλλά μάταια.

 Ο σκηνοθέτης Λιγνάδης, ξανατοποθέτησε το πρόβλημα ευγενικά, προσπαθώντας να δώσει μια νέα ευκαιρία στον υπουργό, αλλά μπα, αυτουνού το αφτί δεν ίδρωνε, δεν άκουγε.
 Ο κ. υπουργός συνέχισε να λέει ότι φταίμε όλοι μας και κυρίως ο ΣυΡιζΑ για την κατάντια μας, και ευτυχώς που ο θεός έστειλε στην Ελλάδα … τον Σαμαρά.
 Οι παρουσιαστές προσαρμόστηκαν αμέσως στις κατευθύνσεις του κ. υπουργού. Σωστή αντίδραση της ανεξάρτητης (sic) κυβερνητικής δημοσιογραφίας. Δεν έβρισα όπως περίμενε η γυναίκα μου, αλλά έπεσα σε περισυλλογή.

 Προσπάθησα να συγκεντρώσω τη σκέψη μου, στην ανάπτυξη. Άνοιξα λεξικά. Βρήκα την ανάπτυξη που οι διαφημιστές της εκπομπής παρουσίαζαν! Οι παρουσιαστές γνώριζαν το θέμα. Απλώς η περίφημη «δημοσιογραφική δεοντολογία» αποδείχτηκε «τρίχες κατσαρές», μπροστά στη διαφαινόμενη επιθυμία των Αρχών!
 Ο κ. υπουργός; Δεν μπορώ να φανταστώ υπουργός «Ανάπτυξης» και να μην ξέρει τι σημαίνει ανάπτυξη. Επειδή όμως στην Ελλάδα όλα συμβαίνουν και επειδή είτε ξέρει είτε δεν ξέρει το αποτέλεσμα είναι το ίδιο, σκέφτηκα, ότι για μας, τους πολίτες, τα υποζύγια, ίσως χρειάζεται μια συζήτηση για το θέμα.
Σε λίγο καιρό, θα έχουμε εκλογές και υπάρχει μεγάλη πιθανότητα κυβερνητικής αλλαγής. Τι θα περιμένουμε τότε, ακούγοντας τη λέξη ανάπτυξη;

Στην ελληνική κοινωνία, όπου η ιθύνουσα τάξη κυριαρχείται (εμπλουτισμένη με τα λαμόγια: δοσίλογους, μαυρογορήτες, τοκογλύφους και φοροφυγάδες) από το εμπορικό και ξενόφερτο Κεφάλαιο, η παραγωγή δεν έχει το πάνω χέρι. Κυρίως η βιομηχανική παραγωγή, ο κορμός της ανάπτυξης, για όλο τον κόσμο. Η ιδιομορφία αυτή, μας φέρνει κοντά στο Μεσαίωνα, ο οποίος δεν είχε γνωρίσει φυσικά βιομηχανικό πολιτισμό και έτσι ενδιαφερόταν μόνο για την ναυτιλία, και την πρωταρχική εκμετάλλευση της φύσης, τις τεχνικές απόκτησης γνώσης που να αφορούν την γεωργία, την κτηνοτροφία το ψάρεμα, την εξόρυξη. Ο τουρισμός, σαν παραγωγική δύναμη, δεν είχε ανακαλυφτεί.

Έχει λοιπόν όλα τα μεσαιωνικά χαρακτηριστικά, ενώ ο Κόσμος, από τα μέσα του19ου αιώνα, αναπτύσσει την επιστήμη που η εξέλιξή της είναι μεγάλη και αλλάζει τις επιδιώξεις. Φτάσαμε στις μέρες μας όπου η παρουσία της είναι φανερή. Στις αρχές του 20ου αιώνα, κυριαρχεί επί της τεχνικής. Με την δυναμική και γενικευμένη δε εισβολή της στην παραγωγή γίνεται άμεση παραγωγική δύναμη, που καθιστά συγχρόνως το εργοστάσιο, το ευνοϊκό της πεδίο εφαρμογής, ευφυέστερο από τους άλλους τομείς της οικονομίας.
Αυτό επιτρέπει στη βιομηχανία να αναπτυχθεί με ρυθμό εξαιρετικά γλήγορο. Παρατηρούμε ότι το παγκόσμιο βιομηχανικό προϊόν έγινε περίπου 60 φορές μεγαλύτερο στα τέλη του 20ου αιώνα, απ’ ότι ήταν το 1900.

Οι νέες τεχνολογίες, πληροφορική, βιοτεχνολογία, με εντατική εκμετάλλευση της έρευνας, θα μπορούσαν να ωθήσουν ακόμη περισσότερο την βιομηχανική παραγωγή.
 Θα εξαρτηθεί δε στο μέλλον από το πολιτικό καθεστώς που θα ελέγχει την επιστήμη, αν θα λειτουργήσει σαν λύτρωση ή σαν εφιάλτης, σχεδόν σε όλες τις καθημερινές μας πράξεις. Εφιάλτης είναι, π.χ., ο συνδυασμός αναπτυγμένης επιστήμης με τον φασισμό, όπως μας φανερώνει η Χιτλερική Γερμανία
 Ο συνδυασμός τεχνικής ανάπτυξης και οργανωτικής προόδου, που προηγήθηκε της βιομηχανικής επανάστασης, κατέληξε στην απόλυτη κυριαρχία της επιστήμης επί της βιομηχανικής παραγωγής, έτσι που μπορούμε να μιλάμε σήμερα, για επιστημονική επανάσταση στη βιομηχανία, τόσο για τον τρόπο παραγωγής, όσο και για την δημιουργία καινούργιων υλικών, που σχεδόν κάθε μέρα, από τον 20ο αιώνα, γεμίζουν την ζωή μας [1].

Χωρίς δισταγμό μπορούμε να πούμε, ότι τα ανώτατα παραγωγικά επίπεδα, τεχνικά και επιστημονικά αποτελούν ένα σύνολο, ταυτίζονται. Δεν μπορώ να φανταστώ επιστήμη χωρίς υψηλή τεχνική, ούτε υψηλή τεχνική χωρίς ενσωματωμένη επιστήμη. Ξεχωρίζουν μόνο στη φιλοσοφία τους. Η επιστήμη αναζητά την αλήθεια, η τεχνική επιζητά την ορθή εφαρμογή της επιστήμης για καλύτερη και με λιγότερο κόπο παραγωγή αγαθών. Άλλο βέβαια αν η επιστήμη καθοδηγείται και προσανατολίζεται στην αναζήτηση προϊόντων που θα εξουδετερώνουν την πτώση του ποσοστού κέρδους των αστών, και η τεχνική στην αύξηση της «παραγωγικότητας», δηλαδή πάλι στη καλύτερη, και αποδοτικότερη αξιοποίηση του Κεφαλαίου, και παρεμπιπτόντως στην ελάφρυνση του ανθρώπινου κόπου.

Συμπερασματικά, για την εποχή μας. Δεν μπορώ να καταλάβω ανάπτυξη χωρίς λειτουργία βιομηχανίας.  Δεν υπάρχει αναπτυγμένη βιομηχανία χωρίς επιστημονική στήριξη. Δεν υπάρχει επιστημονική στήριξη χωρίς έρευνα, και δεν μπορεί να γίνει έρευνα χωρίς επενδύσεις, χωρίς κεντρική κατεύθυνση του είδους της βιομηχανίας που θέλουμε να στηρίξουμε.
Ξένες επενδύσεις, που το μυαλό, η έρευνα βρίσκονται σε άλλους τόπους, είναι ευπρόσδεκτες γιατί παρέχουν κάποια απασχόληση, δεν είναι όμως ανάπτυξη.

Ο κ. υπουργός ανάπτυξης, δεν είπε λέξη για βιομηχανία. Μίλησε για κάποια χρήματα της Ε.Ε, για δρόμους (φυσικά χρήσιμες επενδύσεις), για αξιοποίηση (γράφε ξεπούλημα) παραγωγικών μέσων, και για κάποια χρήματα που θα δοθούν σε μικρές βιομηχανίες [2].  Οι ιθύνοντες μας: Δεν καταλαβαίνουν; Πιέζονται από συμφέροντα; Τους οδηγεί η οκνηρία; Το περίφημο απροσδιόριστο πολιτικό κόστος; Ομολογώ δεν μπορώ να το εξηγήσω.

Ο μακαρίτης Κ. Καραμανλής, αγόρασε (Ναι, το πληρώσαμε!) πετροχημικό εργοστάσιο και το εξαφάνισε ύστερα από πιέσεις από το εξωτερικό. Το ΠαΣοΚ, έκανε σχέδιο αντιμετώπισης των πολυεθνικών του φαρμάκου, έκτισε εργοστάσιο παραγωγής αντιβιοτικών στην Πάτρα και τεχνητού νεφρού στη Λάρισα, οργάνωσε επιχείρηση παρακολούθησης και ελέγχου της διακίνησης φαρμακευτικών προϊόντων, και δημιούργησε το ΙΦΕΤ (για Ινστιτούτο Φαρμακευτικής Έρευνας και Τεχνολογίας!). Τα κατάπιε όλα, ρημάζοντας και την τοπική παραγωγή.

Σοφέ Πάγκαλε! Μαζί τα φάγατε τα εργοστάσια. Εμείς απλά τα πληρώσαμε.
Ο φίλος μου Κώστας Μπούσιος, έφαγε χρόνια για να στηρίξει ένα Κέντρο Γούνας με επιστημονικό τμήμα πιστοποίησης, το κλείσανε. Ελπίζω να τον έμεινε η ικανοποίηση ότι παρ’ όλες τις δυσκολίες, έγινε η βιομηχανία τροφής γουνοφόρων ζώων, για την οποία αγωνίστηκε, σαν συνέπεια της δουλειάς που επιτελέστηκε στο Κέντρο Γούνας. Δεν θα υπήρχε η σημερινή παραγωγή δερμάτων της Καστοριάς, με την σημαντική εισαγωγή συναλλάγματος, αν το Κέντρο Γούνας δεν οργάνωνε την βιομηχανία τροφής γουνοφόρων ζώων.

Ο ΣυΡιζΑ Καστοριάς, κατεβάζει ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα για την γούνα και η Κυβέρνηση το αγνοεί.
Αν ο κ. υπουργός δεν έκλεινε την ομιλία του, με αναφορά στον κακό ΣυΡιζΑ που με την πολιτική του, αντιμάχεται τις επενδύσεις, αλλά φέρνοντας για παράδειγμα την σχεδιασμένη επιστημονικά βιομηχανική ανάπτυξη που πέτυχε το Κέντρο Γούνας, θα μπορούσαμε να χαιρετίσουμε έναν «κατάλληλο» υπουργό.

 Ο Σουρής έγραφε:
Ευλογημένη Ελλάδα.
Γράφεις δράματα γελάνε
Γράφεις κωμωδίες κλαίνε


[1] Σήμερα παράγονται περίπου 10.000.000.000 [10 δις] διαφορετικά προϊόντα το χρόνο…
[2] Να δούμε πως αντιμετωπίζουν τις Μικρό-Μεσαίες – Επιχειρήσεις οι Γάλλοι π.χ.



Σχετικό κείμενο: Λόγος & Αντίλογος (Α. Πηχιών)


Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 21 Φεβρουαρίου 2013, αρ. φύλλου 680

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ