ΒΑΣΙΛΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ: Ποιος κυριάρχησε μετεμφυλιακά στις ιδέες

Ελλάδα 1973

Προσωπικά πιστεύω ότι μετά τον εμφύλιο η μεν δεξιά «νίκησε» η δε αριστερά μέσω αντίληψης της για την δομή του κράτους και της κοινωνίας επιβλήθηκε έμμεσα. Ο ίδιος όντας μεταπολιτευτικός φοιτητής (1975) διαπίστωσα ότι δεν υπήρχε άλλος δρόμος παρά μόνο αυτός του ασπασμού του δόγματος της αριστερά! Αλλιώς ήσουν εκτός! Γιατί συνέβη όμως αυτό;
Η ηγεμονία της αριστεράς οφείλεται στην εν μέρει ταύτιση του κράτους με την δεξιά μετά τον εμφύλιο. Η θεώρηση ότι οι ηττημένοι αποκλείονται (ως ένα βαθμό φυσιολογικά!) χρησιμοποιήθηκε κατά κόρο και κυρίως χωρίς αρχές. Αντί να γίνει μετά την σφαλιάρα του εμφυλίου προσπάθεια να ξεφύγουμε μπροστά από τις παθογένειες ( που ήταν και η βασική αιτία εμφυλίου), μείναμε στην χρησιμοποίηση του κράτους όπως το είχαμε και το έχουμε ακόμη στο μυαλό μας. Λάφυρο της εκάστοτε εξουσίας!
Ήταν η ευκαιρία μας ανήκοντας στους νικητές του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου παίρνοντας και χρησιμοποιώντας σωστά το σχέδιο Μάρσαλ να βάλουμε στο παιχνίδι όλους τους δημιουργικούς Έλληνες. Να σβήσουμε τον εμφύλιο γρήγορα και να αγκαλιάσουμε όλα τα σύγχρονα ρεύματα σκέψης! Αντ’ αυτού συνεχίστηκε ο διαχωρισμός.
Αφαιρετικά και συμπερασματικά υποστηρίζω ότι :Η αριστερά είχε στην οικονομία και στο κράτος λάθος. Ευτυχώς ηττήθηκε! Όμως η δεξιά δεν είχε δυνατότητα επιβολής μιας σύγχρονης ιδεολογίας που οριοθετούσε το κράτος.Που το έβαζε κανόνες. Κυρίως στην οικονομία. Που θα άντεχε στην λαίλαπα του λαϊκισμού. Γιατί η τέχνη του λέγε μίλα και υπονόησε ότι το κράτος θα επιλύσει όλα τα προβλήματα του καθένα είναι η κορωνίδα του λαϊκισμού και χρησιμοποιήθηκε από τα κομμουνιστικά κόμματα με έμμεσο και έντεχνο τρόπο! Αυτό δεν αντιμετωπίζεται εύκολα. Εδώ λύγισε κράτη όπως η Ουγγαρία που ήταν επί χρόνια κυρίαρχα στην Ευρώπη. (Αυστροουγγαρία).Εμάς θα άφηνε ανεπηρέαστους!
Οι ιδέες λοιπόν είτε μας αρέσει είτε όχι ήταν περισσότερο λαϊκιστικής παρά αριστερής προέλευσης! Επειδή όμως συγγένευαν περισσότερο με την «κράτος πατερούλης» αντίληψη της αριστεράς και αυτό εν μέρει την βόλευε κιόλας φαινόταν σαν επικράτηση των αριστερών ιδεών. Αν δε δεν μπαίναμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση πάλι με χούντες θα μπλέκαμε! Γιατί η απόσταση μεταξύ του πως πρέπει να είναι ένα κράτος σήμερα, τώρα,  ανταγωνιστικό με τα προοδευμένα κράτη, και του που είναι στην πραγματικότητα είναι τεράστια! Πρώτος το δοκίμασε ο Καποδίστριας. Που ήθελε να μας κάνει γρήγορα ευρωπαϊκό κράτος. Η κυρίαρχη ιδεολογία όμως ήθελε άλλα. Όπλισε το χέρι του δολοφόνου εκτός από του Καποδίστρια και του κράτους αντάξιο της φήμης και της ιστορίας μας.
Ακόμη λοιπόν βολοδέρνουμε. Αν βέβαια δεν είχαμε την βαριά κληρονομιά των αρχαίων και το όνομα ανά τον κόσμο και θεωρούσαμε το κράτος μας ένα κράτος Βαλκανίων καλά τα καταφέραμε! Είμαστε στην πρώτη εθνική. Αν όμως θεωρήσουμε το κράτος σαν συνέχεια του μεγαλειώδους «αρχαίου πνεύματος» τότε δεν μπορούμε να υπερηφανευόμαστε ότι τα καταφέραμε! Ουραγοί στην Ευρώπη! Και δεν μας πάει.

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 13 Ιουνίου 2013, αρ. φύλλου 696