ΟΔΟΣ 5.3.2015 | 778 |
Η εικόνα του δημοτικού συμβουλίου Καστοριάς, στην επετειακή συνεδρίαση της περασμένης Τετάρτης (συνέπεσε με την συμπλήρωση των πρώτων έξι μηνών θητείας) ήταν απογοητευτική. Ακόμη και οι πιο απαισιόδοξοι δεν θα μπορούσαν να προβλέψουν ότι η υποβάθμιση είναι διαρκής, κλιμακώνεται και διευρύνεται.
Βέβαια από τα πρώτα βήματα του καλλικράτειου Δήμου Καστοριάς είναι διάχυτη η εντύπωση ότι, ο αυτοδιοικητικός οργανισμός που σχηματίζει τον σημερινό Δήμο αποτελεί αποτυχημένη τεχνική κατασκευή. Χωρίς προετοιμασία, πραγματικό υπόβαθρο ή ουσιαστικό αντίκρισμα στην κατακερματισμένη κοινωνία, αποβαίνει σε βάρος των «κοινοτήτων» που τον αποτελούν.
Στο πλαίσιο αυτό και μόνο ο όρος δημοτική «κοινότητα» Καστοριάς, καθώς προϋποθέτει μια αναπόφευκτη εξίσωση της πόλης της Καστοριάς με άλλες (και όλες) τις υπόλοιπες «κοινότητες», αρκεί για να καταδείξει το πρόβλημα. Θα ήταν απλά, μια χαριτωμένη απλούστευση, μια ευχή ή διακαής πόθος για όσους αμφισβητούν τα αναλογικά πρωτεία, αν πίσω απ’ αυτόν δεν κρύβεται -και δεν αποδεικνύεται- ολόκληρη η αποτυχία του προϊόντος που ονομάζεται σήμερα «Δήμος Καστοριάς».
Στην προηγούμενη δημοτική περίοδο, όταν δήμαρχος διετέλεσε ο κ. Εμμανουήλ Χατζησυμεωνίδης καταβλήθηκε προσπάθεια οργάνωσης του νέου δήμου και συντονισμού των υπηρεσιών, ενοτήτων και των κοινοτήτων του. Πέντε χρόνια μετά θα περίμενε κανείς να έχει δημιουργηθεί, τουλάχιστον μια βάση συνεννόησης. Στα ελάχιστα και βασικά έστω ζητήματα, ιδίως σε μια περίοδο πρωτοφανούς κρίσης που επιδεινώθηκε από τις αρχές του χρόνου, λόγω των πολιτικών εξελίξεων.
Αντίθετα μετά από την πρώτη δοκιμαστική περίοδο, διάχυτη είναι η εκτίμηση ότι, όχι μόνο δεν ενισχύθηκαν οι δεσμοί των κοινοτήτων, αλλά στην πράξη αποδυναμώθηκαν. Εξ αιτίας της ψηφοθηρίας, της μικροπολιτικής, του τοπικισμού και της ανεπάρκειας, διευρύνθηκαν τα κενά, οι κοιλότητες και τα χάσματα. Επιδεινώθηκε η αποξένωση, καθώς οι ετερόκλητοι «εταίροι» οχυρώθηκαν πίσω από φέουδα.
Στην μια άκρη του νήματος οι «δήθεν» εγχώριοι, ενώ στην αντίθετη, οι δήθεν «εξωχώριοι». Και στο μέσο να συνθλίβεται η πόλη, καθώς η ασυνεννοησία των κατοίκων της, συντηρεί ασφυκτικά φαινόμενα σε βάρος των Καστοριανών. Όπως αυτά εκφράζονται στην συγκρότηση του δημοτικού συμβουλίου.
Δεν είναι μόνο ότι η συνολική αισθητική του Δ.Σ. όταν συνεδριάζει στην κάπως εκκεντρική αίθουσα, που παραπέμπει σε εικόνες από λαϊκές συνελεύσεις του παρελθόντος σε «πολυτελείς» αίθουσες «ανακτόρων» που καταλήφθηκαν μετά από εξεγέρσεις. Καθώς ακόμη και η αισθητική δεν είναι απλό πρόβλημα εικόνας, αλλά βαθύτατης ουσίας και μετατρέπει το δημοτικό συμβούλιο σε Πύργο της Βαβέλ.
Πρωτίστως είναι και η τρομακτική προοπτική αυτής της κατάστασης, που δεν προοιωνίζει κάτι το θετικό για τις δημοτικές ενότητες και «κοινότητες» και προπαντός για την πόλη της Καστοριάς. Καθώς ο παλιός Δήμος εγκλωβίστηκε στα αυτοδιοικητικά περιθώρια της «δημοτικής κοινότητας», η υποβάθμιση είναι ορατή σε όλα τα επίπεδα. Και η σημερινή οργάνωσή της, εντελώς ανήμπορη, ίσως και απρόθυμη να επιτύχει οτιδήποτε –πέρα ίσως από μικροαιτήματα, αντικατάσταση λαμπτήρων, κάδους απορριμμάτων και τα συναφή. Πίσω στα 1970, και ακόμη πιο πίσω ολοταχώς.
ΟΔΟΣ 5.3.2015 | 778 | σελ. 3 |
Έτσι οι εντυπώσεις από το χρονικά τελευταίο δημοτικό συμβούλιο, είναι απογοητευτικές. Η πρωτοβουλία της μείζονος μειοψηφίας, υπό τον τέως δήμαρχο να υποβάλλει σειρά (άλλων ειδικών και συγκεκριμένων και άλλων αόριστων) ερωτημάτων, για το διαβόητο λούνα-πάρκ που βαφτίστηκε «χωριό του Αγίου Βασίλη», και να ελέγξει την αντιδημαρχία «παραδοσιακού» πολιτισμού για την προκλητική τραγωδία της απευθείας παραχώρησης τεράστιας δημοτικής έκτασης, υποδομών και διευκολύνσεων σε ιδιωτική επιχείρηση, που θύμιζε περισσότερο εγκατάσταση περιοδεύοντος λούνα-πάρκ στην είσοδο του Εσκή Σεχίρ (*), κατέληξε σε φιάσκο.
Ωστόσο αντί να γίνει εποικοδομητικός διάλογος, η πλειοψηφία του δημοτικού συμβουλίου παρέχοντας σιωπηλή κάλυψη, έδειξε ακάθεκτη ανοχή στις προκλητικές απ’ ευθείας επιλογές της. Επέτρεψε στον αρμόδιο αντιδήμαρχο κ. Δ. Πετρόπουλο, να αντιδράσει με την λογική «δεν δικαιούσθε διά να ομιλείτε». Αντί να απαντήσει επί της ουσίας της καταστροφής και της λεηλασίας που προκλήθηκε από μια άστοχη πρωτοβουλία, με την ανάγνωση ενός δήθεν απαντητικού κειμένου του, επέτρεψε να μεταβληθεί σε κατήγορο. «Κατηγορώ τους κατηγόρους μου» έμοιαζε να υποστηρίζει ο παραδοσιακός πολιτιστικός αντιδήμαρχος. Νομίζοντας ότι εκφωνεί από άμβωνος τον λόγο της αληθείας.
Έτσι, αντί να απαντήσει, «επέστρεψε» τα ερωτήματα στην λογική της καμμένης γης που παρέλαβε από την τέως δημοτική αρχή. Μέχρι και την υπόθεση με την λαθρανασκαφή στον αρχαιολογικό χώρο του Δισπηλιού επανέφερε για να… κατατροπώσει τον αντίπαλο. Χάθηκε έτσι από την πλειοψηφία μια ευκαιρία να αντιδράσει θετικά σε μια σωστή προσπάθεια της μειοψηφίας, να συζητηθούν δημόσια τα λάθη της απ’ ευθείας μίσθωσης του χώρου στο... καλλιτεχνικό πατινάζ. Για να αποφευχθούν τα ίδια λάθη τον επόμενο χρόνο.
Στον αντίποδα αυτής της κατάστασης, το φιάσκο της προσπάθειας επιλογής Συμπαραστάτη του Δημότη αποκαλύπτει την γύμνια του δημοτικού συμβουλίου και σκιαγραφεί το γενικό του επίπεδο. Σε αντίθεση με άλλους Δήμους της χώρας, ο Δήμος Καστοριάς απέτυχε για μια ακόμη δημοτική θητεία (αυτή την φορά μέχρι το 2019!) να αναθέσει (εκλέξει ουσιαστικά) στην αρμοδιότητα (αγγαρεία ίσως) κάποιον από τους ενδιαφερθέντες.
Προφανές είναι ότι η ελλιπής ενημέρωση ήταν ο λόγος για τον οποίο το εμμέσως αιρετό αξίωμα του Συμπαραστάτη του Δημότη, δεν φάνηκε να προσελκύει πολλές αξιόλογες υποψηφιότητες. Απλοϊκές κατά βάση οι υποψηφιότητες, αλλά και επιπόλαιες αρκετές απ’ αυτές, χωρίς ιδιαίτερη συναίσθηση της ουσίας του καθήκοντος που διεκδικούσαν, πρόσφεραν το έναυσμα στους δημοτικούς συμβούλους να συμπεριφερθούν ανάλογα. Για την ακρίβεια, να συμπεριφερθούν ακόμη χειρότερα.
Δεν είναι λίγοι εκείνοι που υποθέτουν ότι το αδιέξοδο ήταν σε ένα βαθμό σκοπούμενο, ή έστω αποδεκτό. Και ότι αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι της πλειοψηφίας ροκάνισαν τον χρόνο, περίμεναν την λήξη της εξάμηνης προθεσμίας.
Ούτε αναλήφθηκε έγκαιρα η πρωτοβουλία, σε επίπεδο δημοτικού συμβουλίου βασικά. Για την διερεύνηση λύσεων ευρείας συναίνεσης, καθώς η επιλογή, απαιτεί πλειοψηφία των 2/3 των μελών του δημοτικού συμβουλίου. Καθώς με αυτόν τον τρόπο θέλησε ο νομοθέτης να θωρακίσει την επιλογή με την ευρύτερη δυνατή αποδοχή και να εξασφαλίσει έτσι ανεξαρτησία και αμεροληψία στον «Συμπαραστάτη».
Δεν είχε όμως υπ’ όψη του τον Δήμο Καστοριάς, το δημοτικό συμβούλιο του οποίου, έστω και αν απηχεί την κοινωνική κατάσταση, δεν δείχνει αναβαθμισμένο. Ούτε πρόθυμο να αρθεί των πολιτικών ευθυνών του. Και αντίθετα, αδιαφορεί επιδεικτικά για τα ζητήματα της τυχόν κακοδιοίκησης που είχαν να αναφέρουν οι δημότες.
Έτσι, με βάση το αποτέλεσμα του τελευταίου δημοτικού συμβουλίου, πρέπει να υποθέσει κάποιος, ότι οι δημοπατέρες και δημομητέρες της Καστοριάς, πιστεύουν ότι δεν υπάρχουν φαινόμενα κακοδιοίκησης των δημοτικών υπηρεσιών. Και γι’ αυτό δεν χρειάζεται ο τόπος την πλήρωση της θέσης. Ή ότι παρά την μυστικότητα της ψηφοφορίας, οι δημοτικοί σύμβουλοι των μειοψηφιών και ειδικά της ομάδας του τέως δημάρχου κ. Εμμανουήλ Χατζησυμεωνίδη, δεν κατέβαλαν ούτε ελάχιστη, ή προσχηματική προσπάθεια, να να ξεπεράσουν τα ταπεινά ελατήρια των γραμμών τους.
Να κάνουν μια υπέρβαση για να μην οδηγηθεί σε αδιέξοδο για 4,5 χρόνια η υπόθεση συνηγορίας στον δημότη της Καστοριάς. Έμοιαζαν να πιστεύουν ότι αυτό που θα επέλεγαν δεν είναι κάτι σοβαρό και αντιμετώπισαν την πρόκληση σαν να ψάχνουν για παρηγορήτρα. Και όχι για κάτι σοβαρό και ουσιώδες. Για ψύλλους στ’ άχυρα δηλαδή. Χάθηκε έτσι για τους ίδιους κάθε ευκαιρία να διαδραματίσουν αξιόπιστο ρόλο στο μέλλον.
Και στις δυο περιπτώσεις, το δημοτικό συμβούλιο Καστοριάς, έδειξε σοβαρή παθογένεια και προσβολή ζωτικών λειτουργιών της Δημοκρατίας, που προϋποθέτει συναινέσεις και ένα minimum συνεννόησης και καλοπιστίας. Στην μια περίπτωση ευθύνεται η πλειοψηφία που γίνεται συνένοχη με την σιωπή της, στο χωριό του Αγίου Βασίλη. Στην δεύτερη ευθύνεται η μειοψηφία. Κατώτερη των αριθμών και των περιστάσεων, ενώ βρέθηκε και ένα ψηφοδέλτιο με γνωστού δημοτικού συμβούλου!
Κι’ όμως και τα δυο ζητήματα πέρασαν απαρατήρητα στις παρατάξεις του δημοτικού συμβουλίου. Σαν να μην έχουν ευθύνη, ούτε οι μεν, ούτε οι δε. Κάτι είπε για παιδικές χαρές, υπαινικτικά βεβαίως και εύστοχα ο δήμαρχος Καστοριάς στο τέλος. Αλλά οι διαπιστώσεις είναι ανώδυνες, επιπλέον όμως και περιττές. Μιας και ο κόσμος περιμένει πράξεις.
Ώστε με αφορμή την συμπλήρωση των πρώτων έξι μηνών του νέου δημοτικού συμβουλίου, να είναι σφόδρα πιθανό να μην χρειάζεται τον Συμπαραστάτη ο δημότης, αλλά ο ίδιος ο Δήμος. Αν δεν το έχουν αντιληφθεί ακόμη, τότε η Καστοριά θα αργήσει προφανώς να βγει από την περιδίνηση, και μαζί με τον Συμπαραστάτη θα χρειάζεται και παρηγορήτρα.
(*) Το Εσκή Σεχίρ (αρχαίο Δορύλαιο) επιλέγεται τυχαία. Αν και σε ένα βαθμό ατυχώς, αφού στην πραγματικότητα η κατάσταση της πόλης είναι ασύγκριτα καλύτερη από αυτή της Καστοριάς. Καθώς όμως δεν γιόρταζαν Χριστούγεννα κατά πάσα πιθανότητα δεν είχαν ούτε (χωριό) του Αη Βασίλη. Όπως και η Καστοριά άλλωστε.
Φωτογραφία: Henri de Toulouse-Lautrec ( 1864-1901) Au cirque, Jockey 1899 (Στο τσίρκο, Αναβάτης). Harvard Art Museum. Βοστώνη, Μασαχουσέτη ΗΠΑ.
Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 5 Μαρτίου 2015, αρ. φύλλου 778
Σχετικά:
- ΟΔΟΣ: Δύο
- Λόγος & Αντίλογος (Α. Πηχιών)
- ΟΔΟΣ: Δήμος Καστοριάς: «Καλλιτεχνικές θυσίες»
- Χωρίς «Συμπαραστάτη του Δημότη και της Επιχείρησης» για τα επόμενα πολλά χρόνια
- ΟΔΟΣ: Ανάρμοστα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.