1.4.16

ΟΔΟΣ: Μέλι-γάλα


ΟΔΟΣ 12.11.2015 | 811

Η συνενοχή ως συνωμοσία της σιωπής



Στην τελευταία σελίδα του φύλλου της ΟΔΟΥ που κυκλοφόρησε την προηγούμενη εβδομάδα, καταχωρήθηκε -λακωνικά είναι αλήθεια- με τον τίτλο «Ιδιόρρυθμο πολιτικό ενδιαφέρον» η πρωτοφανής είδηση, ότι η σύζυγος σημαίνοντα πολιτικού παράγοντα της Καστοριάς είχε καταδικασθεί για διάπραξη σοβαρού ποινικού αδικήματος, που τέλεσε ως δικηγόρος Καστοριάς.

Πιο συγκεκριμένα η υπόθεση αφορά απάτες, πλαστογραφίες και συναφή, ενώ όπως λέγεται, δεν είναι η μοναδική δικαστικά ερευνώμενη υπόθεση σε σχέση με την δικηγόρο της παράδοξης δραστηριότητας. Το «θέμα» εντοπίζεται στο γεγονός ότι η διάπραξη αυτών των αδικημάτων -σύμφωνα πάντοτε με τις καταγγελίες της παθούσας- συνδέεται με κατάχρηση της εξουσίας και της πολιτικής δύναμης του συζύγου της. Ακριβώς εκεί εστιάζεται η ιδιορρυθμία του πολιτικού ενδιαφέροντος της υπόθεσης.

Η ΟΔΟΣ προτίμησε αρχικά την χαμηλή προβολή της (εντυπωσιακής) είδησης. Και αυτό πρωτίστως επειδή η εμπλεκόμενη δικηγόρος, αμέσως μετά την καταδίκη της άσκησε έφεση. Συνεπώς, έστω κι’ αν η καταγγελία είναι πραγματική, προέρχεται από επώνυμη ιδιώτη-πολίτη και έχει απολύτως συγκεκριμένο περιεχόμενο, για την ποινική διάσταση της δεν έχει κριθεί ακόμη τελεσίδικα. Υπάρχει βεβαίως μια τουλάχιστον παράλληλη εξέχουσα πολιτική διάσταση που αναπόφευκτα συσχετίζεται με τον τέως παντοδύναμο σύζυγό της.

Είναι αλλόκοτος και ταυτόχρονα εντυπωσιακός ο σεβάσμιος φόβος με τον οποίο περιβάλλονται ορισμένες τέως πολιτικές προσωπικότητες, ακόμη και για τις αμφιλεγόμενες πράξεις τους. Αλλά αυτό δεν πρέπει να εμποδίζει την αποκάλυψη της αλήθειας για το πολιτικό παρελθόν. Αν μη τι άλλο έχει διδακτική σημασία. Η υπόθεση έχει και μια δικηγορική διάσταση, που αφορά την λειτουργία του Δικηγορικού Συλλόγου Καστοριάς και κανόνες δεοντολογίας - πειθαρχικών κυρώσεων αλλά και την απονομή της δικαιοσύνης ευρύτερα, που ευτυχώς πολύ σπάνια αποτέλεσε διακεκαυμένη ζώνη και άβατο. 

Και προπαντός η υπόθεση έχει μια κοινωνική διάσταση που αφορά την ίδια την Καστοριά. Και τουλάχιστον αυτή θα έπρεπε να ενδιαφέρει τον Τύπο και τα ΜΜΕ. Σε πανελλήνιο επίπεδο, αλλά ιδιαιτέρως στην Καστοριά, στην οποία -όπως σε κάθε γνήσια τριτοκοσμική κατάσταση συμβαίνει- αν και ανεπίσημα και off the record σε ιδιωτικές συζητήσεις όσοι μετέχουν στο σπορ της κοινωνικής «ανάλυσης», αναφέρονται άφοβα στους πρωταγωνιστές της ιστορίας, ωστόσο δημοσίως ελάχιστα έως καθόλου ήταν αυτά που έγιναν γνωστά. Στόματα βουβά. Ωραίος κόσμος, αγγελικά πλασμένος.

Αυτό σε ένα βαθμό οφείλεται στην αδυναμία της κοινωνίας να ασκεί διαρκή δημοκρατικό έλεγχο στους αιρετούς. Πολύ συχνά η εντύπωση που αφήνουν οι Έλληνες είναι αντίστοιχη του ζηλωτή «μάρτυρα» της ισλαμικής καρτερικότητας του «σφάξε με αγά μου να αγιάσω». Του ειρηνικού κισμέτ, που όμως υπό προϋποθέσεις μπορεί να μεταβάλλει τον μάρτυρα σε τζιχαντιστή της κοινωνικής ειρήνης. Να καίει σημαίες, κτήρια και μερικές φορές εργαζόμενους ζωντανούς, στο κέντρο της Αθήνας. 

Αλλά και επειδή στους μη παροικούντες την Ιερουσαλήμ δεν ήταν ξεκάθαρο εάν όλα αυτά και οι περιπέτειες της υπουργικής – προεδρικής επί (πατριωτικού) ΠαΣοΚ συζύγου ήταν πράγματι σε γνώση του σημαίνοντα πολιτικού, ή όχι. 

Για την ΟΔΟ η περίεργη σιωπή της Καστοριάς και των διαμορφωτών της κοινής γνώμης, σε μια υπόθεση με πλήθος ποινικών αδικημάτων, που έστω και (εάν) πολύ έμμεσα σχετίζεται με τον τέως παντοδύναμο, έχει και την διάσταση της κοινωνικής συνενοχής. Το ίδιο φαινόμενο της σιωπής, είχε παρατηρηθεί σε αντίστοιχο (όχι όμως το ίδιο) σκάνδαλο που σημειώθηκε στην Νέα Δημοκρατία, πριν μερικά χρόνια. 

Μιας και στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί, σε μια πόλη σαν την Καστοριά, στην οποία οι κάτοικοι-πολίτες της, οι υπήκοοι της διαπλοκής, σφάζονταν κάποτε στα πόδια των παντοδύναμων (ΠαΣοΚ και Ν.Δ.) για μικρές και μεγάλες εξυπηρετήσεις, για χάρες, μεγαλόχαρες και ρυθμίσεις, μεταθέσεις δάνεια και διορισμούς, είναι πολύ «λογικό» να υπάρχει έλλειμμα της όσης ακεραιότητας χρειάζεται, για να μπορεί και να δικαιούται κάποιος να πληροφορεί και να πληροφορείται για τα καθέκαστα αυτού του είδους. Η συνενοχή ως συνωμοσία της σιωπής. Αυτός είναι ο λόγος στον οποίο οφείλεται η κοινωνική αμηχανία.

Ωστόσο η επικαιρότητα, ακόμη και όταν η είδηση της ποινικής καταδίκης είναι υπό αίρεση, όπως ήταν φυσικό διαδόθηκε και προσέλαβε πανελλήνια διάσταση. Ήδη κεντρικές εφημερίδες και μεγάλα κεντρικά τηλεοπτικά μέσα με έδρα την Αθήνα, παρουσίασαν την είδηση της σε πρώτο ποινικό βαθμό καταδίκης της συζύγου του παντοδύναμου. 
Ο οποίος μέχρι ελάχιστα χρόνια πριν, κατέχοντας υψηλότατο αξίωμα, κατακεραύνωνε με καταγγελίες για υπαρκτά ή ανύπαρκτα σκάνδαλα τους αντιπάλους του, και συμμετείχε στο δυτικομακεδονικό λόμπι του πατριωτικού ΠαΣοΚ, ζητώντας κεφαλές επί πίνακι.

Τα τελευταία ελάχιστα χρόνια έχει αποσυρθεί από την ενεργό δράση. Αρκείται σε προσεκτικές δημόσιες εμφανίσεις του ως «επίσημος» του προσκηνίου, ενέργεια χρήσιμη για την ανάμνηση και υπόμνηση της εν υπνώσει πολιτικής ισχύος.

Έτσι η καταγγέλλουσα παθούσα, μία κυρία της (κυριολεκτικά) διπλανής πόρτας, παρουσιάστηκε στην τηλεόραση και τα είπε περίπου «σταράτα», σε μια ιστορία που της κόστισε 6.000,00 ευρώ για μια τρύπα στο νερό. Με ονόματα, επώνυμα αλλά και σαφείς υπαινιγμούς, που δεν αφήνουν έξω από τον χορό κανένα. Ο παντοδύναμος σκιαγραφήθηκε, αλλά δεν κατονομάστηκε ευθέως.

Η ΟΔΟΣ, όπως κατά κανόνα της συμβαίνει, εξ αιτίας της ανεξάρτητης και κριτικής στάσης της σε όλους και σε όλα, ήταν σχεδόν εξ αρχής στο πολιτικό μάτι του τοπικού πολιτικού παράγοντα, επειδή για μια ευχετήρια ανακοίνωση με την ευκαιρία των κάποιων Χριστουγέννων στον 20ο ακόμη αιώνα, ζήτησε – όπως αντίστοιχα ενεργεί και με όλους του πολίτες-αναγνώστες, την πληρωμή της ανακοίνωσης. Πόσο να στοίχιζε άλλωστε; Αυτό, προσέκρουσε στις αντιρρήσεις του, ήταν θέμα... «ηθικής τάξης», ζήτημα «αρχής» για τον πανίσχυρο πολιτικό άνδρα να απευθύνει τις ευχές του με δημοσιεύσεις δωρεάν, με αποτέλεσμα επειδή η ΟΔΟΣ δεν υποχώρησε να εξαιρείται πάντοτε από τους αποδέκτες της ενημέρωσης του πολιτικού γραφείου του ανδρός. Ως το τέλος της πολιτικής σταδιοδρομίας του. 

Μάλιστα λίγο πριν την κατάρρευση του κληρονομικού και για τον λόγο αυτό τριτοκοσμικού Παπανδρεϊσμού, όταν η ΟΔΟΣ σε άρθρο της «τόλμησε» να αναφέρει ότι οι ενέργειες του ΠαΣοΚ εκείνου σε τοπικό και κεντρικό επίπεδο είχαν «καθεστωτικά» χαρακτηριστικά, δέχθηκε (και δημοσίευσε για να υπάρχει έτσι στον ιστορικό αναλυτή της Καστοριάς του μέλλοντος) ενυπόγραφη επιστολή γνωστών συμπολιτών που «κατακεραύνωναν» την εφημερίδα για τις κρίσεις της και την ασέβειά της. «Καθεστώς» οι Παπανδρέου; «Από πού κι ως πού;» ήταν το συμπέρασμά της. 
Σήμερα βέβαια, μερικά χρόνια μετά, οι υπογράφοντες συμπολίτες υποστηρικτές του, πολιτικά τουλάχιστον αγνοούνται (για το ΠαΣοΚ). 

Ωστόσο η ευθύνη του συγκεκριμένου πρόσφατου συμβάντος, που σχετίζεται με την καταδίκη, ακόμη και εάν αφορά έμμεσα ή περισσότερο από αυτό, τον ίδιο τον τέως πολιτικό παράγοντα της Καστοριάς, ή μόνο την δικηγόρο σύζυγό του, αφορά και την ίδια την καταγγέλλουσα. Που όπως χιλιάδες άλλοι, απευθύνθηκε σε ένα πολιτικό – πελατειακό – παραδικαστικό ίσως κύκλωμα, το οποίο χρυσοπλήρωσε για να κάνει την δουλειά της. Για να βρει το ένα, το κανένα ή ακόμη και τα χίλια δίκια της. 

Και επειδή ο παραπονεμένος πελάτης γίνεται ο χειρότερος εχθρός, η αλήθεια είναι ότι αυτό συνέβη και τώρα. Καμμιά καταγγέλλουσα δεν θα υπέβαλε μήνυση αν είχε προσληφθεί, με ή χωρίς γνήσιες αποφάσεις, ΦΕΚ και τα συναφή. 

Πλην όμως τώρα δεν συνέβη το ίδιο και καθώς δρυος πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται, δεν κοντοστάθηκε στην ρήση για κάθε πελάτη «μετά την απομάκρυνση εκ του ταμείου ουδέν λάθος αναγνωρίζεται». Και για τον λόγο αυτό προχώρησε η υπόθεση.

Για την ΟΔΟ η σιωπηλή συνενοχή ή αμηχανία της Καστοριάς απέναντι σ’ αυτή την αποκρουστική είδηση, έχει ακόμη μια διάσταση. Αναρωτήθηκε κανείς, ερευνητής εξαρτημένος ή όχι, ανεξάρτητη αρχή ή όχι, αν το κρούσμα που απλά διέρρευσε ήταν το μόνο και μοναδικό στην Καστοριά; Εντός και εκτός ΠαΣοΚ; Αν υπήρξαν και άλλες παρόμοιες επιχειρήσεις, με τους ίδιους ή άλλους συμπρωταγωνιστές, που απλά επειδή είχαν αίσιο τέλος για τους πελάτες – εντολείς, όλα κύλησαν μέλι – γάλα και καμμιά καταγγελία για πλαστογραφία, απάτη, διαφθορά πολιτική πελατεία δεν θα αποκαλύψει τελικά το σκάνδαλο; Και καμμιά ιστορία δεν θα ξεγυμνώσει κι’ άλλο την Καστοριά και πολύ περισσότερο τα αφεντικά, μετά ή άνευ των συζύγων τους;

Και προφανώς καθώς κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι δεν υπάρχουν άλλα τέτοια σκάνδαλα, όλοι σιωπούν. Το λέει άλλωστε και η παροιμία. Αν πράγματι το «Λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν» ως γνωστό «κρείττον του λαλείν το σιγάν». Και η γη γυρίζει. Και η αγάπη όλα τα υπομένει.


Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 12 Νοεμβρίου 2015, αρ. φύλλου 811.

3 σχόλια:

  1. Ανώνυμος1/4/16

    Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος1/4/16

    Ανώνυμος είπε...
    Συνεχίζει να κυκλοφορεί ως «επίσημος», σε οποιαδήποτε εκδήλωση οργανώνεται. Αυτό δείχνει γιατί ο τόπος μας μοιάζει πολιτικά τριτοκοσμική περιοχή, με τον φύλαρχό της.
    Λάθος! Δεν θυμίζει. Είναι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Π.Ζ.1/4/16

    Η γλώσσα κόκκαλα δεν έχει και κόκκαλα τσακίζει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ