ΙΩΑΝΝΗ ΣΚΟΡΔΑ: Αγαπητή ΟΔΟΣ

 

Ο κ. Μητσοτάκης φαίνεται να κυριαρχεί στο χώρο του κέντρου και δεξιά αυτού. Απαλλαγμένος ουσιαστικά από εκλογείς "βαρίδια" που ενδεχομένως να είχαν εισβάλλει στις τάξεις του με τις δικές τους απαιτήσεις στο στίγμα του κόμματος. 

Την περασμένη Κυριακή και με το πέρας της εκλογικής διαδικασίας, τα αποτελέσματα της κάλπης ήταν λίγο ως πολύ, τα πλέον αναμενόμενα. Το εκλογικό σώμα έδωσε στην Νέα Δημοκρατία διευρυμένη πλειοψηφία με 158 κοινοβουλευτικές έδρες όπως εξάλλου είχε ζητήσει επανειλημμένως από τους εκλογείς ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης, χρίζοντάς τον ταυτόχρονα για δεύτερη φορά πρωθυπουργό. Αναδεικνύοντάς τον πολυνίκη των συνεχόμενων εθνικών εκλογών, μετά τις τρεις back to back νικηφόρες εκλογικές διαδικασίες από τον Ιούλιο 2019.

Εκείνο όμως που ενδεχομένως να μην τον ικανοποίησε καθόλου ήταν το γεγονός πως δεν εισακούστηκαν οι προτροπές –στα όρια της έκκλησης– του προς το εκλογικό σώμα για ίδια ή και μεγαλύτερη συμμετοχή στις εκλογές της 25ης Ιουνίου. Και φυσικά, όταν αναφερόταν στο θέμα της συμμετοχής σίγουρα ενδιαφερόταν περισσότερο για τους ψηφοφόρους που επέλεξαν το κόμμα του στις εκλογές της 21ης Μαΐου παρά στο σύνολο του εκλογικού σώματος που άσκησε το δικαίωμα του στις εκλογές της απλής αναλογικής.

Παρά το γεγονός πως επανειλημμένως απευθυνόταν στο σύνολο των εκλογέων προς αυτήν την κατεύθυνση, χρησιμοποιώντας ωραία λεκτικά περιτυλίγματα όπως για παράδειγμα «πρέπει να ασκήσουν όλοι το εκλογικό τους δικαίωμα ακόμα και αν η επιλογή τους δεν είναι το κόμμα της ΝΔ». Εξάλλου δεν ήταν ο μοναδικός που το έπραξε. Τα ίδια ειπώθηκαν προεκλογικά από το σύνολο των πολιτικών αρχηγών, ο καθένας για τους δικούς του εκλογικούς σκοπούς. Τουλάχιστον των τριών-τεσσάρων μεγάλων κοινοβουλευτικών κομμάτων. Εκ του αποτελέσματος φάνηκε πως δεν εισακούστηκαν στο σύνολο τους, από την στιγμή που το ποσοστό της αποχής σχεδόν εκτοξεύτηκε.

Δεν είναι λίγοι εκείνοι που απέδωσαν το μεγάλο ποσοστό αποχής του εκλογικού σώματος στις εκλογές του Ιουνίου –σε σχέση με εκείνες του Μαΐου–στο γεγονός πως οι περισσότεροι εκ των απόντων είχαν προδιαγράψει το τελικό αποτέλεσμα, χωρίς ουσιαστικά να αναμένουν οποιαδήποτε εκλογική ανατροπή. Εκείνοι που τον Μάιο επέλεξαν την Νέα Δημοκρατία και της έδωσαν ουσιαστικά μια θριαμβευτική νίκη έναντι του ΣυΡιζΑ, θεώρησαν κάτι παραπάνω από δεδομένη την επανεκλογή της, διακινδυνεύοντας ουσιαστικά την έως τότε διαφαινόμενη αυτοδυναμία της στις εκλογές της περασμένης Κυριακής.

Καθώς στην περίπτωση που το κόμμα του κ. Κυριάκου Μητσοτάκη απολάμβανε παραπλήσιο αριθμό ψήφων με εκείνης της εκλογικής αναμέτρησης του π. Μαΐου, τότε μάλλον θα καταλάμβανε και περισσότερες έδρες. Επιβεβαιώνοντας ουσιαστικά την ανησυχία που είχε εκφράσει κατά τόπους ο ίδιος για το θέμα της ευρείας συμμετοχής. Το ίδιο συνέβη φυσικά και με τους ψηφοφόρους που στις προηγούμενες εκλογές είχαν ψηφίσει τον ΣυΡιζΑ του κ. Αλέξη Τσίπρα και ενδεχομένως επηρεασμένοι και απογοητευμένοι από το αρνητικό για εκείνους αποτέλεσμα, προσήλθαν ακόμη λιγότεροι στις κάλπες της π. Κυριακής, μειώνοντας ακόμη περισσότερο το ποσοστό της εκλογικής δύναμης του κόμματος της επιλογής τους.

Το ίδιο φαινόμενο αποχής –αλλά σε αρκετά μικρότερο ποσοστό– παρατηρήθηκε και από τους ψηφοφόρους του ΠαΣοΚ του κ. Νίκου Ανδρουλάκη. Οι οποίοι ενδεχομένως μετά την εκλογική αναμέτρηση του Μαΐου να συνειδητοποίησαν πως σε αυτήν την χρονική στιγμή το κόμμα τους δεν θα μπορούσε να αποκαθηλώσει τον ΣυΡιζΑ από την θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης και ενδεχομένως με αυτό το σκεπτικό να απείχαν από τις εκλογές της π. Κυριακής.

Ή ενδεχομένως να ένιωσαν πως το κόμμα τους να έπιασε το μέγιστο που θα μπορούσε υπό τις συγκεκριμένες πολιτικές συνθήκες και δεν έδειξαν διατεθειμένοι για μία επιπλέον εκλογική προσπάθεια. Εκείνο που θα έπρεπε καταρχάς να προβληματίσει τον επικεφαλής κ. Νίκο Ανδρουλάκη είναι το γεγονός πως όπως ακριβώς συνέβη στις εκλογές του Μαΐου όταν το κόμμα του δεν κατάφερε να κερδίσει από την πτώση του ΣυΡιζΑ, έτσι έγινε και στις εκλογές της π. Κυριακής.

Δεν κατάφερε να κερδίσει σε απόλυτο αριθμό ψήφων –σε σχέση με εκείνον του Μαΐου– παρά το γεγονός πως οι ψηφοφόροι της Νέας Δημοκρατίας και του ΣυΡιζΑ που απείχαν στην τελευταία εκλογική αναμέτρηση έφτασε κοντά στις 500.000 πολιτών. Αλλά τέτοιου είδους προβληματισμοί θα πρέπει να απασχολήσουν τους ιθύνοντες του Κινήματος και κανέναν άλλον. Που για την ώρα φαίνεται να μην τους προβληματίζουν στον δημόσιο διάλογο τουλάχιστον.

Πάντως δεν είναι λίγοι εκείνοι που υποστηρίζουν πως αν ο κ. Νίκος Ανδρουλάκης ακολουθήσει την θεωρία του "ώριμου φρούτου" και περιμένει την πτώση του ΣυΡιζΑ που θα χρίσει το κόμμα του ως αξιωματική αντιπολίτευση, τότε μάλλον τα πράγματα θα είναι πολύ πιο δύσκολα από ότι ο ίδιος το φαντάζεται. Αφού στην περίπτωση που ο κ. Τσίπρας συνεχίσει να ηγείται του ΣυΡιζΑ τότε θα πρέπει να αλλάξει στρατηγική. Καθώς την δεδομένη χρονική στιγμή το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης μπορεί να τελεί υπό το εκλογικό vertigo, όμως δεν φαίνεται ορατή η επιστροφή του στα πρώτα ποσοστά του γύρω στο 3%. Παρά το γεγονός πως το ίδιο εύχονται και ορισμένα τρολς της Πειραιώς.

Ο κ. Μητσοτάκης στην συγκεκριμένη χρονική περίοδο φαίνεται να κυριαρχεί στο χώρο του κέντρου και δεξιά αυτού. Απαλλαγμένος ουσιαστικά από εκλογείς "βαρίδια" που ενδεχομένως να είχαν εισβάλλει στις τάξεις του με τις δικές τους απαιτήσεις στο στίγμα του κόμματος. Βρίσκοντας χώρο δεξιότερα –και ακροδεξιότερα– της παράταξης του, σε κόμματα και κομματίδια της λαϊκιστικής δεξιάς και εκπροσώπων του εθνικοσοσιαλισμού.

Και ταυτοχρόνως στα κεντροαριστερά και αριστερά της παράταξης του, φαίνεται πως θα ξεκινήσει ξεκαθάρισμα λογαριασμών μεταξύ του ΣυΡιζΑ και του ΠαΣοΚ για την θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ως την ώρα που θα γίνουν όλες εκείνες οι διεργασίες που θα αναδείξουν κάποιον νικητή, η Νέα Δημοκρατία και ο κ. Μητσοτάκης θα προελαύνουν στις εθνικές εκλογές. Εκτός και αν αυτοκτονήσει πολιτικά με τους χειρισμούς του σε βασικά ζητήματα κατά την διάρκεια της διακυβέρνησης του και ξαναβάλει στο παιχνίδι τους άλλους δύο βασικούς του αντιπάλους.

Στα ίδια δεδομένα με τα παραπάνω, φαίνεται πως στηρίζονται και τα τοπικά δεδομένα όσα αφορούν τις εθνικές εκλογές. Και τα ποσοστά αποχής που παρατηρήθηκαν αλλά και των ψήφων που κατευθύνθηκαν προς τα λεγόμενα αντισυστημικά κόμματα. Που επί της ουσίας θα μπορούσαν να ταυτιστούν με αντιδημοκρατικά κόμματα. Καθώς όταν τα ίδια κάνουν λόγο για «ρήξη με το σύστημα» δεν εννοούν τίποτα λιγότερο από την επιθυμία τους για ρήξη με την σύστημα της αστικής Δημοκρατίας όπως αυτή εφαρμόζεται στην Ελλάδα. Αρκεί κανείς να σκεφτεί τι πρεσβεύουν τα συγκεκριμένα κόμματα και τι πολιτεύματα εξυμνούν.

Όμως αγαπητή ΟΔΟΣ στο συγκεκριμένο σημείο θα έπρεπε να γίνει περαιτέρω αναφορά για το ζήτημα της αποχής όπως αυτό εκφράζεται από μερίδα επαναστατημένων συμπολιτών. Οι οποίοι προβάλλουν την μειωμένη συμμετοχή όπως αυτή αποτυπώνεται ως βασική αιτία απονομιμοποίησης της εκάστοτε κυβέρνησης. Δηλαδή αγαπητή ΟΔΟΣ για να γίνει ακόμα περισσότερο κατανοητό, θα πρέπει να απολογούνται σε όλους αυτούς που διαλαλούν τον συγκεκριμένο μπακαλιάρο γιατί δεν πηγαίνει μέρος του εκλογικού σώματος να ασκήσει το δικαίωμα του;

Φυσικά και το ερώτημα έχει ρητορικό χαρακτήρα καθώς η απάντηση είναι λίγο - πολύ γνωστή. Όπως γνωστό αντικείμενο μελέτης ειδικών θα πρέπει να θεωρείται και η απουσία από την εκλογική διαδικασία "αγανακτισμένων" συμπολιτών. Με πρόσχημα πως δήθεν δεν τους αντιπροσωπεύει κανένας κομματικός σχηματισμός –και κατά επέκταση καμία ασκούμενη πολιτική από την μεταπολίτευση και μετά– από τους χιλιάδες που έχουν συμμετάσχει στις εκλογικές αναμετρήσεις. Η μόνη λύση για τους απουσιάζοντες από τις εκλογές, φαίνεται να είναι η δημιουργία ενός κόμματος που θα υποστηριχτεί από τους ίδιους για να αποδείξουν συν τοις άλλοις την αριθμητική τους δύναμη για την οποία τόσο πολύ κάνουν λόγο.

Αλλά και σε εκείνη την υποθετική περίπτωση αγαπητή ΟΔΟΣ δεν θα καταφέρουν το οτιδήποτε. Και ο λόγος αποδεικνύεται πιο προφανής από ποτέ. Φαίνεται να μην έχουν την πολιτική κουλτούρα και ωριμότητα άσκησης το ύψιστου δημοκρατικού τους δικαιώματος προτάσσοντας δικαιολογίες και μπακαλιάρους. Νιώθοντας ουσιαστικά την ανάγκη να εξωτερικεύουν τον ιδιαίτερο πολιτικό τους ψυχισμό ασκώντας κριτική σε όσους το κάνουν. Αλλά γνωστοποιούν επίσης και τον τρόπο που αντιλαμβάνονται τους θεσμούς, τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις και την Δημοκρατία γενικότερα με ό,τι αυτή περιλαμβάνει. Και εδώ που τα λέμε καθόλου μπράβο τους.

Ιωάννης Σκόρδας

iskord@hotmail.com

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 29 Ιουνίου 2023, αρ. φύλλου 1181.