Η ορολογία που χρησιμοποιεί ο ΣυΡιζΑ και το ΠαΣοΚ είναι «ο μπαμπούλας της Δεξιάς», ο φόβος για «παντοδυναμία Μητσοτάκη» και το σύνθημα της δεκαετίας του ’80 «ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά». Χωρίς να τους προβληματίζει καθόλου το γεγονός πως την «κακιά Δεξιά» για την οποία κάνουν λόγο, την προτίμησαν οι ψηφοφόροι.
Έχοντας ήδη διανύσει το πρώτο δεκαήμερο μετά την 21η Μαΐου κατά την οποία αποτυπώθηκε η εκλογική επιτυχία της Νέας Δημοκρατίας, τα κόμματα που κατά τα φαινόμενα έχουν εξασφαλίσει την είσοδο τους στην επόμενη βουλή, που θα προκύψει στις εκλογές της 25ης Ιουνίου, αλλά και τα κόμματα εκείνα που διεκδικούν πιθανή είσοδο τους υπό προϋποθέσεις, έχουν –εκ νέου– ξεκινήσει την χάραξη της προεκλογικής πολιτικής που θα ακολουθήσουν μέχρι τις κάλπες. Ως εκ τούτου, το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας το οποίο στις 21 Μαΐου σχεδόν θριάμβευσε έναντι του βασικού του αντιπάλου ΣυΡιζΑ, ενδεχομένως να έχει και το πιο δύσκολο έργο όσον αφορά την διατήρηση των εκλογικών του ποσοστών. Και αυτό διότι, ο πρόεδρος της ΝΔ κ. Κυριάκος Μητσοτάκης φαίνεται να έχει ένα και μοναδικό προεκλογικό εμπόδιο το ποίο εάν ξεπεράσει που θα τον χρίσει ισχυρά αυτοδύναμο πρωθυπουργό.
Να ενεργοποιήσει εξ αρχής τον κομματικό μηχανισμό του κόμματός του ανά την Επικράτεια, ο οποίος θα επωμιστεί με την κατά τόπους εγρήγορση και κινητοποίηση του εκλογικού σώματος που τον επέλεξε στις προηγούμενες εκλογές. Ενδεχομένως να συμβαίνει για πρώτη φορά στην πολιτική ιστορία της χώρας, το γεγονός πως από τους τρεις-τέσσερις προέδρους κομμάτων που διεκδικούν εν δυνάμει την πρωθυπουργία της Ελλάδας, ο κ. Μητσοτάκης φαίνεται να είναι ο μοναδικός ουσιαστικά διεκδικητής της.
Καθώς το εκλογικό σώμα με την ψήφο του φαίνεται να στέρησε οριστικά –για την τρέχουσα εκλογική διαδικασία– με πολιτικό knock out τον ΣυΡιζΑ και τον κ. Τσίπρα από οποιεσδήποτε βλέψεις για την πρωθυπουργία και την διακυβέρνηση της χώρας. Τοποθετώντας τους στην δεύτερη εκλογική θέση, έχοντας σχεδόν 21 μονάδες διαφορά από την πρώτη ΝΔ και σχεδόν 10 μονάδες από το τρίτο ΠαΣοΚ. Αναγκάζοντάς τους προς υπεράσπιση της θέσης της αξιωματικής αντιπολίτευσης από το ΠαΣοΚ του κ. Ανδρουλάκη.
Ή , σε αυτό το πολιτικό αφήγημα θέλουν τέλος πάντων να πιστεύουν τα στελέχη του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος, τα οποία έσπευσαν να γνωστοποιήσουν μέσω των τοποθετήσεων τους, πως διεκδικούν τον θεσμικό ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης, θέτοντας αρκετά υψηλά τον πήχη για το κόμμα τους και τον πρόεδρο του, μετά από τα πέτρινα πολιτικά χρόνια που ακολούθησαν τις εκλογές του 2012. Καθώς για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο, θα πρέπει ο ΣυΡιζΑ να χάσει αρκετές μονάδες στις ερχόμενες εκλογές και να κερδίσει ακόμα περισσότερες το ΠαΣοΚ. Υπόθεση που δεν φαντάζει αρκετά πιθανή με βάση τους εκλογικούς συσχετισμούς της 21ης Μαΐου. Όμως και πάλι τίποτα δεν μπορεί να θεωρείται βέβαιο, αλλά ούτε και απίθανο.
Ο τρόπος που έχουν επιλέξει αρχικά να πολιτευτούν ο ΣυΡιζΑ και το ΠαΣοΚ με φόντο τις επερχόμενες εκλογές, φαίνεται να μην διαφέρει αρκετά. Καθώς η κοινή ορολογία που χρησιμοποιούν οι πρόεδροι τους κατά την διάρκεια των ομιλιών τους είναι «ο μπαμπούλας της Δεξιάς», ο φόβος για «παντοδυναμία Μητσοτάκη» και το σύνθημα της δεκαετίας του ’80 «ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά». Χωρίς να τους προβληματίζει καθόλου το γεγονός πως την «κακιά Δεξιά» για την οποία κάνουν λόγο, την προτίμησαν οι ψηφοφόροι αφενός επειδή σύγκριναν τις θητείες Τσίπρα και Μητσοτάκη (Αριστεράς και Δεξιάς), αφετέρου γιατί έχουν ακόμα νωπές τις μνήμες από την πρόσφατη διακυβέρνηση της Αριστεράς μετά το 2015, λειτουργώντας τελείως αποτρεπτικά για εκείνους.
* * *
2.700 συμπολίτες μας γοητεύονται πολιτικά από τις θεωρίες συνομωσίας, ψεκασμούς, το ξανθό γένος και τον Βλαδίμηρο Πούτιν καθώς και από την εμπλοκή στην πολιτική θρησκευτικών και παραθρησκευτικών δομών.
* * *
Όσο δε για τον έτερο χιλιοειπωμένο μπακαλιάρο που αποσκοπεί στην αποτροπή «παντοδυναμίας Μητσοτάκη» που χρησιμοποιούν οι κ.κ. Τσίπρας και Ανδρουλάκης, θα πρέπει κάποιος να τους ρωτήσει γιατί δεν υποστήριζαν τα ίδια λόγου χάρη για την παρελθοντική παντοδυναμία του ΠαΣοΚ. Μήπως κατά το παρελθόν όταν ΝΔ και Πα ΣοΚ είχαν ισχυρές αυτοδυναμίες προέβαλε ένας από τους δύο –όντας ηττημένος– τέτοιου είδους διλλήματα με σκοπό τον εκφοβισμό της κοινωνίας;
Ή ακόμα καλύτερα, καλό θα ήταν να τους ρωτήσουν με τι σκοπό ψηφίζει το εκλογικό σώμα στην εκάστοτε εκλογική διαδικασία. Ψηφίζουν άραγε για να εκλέξουν οριακά αυτοδύναμες κυβερνήσεις η επιβίωση των οποίων εξαρτάται από τις πολιτικές ορέξεις δύο, τριών ή και τεσσάρων κυβερνητικών βουλευτών; Ή μήπως το αντίθετο; Φυσικά και το ερώτημα είναι ρητορικής φύσης, καθώς η απάντηση μοιάζει αρκετά αυτονόητη.
Όλα τα παραπάνω σχεδόν αποδεικνύουν σε ποιο τμήμα του εκλογικού σώματος στοχεύουν το ΠαΣοΚ και ο ΣυΡιζΑ για να διατηρήσουν ή και να αυξήσουν τα ποσοστά τους. Αλιεύοντας ψήφους από την ίδια δεξαμενή ψηφοφόρων, κυρίως Αριστερών αποχρώσεων. Διεκδικώντας την ηγεμονία της Αριστεράς και ταυτόχρονα απομακρυσμένοι από την διεκδίκηση των ψήφων του Κέντρου. Με τον κ. Μητσοτάκη να απολαμβάνει απλόχερα της εμπιστοσύνης του από την στιγμή που δεν υπάρχει κάποιος άλλος εκφραστής του. Αλλά τέτοιου είδους ζητήματα ας απασχολήσουν πρωτίστως το ΠαΣοΚ και δευτερευόντως τον ΣυΡιζΑ.
Όμως το δικό τους ξεχωριστό ενδιαφέρον είχαν και τα τοπικά εκλογικά αποτελέσματα. Όπου σε αντίθεση με όσα τρομολαγνικά διέδιδαν ορισμένοι κύκλοι που ανήκουν στο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, το συγκεκριμένο κόμμα για ακόμη μια φορά διατήρησε πολύ υψηλά ποσοστά, μειωμένα όμως αριθμητικά κατά 1.500 περίπου ψηφοδέλτια συγκριτικά με τις εκλογές του 2019. Γεγονός που θα πρέπει σίγουρα να προβληματίσει τους εκλογικούς μηχανισμούς του γαλάζιου κόμματος στην Πειραιώς.
Που σε συνδυασμό μάλιστα με τα 2.000 plus γαλάζια ψηφοδέλτια (περίπου το 15% επί του κομματικού συνόλου) που καταμετρήθηκαν χωρίς σταυροδοσία σε κάποιο από τα πρόσωπα που διεκδικούσαν την βουλευτική έδρα, τότε το μήνυμα των ψηφοφόρων του συγκεκριμένου κόμματος είναι κάτι παραπάνω από ξεκάθαρο όσον αφορά την επιλογή των γαλάζιων πολιτευτών. Το λιγότερο που θα μπορούσε να ώθησε σε αυτήν τους την απόφαση, είναι η έλλειψη πολιτικής έμπνευσης που απέπνεαν οι συγκεκριμένοι πολιτευτές.
Τα "ορφανά" ψηφοδέλτια των 2.000 plus ψηφοφόρων δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια ακόμη τοπική προειδοποίηση σε σχέση με τα περίπου 900 των εκλογών του 2019. Καθώς μια τέτοιου μεγέθους αύξηση της τάξεως του 110%, αν δεν είναι ποιοτικό χαρακτηριστικό που οδηγεί σε συγκεκριμένα συμπεράσματα, τότε τι μπορεί είναι; Ενδεχομένως να ξέρουν να απαντήσουν τα τοπικά στελέχη που ηγούνται των κομματικών δομών της Νέας Δημοκρατίας. Ή και όχι. Κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος άλλωστε για τον τρόπο που σκέφτονται άτομα που προέρχονται από τον στενό κομματικό σωλήνα τα οποία συνήθως ενεργούν με κομματικές παρωπίδες και τις περισσότερες φορές προτάσσοντας το προσωπικό τους συμφέρον. Όποιο και να είναι αυτό.
Όμως και το κόμμα της μέχρι πρότινος αξιωματικής αντιπολίτευσης, βγήκε αρκετά πληγωμένο από την εκλογική διαδικασία της 21ης Μαΐου. Καθώς οι απώλειες που μέτρησε ήταν της τάξεως του 6%, το οποίο αριθμητικά αποδίδεται σε μείωση κατά 2.000 ψηφοδέλτια. Γεγονός που εν μέρει μπορεί να αποδοθεί στην λανθασμένη πολιτική που ασκήθηκε κεντρικά από το κόμμα του ΣυΡιζΑ, όσο και από την στελέχωση του τοπικού ψηφοδελτίου του. Εκ του αποτελέσματος φάνηκε πως τα πρόσωπα που πλαισίωσαν την κ. Τελιγιορίδου δεν κατάφεραν να ανταπεξέλθουν των προσδοκιών της κεντρικής επιλογής τους ή απλά δεν ενέπνευσαν τους ψηφοφόρους του συγκεκριμένου κόμματος.
Εκείνο όμως που όχι μόνο κατάφερε να διατηρήσει αλλά και να αυξήσει τα ποσοστά του και σε τοπικό επίπεδο ήταν το ΠαΣοΚ. Το οποίο αύξησε περίπου 1,5% τα ποσοστά του, γεγονός που μεταφράζεται σε αριθμητική αύξηση περίπου 500 ψηφοδελτίων. Και αν αυτό θα μπορούσε να αποτελέσει κάποιου είδους ενθαρρυντικού μηνύματος, η αύξηση των ποσοστών του κόμματος με επικεφαλής τον έναν και μοναδικό κάτοχο των επιστολών του Ιησού αλλά και του φαρμάκου της αλωπεκίασης όντας ο ίδιος "αραιοκατοικημένος", γεννά προβληματισμούς και όχι μόνο. Καθώς μόνο αδιάφορο δεν μπορεί να θεωρηθεί το γεγονός πως ένα κόμμα με τις συγκεκριμένες προγραμματικές αρχές έχει 1.500+ πιστούς ψηφοφόρους.
Σε συνδυασμό μάλιστα με τα 1.000+ ψηφοδέλτια του αμφιλεγόμενου κόμματος με την ονομασία Νίκη, συνεπάγεται πως 2.700 συμπολίτες μας γοητεύονται πολιτικά από τις θεωρίες συνομωσίας, ψεκασμούς, το ξανθό γένος και τον Βλαδίμηρο Πούτιν καθώς και από την εμπλοκή στην πολιτική θρησκευτικών και παραθρησκευτικών δομών, μη αναγνωρίσιμων από την ηγεσία Εκκλησία της Ελλάδας. Και αν όλο αυτό τοπικό πολιτικό μωσαϊκό δεν θα πρέπει κάποια στιγμή να αποτελέσει αντικείμενο μελέτης ειδικών, τότε τι θα μπορούσε; Και εδώ που τα λέμε καθόλου μπράβο τους.
Ιωάννης Σκόρδας
iskord@hotmail.com
Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 1 Ιουνίου 2023, αρ. φύλλου 1177.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.