Οι ενεργοί πολίτες, χωρίς κομματικές παρωπίδες, και όσοι θέλουν να βλέπουν τα πολιτικά δρώμενα με συμφέρον το όφελος της χώρας, διαπιστώνουν δεκαετίες τώρα τις στείρες θέσεις του αριστερού χώρου που ουσιαστικά ταυτίζονται με έναν άκρατο συντηρητισμό. Πλήρης άρνηση σε οποιαδήποτε αλλαγή. Διατήρηση των κεκτημένων ήταν η βασική αρχή των αριστερών σχηματισμών στη χώρα μας. Σε μια εποχή με βαθιές αλλαγές που απαιτεί νέες θέσεις και συνθέσεις, αυτοί επιμένουν στη διατήρηση των όσων κέρδισαν προηγούμενες γενιές αγωνιστών και μάλιστα με πολύ μεγάλες θυσίες.
Τους γνώρισα στα Πανεπιστήμια με τις παρελκυστικές τακτικές στις γενικές συνελεύσεις που διαλύονταν από τις εμμονές τους σε επουσιώδη θέματα της διαδικασίας, αγνοώντας την ουσία των καυτών θεμάτων και την αναζήτηση ουσιαστικών λύσεων. Με την περιφρόνησή τους στη δημόσια περιουσία, αυτοί που ήταν οι υπερασπιστές της αύξησης του ρόλου του Κράτους. Όταν κάποια στιγμή, συνάδελφος Καθηγητής, παρατήρησε μια ομάδα φοιτητών του που έγραφαν συνθήματα σε τοίχους του κτηρίου που μόλις είχαν βαφεί, του απάντησαν ότι είναι αναγκασμένοι να το κάνουν για την ελεύθερη κυκλοφορία των ιδεών. Στην αυγή του 21ου αιώνα, με ελεύθερο τύπο και διαδίκτυο, με πλήρη ελευθερία συναθροίσεων και διαδηλώσεων, η επίκληση της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών έμοιαζε τουλάχιστον αστεία. Από την άλλη ημέρα, όπως μου είπε, σταμάτησε να τους ενισχύει αγοράζοντας κουπόνια.
Από τους συλλόγους, τους συνεταιρισμούς και την κοινοβουλευτική δημοκρατία απουσίαζαν οι προτάσεις τους. Τους βόλευε το επιχείρημα που συχνά επιστράτευαν για να δικαιολογήσουν την έλλειψη προτάσεων. Εμείς δεν είμαστε στην Κυβέρνηση. Η Κυβέρνηση οφείλει να καταθέσει προτάσεις και εμείς θα πάρουμε θέση.
Όσοι πιστεύουν στη μοναδικότητα και αποτελεσματικότητα του ιδεολογικού τους χώρου να λύσει τα προβλήματα αυτού του τόπου, έχουν μια και τελευταία ευκαιρία να το αποδείξουν. Αυτοί που ισχυρίζονται ότι εμφορούνται από δημοκρατικές ιδέες και συμπάσχουν με όσους υποφέρουν σε αυτές τις δύσκολες στιγμές, είναι καιρός να πάψουν την κριτική, να κλείσουν την τηλεόραση, να σηκωθούν από τον καναπέ και να κατέβουν στο χώρο της κοινωνικής δράσης, καταλαμβάνοντας, όχι βέβαια κάποια από τις 7 και πλέον χιλιάδες και περιζήτητες αμειβόμενες κομματικές θέσεις του κρατικού μηχανισμού, αλλά της γνήσιας ανιδιοτελούς προσφοράς προς το κοινωνικό σύνολο.
Το έχω γράψει και άλλη φορά. Οι ηττημένοι αριστεροί του εμφυλίου πολέμου ανασκουμπώθηκαν, στις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες και με κοινωνικούς αγώνες, έστησαν συνεταιρισμούς και προώθησαν την κοινωνική οικονομία. Οι σημερινοί, «γιαλαντζί» αριστεροί, όπως θα τους έλεγε η συγχωρεμένη Μικρασιάτισσα γιαγιά μου, αλλάζουν κανάλια και από τον καναπέ του σπιτιού ή από την καρέκλα της συνάθροισης, ασκούν κριτική. Τους έχω γνωρίσει πολύ καλά σε πολλά τοπικά φόρα δράσης. Είναι καιρός να ανασκουμπωθούν και να πρωτοστατήσουν στους κοινωνικούς αγώνες, όχι μέσα από το διαβρωμένο συνδικαλιστικό κίνημα των κάθε λογής πατέρων (αγρο, εργατο, κ.ά.). Ο τόπος τους έχει μεγάλη ανάγκη. Από τη δική τους δράση θα εξαρτηθεί η απεμπλοκή της χώρας από τον ασφυκτικό κλοιό που επέβαλαν στη χώρα οι διεθνείς συγκυρίες.
Τα ψέματα τέλειωσαν. Η πράξη καλείται τώρα να πάρει θέση στις ατελείωτες φλυαρίες.
Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 9 Νοεμβρίου 2023, αρ. φύλλου 1198.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.