Διότι τις τελευταίες ημέρες που αλώνιζαν περιοχές της κεντρικής και δυτικής Μακεδονίας (αλλά και άλλες γεωγραφικές περιφέρειες της χώρας) εντολοδόχοι του Ο.Η.Ε, ελέγχοντας προφανώς (και) τις καταγγελίες της ομόδοξης, φίλης και «ομογάλακτης» στα χάλκινα ακούσματα «μας» FYROM, για ύπαρξη και καταπίεση «σλαβομακεδονικής» μειονότητας στην Ελλάδα, έρευνες που προκάλεσαν «αγανάκτηση» σε ΜΜΕ και φορείς και αφύπνισαν τα κοινά αντανακλαστικά των άκρων, στην πόλη της Καστοριάς, ο πρόεδρος και η γραμματέας του Συλλόγου Φίλων Μουσείου Μακεδονικού Αγώνα Καστοριάς, που είχαν μηνυθεί από τον τ. καλλιτεχνικό διευθυντή της ΔηΠΕΚα κ. Αθανάσιο Χατζηζαμάνη, έδιναν την δική τους προσπάθεια για την ελευθερία της γνώμης, της διαμαρτυρίας και της έκφρασης. Από τα δικαστικά εδώλια.
Κατηγορούμενοι αρχικά για δυσφήμηση, βρέθηκαν στο τέλος να κατακεραυνώνονται με ομοβροντίες για…. «εθνικισμό», «ρατσισμό» και άλλα ηχηρά. Αποκλειστικά και μόνο επειδή «τόλμησαν» να αμφισβητήσουν τα θωρηκτά… Καθώς και επειδή είχαν το θράσος να επικρίνουν ως μηδαμινό το αποτέλεσμα της ανεξιχνίαστης πολιτιστικής προσφοράς και το ύψιστο καλλιτεχνικό έργο της ΔηΠεΚα. Εκεί οδήγησε η αμετροπέπεια και η αφόρητη υπεροψία που προκαλεί το μονοπώλιο της δημοκρατικότητας. Στο τέλος βέβαια κρίθηκαν ομόφωνα αθώοι. Άλλωστε, αθώοι ήταν. Παρεμπιπτόντως στην Ελλάδα υπάρχει Δημοκρατία. Δυτικού τύπου ευτυχώς.
Για την ιστορία, υπενθυμίζεται ότι βρέθηκαν κατηγορούμενοι επειδή μερικά χρόνια πριν ο σύλλογος, με κείμενο που συνυπέγραφαν, διατύπωσε (ίσως κάπως δηκτικά) την φυσιολογική αντίθεση του σε εκείνο το περίφημο ιστορικό συνέδριο που προγραμματιζόταν να γίνει με την αιγίδα και την φιλοξενία του Δήμου Καστοριάς, στην πόλη της Καστοριάς.
Και στο οποίο -εγκαίρως αποκαλύφθηκε ότι- θα παρουσιαζόταν εισήγηση ιστορικού που παρουσίαζε τον Μακεδονικό Αγώνα, όχι ως απελευθερωτικό, αλλά ως… εμφύλιο. Ταυτόχρονα οι σύνεδροι προγραμμάτιζαν οδοιπορικό στα θέατρα των επιχειρήσεων του μακεδονικού αγώνα, στα Κορέστεια και αλλού για να αποτίσουν φόρο τιμής αλλά και προσκύνημα «και στους άλλους». Σε ποιους;
Μα σ’ αυτούς που αναζητεί τώρα ο ΟΗΕ, μετά την καταγγελία της γείτονος χώρας των Σκοπίων. Ελάχιστους μήνες μετά τον οργασμό των τελευταίων πανηγυριών, στα οποία εντυπωσιάζει η σπορά και καλλιέργεια της «πολυπολιτισμικότητας».
Το πρόβλημα βέβαια δεν ήταν αυτή καθ’ εαυτή η εισήγηση, μια και ο καθένας δικαιούται απεριόριστα να υποστηρίζει την άποψή του, όποια κι΄ αν είναι. Αλλά υπήρχε και ένα μείζον πολιτικό θέμα που δεν μπορούσε να περάσει απαρατήρητο ή αναντίρρητο: Ο Δήμος Καστοριάς, δεν μπορούσε να καλύψει πολιτικά, οικονομικά και έτσι θεσμικά μια εκδήλωση που ενθάρρυνε απόψεις ιστορικά αυθαίρετες και αναληθείς. Απόψεις βούτυρο στον άρτο των Σκοπιανών. Και μάλιστα με ορθάνοικτα τα εθνικά μέτωπα. Ο Δήμος Καστοριάς δεν μπορούσε να γίνει γρανάζι στην προπαγάνδα των Σκοπίων, ώστε να μπορούν σήμερα οι βόρειοι «φίλοι» να κραδαίνουν στα διεθνή fora τις εισηγήσεις και τα συμπεράσματα εκείνου του συνεδρίου, περίπου επικυρωμένα από τον Δήμο Καστοριάς. Οι τελευταίες εξελίξεις ενισχύουν την υποψία ότι τίποτε απ’ όσα συνέβησαν από το 1991 και μετά, δεν ήταν ακριβώς τυχαίο ή δεν έμεινε ανεκμετάλλευτο.
Με την επίμαχη ανακοίνωσή του τότε ο σύλλογος, ένωσε τις διαμαρτυρίες του με την προσπάθεια και άλλων, στην οποία πρωταγωνιστικό ρόλο είχε και η ΟΔΟΣ, και η οποία πέτυχε στο παρά πέντε να μεταπείσει τον Δήμο Καστοριάς. Στο τέλος, οι άνθρωποι πήγαν αλλού -εντός νομού Καστοριάς- να παρουσιάσουν τις επιστημονικές απόψεις και τις ιστορικές υποθέσεις τους. Χωρίς βεβαίως κανείς να διανοηθεί να τους εμποδίσει. Προφανώς θα αισθάνονται επιστημονικά δικαιωμένοι που έχουν ταυτόσημες απόψεις με τους καλούς μας γείτονες.
Όμως απορίας άξιο είναι ο λόγος για τον οποίο οι συνήθως υπερευαίσθητοι διαμαρτύρονται (μόνο) τώρα σε βάρος του Ο.Η.Ε ή των Η.Π.Α και της Ε.Ε, για την εξέταση των καταγγελιών των Σκοπίων. Και δεν διαμαρτυρήθηκαν, δεν βρήκαν ούτε μια λέξη αμφισβήτησης ή στοχασμού να αρθρώσουν, όλα αυτά τα χρόνια, και ιδίως από το 1991 και μετά, που οι διάφοροι «Ιοί», οι πεφωτισμένοι καθηγητές και πολιτικοί, καθώς οι κονδυλοφόροι της μονόπλευρης διανόησης, που κατά τα άλλα μοιράζουν εύκολα τις ρετσινιές του «εθνικισμού» και απονέμουν κατά βούληση τα εύσημα της «δημοκρατικότητας», αλώνιζαν τον τόπο. Παρουσιάζοντας μέσα από «αφιερώματα» την Μακεδονία -συμπεριλαμβανομένης της Καστοριάς- και μάλιστα μέσα από τις στήλες μεγάλων εφημερίδων του κέντρου, ως σαλάτα εθνοτήτων, όπου οι δυνάστες καταπιέζουν τους «απροσδιόριστους» και ενδημούν άλλες ντοπιολιαλιές. Και όπου η μουσική «πανδαισία» των εκ Βορρά χάλκινων, επιλύει τάχα με την μυσταγωγία της συνωμοσίας της Μελωδίας, όλες τις ιστορικές και πολιτικές εκκρεμότητες. Σε συνδυασμό με τις κόκκινες πιπεριές φυσικά.
Έτσι, εκτός από τις καταγγελίες του κ. Γκρούεφσκι και τις έρευνες του ΟΗΕ, εκτός από τους Ιούς μερικών ελληνικών εφημερίδων που παρουσιάζουν την περιοχή ως περίπου Μακεδονιστάν, το μόνο που έμεινε από εκείνη την εποχή -και που δεν είχε ευθεία σχέση με το συνέδριο- ήταν η μήνυση του κ. Αθανασίου Χατζηζαμάνη. Μέχρι μερικές ημέρες πριν φυσικά. Τώρα όλα αυτά, τα κατάπιε η πραγματικότητα. Για μια ακόμη φορά η ίδια η οποία παρέχει δωρεάν μαθήματα νομιμότητας, δικαιοσύνης και δημοκρατίας.
Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 2.10.2008
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.