ΟΔΟΣ: GIS

Από τις αρχές του φετεινού χρόνου άρχισε να γίνεται αντιληπτό το ασυγκράτητο πια εσωτερικό πρόβλημα που εκκολάφθηκε στην πλειοψηφία του δημοτικού συμβουλίου Καστοριάς. Σταμάτησε να κρύβεται το ζήτημα ενότητας, καθώς και τα περιστατικά ανυπακοής που οδηγούν σε διάλυση. Στην αρχή η ιδιόρρυθμη «παραίτηση» του κ. Νικολάου Μπαλιάκα που συνιστά ένα πρωτοφανές για τα γνωστά δεδομένα υβρίδιο πολιτικής πράξης (υποβάλλεται, εκκρεμεί αλλά δεν ολοκληρώνεται), και την προηγούμενη εβδομάδα η παραίτηση από τον συνδυασμό «Νέα Πνοή» της κας Χριστίνας Χαραλαμπίδου, καθώς και η αποστασιοποίηση των κκ. Ειρήνης Γεωργοσοπούλου-Μισκία και Σταύρου Μαγαλιού, όχι μόνο περιορίζουν το οξυγόνο του συνδυασμού «Νέα Πνοή», αλλά ασκούν ακόμη ισχυρότερη πίεση στον Δήμο Καστοριάς που ασφυκτιά, και αποτελεί το πραγματικό θύμα ενός εγχειρήματος που πάγωσε το βράδυ της επαναληπτικής εκλογής. Τελικά, η «Νέα Πνοή» ασθμαίνει και με την βούλα. Με αποτέλεσμα το μεσοπρόθεσμο μέλλον της Καστοριάς για τα επόμενα 2 χρόνια μοιάζει πιο μελανό από τις αρχικές προσδοκίες.

Οι συνεπείς αναγνώστες της ΟΔΟΥ γνωρίζουν την εξ αρχής αυστηρή κριτική θέση της εφημερίδας απέναντι στην σημερινή δημοτική αρχή και την πλειοψηφία του δημοτικού συμβουλίου. Όχι ότι στερούνται σοβαρότατων λαθών οι άλλες πτέρυγες του δημοτικού συμβουλίου, αλλά σε μια δημοκρατική τοπική αυτοδιοίκηση η πλειοψηφία είναι αυτή που κυβερνά, που δίνει το σύνθημα και το στίγμα. Αυτή είναι που επωμίζεται το βάρος της ευθύνης και του απολογισμού.

Όμως καμμιά εξέλιξη, απ’ αυτές που επακολούθησαν της εκλογής της παρούσας δημοτικής αρχής και πλειοψηφίας το 2006 και οδηγούν σε μαρασμό τον Δήμο Καστοριάς και σε αποδεκατισμό την σύνθεση του Δημοτικού Συμβουλίου, δεν ήταν απρόβλεπτη και απρόσμενη. Επομένως είναι πολιτικής απορίας άξιο να ερευνηθεί από πού αντλούν την πεποίθηση οι παραιτούμενοι να παραιτούνται δυσαρεστημένοι και έκπληκτοι. Να συμπεριφέρονται σαν θύματα, και όχι ως συνεταίροι της «Νέας Πνοής».

Και αυτά που συμβαίνουν, όχι μόνο ήταν προβλέψιμα, διότι η στελέχωση ενός πραγματικά ανεξάρτητου από κομματικές δεσμεύσεις συνδυασμού, όπως υποτίθεται ότι ήταν η «Νέα Πνοή», απαιτεί χωρίς κομματικούς αποκλεισμούς, πραγματικές συγκλίσεις στην κοινωνία γύρω από ένα σαφές και ενοποιό πρόγραμμα και πλαίσιο αρχών. Αλλά και διότι ο υποψήφιος δήμαρχος θα πρέπει να είναι σε θέση να εγγυάται αντικειμενικά, κοινωνικά και ατομικά ενότητα, ανεξαρτησία, και προσπάθεια.

Αν όχι όλα απ’ αυτά, οπωσδήποτε πάντως τα περισσότερα απ’ αυτά, δεν συνέτρεξαν προεκλογικά στην περίπτωση της «Νέας Πνοής» και του κ. Ι. Τσαμίση. Το εγχείρημα έμοιαζε να έχει μόνο ένα στόχο: την εκλογική νίκη. Μάλιστα το προεκλογικό πρόγραμμα του συνδυασμού αποτελεί μνημείο ασαφειών, γενικοτήτων και απραγματοποίητων μαξιμαλιστικών υπερστόχων, ώστε κάθε αναγνώστης του αισθάνεται εμπαιγμό. Αποδεικνύει ότι, όχι μόνο οι συντάκτες του συνειδητά γνώριζαν ότι προτείνουν το ανέφικτο, αλλά ακόμη χειρότερα, ότι όλα τα μέλη του συνδυασμού από την αρχή γνώριζαν πως συμπράττουν σε μια προσπάθεια χωρίς την παραμικρή δυναμική ή προοπτική επιτυχίας. Με έναν δήμαρχο που βάσισε την υποψηφιότητά του στην νομιμοποίηση υποψηφίων συμβούλων-συνεταίρων και συνυπευθύνων, εν τέλει δε και πολιτικά συνενόχων, στο ίδιο μη ρεαλιστικό εγχείρημα.

Και να που τώρα, ορισμένοι απ’ αυτούς, που όντες υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι συνέβαλαν με την υποστήριξη της ψήφου και των σταυρών των ψηφοφόρων τους που οι ίδιοι ζήτησαν, στην εντυπωσιακή νίκη του μυστηριώδους συνδυασμού «Νέα Πνοή», εγκαταλείπουν με σπουδή πολιτικής δειλίας το δημιούργημά τους, το δημοτικό μόρφωμα που εναπόθεσαν και εγκαταλείπουν στις πλάτες του καστοριανού λαού. Χωρίς εξηγήσεις, χωρίς διευκρινήσεις, χωρίς να ζητήσουν συγνώμη από τους ψηφοφόρους τους. Αδιαφορώντας για τις συνέπειες της παραίτησής τους.

Κι’ όμως προεκλογικά, στο δικό τους πολιτικό συμβόλαιο προς τον λαό της Καστοριάς διεβεβαίωναν μεταξύ άλλων ότι θα έχουν «πρότυπα που θα στηρίζονται στην αξιοκρατία, την ηθική» και πως «θα δουλέψουμε ακατάπαυστα όλοι μαζί με όραμα, φαντασία, προγραμματισμό, διαφάνεια, σύμπνοια και αποτελεσματικότητα..»

Αν ο αναγνώστης της ΟΔΟΥ δεν διαφωνεί στα περισσότερα απ’ όλα αυτά, θα είναι έτοιμος να συμφωνήσει ότι η εγκατάλειψη του σκάφους της δημοτικής πλειοψηφίας, τουλάχιστον όταν γίνεται υπό συνθήκες που εγείρουν υπόνοιες ότι δεν έχουν πραγματική δικαιολογία, συνιστά πράξη διπλά αδικαιολόγητη. Δεν είναι μόνο που παραβιάζει αρχές δεοντολογίας, όρκους και υποσχέσεις αγάπης, αφοσίωσης και στήριξης που προφανώς αντήλλαξαν προεκλογικά και μεταξύ τους, αλλά και διότι ανεξήγητες όπως παραμένουν παρέχουν έρεισμα στην φημολογία ότι, για όλες τις παραιτήσεις υπεύθυνη είναι η σκοπιμότητα και ιδιοτέλεια. Και πιο συγκεκριμένα ο στόχος των παραιτηθέντων να είναι ξανά υποψήφιοι στις επόμενες εκλογές, με άλλο υποψήφιο δήμαρχο, έστω κι’ αν για τον σκοπό αυτό απαιτείται να καταφέρουν πολιτικά χτυπήματα. Όχι μόνο στον συνδυασμό της «Νέας Πνοής» αλλά στην ίδια την Καστοριά, διότι αυτήν πλήττουν.

Στο κάτω-κάτω αν στο τέλος της 4ετίας από τα καταμετρημένα 212 έργα και τις δράσεις που υποσχέθηκαν στις περίπου 50 θεματικές ενότητες στις οποίες χώρισαν το προεκλογικό τους γραπτό μανιφέστο, καθυστερήσουν να παραδώσουν το έργο που εξήγγειλαν στο προεκλογικό τους φυλλάδιο: «Μητρώο εδαφών, προγράμματος παρακολούθησης της ποιότητάς τους και αναγνώρισης περιοχών υψηλής επικινδυνότητας σε πλημμύρες και κατολισθήσεις εδαφών μέσω του GIS», κανείς δεν θα αναζητήσει πια απ’ αυτούς βαριές ευθύνες. Το δις εξαμαρτείν, όμως, είναι άλλη υπόθεση.

Για την ΟΔΟ, το δεύτερο αυτό λάθος, είναι ακόμη χειρότερο και ακόμη βαρύτερο. Όσοι νομίζουν ότι τέτοιες συμπεριφορές δεν θα επαναληφθούν στο δικό τους μέλλον, κάνουν λάθος. Διότι το να επιχειρούν αναβάπτιση και εκλογικό εξαγνισμό στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ και στην λήθη του διετούς ως τις επόμενες εκλογές χρόνου, προδίδοντες τις υποσχέσεις και τους όρκους αγάπης, προκαλεί πλάνες… Όχι μόνο σ’ αυτούς τους ίδιους. Αλλά και σε όσους ενθαρρύνουν τους εκλεγμένους συμπολίτες, δίπλα στο ένα λάθος, να σωρεύουν ένα ακόμη χειρότερο.

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 12.3.2009