8.4.09

ΟΔΟΣ: Η κυρίαρχη βούληση

Το θέμα της έδρας της Αρχιτεκτονικής Σχολής στο 1ο γυμνάσιο, είναι πολιτικό και κοινωνικό. Αφορά την Καστοριά και τους πάντες και επομένως δεν έχει κομματικές διαστάσεις. Ή τουλάχιστον δεν είχε, ως την στιγμή που αποφάσισε να παρέμβει ακόμη πιο δραστικά (διότι αρκούνταν μέχρι πρόσφατα σε μισόλογα) και με τον συγκεκριμένο τρόπο που επέλεξε να ενεργήσει την περασμένη εβδομάδα, ο βουλευτής του ΠαΣοΚ Καστοριάς κ. Φίλιππος Πετσάλνικος. Κοντά στις απόψεις του συμπτύχθηκε και ο επικεφαλής της μειοψηφίας του νομαρχιακού συμβουλίου Καστοριάς κ. Παναγιώτης Παπαδιαμαντόπουλος. Γεγονός που δεν αναμενόταν, και προκάλεσε προβληματισμό αλλά και απογοήτευση.

Ο βουλευτής Καστοριάς, στάθηκε πια ανοικτά και κατηγορηματικά contra στην βούληση της τοπικής κοινωνίας, όπως αυτή εκφράστηκε κατ’ επανάληψη στο δημοτικό και νομαρχιακό συμβούλιο Καστοριάς. Αλλά το χειρότερο contra στον ρεαλισμό, και έτσι στο αδήριτο συμφέρον της πόλης.

Διατυπώνοντας τα ίδια φθηνά και ανακριβή επιχειρήματα στο παιγνίδι της κολοκυθιάς (ή μήπως είναι κρυφτούλι;) που εξελίσσεται τους τελευταίους μήνες. «Δεν κλείνεις ένα σχολείο για να ανοίξεις ένα άλλο» ισχυρίζεται ο κ. Πετσάλνικος και «λησμονεί» ότι υποστηρίζει μια απόλυτη ανακρίβεια: Δεν κλείνει κανένα σχολείο, μια και το 1ο γυμνάσιο απλώς θα μεταφερθεί σε άλλο κτήριο.

"Και γιατί να εγκατασταθεί η έδρα της Σχολής στο 1ο γυμνάσιο, και να μην εγκατασταθεί στο Ξενία;" Αναρωτήθηκαν με αφοπλιστική υπεραπλούστευση οι δυο σημαντικοί και επιφανείς πολιτικοί παράγοντες του ΠαΣοΚ στον νομό; Όπως άλλωστε απαιτούν και απειλούν μέσα από τους χιλιάδες κατοίκους Καστοριάς ελάχιστοι μόνο γονείς και μερικότεροι καθηγητές;

Πρώτος βεβαίως απ’ όλους, ο βουλευτής του ΠαΣοΚ, έχει πλούσιο πολιτικό παρελθόν και άφθονα πεπραγμένα. Αλλά και άπρακτα στον νομό Καστοριάς. Βουλευτής είναι και εκλέγεται από τις ψήφους συγκεκριμένου κόμματος. Μετά την εκλογή του το δικαίωμα κριτικής του ανήκει σε όλους. Ιδίως όταν επικαλείται ανύπαρκτα διλήμματα και κάνει πολιτική πράξη την κολοκυθιά.

Αλλά και ο κ. Παναγιώτης Παπαδιαμαντόπουλος επικεφαλής της μειοψηφίας, με την αίτησή του στο Νομαρχιακό Συμβούλιο Καστοριάς, δείχνει να συσπειρώνεται σε μια πρόταση χωρίς νόημα. Διότι όλοι γνωρίζουν ότι η ίδρυση και λειτουργία της έδρας δεν μπορεί να ξεκινήσει οπουδήποτε αλλού εκτός από το 1ο γυμνάσιο στην Κουμπελίδικη. Καθώς και οπουδήποτε απαιτούνται μεγάλα κονδύλια, εκτεταμένες ανακατασκευές και επομένως πολύς χρόνος.

Εκμεταλλευόμενοι το γεγονός ότι παραχωρήθηκε το κτήριο του Ξενία στην Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση, προτείνουν τώρα το ερειπωμένο ξενοδοχείο που χρειάζεται πολλά χρόνια για να μετατραπεί σε διδακτήριο. Που έχει δωμάτια αλλά όχι αίθουσες διδασκαλίας. Έχει κουζίνα και πολυάριθμα wc και μπάνια αλλά δεν έχει γραφεία, ούτε σχεδιαστήρια ή αμφιθέατρα, ούτε φυσικά τις απαιτούμενες επιφάνειες όπως το γυμνάσιο (1500 τμ) που είναι αναγκαία για να λειτουργήσει η Σχολή.

Και παρά ταύτα, με περισσή πολιτική επιπολαιότητα και εκ του ασφαλούς, ο κ. Φίλιππος Πετσάλνικος απαιτεί από τον Δήμο Καστοριάς και την Νομαρχία να μην επιλέξουν μια υπαρκτή εναλλακτική λύση, αλλά να ματαιώσουν την ίδρυση της σχολής. Διότι η ανακατασκευή του Ξενία ώστε να μετατραπεί σε σπουδαστήριο είναι τόσο ανέφικτη που ισοδυναμεί με εγκατάλειψη της προσπάθειας για ίδρυση της Σχολής.

Κι όλα αυτά για μικροκομματικούς λόγους, για φθηνή πολιτική, ισχυριζόμενοι μάλιστα ότι οι εργασίες μετατροπής και ανακαίνισης μπορούν να ολοκληρωθούν σε λιγότερο από 1 χρόνο. Μόνο και μόνο επειδή ακούγονται εκβιασμοί και απειλές κάθε μορφής αλλά χωρίς καμμιά σοβαρότητα. Μόνο και μόνο επειδή ορισμένοι αισθάνονται ότι πρέπει υποχρεωτικά να αντιπολιτεύονται και πάση θυσία να «χαϊδεύουν» και να κολακεύουν φραστικά, πολιτικές πελατείες και κομματικούς τους φίλους.

Κι΄ αν ο κ. Φίλιππος Πετσάλνικος (από την εποχή που άρχισε να πολιτεύεται στον νομό Καστοριάς, στις ΗΠΑ κυβέρνησαν δύο Μπους επί 2 τετραετίες ο καθένας και ένας Κλίντον επί δύο ακόμη τετραετίες) ως ο κατ’ εξοχήν βετεράνος του ΠαΣοΚ δεν είναι σε θέση να ξεπεράσει φθηνές και εύκολες πρακτικές, ο κόσμος της Καστοριάς, είναι αλήθεια ότι περίμενε άλλη στάση από τον κ. Παν. Παπαδιαμαντόπουλο, που θήτευσε ως πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου Καστοριάς και μπορούσε να αξιοποιήσει πιο επιτυχημένα την γνώση του για τις ανάγκες της πόλης.

Φαινομενικά το κίνητρό τους, είναι απλώς οι δήθεν ανησυχίες των 5-10 γονιών και καθηγητών. Ερωτήματα όμως εγείρονται αν τα βαθύτερα κίνητρα, κυρίως του κ. Φ. Πετσάλνικου, είναι να βάλει γερή τρικλοποδιά στην τοπική αυτοδιοίκηση, ώστε να κατηγορήσει μετά τους τοπικούς φορείς που διάκεινται φιλικά στην Νέα Δημοκρατία ότι είναι ανίκανοι. Ενώ οι ίδιος βεβαίως ικανός.

Με την ανοικτή πλέον αντίθεσή του στις αλλεπάλληλες αποφάσεις των αρχών της τοπικής αυτοδιοίκησης, ζητεί να ανατρέψει την φυσική δημοκρατική τάξη, όπως εκφράστηκε μέσα από την κυρίαρχη βούληση (νομαρχιακό και δημοτικό συμβούλιο). Και να επιβάλλουν το πείσμα της απειροελάχιστης μειοψηφίας στις πλειοψηφίες.

Την ίδια ώρα, το φάντασμα του Πνευματικού Κέντρου, το ισπανικό castello όπως κατάντησε ύστερα από παρεμβάσεις, την πολιτική ευθύνη των οποίων φέρει ο κ. Φίλιππος Πετσάλνικος, εξακολουθεί να καταρρίπτει τις πλάνες και τις αυταπάτες που προτείνονται για την έδρα της Αρχιτεκτονικής Σχολής. Σαν δημοτικό κτήριο το Πνευματικό Κέντρο ήταν απολύτως λειτουργικό και χρήσιμο μέχρι την ώρα που το… «ανακαίνισαν» κι’ αυτό στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1980. Όπως θέλουν να κάνουν τώρα και στο Ξενία.

Από τότε το άλλοτε αξιόλογο Πνευματικό Κέντρο τάχιστα ερήμωσε και εγκαταλείφθηκε. Εξακολουθεί να παραμένει στοιχειωμένο ως επικινδύνως ετοιμόρροπο και να θυμίζει στους περαστικούς τα οράματα, και τις επιτυχίες του κ. Φ. Πετσάλνικου για την πόλη. Παρά το γεγονός ότι σύντομα κρίθηκε επικίνδυνο και έκλεισε, λίγα χρόνια πριν, με παρεμβάσεις του κ. Φ. Πετσάλνικου (ο οποίος τις πρόβαλε μάλιστα σε όλα τα προεκλογικά φυλλάδιά του την εποχή εκείνη) δαπανήθηκαν εκατομμύρια εκατομμυρίων δραχμών για μια (πνευματική) τρύπα στο νερό. Με αποτέλεσμα η Καστοριά να είναι καταδικασμένη και να παραμένει χωρίς Πνευματικό Κέντρο για πολλά-πολλά τώρα χρόνια.

Και ενώ θα έπρεπε κανείς να τους ρωτήσει γιατί να μην διατεθεί το κτήριο του Ξενία για χρήση πολιτιστικού ή πνευματικού ενδιαφέροντος, Πινακοθήκης-Γκαλερί κλπ, ώστε μαζί με το Μουσείο και το Πανεπιστήμιο στο κτήριο της Κουμπελίδικης να αποτελέσουν σημαντικές υποδομές και να συμβάλλουν στην ανακούφιση του ιστορικού κέντρου που ερημώνει, προτείνουν να πάθει το Ξενία αυτό που υπέστη το Πνευματικό Κέντρο.

Αυτό εννοείται στην πολιτική ως υπευθυνότητα, εμπειρία και διορατικότητα; Αυτό είναι σεβασμός στις αποφάσεις της πλειοψηφίας; Ή μήπως στον βωμό του πρόσκαιρου μικροκομματικού κέρδους μπορούν να συμβούν και τα πιο αλλόκοτα; Αρκεί να μην έχει αντιρρήσεις ο κ. Μασσαλάς;


Σχετικά κείμενα:  
Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 19.3.2009

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ