Διάβασα την είδηση για την εκστρατεία καθαρισμού που άρχισε η νέα Δημοτική Αρχή με ανάμεικτα αισθήματα. Αν αποτελεί δείκτη ευαισθησίας της νέας αρχής απέναντι στο λιμναίο οικοσύστημα πρέπει να αισθανόμαστε ικανοποίηση. Αν όμως είναι μια κίνηση εντυπωσιασμού, σχεδιασμένη με μικροπολιτικές αντιλήψεις, οι νεοφώτιστοι δημοτικοί άρχοντες πρέπει να έχουν υπόψη τους ότι θα επιστρέψει σύντομα ως μπούμερανγκ.
Είναι ευτύχημα που έχουν πολλαπλασιαστεί οι πολίτες, εδώ και στο εξωτερικό, που είναι διατεθειμένοι να εκφράσουν δημόσια τη δυσφορία τους για την παντελή έλλειψη μέτρων προστασίας. Η εναπόθεση των ελπίδων στην αναμενόμενη συγκρότηση του Φορέα Διαχείρισης της Λίμνης που καρκινοβατεί, δεν θα λύσει το πρόβλημα. Ουδείς φορέας, όσο καλά και αν συγκροτηθεί, θα είναι σε θέση να ασκήσει το έργο του απέναντι σε μια ηγεσία και μια κοινωνία που δεν θα θέλει να θιγούν κακές πρακτικές του παρελθόντος που τεκμηριώνονται ως επιζήμιες για τη λίμνη.
Από την άλλη, πληροφορούμαστε ότι 600 και πλέον κατοικίες εξακολουθούν να παροχετεύουν τα λύματα τους στη λίμνη! Μα αυτό έπρεπε να κάνει η ΔΕΥΑΚ από χρόνια. Υπάρχουν δικαιολογίες;
Η ανάσυρση μερικών αντικειμένων από τη λίμνη δεν αντισταθμίζει την επιβάρυνση που δέχεται η λίμνη από τα λύματα αυτών των κατοικιών-βιοτεχνιών. Ούτε η απαρίθμηση φορέων (ΑΝΚΟ, Τμήμα Βιολογίας, ΙΓΜΕ κλπ) που λειτουργούν ασυντόνιστα μπορεί να σώσει τη λίμνη. Ούτε και η επίκληση Θείων δυνάμεων (ο Θεός να βάλει το χέρι του) μπορεί να λύσει το πρόβλημα. Το Αρχαίο και επίκαιρο «Συν Αθηνά και χείρα κίνει» μάλλον ταιριάζει.
Γεώργιος Α.Δαουτόπουλος
Καθηγητής Γεωπονίας ΑΠΘ
Καθηγητής Γεωπονίας ΑΠΘ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.