 |
| ΟΔΟΣ 609 | 29.9.2011 |
Ζούμε σήμερα ένα ακήρυχτο παγκόσμιο οικονομικό πόλεμο. Είτε το θέλουμε, είτε όχι, έτσι είναι. Και βεβαίως θα έχουμε και νεκρούς – και στη χώρα μας, ανθρώπους που θα πεθάνουν από την ανέχεια και την εξάντληση, και που προφανώς ανήκουν στα χαμηλότερα και πλέον αδύναμα τμήματα της κοινωνίας μας. Και βεβαίως οι Γερμανοί που διοικούν την Ευρωπαϊκή Ένωση με πράξεις οικονομικής κατοχής και γνώμονα και πρώτιστη μέριμνα τους την ευημερία του γερμανικού λαού και όχι της δήθεν ενωμένης Ευρώπης, μας απειλούν μόνιμα.
Πίστευα όμως μέχρι πρόσφατα, ότι παρόλα αυτά διοικούμεθα ως χώρα από εκλεγμένη κυβέρνηση, που εκ του γεγονότος αυτού, θα μπορούσε να κρατήσει στοιχειωδώς κάποια αυτονομία και να αντιτάξει -όχι σε όλα βεβαίως, αλλά σε κάποια ζητήματα- το ανάστημα της απέναντι στην γερμανική Ευρώπη.
Εμφορούμενος ίσως από εθνικό ρομαντισμό, που οδηγεί τη σκέψη μου, προφανώς λάθεψα πάλι. Η κυβέρνηση έχει απολέσει πλήρως την λαϊκή νομιμοποίηση και κάθε επαφή με την πραγματικότητα και την καθημερινότητα των πολιτών. Φτάσαμε μέχρι την ύστατη κατάπτωση, την ολική έκπτωση αξιών. Εξαγγέλλονται σκληρά μέτρα που δεν ικανοποιούν τους δανειστές, που ζητούν να ληφθούν σκληρότερα και οι εγχώριοι ηγέτες είναι πρόθυμοι να συναινέσουν. Και δυστυχώς υπάρχουν χειρότερα, που δε μπορώ ούτε να φανταστώ. Θα μας ζητήσουν άραγε να στείλουμε εργάτες για να δουλέψουν στα γερμανικά εργοστάσια, έναντι απόσβεσης του χρέους; Και μήπως κάποιοι εδώ θα συζητούν τα κριτήρια για το ποιοι θα περιλαμβάνονται στην πρώτη αποστολή;
Τουλάχιστον έτσι αισθάνθηκα την περασμένη εβδομάδα κι ο νους μου πήγε αμέσως σε κείνα τα σκοτεινά γερμανικά διατάγματα, όταν διαπίστωσα πως το ελλαδικό υπουργείο Οικονομικών επέλεξε να ανακοινώσει εγγράφως τα νέα οικονομικά μέτρα του -τα οποία ήδη έχουν καταστεί παλαιά, καθώς ετοιμάζονται κι άλλα- κατά το πρότυπο των γερμανικών διοικήσεων των κατεχόμενων χωρών του Β’ παγκοσμίου πολέμου. Προφανώς η ηγεσία του εν λόγω υπουργείου δεν είχε το θάρρος να αντικρύσει στα μάτια τους πολίτες, καθώς έχει προ πολλού αποκοπεί από την κοινωνία. Ενδομύχως ίσως ήθελε κιόλας να επιδείξει στους πολίτες το δυναμισμό και την αποφασιστικότητα της: αποφασιστικότητα ως προς την εκτέλεση έξωθεν και άνωθεν λαμβανόμενων εντολών. Κάποιοι άλλοι ξενοκίνητοι, τέσσερις δεκαετίες πριν είχαν ως δόγμα τους το «Αποφασίζομεν και διατάσσομεν»… Και βεβαίως οι σημερινοί κυβερνώντες, σκηνοθετημένα ή παρορμητικά και παραπαίοντας σε ρόλο ανάμεσα σε γκαουλάϊτερ και κούϊσλιγκ, συνόδευσαν τα μέτρα τους με απειλές, με κορυφαία αυτή ότι «θα γίνουμε Αργεντινή». Λησμόνησαν όμως πιθανότατα ότι τότε στην Αργεντινή -η οποία παρεμπιπτόντως σήμερα έχει ανακάμψει και ασκεί ανεξάρτητη εθνική πολιτική- οι ομόλογοι τους μόλις πρόλαβαν την τελευταία στιγμή να φύγουν με το ελικόπτερο…
Η γενναιότητα και το θάρρος θα επέβαλε παραιτήσεις. Αλλά η χώρα κυβερνάται από ριψάσπιδες, που δεν έχουν το παραμικρό ίχνος γενναιότητας και σθένους.
Τις επόμενες μέρες τρόμαξα όταν άκουσα από τα χείλη του διευθύνοντος το υπουργείο Οικονομικών και επισκιάζοντος τον πρωθυπουργεύοντα, την περιβόητη πλέον φράση «Ευτυχώς που έχουμε και την Τρόικα». Αμέσως θυμήθηκα τον λογιώτατο τέως πρωθυπουργό, διαπρέψαντα και εκείνον στις πανεπιστημιακές έδρες και περί την οικονομική επιστήμη τυρβάσαντα, ο οποίος κατά την κρίση των Ιμίων στα 1996 είχε πει το περιβόητο «Ευχαριστούμε τις Ηνωμένες Πολιτείες», κουρελιάζοντας την εθνική μας αξιοπρέπεια και επιδεικνύοντας περίτρανα την υποτέλεια του.
Ασφαλώς υπήρξαν και χειρότερα στην ιστορία αυτής της χώρας. Στην περίοδο της γερμανικής κατοχής, στην κορύφωση του δωσιλογισμού αλλά και της ένοπλης αντίστασης απέναντι στους κατακτητές, ύστερα από μάχη ελληνικών ανταρτικών δυνάμεων με τα Τάγματα Ασφαλείας -στη δημιουργία των οποίων πρωτοστάτησε ο παππούς και συνονόματος του β’ αντιπρόεδρου της σημερινής κυβέρνησης- στέλεχος των τελευταίων, που αργότερα ανήλθε σε ανώτατα πολιτικά αξιώματα, είχε συντάξει ανακοινωθέν με την περιβόητη φράση: «Εκ των ημετέρων, εις Γερμανός βαρέως τραυματίας». Αυτές τις μέρες πρέπει να περιμένουμε πάλι;
* * *
Φαίνεται λοιπόν ότι ο δρόμος προς την κατάρρευση είναι χωρίς επιστροφή. Οι πρόσφατες αποκαλύψεις για την τεχνητή διόγκωση του ελλείμματος και τις άλλες αλχημείες της Στατιστικής Αρχής, δείχνουν πως η κατάρρευση ήταν προσχεδιασμένη και τείνουν να πάρουν χαρακτήρα εθνικής προδοσίας. Υπό τις παρούσες συνθήκες, εάν όσα αποκαλύφθηκαν είναι αληθή, σε κάποιους δεν πρέπουν απλώς Ειδικά Δικαστήρια, αλλά Έκτακτα Στρατοδικεία.
Η πολιτική της παρούσας κυβέρνησης έχει αποτύχει ολοσχερώς. Οι μνημονικές συνταγές οδηγούν στην εξόντωση του ελληνισμού. Ασφαλώς για την παρούσα κατάσταση δεν φταίνε μόνον τα φάρμακα, αλλά και ο γιατρός. Κάτι πρέπει να αλλάξει. Ή μάλλον, πολλά και πολλοί πρέπει να αλλάξουν. Διότι όλοι το βλέπουμε ότι τα αλλεπάλληλα Μνημόνια απέτυχαν και η συνέχιση της ίδιας πολιτικής δε μπορεί παρά να οδηγήσει στο απόλυτο κενό και στο απόλυτο μηδέν.
Αναρωτιέμαι τι νόημα θα έχει και τι ακριβώς θα αντιπροσωπεύει η υποτιθέμενη σωτηρία της χώρας από την πτώχευση, όταν θα έχουν πτωχεύσει οι πολίτες. Οι μόνοι ωφελημένοι από μια τέτοια εξέλιξη θα είναι οι τοκογλύφοι δανειστές της χώρας που θα διατηρήσουν αλώβητα τα συμφέροντα τους.
Όταν μια χώρα παραχωρεί μέρος της εθνικής της κυριαρχίας μετατρέπεται σε προτεκτοράτο ή αποικία. Με αυτή την έννοια η συνέχιση της γραμμής της υπακοής στα κελεύσματα της Τρόικα, που θα γίνονται ολοένα και πιο εκβιαστικά, οδηγεί τη χώρα στην πλήρη εθνική υποτέλεια και τους πολίτες στον όλεθρο. Όπως πάνε τα πράγματα, αύριο κάποιοι στο Βερολίνο θα εκχωρούν ελληνικά εθνικά εδάφη, και κάποιοι εδώ θα υποκλίνονται.
Η προοπτική απόλυσης τετρακοσίων χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων -διότι αυτή είναι η προοπτική- δε θα οδηγήσει μόνον τους ανθρώπους αυτούς στην ανεργία και την ανέχεια. Θα συνοδευτεί ταυτόχρονα με τη μετατροπή των συντάξεων σε επιδόματα, εφάμιλλα των βουλγαρικών και ρουμανικών συντάξεων. Παράλληλα, εκτός από την κατάρρευση της αγοράς, που ήδη επήλθε, έρχεται με ταχύτητα όχι η απελευθέρωση των δήθεν κλειστών επαγγελμάτων, αλλά η εσκεμμένη ισοπέδωση χιλιάδων ελευθέρων επαγγελματιών, προς όφελος των πολυεθνικών που απελαύνουν. Κομματιάζεται η ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων, που έχτισαν τη ζωή τους μέσα σε συνθήκες στοιχειώδους κοινωνικής προστασίας και η ελληνική κοινωνία μετατρέπεται σε ζούγκλα και αρένα. Τότε βεβαίως όλοι αυτοί οι κύριοι που μας κυβερνούν, πιστεύουν ότι η οικονομία θα αναταχθεί και θα ξαναρθεί η ανάπτυξη. Ίσως. Αλλά στο μεταξύ θα έχουμε γίνει τριτοκοσμική χώρα και ο ελληνικός λαός θα έχει μετατραπεί σε ρακένδυτο πεινασμένο κοπάδι.
Μόνη ορατή λύση απεγκλωβισμού από όλα αυτά είναι το σθεναρό όχι στις απαιτήσεις των δανειστών, με οποιοδήποτε τίμημα, ακόμη και την επιστροφή στο εθνικό νόμισμα, που θα πρέπει να πάψει να είναι ταμπού. Διότι η παραμονή στη ζώνη του Ευρώ υπό τις διαφαινόμενες συνθήκες, θα καταστήσει το νόμισμα των Βρυξελλών συλλεκτικό αντικείμενο. Ούτως ή άλλως, οι μέρες που βιώνουμε ως λαός δεν είναι δα και οι καλύτερες. Και οι μέρες που προορίζει για τον ελληνικό λαό η κυβέρνηση με τη συνέχιση της ακολουθούμενης πολιτικής θα είναι εφιαλτικές.
Ασφαλώς όλοι αυτοί οι άνθρωποι -οι σημερινοί κυβερνώντες- που επί δυο χρόνια ακολουθούν τη γραμμή της συντεταγμένης και πιθανότατα προαποφασισμένης ενδοτικότητας, που αγγίζει τα όρια του οικονομικού δωσιλογισμού, δεν είναι σε θέση να αλλάξουν ρότα. Οι άνθρωποι αυτοί μέσα σε δυο χρόνια κατέστρεψαν τα όνειρα τεσσάρων γενεών. Ο ελληνικός λαός λοιπόν πρέπει με κάθε τρόπο να τους δείξει την έξοδο, προτού γίνει ο ίδιος φλεγόμενη και πένουσα μάζα…
Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 29.9.2011, αρ. φύλλου 609
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.