2.12.15

ΟΔΟΣ: Σκιά του εαυτού της


ΟΔΟΣ 9.7.2015 | 796

Το εντυπωσιακό ποσοστό 62% (περίπου) που απέσπασε το ανερμάτιστο «Όχι» στο δημοψήφισμα της περασμένης Κυριακής προκάλεσε, όχι μόνο την παραίτηση του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας κ. Αντώνη Σαμαρά, αλλά και την παραίτηση του υπουργού Οικονομικών κ. Γιάν(ν)η Βαρουφάκη. Και εν συνεχεία την αντικατάστασή του από τον θεωρούμενο μετριοπαθή κ. Ευκλείδη Τσακαλώτο, την υπό τον πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας, άμεση σύγκληση συμβουλίου πολιτικών αρχηγών – χωρίς αυτόν της Χρυσής Αυγής. Και εν τέλει την υποβολή προχθές Τρίτη του περιγράμματος μιας αόριστης ακόμη πρότασης από τον πρωθυπουργό της Ελλάδος κ. Αλέξη Τσίπρα προς τα όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στην βάση της τελευταίας πριν την 30η Ιουνίου 2015 πρότασης του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κ. Γιούνκερ.

Θετικά όλα αυτά που έγιναν μετά την Δευτέρα. Προκαλεί όμως μια απορία για το εάν συνέβησαν όλα αυτά τα κατ’ αρχήν θετικά με το 62% στο «Όχι», τι ακριβώς (ή τι διαφορετικό) θα γινόταν αν τελικά κέρδιζε το «Ναι». Δεν θα παραιτούνταν ίσως ο τ. πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, αλλά η ηγεσία του κόμματος αυτού, δεν είναι το πρόβλημα της Ελλάδος.

Έτσι με το “υπερήφανο” «Όχι» του ελληνικού λαού στο τσεπάκι του ο πρωθυπουργός κ. Αλέξης Τσίπρας, αφού το ερμήνευσε ακριβώς αντίθετα απ’ ό,τι άφηνε να εννοηθεί πριν το δημοψήφισμα, παρουσιάζοντας ταχυδακτυλουργικά το μαύρο ως άσπρο, προσήλθε στην σύνοδο κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης.  Και αποκάλυψε επιτέλους στον πρόεδρο της Ε.Ε., τον οποίο είχε προειδοποιήσει μερικές ημέρες πριν, «τι μπορεί να κάνει ένας λαός ταπεινωμένος» σαν τον ελληνικό: Μπορεί για παράδειγμα να αυτοκτονήσει, να ριχτεί στον γκρεμό, να πέσει στην θάλασσα σαν τον Αιγέα, να κραδαίνει το αρχαιοελληνικό κλέος, να επικαλείται το ελληνικό φιλότιμο, και να καταχράται την νεοελληνική μαγκιά.

«Θέλουμε τα λεφτά σας με τους όρους μας», «είμαι μάγκας και το κέφι μου θα κάνω». Τι πιο ξεκάθαρο και ειλικρινές; Μπορεί ακόμη να κάνει ότι χρειάζεται για να τον συγχαρεί ο Μαδούρο της Βενεζουέλας και ο Κάστρο με όλη του την φαμίλια από την Κούβα. Και κάθε άλλος light ή heavy δικτάτορας της υφηλίου. Παρεμπιπτόντως μόνο ο ρώσος αδελφός Βλαντιμίρ Πούτιν, δεν μας συγχάρηκε και ο ηγέτης της Βόρειας Κορέας.

Μπορεί βέβαια, ο ίδιος λαός να στρίψει προς το κατώφλι της εξόδου από το ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση, όπως μοιάζει να συμβαίνει στην περίπτωση της Ελλάδας, την χώρα που βρυχάται ότι επειδή γέννησε την Δημοκρατία, δικαιούται να εισπράττει «πνευματικά δικαιώματα». Και μάλιστα δωρεάν.

Για να συμβούν όλα αυτά τα κατ’ αρχήν θετικά, που διαδραματίζονται τις τελευταίες ημέρες στο εσωτερικό πολιτικό πεδίο στην Ελλάδα, αφορούν την «συνεννόηση» των πολιτικών κομμάτων και είναι απολύτως φυσιολογικά σε ένα δημοκρατικό κόμμα, οποιουδήποτε δημοκρατικού δυτικού κράτους, ήταν στ’ αλήθεια πράγματι αναγκαίο να προκηρυχθεί και να διεξαχθεί το δημοψήφισμα; Και μάλιστα μετά την λήξη του προγράμματος (μνημονίου) στις 30 Ιουνίου, που είχε σαν συνέπεια την απώλεια δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ, το κλείσιμο των τραπεζών, την πτώχευση της χώρας και την πλήρη απομόνωση της Ελλάδος;

Έχουν αντιληφθεί οι ηγέτες και προύχοντες, ότι κατέρρευσε η Ελλάδα και ότι σε μερικούς μήνες ξεκινά ο χειμώνας, με την Καστοριά να μοιάζει απροετοίμαστη, ανοργάνωτη.  Έπρεπε στ’ αλήθεια από τις εκλογές του Ιανουαρίου 2015 να περάσουν πέντε ολόκληροι μήνες, για την ενημέρωση των πολιτικών αρχηγών σε πιο επίσημο και οργανωμένο επίπεδο, έπρεπε να κλείσουν οι τράπεζες και η Ελλάδα να βρίσκεται κυριολεκτικά με την πλάτη στον τοίχο; Έπρεπε να ανοίξουν οι ασκοί του Αιόλου ή η πόρτα του φρενοκομείου; Και η Ελλάδα να μεταβληθεί σε κηλίδα χάους, σκιά του ίδιου του εαυτού της; Προφανώς ΟΧΙ.

Όπως δεν ήταν ανάγκη να παραιτηθεί ο τ. πρωθυπουργός κ. Αντ. Σαμαράς από την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας ύστερα από το απογοητευτικό αποτέλεσμα του «Ναι», για να εκφράσει η βουλευτής Καστοριάς της Νέας Δημοκρατίας κ. Μαρία Αντωνίου, όχι απλά ως ευχή ή επιθυμία της, αλλά ως…  λύτρωση, την αλλαγή σελίδας στην ηγεσία της Ν.Δ.

Μιας και εύλογα το ίδιο προκύπτει στο ερώτημα, για το εάν στο πλαίσιο της ίδιας ή αντίστοιχης λύτρωσης, όφειλε να παραιτηθεί και η ίδια από βουλευτής της Καστοριάς.  Εν όψει του γεγονότος ότι το «Ναι» έφερε στην Καστοριά μια μάλλον απογοητευτική επίδοση, για την οποία λογικά, η ίδια θα όφειλε να λογοδοτήσει ή να αναλάβει την πολιτική ευθύνη, όπως αντίστοιχα έπραξε σε κεντρικό επίπεδο ο τ. πρόεδρος κ Αντ. Σαμαράς, υποβάλλοντας την παραίτησή του.

Επειδή όμως τα πράγματα και η κατάσταση στην Ελλάδα διαγράφεται με μια δραματική προοπτική, και κανείς δεν γνωρίζει τι θα συμβεί από Δευτέρα εάν δεν πειστούν οι εταίροι, η δε τροπή που έλαβαν οι συνθήκες της χώρας αποτελούν στοιχεία της αρχαιοελληνικής τραγωδίας, τα όσα είπε ή δεν έκανε η υποτονική κ. Μαρία Αντωνίου, η οποία στο κάτω-κάτω δεν είναι κυβερνητική βουλευτής, περνούν αναγκαστικά σε δεύτερη μοίρα. Άλλωστε, ύστερα από μερικούς μήνες θεωρείται αρκετά πιθανό να έχει ανατραπεί πλήρως το πολιτικό σκηνικό και στην Καστοριά.




Η αντικατάσταση του υπουργού Οικονομικών αλλά και η πρωτοβουλία για την σύγκλιση του συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών, είναι ενέργειες που θεωρητικά κινούνται στην σωστή κατεύθυνση. Έγιναν όμως απελπιστικά αργά και καθυστερημένα, είναι ανεπίκαιρες ώστε να μην είναι χωρίς ουσία οι υπόνοιες ότι ο πραγματικός στόχος τους είναι ο περιορισμός των κάθε φύσης ευθυνών, με την διασπορά της πολιτικής ευθύνης. Ή ακόμη χειρότερα, ότι είχαν από την αρχή στόχο τους την διεθνή απομόνωση της Ελλάδος και την μετατροπή της σε πείραμα τύπου Κούβας, στην Μεσόγειο για την δοκιμή των ουτοπικών πολιτικών πειραμάτων και οικονομικών θεωριών.

Η μεγάλη απορία είναι στο πως αισθάνονται, ύστερα από τους χορούς, τους τσάμικους, τους καλαματιανούς, τα λεβέντικα πανηγύρια και τους θούρειους, οι Έλληνες της Ελλάδος, που όχι μόνο πρέπει να αντιληφθούν ότι αν και το «Όχι» τους ερμηνεύθηκε ως «Ναι» από την κυβέρνηση, οι ευρωπαίοι εταίροι ως «Όχι» το αντιλαμβάνονται. Όπως πρέπει να αντιληφθούν σε ποια ακριβώς τραγωδία, αναρχία και διασάλευση οδηγείται η χώρα από το καπρίτσιο και τα νάζια.





Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 9 Ιουλίου 2015, αρ. φύλλου 796

Φωτογραφία: «Ο Σατανάς της γειτονιάς, ήτανε όμορφος σαν άγγελος» , αφιέρωμα του Lifo, για τον τ. υπουργό Οικονομικών κ. Ιωάννη Βαρουφάκη.



Επιλογή σχετικών αναρτήσεων:

1 σχόλιο:

  1. Χρήστος Π.8/12/15

    Είναι ρίσκο, τόσους μήνες μετά, να δημοσιεύονται τ' άρθρα της εφημερίδας. Και άκρως επικίνδυνο, δημοσιογραφικά. Καθότι οι θέσεις/κριτική που εκφράστηκαν προ μηνών, σήμερα, κρίνονται πολύ αυστηρά από την εξέλιξη των γεγονότων και την επικαιρότητα που έχει κατασταλάξει.
    Επίσης το "είπα-ξείπα" στη κριτική των δημοσιογράφων, δυστυχώς έγινε κανόνας. Ακόμη και σε μεγάλες εφημερίδες, βλέπε τον [.......] του ΒΗΜΑΤΟΣ, φερ' ειπείν, είναι πλέον [.......]. Άλλα πέρσι έγραφαν, άλλα έγραφαν λίγες ημέρες πριν, άλλα σήμερα, άλλα αύριο θα γράψουν και θα πουν.
    Όσον αφορά την Καστοριά, ο [.......] έκανε σχολή αναξιοπιστίας και [.......]. Αλλά είναι γνωστά αυτά. Δυστυχώς τον ακολουθεί η πλειονότητα των άλλων ηλεκτρονικών ΜΜΕ. Φέρει μεγάλη ευθύνη ο Τύπος, έγγραφος και ηλεκτρονικός για το κατάντημα του τόπου [.......]. Πλέον η δημοσιογραφία στην Καστοριά είναι [.......] τώρα που ξαναδιαβάσω τα κείμενά σας, αφού καταστάλαξαν τα γεγονότα, κρίνονται διαφορετικά και αυστηρά, νιώθω ότι δικαιώνεστε ακόμη περισσότερο. Τα συγχαρητήριά μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ