ΡΩΜΥΛΟΥ ΜΑΝΤΖΟΥΡΑ: Μη φας παστό ψάρι

 Ημερολόγιο Πλοίου «Σαλβαντόρε»

Έτος Κυρίου 1692 

Γράφω εγώ ο καπετάνιος και συμπλοιοκτήτης 

Φάουστο Μολίνο. 

Βρισκόμαστε στο Λαζαρέτο της Κέρκυρας τέταρτη μέρα καραντίνας και ο Αναπλίωτης που φορτώσαμε απ' τη Μεθώνη πέθανε χθες χαράματα, ξερνώντας τα σωθικά του. 

Tον κάψανε κι αυτόν και το φόρτωμα του. Κερί και τομάρια Μοραΐτικα, πρώτης ποιότητας, κρίμα! Φόβος μας έ πιασε όλους. Τι κι αν πλυθήκαμε με ξύδι, κάψαμε τα ρούχα μας και χτυπά στη πόλη η καμπάνα του Σαν Ρόκκο…  Πάμε χαμένοι, η πανούκλα είναι εδώ.

Γράφω όμως γιατί είδα ένα όνειρο παράξενο. Μπορεί να φταίει το παστό ψάρι που μας ταΐζουν, αλλά τέτοια όνειρα, μυαλό ανθρώπου δεν φτιάχνει μόνο του.

Ήμουνα λέει στο καινούργιο μας σπίτι στο Μέστρε. Έβλεπα απ’ το παράθυρο το καμπαναριό του Σαν Λορέντζο και οι άδειοι δρόμοι, παρότι ήταν βράδυ, φωτιζόταν από κάτι παράξενες λαμπάδες, θεόρατες. Κοιτώντας μέσα όλα ήταν διαφορετικά. Σε ένα ντιβάνι αλλόκοτο καθόταν ο ανιψιός μου ο Τομμάσο ή κάποιος που του έμοιαζε πολύ, γιατί είχε περίεργη εμφάνιση, αστεία φορεσιά και τα χέρια του ήταν κεντημένα με τρομερές ζωγραφιές σαν των Σαρακινών πειρατών. Σκέψου ο δειλός ο ανιψιός μου Σαρακινός! Έπινε ένα μυρωδάτο κρασί και έτρωγε βιαστικά ένα θαυμάσιο ραγού. Πόσο ζήλεψα! Αυτός στο ζεστό ωραίο μου σπίτι και ‘γώ καταγής στις υγρές πέτρες να ξεγελάω τη πείνα μου με κουκούτσια ελιάς.

Από ένα περίεργο φωτεινό παράθυρο απέναντι του, μια γυναίκα όμορφη σαν νεράιδα του μιλούσε… Η αρρώστια είχε αναστατώσει το Βένετο και όλη την Ιταλία, έλεγε με βελούδινη φωνή… Δεν σκοτίστηκα για την Ιταλία, στο διάολο οι Γενοβέζοι κι οι Πιζάνοι όλοι! Στο παράθυρο τότε με τρόπο μαγικό, βλέπαμε άλλους ανθρώπους σε πεντακάθαρα παλάτια να φορούν προβοσκίδες σαν του ελέφαντα, ξαπλωμένοι σε πολυτελή ανάκλιντρα περιτριγυρισμένοι από υπηρέτες ακούραστους. Δούκες ή Επίσκοποι θα ήταν.

Ο Τομμάσο άρχισε να μιλά στη νεράιδα χωρίς τρόπους, το γουρούνι… Της έλεγε ότι είναι ψεύτρα, που λέει πως φταίνε οι νυχτερίδες της Κίνας για την πανούκλα. Υποστήριζε αυτός ότι για την αρρώστια φταίει ένα μυστήριο πράμα, το φάιβ τζί και ο σατανικός Αμέρικο Μπίλ Γκέιτς. Καημένε ανιψιέ δεν το μπορείς το κρασί…

Tου έσκασα μια στον πλαδαρό του σβέρκο και του φώναξα πολύ δυνατά:

-Εε… στρόνζο Τομμάσο! τι βλακείες λες κακομαθημένε τεμπέλη; 

-Όλοι ξέρουν ότι για τη πανούκλα φταίνε οι Εβραίοι… 

Ξύπνησα μες τον ιδρώτα. Ορκίζομαι πως αν ζήσω, παστό ψάρι Κορφιάτικο δεν ξαναπλησιάζω. 

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 8 Οκτωβρίου 2020, αρ. φύλλου 1049

Ο εκδοτικός οίκος “Ιανός”, μέσα στην καρδιά της πανδημίας, προκήρυξε πανελλήνιο διαγωνισμό διηγήματος έως 400 λέξεις. Στον διαγωνισμό έλαβαν 1.114 συμμετέχοντες, μεταξύ αυτών και ο ιστορικός Ι.Π.Κ. κ. Ρωμύλος Μαντζούρας που κατάγεται από την Καστοριά, του οποίου το πιο πάνω διήγημα διακρίθηκε στα 59 καλύτερα.

Φωτογραφία: Ο "Ιατρός της Ρώμης", ο "Ιατρός της Πανούκλας" σε χαλκογραφία του 1956 (ολλανδική έκδοση) του Πωλ Φερς. Η ενδυμασία που απεικονίζεται χρησίμευε κατά την άποψη των ιατρών της εποχής εκείνης στην προστασία από την επιδημία.