19.5.21

ΣΟΝΙΑΣ ΕΥΘΥΜΙΑΔΟΥ-ΠΑΠΑΣΤΑΥΡΟΥ: Ο Πόντος είναι…


19 Μαΐου, Ημέρα Μνήμης της 

Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου


Ο Πόντος είναι ανεξήγητη νοσταλγία.
Είναι ο πόνος του γυρισμού
σε μια πατρίδα όπου δε βρέθηκες ποτέ·
σε μια πατρίδα που δεν κρατάς μέσα σου
από τις αφηγήσεις αυτών που την έζησαν,
γιατί δεν την αφηγούνταν τη φρίκη.
Ήταν πολύ σκληρή για να τη μεταφέρουν
στα βλαστάρια τους
αυτοί που την έζησαν.
Τους έφτανε που την έζησαν
και τους περίσσευε κιόλας…

Ο Πόντος είναι ανεξήγητη δύναμη
για όλους τους άλλους εκτός από τους ίδιους,
αυτούς που έθαβαν τους νεκρούς τους την ημέρα
και το βράδυ χόρευαν στους ρυθμούς της λύρας,
κάνοντας εκείνους που τους έβλεπαν
να απορούν τι σόι άνθρωποι είναι…

Ο Πόντος είναι τρόμαγμαν,
το τρόμαγμα του κορμιού όταν χορεύει σέρρα.
Αυτό που κάνει τους Πόντιους
να ‘ναι οι μόνοι που τη σέρρα μπορούν να χορέψουν
όπως της πρέπει.
Γιατί η σέρρα είναι η ψυχή των Ποντίων.

Ο Πόντος είναι δύναμη ψυχής,
ακόμη και της γυναικείας,
της Πόντιας που τα παιδιά της έπρεπε να μεγαλώνει
μέσα σε εχθρικό ναρκοπέδιο
και με απόντα τον πολεμιστή της άντρα.
Δεν είναι τυχαίο που η Μυθολογία
στον Εύξεινο Πόντο τοποθετεί τις Αμαζόνες,
αυτές τις γενναίες κι ανίκητες πολεμίστριες.

Ο Πόντος είναι η ξεχωριστή μας λαλιά,
η κοντινότερη στην αρχαιοελληνική γλώσσα.
Είναι το ‘κι το ιωνικό,
που την καταγωγή της διαλέκτου μαρτυράει
και που δεν είναι το γνωστό συμπλεκτικό κι,
αλλά το δεν το αρνητικό σημαίνει,
το ουκ των αρχαίων.

Ο Πόντος είναι τα έντονα ζυγωματικά
που από γενιά σε γενιά κληροδοτούνται
και φτάνουν και στους μακρινούς απογόνους.
Είναι τα χαρακτηριστικά
που κάνουν τους άλλους
τους Πόντιους να αναγνωρίζουν.
Και, αν είναι ωραίοι Πόντιοι,
να τους εκτιμούν βαθύτατα
για όλα αυτά που έχουν περάσει
και γι’ αυτό που είναι.

Ο Πόντος είναι
οι Πόντιοι που πίσω έμειναν,
όταν τα αδέρφια τους τη Μάνα Ελλάδα επέλεξαν
κι ας συναντήθηκαν με ανθρώπους ανιστόρητους
που Τούρκους τους έλεγαν, μειώνοντάς τους,
αυτούς που οι Τούρκοι ήξεραν πως Έλληνες είναι.
Και μπορεί οι Πόντιοι που έμειναν πίσω
Τούρκοι πολίτες και μουσουλμάνοι να είναι,
όμως τα ρωμέικα μιλάνε,
απορώντας γιατί την ίδια διάλεκτο
εμείς ποντιακά την ονομάζουμε
και την αποκαλούμε.

Ο Πόντος είναι φλόγα για τη συνέχεια,
για τη διατήρηση αυτών που παραλάβαμε,
αυτών για τα οποία χάθηκαν ζωές για να σωθούνε.
Ο Πόντος είναι Ιστορία, είναι λαογραφία,
είναι, προπαντός, Γενοκτονία
που αγωνίζεται χρόνια να αποδείξει πως
γενοκτονία είναι,
έγκλημα προσχεδιασμένο,
όχι γεγονός τυχαίο.

Ο Πόντος είναι αυτά για μένα,
που Πόντια τρίτης γενιάς είμαι.
Εύχομαι και ελπίζω και προσπαθώ
να σημαίνει όσο γίνεται περισσότερα
για τους απογόνους μου,
που μπορεί να ξεμακραίνουν,
μα να λιγοστεύει μέσα τους
ο Πόντος, που, πάνω απ’ όλα, αίσθημα είναι
δυνατό και ανίκητο,
όσο κι αν τα χρόνια περνούνε,
δε θα ‘θελα ποτέ να συμβεί και να γίνει…

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 13 Μαΐου 2021, αρ. φύλλου 1079.


2 σχόλια:

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ