ΟΔΟΣ: Κοινωνική τύφλωση

Χάθηκε πρόσφατα από χρήση ναρκωτικών ουσιών (ηρωΐνης) ακόμη μια ζωή και μάλιστα νέου ανθρώπου, σε μεγάλο χωριό κοντά στην Καστοριά.

Η οδύνη ενός γεγονότος με προσωπικό χαρακτήρα, ασφαλώς και επιβάλλει την διακριτική καταγραφή ενός ακόμη θανάτου από την λαίλαπα των ναρκωτικών ουσιών. Ιδίως από την στιγμή που, για ευνόητους και κατανοητούς λόγους, η οικογένεια του θύματος των ναρκωτικών αποφασίζει να αντιμετωπίσει την κατάσταση σε επίπεδο ιδιωτικό.

Ωστόσο, οι επιπτώσεις από την διάδοση της χρήσης των ναρκωτικών ουσιών εκτός του ιδιωτικού χαρακτήρα, στον βαθμό που αφορούν την κοινωνία και ακόμη περισσότερο το νεότερο ηλικιακά κομμάτι της, την δημόσια υγεία και τάξη, καθώς και την προοπτική των εξελίξεων γύρω από το θέμα αυτό, έχουν και ένα δημόσιο χαρακτήρα. Ο οποίος παραγκωνίζεται, όχι αποκλειστικά για λόγους συνειδητής προτίμησης του χρήστη και του περιβάλλοντός του, να χειριστούν το πρόβλημα σε ιδιωτικό επίπεδο. Αλλά και υπό το βάρος των ταμπού και του κοινωνικού στιγματισμού. Βάρος, το οποίο στην Καστοριά, που για μια ακόμη φορά αποδεικνύεται τόσο οπισθοδρομική, ισοδυναμεί με εθελούσια κοινωνική τύφλωση. Ή απλά με άρνηση της πραγματικότητας.

Αντί η οργανωμένη κοινωνία, με τους φορείς που έχουν την σχετική αρμοδιότητα, να προτείνει τρόπους ανοιχτής και ειλικρινούς παραδοχής ενός διαρκώς διαδιδόμενου προβλήματος, και μάλιστα να το πράξει με τρόπο αναγνώρισης της κοινωνικής οντότητας των θυμάτων των ναρκωτικών, με το πρόσχημα του ταμπού, προσποιείται ότι δεν υπάρχει κανένα θέμα.

Περιθωριοποιεί ακόμη περισσότερο, σχεδόν αποβάλλει στον Καιάδα, τα θύματα αυτής της κατάστασης, ως κοινωνικά απόβλητα. Χωρίς καμμιά προσπάθεια, χωρίς καμμιά αντίσταση και αντίδραση, επιτρέπει στον κόσμο των ναρκωτικών να κάνει «καλά» την δουλειά του. Σαν ένα κοινό σαράκι.