28.9.11

ΟΔΟΣ: Η νόσος της μεταπολίτευσης

ΟΔΟΣ 601 / 21.7.2011

Αγαπητή ΟΔΟΣ, πάλι εγώ σου γράφω.

Η αλήθεια είναι ότι το περασμένο Σαββατόβραδο είχα βαρυστομαχιάσει κάπως. Γι’ αυτό, σε συνδυασμό με την ζέστη, ο ύπνος μου ήταν ανήσυχος και σύντομος. Είναι ίσως και ηλικία μου -κοντεύω πια τα 50- ώστε να μπορεί σ’ αυτούς τους λόγους να εξηγηθεί το πολύ πρωϊνό εγερτήριό μου.

Πρωΐ της περασμένης Κυριακής λοιπόν, λίγες ώρες καλοκαιρινής δροσιάς πριν η ζέστη επιστρέψει, ώσπου με δόση μιας κάποιας ανίας, πάτησα τον διακόπτη της τηλεόρασης για να δω τα πρώτα νέα της ημέρας σε πρωϊνό magazino της… διαχρονικά και με όλες τις κυβερνήσεις… έγκυρης και αντικειμενικής ΝΕΤ.

Αντί για τις ειδήσεις, η ΝΕΤ με ταξίδεψε στον χρόνο, στις εποχές του τηλεοπτικά αλησμόνητου Χαντζάρα, δηλαδή εκείνου, του -στα μέσα της δεκαετίας του 1980- «απίθανου» εκφωνητή ειδήσεων επί πατρο-παράδοτου ΠαΣοΚ.

Το στυλ του, θα άξιζε να διδάσκεται ως παράδειγμα προς μίμηση στην «δημόσια» τηλεόραση της Κούβας, όχι μόνο επί Fidel αλλά και τώρα επί Raul Castro, και ακόμη πιο πέρα: της Βόρειας Κορέας του πατερούλη Kim Jong-il που περνάει στα χέρια του υιού Kim Jong-un, για να επικαλεστώ μόνο δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα κρατών με «σοσιαλιστικές» κυβερνήσεις, που κυβερνώνται από ευγενείς και οικογένειες.

Ήταν τόσος ο μεροληπτικός φανατισμός εκείνου του παρουσιαστή, ώστε όταν παρακολουθούσα τις ειδήσεις, νόμιζα ότι οσονούπω οι παρτιζάνοι με τα φουσάτα τους θα επέβαλλαν τον Σοσιαλισμό, την ισότητα και την κοινωνική δικαιοσύνη, για τα χαρούμενα νιάτα και τα περήφανα γερατιά. Σε μια Ελλάδα με «αποπυρηνικοποιημένες ζώνες», και χωρίς τις «βάσεις του θανάτου», εννοείται.

Αυτά μου θύμισαν αναπόφευκτα ο παρουσιαστής (αλλά και η παρουσιάστρια) της μοιραίας εκπομπής 8-10 το πρωΐ της π. Κυριακής. Όχι βέβαια επειδή στο πάνελ φιλοξενούσαν τον δικό σας βουλευτή Καστοριάς κ. Φίλιππο Πετσάλνικο -ο οποίος τοποθετούνταν στις «καυτές» και «πιεστικές» ερωτήσεις περισσότερο ως πολιτικό στέλεχος και λιγότερο ως πρόεδρος της Βουλής. Ή τέλος πάντων με ένα ιδιόρρυθμο συνδυασμό που εμένα μου θύμισε κάτι από Συρία.

Οι κατά τα άλλα συμπαθείς παρουσιαστές, όχι μόνο δεν πίεσαν καθόλου τον βουλευτή Καστοριάς και πρόεδρο της Βουλής (για σφυροκόπημα ερωτήσεων ούτε λόγος- δεν ταιριάζει άλλωστε με το προφίλ της εκπομπής), αλλά έδρεψαν δάφνες δημοσίου υπαλλήλου που ασκεί ευσυνειδήτως τα καθήκοντά του. Με τρόπο που αναμφίβολα λίγωνε για τα δεμένα σιρόπια, ζήτησαν κατ’ επανάληψη συγνώμη από τον ίδιο (που μου φάνηκε να θυμώνει κιόλας), για κάποια πιθανά προβλήματα ήχου που αναφερόταν διαρκώς ότι είχε η επικοινωνία τους με τον διακεκριμένο καλεσμένο τους από το βοηθητικό στούντιο -που άγνωστο είναι αν είχε στηθεί στην Αθήνα, ή κάπου άλλου, όπως στην Καστοριά. Εντύπωση πάντως προκαλούσε η σαφώς εμφατική παρουσία εικονίσματος του Χριστού στο τηλεοπτικό backround του βουλευτή σας και προέδρου μας.

Θα μου απαντήσεις, ότι αντίστοιχα φαινόμενα σε κάπως ερασιτεχνικό επίπεδο υπήρχαν βέβαια στην ίδια εκπομπή και επί πρωθυπουργίας, «νάτος-νάτος» «είσαι και θα μείνεις», «ήλθε η ώρα του...». Αλλά θα ανταπαντήσω ότι, στην συγκεκριμένη περίπτωση το πράγμα φαινόταν πιο οργανωμένο.

Το αποκορύφωμα των έγκριτων παρουσιαστών, ήταν ασφαλώς στο τέλος της βαρυσύμαντης όσο τα λόγια αέρα συνέντευξης -σαν τους σαββατιανούς μονολόγους της Καστοριάς μου έμοιασαν θα έλεγα- όταν όχι μόνο επέπληξαν live, ζωντανά και στον «αέρα» τον τεχνικό του ήχου της εκπομπής για την απειρία του και την κακή σύνδεση, αλλά και διότι ζήτησαν, αυτή την φορά ενισχυμένη, «ταπεινά συγνώμη», για τα προβλήματα του ήχου που υποτίθεται ότι ενόχλησαν και τον υψηλό καλεσμένο τους.

Ο οποίος -υψηλός καλεσμένος- βουλευτής Καστοριάς και πρόεδρος της Βουλής, με το γνωστό σε εσάς τους ορεινούς-βορείους ψηφοφόρους του και κάπως μετά βίας χαμόγελο-μειδίαμά του, για μια ακόμη φορά διακρίθηκε για τον πλουραλισμό των απόψεων που δέχεται και αναγνωρίζει. Αναφέρθηκε στους 17-18 μήνες της διακυβέρνησης του ΠαΣοΚ και στην προσπάθεια που κάνει η κυβέρνηση του Γεωργίου Ανδρέου Γεωργίου Παπανδρέου για να σώσει τον τόπο, ταυτόχρονα όμως το σαθρό και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημά της μεταπολίτευσης. Δεν ανέφερε -αν δεν με γελούν τ’ αυτιά μου- όμως καθόλου το όνομα «Παπακωνσταντίνου», ενώ ανέφερε όσο λιγότερο μπορούσε το επίθετο «Βενιζέλος» του νυν υπουργού Οικονομικών.

Σαν να καταβάλλει την όποια προσπάθεια σωτηρίας της οικονομίας της χώρας, μόνο ο πρωθυπουργός κ. Γεώργιος Παπανδρέου και κανείς άλλος. Άντε και ο ίδιος ο βουλευτής Καστοριάς, καθ’ ότι συχνά έβαζε και τον εαυτό του στο κάδρο του αγώνα, χρησιμοποιώντας ένα αόριστο πληθυντικό αριθμό. Αισθάνθηκα ότι από την προσπάθεια, έλειπε ακόμη και ο ελληνικός λαός, που πληρώνει βαρύτατο το τίμημα όλης αυτής της ανικανότητας δεκαετιών μιας χούφτας κακομαθημένων πλουσιόπαιδων, ή των άνεργων κολάκων τους, που ξεκίνησε να κυβερνά, χωρίς επαγγελματική και κοινωνική εμπειρία, στην Ελλάδα, χωρίς ζύμωση. Με μόνο σύνθημα το επαναστατικό λατινοαμερικανικό αλά Σιμόν Μπολιβάρ, η «Ελλάδα στους Έλληνες» οι μεν, και το αποκρυφιστικό ροζ «αξίζουμε μια καλλίτερη Ελλάδα (και την θέλουμε)» οι δε. Και έφεραν στην Ελλάδα την καταστροφή.

Μάλιστα, ο φιλοξενούμενος της εκπομπής δεν περιορίστηκε σε εκπλήξεις. Πριν καλά-καλά ο χρόνος ξεθωριάσει την κακή εντύπωση που προκάλεσε, όταν αρκετούς μήνες πριν είχε καταφερθεί κατά της ομογένειας, κατηγορώντας ούτε λίγο ούτε πολύ τους Έλληνες μετανάστες ως υπεύθυνους για την κακή εξέλιξη της εκκρεμότητας με τα Σκόπια, πραγματοποίησε στροφή 180 μοιρών. Διότι, αυτή την φορά, αξίωσε από τους Έλληνες ομογενείς, να παρέμβουν για να σώσουν αυτοί την Ελλάδα, ισχυριζόμενος -όπως εγώ αντιλήφθηκα τις παραινέσεις- ότι η σωτηρία της χώρας μας, είναι περίπου δική τους υποχρέωση.

Όμως, ο βουλευτής της εκλογικής σας περιφέρειας, είπε και κάτι που με κλόνισε ακόμη πιο πολύ. Νομίζω μάλιστα ότι σας εκθέτει εσάς, και ίσως θα πρέπει να ντρέπεστε κιόλας μιας και έχετε την ξεχωριστή τιμή να προσφέρετε στην Ελλάδα επιφανείς πολιτικούς. Ποιος ξεχνάει άλλωστε τον τ. βουλευτή, τ. υπουργό και τ. διευθυντή της Νέας Δημοκρατίας που προέρχεται κι αυτός από τα μέρη σας.  Το alter ego του κ. Πετσάλνικου, τον κ. Σημαιοφορίδη.

Αναφερόμενος στην (καμιά φορά υπερβολική πράγματι) κριτική που δέχεται το ελληνικό κοινοβουλευτικό σύστημα, κατηγόρησε τα ΜΜΕ (ακόμη και τον ίδιο τον «πιεστικό» παρουσιαστή) για την κριτική, η οποία «στοχοποιεί» τους βουλευτές και τον κοινοβουλευτισμό. Επειδή ακούγονται φωνές που ζητούν περιστολή των υπερβολικών σπαταλών, όπως η περικοπή των αποζημιώσεων και των βουλευτικών υπερπολυτελών λιμουζινών, τις οποίες ο πρόεδρος της Βουλής χαρακτήρισε «εργαλεία» (!!), αφού με αυτά (και μάλιστα με δική τους βενζίνη!!!!), πηγαινοέρχονται στις εκλογικές τους περιφέρειες, οι ακάματοι πληρεξούσιοι και ταγοί του νομοθετικού έργου, αυτής της τόσο προδομένης χώρας. Και εγώ που νόμιζα, ότι πηγαινοέρχονται αεροπορικώς και μάλιστα με πληρωμένους τους ναύλους από εμάς τους «φασίζοντες και δήθεν αγανακτισμένους» φορολογούμενους.

Ισχυρίσθηκε ακόμη ότι οι Έλληνες βουλευτές, δεν είναι δα «και οι καλύτερα αμειβόμενοι βουλευτές της Ευρωπαϊκής Ένωσης» -ενώ οι γουνεργάτες προφανώς θα είναι αγαπητή ΟΔΟΣ. Μάλιστα προς επίρρωση των επιχειρημάτων του για την υπεράσπιση του κοινοβουλευτισμού (τι επιδερμικό στ’ αλήθεια να συγχέονται οι θεσμοί και τα δημόσια αγαθά με τα πορτοφόλια, όπως ακριβώς κάνουν και οι συνδικαλιστές της ΔΕΗ), ισχυρίσθηκε ότι και ο ίδιος, παρά το γεγονός ότι είναι επί ¼ του αιώνα βουλευτής Καστοριάς, όχι μόνο δεν πλούτισε, αλλά δεν μπόρεσε να περισσέψει ούτε 100.000 ευρώ! Διότι ακόμη και σήμερα, το πολιτικό του γραφείο στην Καστοριά, το νοικιάζει και δεν είναι ιδιόκτητο (η πισίνα –αν και με αυθαιρεσίες- είναι).
Και δεν ντρέπεστε λοιπόν, εσείς, εκεί στην Καστοριά, να μην μπορείτε να κάνετε κάτι γι’ αυτό; Είναι δυνατό να πληρώνει ενοίκιο ο βουλευτής σας, για να σας υπηρετεί για τόσες δεκαετίες, και σεις να είστε ασυγκίνητοι;

Κατόπιν αυτής της δημόσιας εξομολόγησης, πρωΐ-πρωΐ της Κυριακής -μέρας του Θεού με το εικόνισμα του Χριστού στο τηλεοπτικό τοπίο- οφείλω να ζητήσω και εγώ, σαν τον αντικειμενικό παρουσιαστή της ΝΕΤ, «ταπεινά συγνώμη» για όσες κακίες και μοχθηρίες είχα βάλει στον νου μου, σε βάρος του εθνικού συμφέροντος και του δημοκρατικού πολιτεύματος, το οποίο υπηρέτησαν τόσο καλά πολιτικοί σαν τους βουλευτές Καστοριάς, ώστε κατόρθωσαν να μονιμοποιήσουν στο πολιτικό στερέωμα ακροδεξιούς και ακροαριστερούς νοσταλγούς, με γνωστές μέχρις στιγμής και άγνωστες για το μέλλον συνέπειες. Όπως κατόρθωσε με τις δημόσιες παρεμβάσεις του βουλευτή Καστοριάς στην Γερμανία, με την οποία συνδέεται τόσο στενά (είναι άλλωστε γερμανοτραφής), να περιορίσει μόνο στο… 47% της γερμανικής κοινής γνώμης , αυτούς που θέλουν να πετάξουν την Ελλάδα από το τραίνο.

Υπόσχομαι κατόπιν τούτων, ότι δεν θα δώσω την παραμικρή βάση στις Σειρήνες που θα προσπαθήσουν να με πείσουν ότι, με τα όσα είπε και υποστήριξε ο υψηλός τηλεοπτικός καλεσμένος της ΝΕΤ, αρχίζω να πιστεύω οριστικά ότι η νόσος της μεταπολίτευσης είναι ανίατη. Και ότι δεν θα κάνει το θαύμα ο Γεώργιος Παπανδρέου, όσο κι’ αν το παρακαλώ ακόμη και εγώ. Ο αλλεργικός.

Και σε σένα ΟΔΕ, καθώς και στους αναγνώστες σου, οφείλω να ζητήσω ΤΑΠΕΙΝΑ συγνώμη. Δεν πρόκειται άλλη φορά να βαρυστομαχιάσω το Σάββατο το βράδυ -θα περνάω λιτά σε νοικιασμένο τσαρδάκι- και δεν θα ξαναδώ τον Χαντζάρα στην τηλεόραση. Ποτέ πια.
Ή τουλάχιστον, ποτέ την Κυριακή.



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ