12.9.15

ΟΔΟΣ: Φακιόλιο


ΟΔΟΣ 30.4.2015 | 786

Αγαπητή ΟΔΟΣ,

Το είχα προσέξει το φαινόμενο να κυματίζουν σε δημόσιους χώρους της Καστοριάς βυζαντινές σημαίες, δηλαδή οι γνωστές κίτρινες με τον δικέφαλο αετό της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.

Δεν εννοώ φυσικά τις σημαίες στις εκκλησίες και τους χώρους γενικά που σχετίζονται με την θρησκεία ή έστω την βυζαντινή ιστορία, αλλά αυτές στα δημόσια κρατικά κτήρια και χώρους. Για παράδειγμα και ενδεικτικά στον Δήμο Καστοριάς ή στο κτήριο της Περιφερειακής Ενότητας. Από καιρού εις καιρό, σημαίες του Βυζαντίου μπορούσε κάποιος να συναντήσει και οπουδήποτε αλλού, τώρα πια όμως το φαινόμενο έχει λάβει διαστάσεις πανδημίας. Και το συνδυάζω με το γεγονός ότι άρχισαν να σπανίζουν ή να σαπίζουν όσες απέμειναν, οι σημαίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που θα έπρεπε λογικά να υπάρχουν σε φορείς και υπηρεσίες. Δίπλα στην εθνική.

Καθώς ζούμε ιστορικές στιγμές, ίσως και κοσμοϊστορικές, τίποτε δεν μπορεί να είναι τυχαίο και χωρίς σημειολογία. Το ερώτημα για το πού ανήκομεν τέλος πάντων και ειδικά το εάν «ανήκομεν» στην Δύση ή όχι, επανέρχεται με δριμύτητα, πιο αμείλικτο παρά ποτέ. Ανήκουμε τελικά στην Ευρώπη των λαών, ή έστω η κυρίαρχη αναφορά είναι στην Ανατολή της Ρωσίας, ή την απλή Ανατολή της ραθυμίας και του ραχατιού; Και καθώς συναντώ στην είσοδο της πόλης την ένδοξη σημαία, με ζώνουν οι αμφιβολίες και οι απορίες.

Έτσι εν προκειμένω υποψιάζομαι ότι το φαινόμενο της απόσυρσης των σημαιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει πολιτική σημασία ακόμη και στην μικρή Καστοριά: Αποτυπώνει την διευρυνόμενη απόσταση της Ελλάδος από την Ευρωπαϊκή Ένωση λόγω της μεγάλης οικονομικής κρίσης. Το χάσμα που λένε, και την ποικιλία της ελληνικής πολιτικής και κοινωνικής ανομοιομορφίας. Καθώς –κακά τα ψέμματα– η εντύπωση της βαθειάς κρίσης στην Ελλάδα και της υποβάθμισης της καθημερινότητας είναι πιο έντονη όταν κάποιος ταξιδεύει στις υπόλοιπες χώρες του ευρώ, ήταν ζήτημα χρόνου να παρουσιαστούν φυγόκεντρες δυνάμεις. Είναι ο πολλαπλασιασμός της υπερηφάνειας –χωρίς γνώση– του βυζαντίου, μια μορφή της απόδρασης από την αλήθεια ή όχι;

Τον τελευταίο καιρό, την βυζαντινή σημαία συναντά κανείς – δίπλα βεβαίως στην ελληνική και χωρίς να υπάρχει η σημαία της Ευρώπης, στην είσοδο της Καστοριάς στην αρχή της Λεωφόρου των Κύκνων και Γράμμου. Η εικόνα μοιάζει κατ’ αρχήν, ή από μόνη της, ανώδυνη. Είναι όμως πράγματι έτσι;

Και καθώς έφθασε ο μήνας Μάϊος – που θα τον προϋπαντήσουμε οι πανέλληνες στην εξοχή- μήνας κατ’ εξοχήν ιστορικός που έχει αλώσεις, γενοκτονίες ή απόπειρες, αποβάσεις και άλλα βαρυσήμαντα, η εικόνα της σημαίας του Βυζαντίου στην είσοδο της καθημαγμένης πόλης αναμφίβολα επιτρέπει, σκέψεις, συνειρμούς και προβληματισμούς. Για το αν έχει πράγματι θέση στο σήμερα ή όχι. Αν ωφελεί, ή αν βλάπτει επιτρέποντας ψευδαισθήσεις και ονειρώξεις.

Σε μια πόλη στην οποία προφανώς δεν παρατηρείται γνώση, αναγνώριση και σεβασμός στο ιστορικό της παρελθόν, ειδικά το βυζαντινό, όπως έστω αυτό εκπροσωπείται από τις εκκλησίες και τα βυζαντινά μνημεία, πόσο ειλικρινές ή αντιπροσωπευτικό είναι να κυματίζει μια θρυλική σημαία σαν κι’ αυτή; Μάλλον ελάχιστα.

Ύστερα πάλι, πώς δικαιολογείται μια τέτοια σημαία σε μια περιοχή, που πλήττεται από την εσωτερική κρίση και μια εμφανή πια προσπάθεια διασάλευσης της ιστορίας και της θέσης της στην σύγχρονη Ελλάδα, τι στ’ αλήθεια μπορεί να συμβολίζει μια σημαία με οικουμενικά – κοσμοπολίτικα στοιχεία, λοιπού περιεχομένου και προσανατολισμού στο πέριξ γεωγραφικό και εκτός των συνόρων περιβάλλον, όταν αντίθετα θα έπρεπε να κυματίζει δίπλα στην ελληνική μόνο η σημαία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Καθώς υποστηρίζονται έτσι οι θεμελιώδεις προσανατολισμοί της χώρας;

Σε μια περιοχή σαν την Καστοριά, που είναι απομονωμένη όχι μόνο από την υπόλοιπη Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά λόγω της μακροχρόνιας παθογένειας και σοβαρής αποσταθεροποίησής της αρχίζει να υπολείπεται θεαματικά και από άλλες περιοχές της ίδιας της Ελλάδας, ιδίως τις νησιωτικές και τις κατ’ εξοχήν ανοικτές, οι οποίες προσελκύοντας τουριστικό και αναπτυξιακό ενδιαφέρον για την Ευρώπη και τον Δυτικό κόσμο, συνεχίζουν την ίδια ευνοϊκή τύχη που είχαν και στην διάρκεια των αιώνων της οθωμανικής κατοχής. Συνεχίζουν δηλαδή να βιώνουν το λιγότερο δυνατό την κρίση, αν δεν ακμάζουν κιόλας...

Τι άλλο μπορεί να συμβολίζει – εκτός απ’ όσα με φοβίζουν- η επίδειξη της βυζαντινής σημαίας, υπ’ αυτές τις συνθήκες - και όταν δεν πρέπει να λησμονείται η κατάληξη του Βυζαντίου- εκτός από την δύναμη του πεπρωμένου και την νομοτέλεια της ιστορικής μοίρας. Αντί για αισιοδοξία και ενάργεια;


ΟΔΟΣ 30.4.2015 | 786 | σελ. 3

Έτσι λοιπόν καθώς την προσπέρασα προχθές στην είσοδο της πόλης, αναρωτήθηκα αν ο πολλαπλασιασμός των βυζαντινών σημαιών σημειολογικά επισπεύδει τις εξελίξεις με την απλή υπενθύμιση του ιστορικού γεγονότος. Αν και τώρα, όπως τότε, που οι βυζαντινοί προτίμησαν το φακιόλιον παρά την λατινική καλύπτρα, η απουσία της ευρωπαϊκής σημαίας και η τοποθέτηση της βυζαντινής δίπλα από την ελληνική, ωθεί τις εξελίξεις και προετοιμάζει το έδαφος.

Είναι άλλωστε και ότι στα πρόσφατα χρόνια και έως τις ημέρες μας, καλλιεργήθηκε ταυτόχρονα και η ματαιοπονία της εκ Ρωσίας σωτηρίας, που οι ρυθμισμένοι μεγιστάνες και κροίσοι μας της γούνας, άνοιξαν τους δρόμους του μεταξιού και έφεραν εδώ τους Κινέζους για να γίνουν οι ίδιοι πλουσιότεροι και οι άλλοι φτωχότεροι…

Είναι που το περίφημο νεοελληνικό πνεύμα ήδη προετοιμάστηκε κατάλληλα και φιλικά σε σχέση με τους Τούρκους και τον μεγαλοπρεπή σουλτάνο του, που το ελληνικό πείσμα κοντεύει να ανοίξει την κερκόπορτα της καταστροφής σε μια πτώχευση της χώρας ή σε μια αποχώρηση από την ζώνη του ευρώ.

Κι αναρωτιόμουν, αγαπητή ΟΔΟΣ, αν είναι να την τρέξουμε την ιστορία, να κάνουμε ένα άλμα στο μέλλον κι αν μπορούμε ως Δήμος και ανάδελφο έθνος να τα πετύχουμε με μια σημαία, με τα πείσματα και τα όχι μας, μήπως προλαβαίνω να βγω από το τραίνο. Να γυρίσω πίσω στην Λεωφόρο των Κύκνων, τροχάδην στην έξοδο. Προλαβαίνω να τρέξω, να αποδράσω, ή μήπως είναι αργά και αυτό που συμβολίζει η σημαία ήδη είναι εδώ;

Κι’ αν πάλι το μέλλον ήλθε, μήπως μπορεί κανείς, αντιγράφοντας την ιστορία, να το προωθήσει λίγο περισσότερο; Καθώς γυρίζοντας η σβούρα της ιστορίας, ποιος ξέρει, ίσως προλάβω και πεταχτώ και αποβληθώ, να αφήσω όλους τους υπόλοιπους να περιμένουν το Κρυφό Σχολειό, την Κόκκινη Μηλιά, τον πατριάρχη Γρηγόριο τον Ε, τον Λάμπρο τον Κατσώνη και εν τέλει τον Ιωάννη τον Καποδίστρια, κάποιον να φονεύσει τέλος πάντων, μιας και η πατρίς ευγνωμονούσα, μπορεί να αργεί, ποτέ όμως δεν λησμονεί. Λησμονεί;

Εκτός κι’ αν οι καλοί μας προύχοντες, άρχοντες και εξέχοντες, που πολύ τους χάρηκα αυτή την εβδομάδα να ερίζουν με το «ότι να’ ναι», τοποθέτησαν την βυζαντινή σημαία εκεί στην είσοδο της πόλης, για να με νουθετήσουν και να υπενθυμίζουν τι μας περιμένει, αν και εφ’ όσον. Οπότε, μεγάλη τους χρωστώ αναγνώριση και πολλές ευχαριστίες, καθώς σε μένα το πέτυχαν. Σε σένα όμως;

Ο αναγνώστης σου 



Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 30 Απριλίου 2015, αρ. φύλλου 786



Επιλογή σχετικών αναρτήσεων:

6 σχόλια:

  1. Ανώνυμος12/9/15

    Εκφράζει πολλούς ο αναγνώστης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος12/9/15

    Συγχαρητήρια στον συντάκτη της επιστολής. Ή μάλλον εύγε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος12/9/15

    Τι περιμένεις αγαπητέ "Αναγνώστη" όταν στο τόπο μας χορεύουν και ομιλούν τη γαλλική;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμος12/9/15

    H ενέργεια της Δημοτικής Αρχής να αποσύρει τις Ευρωπαϊκές Σημαίες από τη Καστοριά, είναι απαράδεκτη και καταδικαστέα πολιτική πράξη, η οποία παραπέμπει σε τριτοκοσμικά καθεστώτα, και σε τζιχαντιστές.
    Επιπλέον, θεωρώ ότι είναι προσβολή προς τους Έλληνες, οι οποίοι είναι προσανατολισμένοι πολιτικοκοινωνικά στην Ε.Ε.
    Είναι προσβολή, όμως, και προς όλους τους λαούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης, διότι η πράξη δείχνει απουσία αλληλεγγύης, εχθρότητα, σκληρότητα και ρατσισμό (που παραπέμπει σε ισλαμικά καθεστώτα).
    Αναρωτιέμαι αν επισύρει και νομικές ευθύνες/κυρώσεις, στους αρμόδιους που μας κυβερνούν.
    Δεν είναι υποχρέωση του Δήμου;
    Ο κ. Αγγελής και οι συνεργάτες του, πρέπει κάποια στιγμή ν’ αρχίσουν να εξηγήσουν στην κοινή γνώμη, ΠΟΙΟΙ είναι οι πολιτικοί και κοινωνικοί τους στόχοι; Και ΤΙ επιδιώκουν με τις πράξεις τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ανώνυμος12/9/15

    Εύστοχα τα σχόλια του αναγνώστη σου, αγαπητή "ΟΔΟΣ", αλλά ως συνήθως "στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα".
    Το θέμα με τις σημαίες μπορεί να μην είναι "ζωής και θανάτου" που λέει ο λόγος, είναι όμως ενδεικτικό του πώς παίρνονται οι αποφάσεις. Στο πόδι.
    Ή μάλλον στο φτερό. Το ένα από τα δύο του δικεφάλου εννοείται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Brigitte12/9/15

    A toi @3

    Oh mon ami ...
    https://www.youtube.com/watch?v=d7-UcdcK4AA

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ