«It’s Greek to me»
Επισημάνθηκε κατά καιρούς η κρίση "ταυτότητας" του ελληνισμού (ή μάλλον της ελληνικής κοινωνίας), αγνοήθηκε όμως το πρόβλημα "διαβατηρίου". Για δεκαετίες αναζητείται μια αριθμημένη θέση στα θεωρεία του δυτικού πολιτισμού, τελικά όμως στεκόμαστε στην ουρά για να στριμωχτούμε στη γαλαρία.
Απομονωμένη η Ελλάς γεωγραφικά και πολιτιστικά από τους χώρους των εξελίξεων, βρέθηκε αιφνιδίως να διεκδικεί την πατρότητα των πηγών του δυτικού σήμερα. Ενός όμως σήμερα του οποίου η μορφολογία και η συγκρότηση είναι ακατανόητες από μας τους ίδιους. Η ελληνική προσέγγιση στις δυτικές εξελίξεις απέτυχε παταγωδώς. Και το δυτικό σήμερα, το εκάστοτε, μεταφέρθηκε στην Ελλάδα αποσπασματικά, περιστασιακά και τραγικά νοθευμένο.
Αναζητώντας τα αίτια διερευνά κανείς την πραγματικότητα και οι επισημάνσεις αιφνιαδιάζουν. Ενώ εμείς εδώ σαν λαός αδυνατούμε να βιώσουμε την πολιτιστική δυναμική που εκτυλίσσεται, έξω από τα σύνορά μας, μεμονωμένοι Έλληνες μεταφυτευμένοι σε δυτικές κοινωνίες συμμετέχουν αποφασιστικά στις εξελίξεις.
Σπαζοκεφαλιά ή μαγική εικών. Μάλλον το αυγό του Κολόμβου που προσδιορίζεται από την αδυναμία γλωσσικής προσεγγίσεως. Η παρεχόμενη εκπαίδευση στην πλειοψηφία των ελληνοπαίδων αρνήθηκε σαδιστικά την παροχή του μοναδικού μέσου προσεγγίσεως στα δυτικά πράγματα. Τη γλώσσα. Και βεβαίως η πρόσβαση, σε κάθε μορφή, σε κάθε έκφραση της σύγχρονης ζωής, καθίσταται αδύνατη για την πλειονότητα του ελληνικού λαού. Και όταν γίνεται μέσω μεταφράσεως και επιλεκτικά που μόνο τους Έλληνες δεν εξυπηρετεί.
Οι διαστάσεις όμως του προβλήματος αυτού δεν περιορίζονται απλώς στην αδυναμία συμμετοχής του ελληνικού λαού στις σύγχρονες εξελίξεις. Η άγνοια γλώσσας επιτρέπει παράλληλα την πολύπλευρη διοχέτευση και υλικών αγαθών διαλογής και νοθευμένων, μαζί όμως και με προϊόντα πνεύματος, τεχνών, τεχνολογίας, επιστημών. Όπου, ακριβώς λόγω πολύπλευρης αδυναμίας συγκρίσεως ή ελέγχου εξ αιτίας της γλωσσικής ανεπάρκειας, η απορροφητικότητα κάθε σκαρταδούρας είναι εκ των προτέρων σχεδόν δεδομένη.
Εδώ ακριβώς στοιχειοθετείται μια μορφή αλλοτριώσεως της ελληνικής κοινωνίας. Όπου και διαμορφώθηκε μια νοοτροπία ξιπασμένης αποδοχής και καταναλώσεως πνευματικών ή υλικών προϊόντων αμφιβόλου ποιότητος και αμφιλεγόμενης σπουδαιότητος. Ενώ παράλληλα απεκρύφθησαν επιμελώς οι παράμετροι, οι προϋποθέσεις, τα ολοκληρωμένα σύνολα, αλλά και οι εμμονές των ξένων κοινωνιών σε αξίες και παραδόσεις. Έτσι η φουστανέλα για παράδειγμα διακωμωδείται στο θέατρο σκιών, ενώ το κιλτ επιλέγεται να συνδυαστεί με σμόκιν για τις επίσημες τελετές. Και μάλιστα από τους επισήμους.
Πολύ αργά, βέβαια, για μεταλλαγές. Άλλωστε εδώ όχι μόνο αποκοπήκαμε λόγω γλώσσας από τον δυτικό πολιτισμό, αλλά αποστερηθήκαμε και από τη δυνατότητα προσεγγίσεως και κατανοήσεως αυτών ίδιων των "πηγών" του δυτικού πολιτισμού με την κατάργηση των αρχαιοελληνικών στα σχολεία…
Ένας συνυπεύθυνος
Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 25 Ιουνίου 2020, αρ. φύλλου 1036
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.