10.5.08

ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ Θ. ΔΟΛΛΑ: Πρόεδρος versus CEO…

Πολύς λόγος γίνεται για την συμφωνία μεταξύ ελληνικής κυβέρνησης και διοίκησης της Deutsche Telecom, όσον αφορά στο management του Οργανισμού Τηλεπικοινωνιών Ελλάδος.
Η αρχική πρόταση είναι ο πρόεδρος του οργανισμού να διορίζεται από την εκάστοτε ελληνική κυβέρνηση και ο CEO να ορίζεται από την Deutsche Telecom. Εμείς τον πρόεδρο και αυτοί τον CEO!. Τι είναι όμως ένας CEO;

Μία ενδοσκοπική προσέγγιση δίνει ο Daniel Vasella, πρώην ιατρός και νυν CEO, μέσα από μία ενδιαφέρουσα συνέντευξή του στο περιοδικό Fortune. Σε έντεκα παραγράφους, ο Ελβετός CEO σκιαγραφεί την θέση του, περιγράφοντας τον εαυτό του:
«Εκείνο που κρατάει τους CΕO τις νύχτες και τα σαββατοκύριακα στο γραφείο τους δεν είναι ο φόβος τής αποτυχίας. Αντιθέτως, είναι η επιτυχία». Ακριβέστερα η αποπλανητική και εύθραυστη επιτυχία.
«Το, εκάστοτε, θετικό κλείσιμο του τριμήνου είναι μία τυραννία». Δεν φανερώνει τι ακριβώς είναι από την αρχή. «Από τη στιγμή που θα μπεις κάτω από την κυριαρχία της αρχίζεις να ζεις μ΄ αυτήν. Αθώα στην αρχή, ξεκινούν οι παραχωρήσεις, οι περικοπές εξόδων στις λεγόμενες γκρίζες περιοχές. Προοδευτικά θυσιάζεις έξοδα όπως έρευνας, ποιοτικής βελτίωσης των προϊόντων, εξυπηρέτησης πελατών, εκπαίδευσης προσωπικού, επέκτασης σε νέες αγορές». Τα αποτελέσματα όμως δε φαίνονται τώρα, θα φανούν όμως σίγουρα στο άμεσο ή στο απώτερο μέλλον.
«Τα βραχυπρόθεσμα κέρδη πρέπει να βελτιώνονται, αλλά με ποιο κόστος; Παίζουμε "δημιουργικά" με τα νούμερα, ανοίγουμε τρύπες που όλο και μεγαλώνουν, με την ελπίδα ότι θα τις κλείσουμε με κάποιο τρόπο σύντομα». Και εδώ εντοπίζεται η εξάρτηση από τέτοιου είδους "επιτυχίες".

Τα αλλεπάλληλα καλά τριμηνιαία αποτελέσματα αποτελούν ευκαιρίες για συνεχείς θριάμβους και πανηγυρισμούς. Είναι σαν ο CEO να λέει: «κοιτάξτε πόσο έξυπνος και ταλαντούχος είμαι. Έχω όλες τις απαντήσεις». Παραμυθιάζεται από τον εξωτερικό κόσμο, πιστεύοντας πως ό,τι γράφεται γι΄ αυτόν είναι αλήθεια. Φτάνει στο σημείο να κολακεύεται ακόμη και από τα δελτία τύπου που συνέταξε ο ίδιος.
«Κανένας CEO δεν είναι τόσο καλός ή τόσο κακός όσο ισχυρίζονται γι΄ αυτόν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης». Είναι, εν μέρει, κατασκεύασμά τους. Όμως οι εντυπώσεις, οι διθύραμβοι των μέσων πόσο ανιδιοτελείς είναι; Και κυρίως πόσο αληθινοί;
«Από την αρχή πρέπει να θέσεις το κρίσιμο ερώτημα: τι πραγματικά θέλεις. Τι πραγματικά αξίζει. Τι είναι καλό για όλους τους εταίρους: τους μετόχους, τους πελάτες, τους προμηθευτές, τους εργαζόμενους και την ευρύτερη κοινότητα;». Κι αυτό, όχι βραχυπρόθεσμα, αλλά μακροπρόθεσμα.

Ένα δεύτερο κρίσιμο ερώτημα αφορά στην τιμή της μετοχής:
« Έχει σε μια δεδομένη στιγμή κάποια αξία; Στη ζωή της εταιρείας μόνο δύο στιγμές συμβαίνει αυτό: όταν η εταιρεία πρόκειται να πωληθεί και όταν η εταιρεία πρόκειται να αγοράσει μια άλλη». Οι ενδιάμεσες διακυμάνσεις δε θα έπρεπε να μετράνε, στην έκταση πάντα που ένας CEO κάνει αυτό που πρέπει σε μεσο-μακροπρόθεσμο ορίζοντα.
Αυτό που ο CEO δεν λέει, είναι εξίσου σημαντικό με αυτό που λέει: «οι εταιρείες δεν θα έπρεπε να δίνουν τριμηνιαίες προβλέψεις αποτελεσμάτων στους αναλυτές. Αυτό, στο κάτω-κάτω, δεν είναι η δουλειά των τελευταίων;»
«Η εμπιστοσύνη των μετόχων στο πρόσωπο του CEO, δεν θα έπρεπε να εξαρτάται από τις βραχυπρόθεσμες επιδόσεις του, αλλά από τη συνολική προσωπικότητά του, από τις κατευθυντήριες πεποιθήσεις και στάσεις του, από το αν αποσκοπεί στη δημιουργία μακροπρόθεσμης αξίας για την εταιρεία, έστω και αν ενδιαμέσως παρατηρηθούν διακυμάνσεις».
«Το χρήμα διαφθείρει το μυαλό. Και η φήμη επίσης. Σε κάνουν δέσμιό τους». Μόνο αν απαλλαγείς από την επιδίωξή τους, θα κάνεις αυτό που πρέπει και όχι αυτό που οι άλλοι περιμένουν να κάνεις ή αυτό που πιστεύεις ότι οι άλλοι περιμένουν από σένα.
«Υπάρχει νομικό και θεσμικό πλαίσιο. Υπάρχουν και διαχωριστικές γραμμές». Αυτές όμως δεν αρκούν για να κρατήσουν κάποιον στον ίσιο δρόμο. «Αν θέλεις να εξαπατήσεις, θα το κάνεις. Θα βρεις τον τρόπο. Ίσως σε πιάσουν». Πολλούς δεν τους πιάνουν και κάθε φορά που συμβαίνει αυτό, η τυραννία της προσωπικής αυτοεξαπάτησης ισχυροποιείται και θριαμβεύει.

Για την θέση του Προέδρου δεν χρειάζεται καμία παράγραφος. Ζούμε στην χώρα των προέδρων, όλοι ξέρουμε και από έναν για να συγκρίνουμε!

[δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 24.4.2008]

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ