Το συνηθέστερο φαινόμενο αυτής της κατηγορίας είναι να παραβιάζονται οι κανόνες της ομαλότητας στις πολιτικές φιλοδοξίες των υποψήφιων: Υποψήφιοι δήμαρχοι και μάλιστα εκλόγιμοι, μπορούν να είναι όλοι ανεξαιρέτως και μάλιστα με αντίστροφη σειρά προσδοκίας. Όσοι- κατά τεκμήριο τουλάχιστον και με βάση αντικειμενικά κριτήρια, είναι οι καταλληλότεροι, έχουν τις λιγότερες ελπίδες να κερδίσουν εκλογές.
Στα βουλευτικά πράγματα, η πιο συνηθισμένη μορφή της παραδοξότητας είναι η αγκίστρωση των βουλευτών στα αξιώματά τους, που εκδηλώνεται με διαφόρους τρόπους. Άλλοτε ενεργητικά (με την πάταξη κάθε είδους διεκδίκησης αξιώσεών) και άλλοτε παθητική (με την άμεση ή και έμμεση άρνηση αναγνώρισης της εκλογικής ετυμηγορίας).
Από την άλλη πλευρά πάλι, η πιο διαδεδομένη άποψη της κατηγορίας των αλλόκοτων, που εκδηλώνονται στην Καστοριά, είναι η (μετεκλογική φυσικά) ανευθυνότητα των εκλεκτών. Ή στην καλλίτερη περίπτωση η περιορισμένη πολιτική τους ευθύνη. Η πόλη της Καστοριάς και ο νομός της, μοιάζουν με μια τεράστια εταιρεία περιορισμένης ευθύνης. Όπου όταν δεν ισχύει το αλάθητο, υπερισχύει το ακαταλόγιστο.
Αφορμή γι’ αυτά τα κάπως απλουστευμένα σχόλια, - τα οποία βεβαίως δεν ισχύουν γενικευμένα και καθολικά- αποτελεί το θεώρημα που καλλιεργείται στον Δήμο Καστοριάς και μάλιστα με χαρακτηριστική συστηματικότητα μετά την ανάληψη των καθηκόντων της από την νέα τότε (τώρα πια κάπως μεσόκοπη) δημοτική αρχή υπό τον κ. Ιωάννη Τσαμίση. Η οποία όμως δεν μοιάζει να έχει ξεπεράσει την πολιτική ανηλικότητα και δεν δείχνει σημάδια ωριμότητας. Κι’ αυτά βεβαίως δεν αφορούν μόνο τον δήμαρχο Καστοριάς, αλλά την …πλειοψηφία της πλειοψηφίας του δημοτικού συμβουλίου Καστοριάς, εκτός ελάχιστων περιπτώσεων συμβούλων, μετρημένων στα μισά δάκτυλα του ενός χεριού, που όμως και αυτές (οι εξαιρέσεις) σκεπάζονται από το γενικότερο κλίμα.
Επιμένουν λοιπόν να ισχυρίζονται (κυρίως ο κ. δήμαρχος αλλά και οι σύμβουλοί του) παντού και σε όλα τα επίπεδα και με κάθε αφορμή, ότι για την κατάσταση της πόλης και την αδυναμία παραγωγής (ορατού και μετρήσιμου) δικού τους δημοτικού έργου, ευθύνονται από κοινού, οι μειοψηφίες του δημοτικού συμβουλίου, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης (προφανώς για την ένταση και την ποιότητα της προβαλλόμενης επικαιρότητας και της ασκούμενης κριτικής), αλλά και οι φορείς της κεντρικής διοίκησης (Υπουργεία και Περιφέρεια) που δεν συμπαραστέκονται στην δημοτική αρχή ανοίγοντας τους κρουνούς των επιχορηγήσεων και χρηματοδοτήσεων, στον σιωπηλό και απόντα Δήμο Καστοριάς.
Κατά κάποιο τρόπο όλα αυτά αφορούν (και βαρύνουν) και τις μειοψηφίες για το πόσο εποικοδομητικά ασκούν τα καθήκοντά τους. Αλλά αυτές δεν κυβερνούν και επομένως έχουν την άνεση της ασυλίας που τους παρέχει το γεγονός ότι είναι έτσι και αλλιώς, τελικά ανεύθυνες. Χωρίς βεβαίως αυτό να τους επιτρέπει να προβαίνουν σε ενέργειες ανευθυνότητας, που σε βάθος χρόνου στρέφονται αποκλειστικά σε βάρος του κοινωνικού συνόλου και όχι της πλειοψηφίας.
Αλλά για να επικεντρωθεί το σχόλιο στις απόψεις της «κυβερνώσας» πλειοψηφίας του δήμου τις οποίες δείχνει να πιστεύει ακράδαντα με το θεώρημα του κ. δημάρχου ενοχοποιείται το σύστημα λειτουργίας των δημοκρατικών θεσμών. Αν παρακολουθήσει κανείς την λογική του, θα πρέπει πρόθυμα να υιοθετήσει την άποψη ότι για τα (όσα) χάλια της πολιτικής και οικονομικής κατάστασης στην Ελλάδα, για την εθνική ανέχεια, την ακρίβεια, την ανεργία, τις αντιαναπτυξιακές καταστάσεις, δεν ευθύνονται οι κυβερνήσεις, αλλά οι αντιπολιτεύσεις. Δηλαδή σήμερα την ευθύνη για την κατάσταση της χώρας δεν την έχει η Νέα Δημοκρατία που κυβερνά, αλλά πχ. το ΠαΣοΚ, ή και ο κ. Αλέξης Τσίπρας, ή και ο κ. Καρατζαφέρης!
Οι απόψεις αυτές δεν είναι απλώς αστήρικτες και αυθαίρετες, αλλά στο μέτρο που ο κ. δήμαρχος και τα μέλη της δημοτικής του παράταξης δείχνουν να έχουν προσχωρήσει αμετακίνητα σε αυτές, (έχουν αρχίσει μάλιστα να τις αναμασούν και ελάχιστοι ευτυχώς πολίτες) αποδεικνύονται και κάπως επικίνδυνες για την Καστοριά.
Διότι ούτε λίγο ούτε πολύ, φανερώνουν ότι εκεί στην «Καστοριά, Νέα Πνοή» βάσισαν την μετεκλογική τους δράση, τις πράξεις και τις παραλείψεις τους στην παραγωγή δημοτικού έργου στην θεωρία του «πέσε πίτα να σε φάω». Και ως γνωστόν αυτή η πολιτική σκέψη, ίσως να μην ενδημεί πια ούτε στο Μπαγκλαντές. Πόσο μάλλον σε μια χώρα μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης όπου ο δημοκρατικός έλεγχος, ακόμη και η άσκηση άδικης κριτικής και αντιπολίτευσης, αποτελούν αυτονόητες προϋποθέσεις του πολιτικού βίου.
Και -προπαντός- όπου τα πάντα διεκδικούνται, και κερδίζονται με σκληρή προσπάθεια με εργώδη ζήλο και ούτε πίτες, ούτε μάννα πέφτουν από τον ουρανό χωρίς να κουνήσει κάποιος έστω και το δακτυλάκι του.
Αυτό δεν σημαίνει βεβαίως ότι μερικές φορές δεν έχει παρατηρηθεί το φαινόμενο εκσφενδονισμού αυγών σε βάρος πολιτικών. Αλλά αυτά είναι εδάφους-αέρος και όχι το αντίστροφο. Και καλό είναι, εκεί στον Δήμο Καστοριάς να μην συγχέουν τις ομελέτες διαμαρτυρίας που κατακλύζουν πια τις συζητήσεις των δημοτών Καστοριάς για τα μη πεπραγμένα τους, με τις μεγάλες ευθύνες που ανέλαβαν και για τις οποίες είναι οικειοθελώς υπόλογοι.
[δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 24.4.2008]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.