Λίγα λόγια, για να γνωρίσετε τη συγγραφέα: Η Πόλυ Βασιλάκη γεννήθηκε στη Χίο. Σπούδασε παιδαγωγικά στην Αθήνα και στη Γαλλία και ειδικεύτηκε στην Ψυχοπαιδαγωγική των Μύθων. Με την παιδική λογοτεχνία ασχολήθηκε από το 1997, όταν εκδόθηκε το πρώτο της βιβλίο, «Ο γίγαντας Πανσές και η Φεγγαρένια», το οποίο τιμήθηκε με έπαινο από τον Κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου. Το 2002 το παραμύθι της «Στον καθρέφτη της λίμνης» μπήκε στον κατάλογο του Βordano της Ιταλίας. Το 2004 το βιβλίο της «Το Χρυσόψαρο τ’ Ουρανού» τιμήθηκε από το περιοδικό “Διαβάζω” με το βραβείο Παιδικής Λογοτεχνίας. Εκτός από τη συγγραφή βιβλίων για παιδιά, ασχολείται με μεταφράσεις και αρθρογραφία σε περιοδικά. Ζει και εργάζεται ως δασκάλα στην Αθήνα.
Και μια γεύση από την εκδήλωση που ήταν αφιερωμένη στο βιβλίο «Το Χρυσόψαρο τ΄Ουρανού»:
Η συγγραφέας αφηγήθηκε αρχικά στους πολύ μικρούς μας φίλους το παραμύθι της κι έπειτα τα παιδιά με την καθοδήγηση της Βιβλιοθηκονόμου μας, Πανδώρας Τζαχαλή ζωγράφισαν κι έκοψαν κοκκινόψαρα, κιτρινόψαρα, πρασινόψαρα, χρυσόψαρα…
Τα παιδιά της Πολιτιστικής Ομάδας του Γυμνασίου παρουσίασαν το βιβλίο δραματοποιημένα: Ο φωτορεπόρτερ-Ελένη Κ. έσωσε το Χρυσό, το Χρυσόψαρο-Αναστασία έμπαινε κι έβγαινε από τη γυάλα, το ρολόι-Ειρήνη μια σταματούσε να δουλεύει, μια ξεκινούσε το τικ τακ, ο φωτογράφος-Ιουλιέτα μάζευε τις στιγμές, το καράβι-Βασίλης μας ταξίδευε, το ξωτικό της γραφής-Νικολέτα μας έβαλε στις σελίδες των βιβλίων, ο φαλακρός κύριος–Δημήτρης έφερε τη δυσάρεστη είδηση, η Κοκκινομάλλα δεσποινίς-Ευγενία μας συγκίνησε με το κόκκινο τριαντάφυλλο, ο Σαλβαντόρ Νταλί-Ελένη Γ. μαλάκωσε τον πόνο με την τέχνη του, οι αφηγητές-Θεοδότα και Ελένη Μ. προχώρησαν την ιστορία, ο τεχνίτης καραβιών-Χρήστος έμαθε σε όλους την κατασκευή των καραβιών που σκορπίστηκαν στο κοινό…
Η συγγραφέας, συγκινημένη από την ερμηνεία που δώσαμε στο παραμύθι, πήρε το λόγο και, αφού μίλησε για το βιβλίο της, έριξε το μπαλάκι… στα παιδιά. Τους ζήτησε να γράψουν πάνω στο πρόγραμμα που είχαν στα χέρια τους, σε ειδικά διαμορφωμένη γι΄αυτό το σκοπό σελίδα, μηνύματα-συνθήματα στους μεγάλους της γης για την ειρήνη. Όλα τα παιδιά διάβασαν τα κείμενά τους και απέσπασαν τα χειροκροτήματα του κοινού.
Ενόψει του Πάσχα μοιράσαμε βιβλία της συγγραφέως στα παιδιά που πήραν και την αφιέρωσή της. Στους δασκάλους που ήρθαν στην εκδήλωση δώσαμε το περιοδικό «Παράθυρο στον κόσμο της Εκπαίδευσης», όπου η Πόλυ Βασιλάκη έχει μόνιμη στήλη και στο τελευταίο τεύχος αναφέρεται στη γιορτή του Πάσχα. Στους μεγάλους δώσαμε το προσευχητάρι «Η Μεγάλη Εβδομάς» και φυσικά σε όλους μια σοκολατένια γεύση από πασχαλινά αβγά μαζί με χιώτικα εδέσματα που έδιναν και το στίγμα της καταγωγής της δημιουργού μας!
Σταχυολογώ κάποια μηνύματα:
«Θα ήθελα να πω στους δυνατούς της γης να σταματήσουν τους πολέμους, για να μην πεθαίνουν τα παιδιά που είναι το μέλλον του κόσμου. Για να μπορούν τα παιδιά να τρέχουν στα καταπράσινα λιβάδια και να μαζεύουν παπαρούνες». Ευτέρπη Κωνσταντινίδου, μαθήτρια Δημοτικού
« Δώστε στα παιδιά τη ζωή που τους αξίζει γεμάτη ειρήνη, χαρά και χρώμα. Σταματήστε τον πόλεμο κι ελάτε να παίξουμε μαζί». Βαρβάρα Κωνσταντινίδου, μαθήτρια Δημοτικού.
«Ο πόλεμος είναι το χειρότερο πράγμα στον κόσμο. Οπότε μην τον εμπορεύεσθε και κρατείστε ελεύθερη τη γη μας». Στέργιος Κοκκινίδης, μαθητής Δημοτικού.
« Όχι πια πόλεμος στη ζωή. Να ζούμε ελεύθερα και ειρηνικά!!! Και ο ένας να αγαπάει τον άλλο». Εριφίλη Ιωακείμ, μαθήτρια Δημοτικού
« Κάνουν πολέμους για πράγματα που θέλουν και χρειάζονται. Αλλά αφού ο πόλεμος μας στερεί το πολυτιμότερο αγαθό στον κόσμο, τη ζωή μας, γιατί πρέπει να γίνεται; Ο πόλεμος αφαιρεί, δεν προσφέρει ζωή και ευτυχία». Ειρήνη Αλεξανδρίδου, μαθήτρια Γυμνασίου
«Το καλύτερο για μας τους ανθρώπους είναι να σταματήσουν οι πόλεμοι. Αυτοί οι άνθρωποι, οι δυνατοί όπως αποκαλούνται, να σταματήσουν το εμπόριο όπλων, έτσι ώστε να επικρατήσει η ειρήνη πάνω στη γη». Θεοδότα Γκίτσιου, μαθήτρια Γυμνασίου
«Χρειαζόμαστε τη γη… Σας παρακαλώ, σταματήστε τους πολέμους… Δεν θα αντέξω… Δεν τη χρειαζόμαστε μόνο εμείς τα παιδιά, αλλά κι εσείς οι μεγάλοι… Ο πόλεμος είναι ό,τι χειρότερο υπάρχει στον κόσμο. Ο πόλεμος γίνεται για διάφορα συμφέροντα, τα οποία θεωρώ εντελώς ασήμαντα σε σχέση με το κυριότερο πράγμα, τη ζωή μας». Ευαγγελία Στανόα, μαθήτρια Γυμνασίου
« Να είστε ευαίσθητοι! Να μην είστε τόσο σκληροί! Οι αδύναμοι χρειάζονται τη βοήθειά μας! Ας μη τους αφήσουμε στο έλεος του Θεού! Όχι πια πόλεμοι! Δεν αντέχουμε άλλο. Έχετε καταστρέψει τις ψυχές όλων και κυρίως των παιδιών! Πείτε ΝΑΙ στην ειρήνη και σ’ ένα καλύτερο αύριο! Βάλτε την καρδιά σας να λειτουργήσει και να αισθανθεί τη λύπη του κόσμου! Ακούστε τις καρδιές των δυστυχισμένων ανθρώπων». Νικολέτα Σαμαρά, μαθήτρια Γυμνασίου
Και μια εικόνα του βιβλίου: «Υπάρχουν χρυσόψαρα στον ουρανό; Μπορεί και να υπάρχουν, αφού ένα από αυτά βρέθηκε ξαφνικά εδώ, στη γη, στα γραφεία μιας εφημερίδας. Ο κόσμος όμως του φάνηκε παράξενος: ο πόλεμος, η θλίψη, η νοσταλγία. Κι ο χρόνος; Αν έλιωναν τα ρολόγια
-Να, έλα στο παράθυρο. Για κοίτα. Βλέπεις όλον αυτόν τον κόσμο που τρέχει; Γιατί τρέχει; Βιάζεται να προλάβει το χρόνο. Ο χρόνος τρέχει αδιάκοπα για τους ανθρώπους. Οι άνθρωποι φοβούνται το χρόνο. Ακολουθούν τα ρολόγια τους και δεν απολαμβάνουν τις στιγμές. Έτσι η κάθε στιγμή, που είναι μοναδική, χάνεται… Ο καλλιτέχνης μένει στη στιγμή. Δεν υπολογίζει το χρόνο. Δε χρειάζεται τα ρολόγια. Γι΄αυτόν η στιγμή είναι αιωνιότητα.
Να, για κοίτα, καταλαβαίνεις τώρα γιατί εδώ τα ρολόγια μου λιώνουν; Θέλω να πω στους ανθρώπους ότι δεν τα ‘χουν ανάγκη. Μα πόσοι το ακούνε; Πόσοι μπορούν να νιώσουν; Μόνο αυτοί που πιστεύουν στην Τέχνη. Μα πόσοι είναι αυτοί;»
[δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 8.5.2008]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.